maandag 18 januari 2021

Overdenking.


Kun je een Corona vaccinatiebewijs vergelijken met de Jodenster? Die vraag kom ik tegen op een blog wat ik volg. De schrijfster beschrijft op een leuke, originele manier dingen uit haar leven. Ik volg haar graag, maar nu voel ik weerzin opkomen. Alweer........ alweer de Jodenster gebruiken? Werd ik vorig jaar al helemaal akelig dat mensen dit symbool gebruikten voor het mondkapje, nu is er een nieuwe versie? 

Waarom doen mensen dit? Willen ze een symbool erbij pakken waarvan ze weten dat het voor iets verschrikkelijks staat? Een symbool van uitsluiting, onderdrukking, mensen afvoeren, vernietiging, moord, volkerenmoord? Is er niets in hun geheugen wat ze anders kunnen gebruiken om hun angst uit te drukken? 

Ik probeerde haar verhaal te volgen. Maar doordat ik zoveel verzet voel bij de kop erboven, lukt het me niet goed. Ik weet nu nog niet wat ze probeert te verwoorden. Ik zou het nog een keer kunnen lezen, maar ik doe het niet. Ik wil het gevoel dat het bij me oproept niet nog een keer voelen. Ze krijgt aardig wat afwijzende reacties. Ze weerlegt de kritiek, ze is er zeker van dat ze goed zit. Ze stelt dat het soms nodig is iets sterk uit te drukken. Ik geloof dat zij wil aangeven dat er uitsluiting/ onderdrukking kan plaatsvinden wanneer iemand wel of geen vaccinatiebewijs heeft. Wellicht kan plaatsvinden. Maar vernietiging, moord, een Jodenster is toch een symbool voor veel meer dan alleen uitsluiting?

Waarom ergert het me dit zo? Waarom doet dit zo'n pijn? Omdat het tegen mijn historisch besef indruist? Feiten door elkaar halen, verbanden leggen, iets waar deze tijd zo goed in is. Verbanden die uiteindelijk naar fake nieuws leiden.

Ik zag Rifka Lodeizen op de tv op zoek naar haar voorouders. Waar andere Nederlanders vol trots ridders en edelen in hun voorgeslacht ontdekten vindt zij antisemitisme. Niet alleen bij haar grootmoeder, die vermoord werd door de Duitsers, maar dieper in de historie doordringend gaat zij naar Portugal en vindt de inquisitie die een voorvader dwong zijn kinderen te verraadden zodat ze op de vlucht moesten. Dat is andere koek, he? Denken de mensen die de Jodenster nu in deze tijd voor hun eigen problemen gebruiken er wel eens aan wat dit voor Joden moet betekenen? 

De Davidster is een oud symbool dat de Nazi's omtoverden voor hun eigen gewin. Zij gebruikten de davidster als 'jodenster' om daarmee de joden te onderscheiden van de overige bevolking en het gemakkelijker te maken ze op te pakken, te deporteren en ten slotte te vermoorden. Vinden we nu echt dat na alles wat er in naam van dit symbool in Nederland is gebeurd, we dit opnieuw moeten gebruiken voor de dingen die wij nu meemaken? Willen we echt een nazi symbool gebruiken in een tijd waarin antisemitisme, en andere extreem rechtse ideeƫn opnieuw opkomen?

3 opmerkingen:

  1. Uit mijn hart gegrepen! Ik had ook moeite om het te lezen, en sloeg stukken over. De vergelijking gaat mank, heel erg. We moeten niet uit het oog verliezen dat we een levensbedreigend virus aan het bestrijden zijn. Ik verlang er zo naar dat we allemaal solidair zijn en gezamelijk ons best doen hier zo snel mogelijk doorheen te komen. Straks misschien een 'avondklok'... een oorlogswoord, waarmee je aan de haal kunt gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nu ben ik nieuwsgierig geworden welke blog dat is.
    Ik ben het wel met je eens wat je geschreven heb, ondanks dag ik het zelf niet gelezen heb.

    Het woord ‘avondklok’ moet je ook niet vergelijken met wat er in de tweede wereldoorlog plaatsvond. Het gaat hier om een virus in te dammen en dat is wat anders dan in de oorlog.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. We zouden zowiezo nooit allerlei zaken met elkaar moeten vergelijken. Dat gaat altijd mank. Gewoon nuchter en logisch denkend tot eigen beslissingen komen als volwassen mensen met eigen verantwoordelijkheid. Niet alleen voor het zelf maar ook voor de gezondheid van allen die ons lief zijn. En hopelijk zijn dat er velen!

    BeantwoordenVerwijderen

.

.

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015