donderdag 27 juli 2017

Boekenproject 2017. 84 Charing Cross Road van Helene Hanff.


Ik wilde eigenlijk 3 boeken in 1 keer bespreken, maar ben zo enthousiast geworden over 1 boek dat ik daar veel meer over wil vertellen. Een poosje terug schreef ik dat ik mijn lijstje met titels steeds vergeet mee te nemen naar de bibliotheek en dat ik daar toevalligerwijs tegen 2 romans aanliep die over boekwinkels gingen. Ik kreeg daarop een leuke reactie van Judy van de Draad aquarellen. Zij vroeg me of ik het boek 84 Charing Cross Road van Helene Hanff wel eens gelezen heb. Dat heb ik niet en sterker nog, ik heb er nooit van gehoord. Ik liet het reserveren bij de bibliotheek. Ik kreeg snel bericht dat het er was. Maar toen ik het boek wilde ophalen kon niemand het boek vinden. Een paar dagen later en ja, daar stond het. Een heel klein dun boekje tussen alle reserveringen. Naderhand begreep ik dat het boek "ergens" vandaan is gekomen, want het wordt niet in onze bieb bewaard. En jammer genoeg zijn de andere boeken van Helene Hanff ook niet in de bibliotheek te krijgen. 



Charing Cross Road 84
Ik heb het uit en ik vind het toch leuk. Vandaag ben ik informatie aan het zoeken over de schrijfster op internet en ik kom "een wereld vol boeken" tegen. Dit is dus genieten voor mij. Google Earth, Google afbeeldingen, Wikipedia het kan niet op. Het blijkt dat het boek niet verzonnen is, maar dat er echt een briefwisseling heeft bestaan tussen Helene en de boekwinkel Marks & Co in Londen.

Het boek begint net na WO II en loopt door tot eind jaren 60. Helene is een arme schrijfster, leeft in New York en is gek op boeken. Zij leest een advertentie over een antiquarische boekhandel in Londen en besluit een zakelijk briefje te sturen waarin ze vraagt of zij, en ze noemt de werken, deze boeken thuisgestuurd kan krijgen, want in New York zijn ze niet te verkrijgen. Zij krijgt een even zakelijk briefje terug. Moet ik wel even bij aantekenen dat haar zakelijk briefje behoorlijk scherp is. Ik zou het zo nooit durven schrijven. Maar haar stijl slaat aan en er ontstaat een vriendschap tussen de medewerkers van de boekhandel en zelfs familieleden van de medewerkers. De toon is ironisch maar liefdevol. Helene stuurt pakken vol voedingswaren naar de medewerkers. In Londen van na de oorlog is alles op de bon en bijna niet te krijgen. Ik lees in dit boek de sneer dat de VS veel geld besteedt aan de wederopbouw van Europa, maar haar bondgenoot vergeet. Dat wist ik helemaal niet.

The epistolary work 84, Charing Cross Road was first published in 1970. It chronicles Hanff's 20 years of correspondence with Frank Doel, the chief buyer for Marks & Co, a London bookshop. She depended on the bookshop—and on Doel—for the obscure classics and British literature titles that fueled her passion for self-education. She became intimately involved in the lives of the shop's staff, sending them food parcels during Britain's postwar shortages and sharing with them details of her life in Manhattan. 



Helene Hanff in her later years 

Helene Hanff  werd 15 april 1916, in Philadelphia geboren. Ze groeide op in een familie die van theater hield. Wat ze echt graag wilde was een toneelstuk schrijven. Haar carrière begon in 1938, oen ze een  fellowship won. Vlak daarna verhuisde ze naar Manhattan. Gedurende de 40-er jaren schreef ze 20 toneelstukken, maar geen werd ooit uitgevoerd. Als een kind van de depressie kon zij zich maar 1 jaar studie permitteren. Verder was zij autodidact.

Helene besloot haar correspondentie met de boekwinkel te publiceren na het overlijden van Frank Doel als een eerbetoon aan hem. Het boek 84 Charing Cross Road werd heel erg populair. Er kwam een toneelstuk en er werd  in 1982 een film van gemaakt.


Frank Doel source: HalfBloodPrincess 
Met Frank Doel kreeg Helene het eerste contact. Hij was de hoofd verkoop van Marks & Co. Helene was niet dol op reizen. De familie Doel nodigde haar keer op keer uit, maar het kwam er niet van. En toen het bericht van het overlijden van Frank Doel Helene bereikte was ze intens verdrietig. 

Na zijn overlijden trok zij eindelijk de stoute schoenen aan en vertrok naar Londen. De winkel was toen al opgeheven. Zij bezocht een leegstaande winkel. Zij bezocht ook de weduwe en de kinderen vn Frank Doel. De vriendschap bleef hecht.

Due to financial difficulties and an aversion to travel, she put off visiting her English friends until too late; Doel died in December 1968  and the bookshop eventually closed. Hanff did finally visit Charing Cross Road and the empty but still-standing shop in the summer of 1971, a trip recorded in her 1973 book The Duchess of Bloomsbury Street.[4] In Duchess, Hanff describes her visits with friends and fans to various locations and places of literary and historical interest in London and Southern England. This trip was a highlight of her life – her modesty and sense of humor are evident as she talks about her love of London and the friends who were so devoted to her because of 84, Charing Cross Road, including Frank Doel's wife Nora and their daughter Sheila. wiki/Helene_Hanff

Een muur van haar appartement in East 72d Street in Manhattan was van plafond tot de grond met boeken van Marks & Co gevuld. Op de boekenplank stond het ""Sign"" van Marks & Co, voor haar meegenomen door een andere bewonderaar nadat de winkel gesloten was. na het overlijden van Mr. Doel. 

In haar latere jaren zat ze zonder geld. Ze leefde vanroyalties and Social Security and accepting a $5,000 grant from the Authors League Fund om haar ziekenhuiskosten te betalen. nytimes/helene-hanff-wry-epistler-of-84-charing-dies-at-80

Ik raakte echt onder de indruk
van de boeken die Helene bestelde
Her perfectionistic view of English literature also inspired her readers into trusting her expertise, which laid the grounds for the revival of British literature by her 84, Charing Cross Road. Her contribution to British literature is still in effect to this date. In one of the Amazon book reviews, a reader from Texas admitted that he “is collecting all the books that were mentioned in the correspondence.”  According to him, “some of these books [mentioned in 84, Charing Cross Road] appear to have been reprinted due to this publication.”  The legacy of 84, Charing Cross Road, stretched further to a larger audience when it was adapted for London West End and New York Broadway; a little more than a decade later in 1987, her book was even turned into a movie of the same name, starring Anne Bancroft and Anthony Hopkins. womenineuropeanhistoryHelene_Hanff

Wat gebeurde er met Charing Cross Road?
In 1887 moest voor aanleg van de straat een deel van de sloppen van Soho worden afgebroken. De eerste antiquariaten openden er hun deuren nog voordat de aannemer klaar was met het plaveisel dat Trafalgar Square zou verbinden met Tottenham Court Road in het noorden. Om voorbijgangers te verleiden werden boekenstalletjes op de stoep gezet. Gestaag groeide Charing Cross Road uit tot literair hart van Londen, versterkt door concurrerende boekverkopers die zich in zijstraatjes vestigden. Om hun klandizie zo goed mogelijk te kunnen bedienen, trokken de boekhandelaren door Engeland waar ze graasden in particuliere bibliotheken en collecties opkochten van overleden boekenliefhebbers.

In hun winkels lagen eerste edities in met bladgoud bedrukte omslag, en kostbare werken gebonden in kalfsperkament met bladzijden op zwaar crèmekleurig papier. Zulke juweeltjes vonden gretig aftrek bij Londense bibliomanen en toeristen. Na de Tweede Wereldoorlog, terwijl Londen druk was met het dichtgooien van bomkraters, kregen de antiquariaten op Charing Cross Road gezelschap van gespecialiseerde boekverkopers, zoals de academische boekhandels en Sportspages, dat boeken verkocht over werkelijk alle denkbare sporten. Lees hier het hele verhaal: volkskrant/charing-cross-road-jaagt-boekverkopers-weg. En lees: 84charingcrossroad

Vanaf 2001 werd besloten dat de huur drastisch verhoogd moest worden en aangepast aan de markt. De boekhandelaren waren hier op tegen en kregen veel publiek support. Toch moesten er boekwinkels sluiten.
De SHA verschool zich achter de marktwaarde van de lucratieve lokatie met Covent Garden en Soho op steenworp afstand. Voor elk vrij plekje in de straat wordt gevochten. De boekwinkels krijgen fanmail uit binnen- en buitenland. Van liefhebbers en van schrijvers, voor wie een bezoek aan Charing Cross Road vaak het enige reisdoel is in Londen. 'Maar straks kunnen ze hier alleen nog plastic Bobby-helmen kopen en pizza eten', verzucht Ian Shipley.

De woningbouwvereniging heeft ingebonden; de partijen hebben zich neergelegd bij ongeveer 25 procent huurverhoging voor een periode van vijf jaar. 'We willen de boekverkopers niet uit hun winkel drijven', zegt SHA-woordvoerder Simon Sellens. 'De felle reacties verrasten ons, daarom hebben we onze prijs laten zakken. Maar we zijn een non-profit organisatie voor sociale woningbouw, we zijn er niet voor om kleine bedrijven te subsidiëren. 

Prachtige oude foto's van diverse boekwinkels
Mooie reacties op het artikel: 

All gone now and so taken for granted by me in the 70′s and 80′s. Mr Page of Page Books (Coptic Street then round the corner in Museum street by the BM) was a lovely chap. Used to pay me a little extra for my offerings if he’d just made a good sale. And his cat would sleep on the books and suddenly appear from between the shelves. Happy days.



84 Charing Cross Road


Een heel mooie foto zie je ook op
  • In 1929 the firm moved to the now famous address at 84 Charing Cross.  
  • The shop became a mecca for overseas book buyers as far back as the 1930's. Alberta and Henry Burke, two Jane Austen collectors, came to London in the summer of 1935. Forty years later in a letter to Charles Ryskamp the Director of the Pierpont Morgan Library, Henry Burke recalls their visit.
  • "We found a sympathetic friend in Mr. Cohen at Marks and Company on Charing Cross Road not too far from Trafalgar Square. We gave him a list of our wants and were amazed at the response we received within the next few months. Equally significant was Mr. Plummer, who was working on reconstituting complete sets of 'Ackermann's Repository'. A complete set in beautiful green morocco was selling for $350.00. We contented ourselves with buying odd, inexpensive, imperfect volumes."
  • With the outbreak of war in 1939 Marks & Co, along with many other antiquarian booksellers in London, needed to find safer storage for their more valuable books. With their international mail order sales declining fast, Marks shipped quantities of stock to Dawson's bookshop in Los Angeles with whom they already had a reciprocal agency agreement. The American booksellers took titles on a 'safe keeping or sale' basis for the duration of hostilities.
    Dawson's seem to have paid particular attention to the 'sale' part of the bargain as they recalled that very few books were returned to Marks & Co at the end of the war.
  • A plaque (pictured right - taken in 1994) commemorates the shop and Helene Hanff's book. click here. Also of interest are two artist's impressions of the shop, click here. The late Michael Foot was instrumental in getting a preservation order on the Charing Cross Road site which has ensured its survival. During the 1980's the building was home to Covent Garden Records, but since the late 1990's the premises has housed a succession of bars, cafes and restaurants none of which seem to have lasted for very long. However as of May 2015 it became, almost inevitably a branch of McDonald's. 
  • During the 1980's the building was home to covent-garden-records, but since the late 1990's the premises has housed a succession of bars, cafes and restaurants none of which seem to have lasted for very long. Patisserie erie However as of May 2015 it became, almost inevitably a branch of McDonald's.
  • To see other views of the exterior in the 1990's click here. Also of interest are two artist's impressions of the shop, click here to view. A plaque (pictured right - taken in 1994) commemorates the shop and Helene Hanff's book. 
Hier nog een heleboel mooie foto's van het interieur



En toen werd het een Mac Donald



Bitterly disappointed
I was bitterly disappointed. I knew that the original shop had gone and that it had probably been replaced with something terribly naff, but I really wasn’t prepared for what confronted me as I counted down from 90 (on one side of Cambridge Circus) to 82. I had to go back and check that I wasn’t mistaken, but there was no escaping it. Next door to number 82, in the place where Frank Doel had written his many missives to Helene, was……a Pizza Hut. lizclutterbuck/elation-and-bitter-disappointment

Gelukkig zijn er nog andere boekwinkels in Londen gebleven
aladyinlondon/independent-bookshops-london
Vogue/gallery/best-bookshops-london
danieldalton/beautiful-bookshops-london

Het was echt leuk om dit allemaal uit te zoeken
Het was teruggaan in de tijd
Heel veel leren over boeken en boekwinkels
Het lezen van een prachtig verhaal



BOEKENPROJECT 2017

84 Charing Cross Road - Helene Hanff
Hoe ik talent voor het leven kreeg - Rodaan Al Galidi
De Gevangene - Marcel Proust
Stadsliefde, Scenes in Parijs - Adriaan van Dis
Of Mice and Men - John Steinbeck
Kleren maken de vrouw - Hella Haasse
Schoppenvrouw - Mensje van Keulen
The Moon is Down - John Steinbeck
Starbucks - Els Quaegebeur
Echte liefde vind je in de boekhandel - Veronica Henry
Een huis in Frankrijk - Eva de Wit
Teder is de nacht - Scott Fitzgerald
Het meisje van ver - Sadia Sheperd
In Europa - Geert Mak 

dinsdag 25 juli 2017

Een wandeling over een alternatieve route.


Iets heel leuks wat ik vorige week deed was met 2 vriendinnen
de zoon van 1 van mijn vriendinnen en hond Foska
een wandeling langs de Rijn maken

Het leuke eraan was dat we op een punt liepen waar ik normaal nooit kom
Wat we nu van dichtbij zagen zie ik normaal vanuit de verte

Deze rode bouwblokken nu van dichtbij te kunnen zien
En de brug en de klokkentoren vanuit een ander perspectief
Enorme plezierboten vielen op


Massa's bloemen
Heerlijke zon
Wandelpaadjes
En toen koeien 
Leuk daar tussendoor te lopen


Een van de leukste aspecten aan de wandeling
was de aanwezigheid van Foska
Jullie moeten weten dat ik bang ben voor honden
Ik denk dat het terug te voeren is naar mijn kindertijd
toen een herdershond me gebeten heeft
Ik ben ook onhandig met honden
Ik kijk altijd vol verbazing naar mensen die vreemde honden 
als oude vrienden begroeten
Ikzelf loop er liever met een boogje omheen
En hoop dat de baas de hond vast houdt

Maar Foska is een klasse apart
Zoveel blijheid
Zoveel gezelligheid
Zoveel LIEFS
in een hondenlijf

dinsdag 18 juli 2017

Wandeling om het huis.


We wandelden weer wat rond ons huis
We kunnen diverse routes nemen
Maar wanneer we samen zijn lopen we meestal de mooiste route

Vroeger was er een volkstuinencomplex waar biologisch wordt getuinierd
Tegenwoordig is de aansluitende appelgaard opgeknapt
En is er ook een Romeinse Tuin verschenen
Op deze plek hebben Romeinse forten gestaan

De tuin is een lust voor het oog
Er worden oude groentes verbouwt


Van daaruit keren we meestal weer terug naar huis
Maar nu liepen we weer eens door naar een andere wijk

Vroeger een dorp
Nu opgeslokt door de stad
Maar nog wel met een eigen sfeer

Een jaar geleden werd een groot stuk grond ontgonnen voor huizenbouw
Ik vond het vreselijk, het werd lelijk
Daarom liepen we er niet meer heen
Maar nu, we dachten, toch weer eens kijken


Tot onze verbazing was er ondertussen een tuin aangelegd
Met prachtige blauwe bloemen




Er fladderden een heleboel vlinders 


Even verder op een veld vol met deze pluize......



En hier dan een paar van de nieuwbouwhuizen



Eerlijk gezegd vind ik het mooi geworden
Het kan verkeren

zondag 16 juli 2017

Mijn biografieproject 2017. Colette: "De eerste keer dat ik mijn hoed verloor."


Ik loop erg achter met mijn boekbesprekingen en de kaarten die ik bij mijn boekenproject maak. Om dat het me opgejaagd doet voelen denk ik erover niet bij elk boek een kaart te gaan maken. Ik maakte nog wel een kaart bij het boek van Colette.

Zij wordt de grootste schrijfster van Frankrijk genoemd. Ik kijk daar van op, want dit wist ik niet. Ik wist dat zij toneel speelde en dat zij een lesbische verhouding had. Ik kocht ooit haar boek Cherie. Ik las het lang geleden en weet me er niets meer van te herinneren. Ik bracht het pas naar het boekenkastje waar bij ons ruilboeken in staan. En nu pas begrijp ik dat zij veel meer in haar mars had dan alleen dit. In de inleiding wordt Colette geprezen door schrijvers als Gide, Virginia Woolf en Proust en nog veel meer mensen.

In haar boek kijkt zij terug op haar leven. Het is echt prachtig. Vooral de eerste hoofdstukken waarin zij over haar moeder Sido en haar jeugd vertelt. Wat weet zij zich nog veel te herinneren. Een heerlijke jeugd in een dorp in een huis met een prachtige tuin. Haar moeder heeft wel iets weg van een sjamaan. Zij weet veel van bloemen en planten. Zij voelt aan hoe het weer zich gaat ontwikkelen. Aan kleine dingen als de manier waarop een kat ligt opgerold kan zij voorspellen dat er regen komt of onweer. Zij bespreekt de interactie tussen haar moeder en haar. Zij vertelt een mooi verhaal over haar broer. Ik vind het ontroerend.

Henry Gauthier-Villars


Zij trouwt met Henry Gauthier-Villars en moet daarom weg bij haar moeder. Zij gaat in de stad wonen en mist de schoonheid van de natuur. Haar eerste man vindt haar schrijfsels leuk en dringt erop aan dat ze gaat publiceren. Ze doen dit onder zijn naam. Zij gaan scheiden nadat de ontrouw van haar echtgenoot haar teveel wordt en er problemen met de auteursrechten ontstaan. nytimes/reviews

Mathilde de Morny ("Missy")


Na haar scheiding leeft Colette een tijd lang samen met markiezin Mathilde de Morny ("Missy") en belandde ze in het variété-leven van Parijs.  Haar leven als variété-artiest beschrijft ze in haar romans L'Ingénue libertine, La Vagabonde (1910), L'Entrave (1913). wiki/Mathilde_de_Morny

Vanaf 1910 neem Colette de literaire directie op zich van dagblad Le Matin en ontmoet haar tweede man, Henri de Jouvenel, vader van haar dochter (Bel Gazou). In de jaren 1913 tot 1920 ontpopt ze zich als volwaardig journaliste. Colette scheidde in 1924 van De Jouvenel na een spraakmakende affaire met haar stiefzoon.

In 1925 krijgt Colette een relatie met de jonge Belg Maurice Goudeket, met wie ze in 1935 zal trouwen.



Het boek bevat  mooie teksten over een reis per zeppelin, het proces tegen een moorddadige hoerenmadam in Algerije, een scheepsreis naar New York, een artikel over haar katten (Colette had er in de loop van haar leven meer dan vijftig!), en fraaie beschrijvingen van de Provence en vooral van het Palais-Royal, dat schitterende gebouw met cafés en theaters en een parkachtige binnentuin in het hart van Parijs. In haar laatste jaren genoot de schrijfster er intens van haar lekkend, rondom inzakkend, maar ruim en licht appartement. “Het is pure betovering die ons hier houdt en die in het centrum van Parijs alles bewaart wat langzaam aftakelt en blijft, wat bezwijkt en toch niet van zijn plaats wijkt.” trouw/nieuw-boek-onthult-het-prive-domein-van-schrijfster-sidonie-gabrielle-colette



In 1945 trad Colette toe tot de Académie Goncourt.
In 1953 werd zij Grootofficier in het Franse Legioen van Eer

De tachtigste verjaardag van Colette werd in Frankrijk gevierd als een nationale gebeurtenis. Toen ze in 1954 stierf viel haar een staatsbegrafenis ten deel.

Colette besluit met de woorden: “Ik heb me onderweg in ieder geval goed vermaakt.”


Colette and her husband
Maurice Goudeket in their
Palais-Royal apartment

vrijdag 14 juli 2017

Facebook groepen.


Dit is nieuw voor mij

In the Bloglight – besloten groep (mijn groep )
Bloggers – geheime groep
The bloggerlist by Bloggermedia – openbare groep
GlamourBlogs – besloten groep
Spam je blog – besloten groep
The Blogboard – openbare groep
Blogger Mansion – geheime groep
BlogGlossy – openbare groep
Adverteren zonder regels – openbare groep
Adverteren voor reclame – openbare groep
Bloggermagazine – besloten groep
Blogger Next Door – besloten groep
Bloggers Nederland – openbare groep
Bloguniverse – besloten groep

Ik ga ze eens op mijn gemak bekijken
Kijken of het iets voor mijn schilderen is

woensdag 12 juli 2017

In de tuin en buitenshuis,


Vandaag wandelde ik weer rond het huis
Wanneer ik lang binnen zit
Heb ik daar echt behoefte aan 

Het regende hard vannacht en vanmorgen
Overal druppels



Ik kweek een zonnebloem uit 1 van de potjes van AH
De bloem begint zich nu te vormen


zondag 9 juli 2017

Zoekacties.


Kommetjes, waar zet ik ze? 
Ik vertel nu graag al iets over mijn
"1 uur achter de computer en 1 uur iets anders doen plan"
Het begon met deze kommetjes
Ik zag ze in een winkel en vond ze mooi
Ik kocht ze
Maar dan..... thuis....... waar zet ik ze? 
Ik hou van .... tsja van ........ prullaria?
Wat een rotwoord
Prulletjes, nog erger
Ik hou van mooie dingen
Ja laten we dat maar zeggen
Maar ondertussen zou ik niet weten
Waar ik die kommetjes moet neerzetten zodat ze mooi uitkomen
Want overal staat al wat



De kommetjes zitten in mooie doosjes
Laat ik daar eens goed naar kijken
Ik besloot om allerlei kleine flesjes met verf
die nu los staan en daardoor rommelig in 1 van de dozen te doen

Is dit niet netjes?
In het andere doosje stopte ik dingetjes die normaal ook los liggen
De doosjes hebben een goede bestemming
Nu de kommetjes nog



En toen kreeg ik de geest
Ik heb de kast waar servies instaat drastisch aangepakt
De kommetjes hebben nu een mooie plek

In mijn stad gaan we over op een ander systeem van restafval ophalen
Overal komen plekken waar we zelf ons restafval naar toe moeten brengen
De ene keer lees ik dat dit in oktober ingaat
Een andere keer in januari
Steeds denk ik
Laat ik nu opruimen, dingen wegdoen
Wat nu weg is, hoef ik straks niet te sjouwen
Maar dan loop ik door het huis en weet niet wat
Maar nu had ik toch een hele zak vol
Ik heb bij alles gedacht: "Maakt het me blij?"
En er waren dingen bij die dat ooit deden
Maar nu niet meer
Ik ben van plan dit de komende week vaker te gaan doen


Een andere zoekactie
Via mijn Bronte Sisters blog heb ik Anne ontmoet
Zij woont in de USA
Zij schrijft een boek over the Brontes
Zij mailde en vroeg of ik bovenstaande kaart nog heb
Of ik hem naar haar wil sturen
Het is een portretje van Charlotte Bronte met haar bruidssluier

Natuurlijk wil ik dit opsturen, maar.... waar is de kaart?
In eerste instantie denk ik dat de kaart ergens achter gevallen is
Ik haal allerlei schilderijen weg, maar nee, daar ligt hij niet
Toen ben ik maar alles gaan nazoeken
En uiteindelijk vind ik de kaart
In een doos in een andere doos
Die ik helemaal vergeten ben
Maar.... ik heb de kaart, blij!

Tussendoor heb ik alles gestoft en schoongemaakt
Dus mijn uurtjes zijn goed gevuld


Spectaculaire roos
Gisteren kreeg ik deze roos van een vriendin
Ze gaf rozen aan iedereen die haar geholpen heeft met verhuizen
Het is een echte roos
Ik dacht eerst van satijn
Maar nee, ze kocht ze bij een bloemist, hij is echt 
Wat een kleur, he? 
Hij staat nu in een vaasje met water
Maar ik ga hem daarna drogen


Ik heb heel veel gedaan
Vooral veel opgeruimd en schoongemaakt
Ik hoop dat ik nu meer ga schilderen

Wat een heerlijk weer is het trouwens, he? 

donderdag 6 juli 2017

Throwback Thursday. "Computeren" en een tandje minder.


Mijn eerste computer thuis kreeg ik in 1998
Ik kreeg hem via kantoor, een Dell computer. Met een dikke buik en een grijze kleur. Ik vond het toch leuk. Ik kon tekstverwerken. Foto's bewerken, klein maken, groot maken. Ik kocht programma's waarmee ik alles mooi kon maken. Uren was ik er mee bezig. Salem was toen voor een maandje naar Egypte en met de post stuurde ik alles wat ik maakte naar hem op. Internet en email was er nog niet.

Een jonge collega zei tegen mij: "Je moet op Hyves". Geen idee wat dat is. Het leek me ook niet leuk. Maar toen ik mijn eerste foto's uploadde, wat een plezier. Ik was verkocht. Alleen was mijn computer verouderd. Thuis lukte dit niet. Op kantoor wel. Het moet toen al gauw 2006 zijn geweest.

Er kwam een nieuwe computer met een dun scherm. En toen Salem en ik samen naar Egypte gingen kon ik niet meer zonder en namen we een laptop mee. Ik heb ondertussen de 4-e laptop en ben verslaafd.


Een tandje minder
Ik zit heel, heel veel achter mijn laptop en sinds een jaar ook op mijn mobiel. Ik beleef er plezier aan. Maar vaak ook ontwaak ik uit een.......tsja, uit wat? Een droomwereld, een Flow, een diepe put? Soms voel ik me heerlijk. Soms voel ik me rot.

Ik blog en heb hier veel plezier van. Het maken van foto's, het bewerken ervan, het schrijven, het kost veel tijd. Maar die tijd heb ik er graag voor over. Ik stop ook tijd in het lezen van andere blogs. Ik heb vooral plezier wanneer ze me stimuleren, met een leuk idee, een mooie foto.

Ik zit op Facebook, Twitter, Pinterest. Tumbl-r, Instagram, Etsy. Allemaal leuk. Ik krijg er inspiratie van en ik voel me verbonden met de wereld en allerlei interessante mensen die ik op deze manier ontmoet van over de hele wereld. Eerder kon ik op Facebook groepen maken. Wilde ik me lekker voelen dan keek ik op de groep kunst of boeken oid. Dit bestaat niet meer. Ik moet nu echt overal doorheen scrawlen en zie maar de helft van datgene wat ik echt leuk vind. Ik word er moe van. Bij Twitter kan ik wel groepen aanmaken en dat gaat prima. Ik vind daarom Twitter leuker dan Facebook.

Idee
Ik kreeg een idee. En ik begin er vandaag mee. Ik ga het een week lang proberen. 's Avonds 1 uur achter de laptop, 1 uur iets anders doen. Eens kijken hoe het voelt. Gisteren heb ik al geoefend. Ik deed iets wat ik anders alleen bedacht zou hebben. Maar nu deed ik het ook echt. Laptop uit en beginnen. 

Ik kocht toch een mooi nieuw mandje?
Maar wat stop ik erin, dat is de vraag. Ik dacht aan de kettingen die ik ooit haakte. Haakte? ja. een collega kwam altijd met de leukste kettingen op kantoor. Ze kocht ze op de kunstmarkt. Ze waren gehaakt. Ik dacht ga ik ook proberen. Ik droeg ze vaak als armband. Om mijn pols wikkelen, ik vond ze prachtig. Maar de laatste tijd hangen ze aan een spijker als een kluwen verward. Gisteren haalde ik ze uit elkaar. En dacht terug aan die leuke collega.



Het was echt leuk om te doen
En het gaf voldoening
Over een week vertel ik jullie mijn ervaringen
met mijn uren op en uren af ;-)

woensdag 5 juli 2017

Met een tangetje veldbloemen knippen.


Ik kreeg van een vriendin dit tangetje
Ze weet dat ik van veldbloemen hou
Vandaag "knipte" ik een boeketje
Bloemen die aan de slootrand staan



Onderweg zag ik deze ukkies


Ik zag een paar van deze mooie blauwe bloemetjes


En deze zijn ook zo mooi
Dit zijn geen veldbloemen
Maar de bloemen van een struik



.

.

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015