Hagel, Celine, een kat en Gooische vrouwen.

Eergisteren zou ik met een paar vriendinnen op stap gaan.

Maar omdat 1 van hen ziek werd

en er slecht weer werd voorspeld
 stelden we het uit
 

En, het klopte

Onweer en hagelbuien tegelijkertijd

In no time was de wereld wit

 

 

 Dit is leuk

Ik haalde uit de laatste Flow een sticker die op een raam geplaatst kan worden

Met de hagel erop kreeg ik dit effect

 

 Ik heb ondertussen mijn boek ""Druiven der Gramschap"" uitgelezen. De familie Joads verbleef in een regeringskamp toen ik er voor het laatst over vertelde. Ze zijn er echter weer uit gegaan. Hun geld raakte op en ze konden niets meer kopen. Ze zijn op zoek gegaan naar werk. Vonden het kort in de katoenpluk, werden hier uitgebuit. Uiteindelijk kwamen er zware regenbuien, die niet meer ophielden, Hun wagen kwam onder water te staan. Gelukkig vinden ze een hoger gelegen schuur, waar ze kunnen schuilen. Hier gebeurt nog iets bijzonders, je moet het zelf maar lezen. Echt een prachtig, aangrijpend boek. Over een Amerika waar ik weinig van wist.

 

Ik schilderde een Celine kaart. Nog voor mijn boekenproject 2014

De man op de kaart is naar een foto van Celine zelf

 

 

Via de postcode loterij won ik 2 kaartjes van Gooische Vrouwen

Vandaag stuurde ik ze naar 2 vriendinnen die dit leuk vinden

 

 

Wat heb ik zoal gedaan?

Gisteren ben ik naar onze apotheek gelopen. Het is niet de meest dichtbij zijnde apotheek. We hebben, nadat we verhuisden, deze apotheek aangehouden. Ik vind het altijd een leuke wandeling. Ik nam me voor van de winter te genieten. Andere jaren lukte me dat, maar dit jaar lukt me dat maar niet. Ik liep langs huizen in de buurt van ons huis en dacht een tuin in aanbouw te zien. Verder lopend zag ik ineens dat van de hele rij tuinen de achterkant open lag. Ineens drong tot me door dat alle struiken die een schutting vormden weg zijn. Ineens begreep ik waarom ik minder van de winter geniet. De afgelopen jaren zijn er steeds meer struiken weggehaald. Ik genoot altijd van de variëteit van bessen en zaden.

Ik heb gisteren geen bes gezien. Ik schok ervan. Want dit betekent toch dat het voor dieren heel moeilijk is om te overleven? In de loop der tijd zijn er heel veel planten en bloemen verdwenen. Ik heb toen ik met dit weblog begon foto's geplaatst van klaprozen, ze zijn er allang niet meer.

We kregen een natuurpad. Er was al een pad voordat het die naam kreeg. het pad was omlijst met allerlei struiken. Het natuurpad is nu omlijst door stukken omgehakte boom en de struiken zijn weg. Ik maak me zorgen om vlinders en vogels. Want niet alleen de gemeente pleegt kaalslag ook de particuliere huishoudens. Ik zie geen mooie tuinen meer. Ik zie wel steeds meer tuinen verdwijnen in plaats daarvan verschijnen stenen. Mooi aangelegd in mooie patronen ( ook vaak spuuglelijk naar mijn smaak), maar het groen is weg. Lekker gemakkelijk in het onderhoud, dat begrijp ik. Maar ook wat jammer.

Maar gelukkig, onderweg vind ik toch iemand die van planten houdt.

De tuin die erbij hoort loopt over van groen.

 

Vlak voor ons huis ligt nog een restant van de sneeuw :-)

 

Ik ben begonnen met de papieren pop die ik van Mieke kreeg

Ik vind het heel ENG

want ik ben bang het verkeerd te doen

 

 

Ik heb alles uitgeknipt wat een leuk werkje was

 

 

Maar het in elkaar zetten is veel moeilijker dan ik verwachtte

het ging in ieder geval niet een, twee, drie

Ik heb het even opzij gelegd

Ook Salem kijkt mee, want die heeft hier een goed oog voor

 

 

Ik heb geprobeerd een nieuwe Villette kaart te maken bij het boek van Charlotte Bronte

Maar die werd nog minder mooi dan degene die ik al maakte

Ineens ontdekte ik dat ik nog geen Celine kaart heb, totaal vergeten

Dus ik aan de slag, nu nog schilderen.

 

 

WAT EEN VERHAAL, WAT EEN GESCHIEDENIS.

Ik ben nu verder in het boek "de druiven der gramschap"" van John Steinbeck. Ik ben er echt zo van onder de indruk dat ik er nog een keer over wil schrijven. De familie is aangekomen in Californië, vraag niet hoe. Ze zijn bekaf en hun geld is bijna op. Ze proberen werk te vinden, maar ondervinden alleen maar haat. Oki's worden ze genoemd en dat doet pijn. (Oki-Oklahoma). De zoon krijgt ruzie met een agent en het gaat bijna mis. Dan horen ze van een regeringskamp. Er zijn wc's en douches en je hoeft niet met geld te betalen maar je kunt er werken. Vrouwen kunnen de was doen, eten koken, schoonmaken en in naaiateliers werken en de mannen in de elektriciteit, klussen etc. Het kamp wordt door de bewoners zelf gerund. De leiding van het kamp wordt per maand verwisseld en bestaat uit de bewoners zelf. De politie van California mag er niet binnenkomen. Het is Amerikaans grondgebied en geen Californisch. De wet van California, die anti immigranten is, geldt hier niet. De familie komt eraan en vinden het precies zo als hen beschreven werd.

Ik dacht bij mezelf"" is dit nu een verzinsel van de auteur of heeft dit echt bestaan"" Tot mijn
verbazing heeft het echt bestaan en heeft John Steinbeck er ook rondgelopen en er verslag van gedaan.  Ik lees over ""the Arvin camp"". Moeten jullie de foto's eens bekijken, het zijn tentenkampen.

Het treft mij vooral zo omdat er op 3 verschillende manieren naar de situatie gekeken wordt. De "migrants"", fatsoenlijke mensen die groot ongeluk is overkomen, op zoek naar een beter leven. Aan de andere kant een keiharde staat, die gerund wordt door banken en grootgrondbezitters. Wanneer er al werk is wordt de ""migrants" iedere keer een lager salaris geboden. Worden ze boos, dan zijn het ""rooien"" die opgepakt moeten worden. En dan dit menslievende kamp.

Steinbeck was recruited by the liberal San Francisco News to publicize the benefits of the fledgling government-run camps, and his first visit was to the Arvin camp. While there, local farmers threatened to disrupt the regular Saturday night dance--if they had succeeded, a precedent may have been established for local law enforcement to invalidate the authority of federal camp managers, who were far more sympathetic to migrants. Steinbeck, then 36, used this and other incidents from Arvin in "The Grapes of Wrath," the novel that opens with the Joad family being pushed off their farm in Sallisaw in eastern Oklahoma, and follows the family west for 1,200 miles on Route 66 through Texas, New Mexico, and Arizona to California. The Dust Bowl migrants captured the imagination of many Americans in part because readers could easily identify with them, and think, "there but for the grace of God go I."


The Grapes of Wrath was published in April 1940. Many schools and libraries banned The Grapes of Wrath, and Oklahoma Congressman Lyle Boren denounced it as "a lie, a black, infernal creation of a twisted, distorted mind." Steinbeck won the Pulitzer Prize and the Nobel Prize for literature in 1962.
Lees meer op: migration.ucdavis.edu

Boekenproject 2015. De druiven der gramschap.

Deze foto heb ik eerder gezien en vond hem erg mooi. Maar ik besef nu uit welke tijd dit komt en waar de foto is genomen.

Ik lees op dit moment. De druiven der gramschap van John Steinbeck. Tijdens de crisisjaren leidden droogte en verkeerd grondgebruik in Oklahoma tot het ontstaan van de Dust Bowl. Vruchtbare aarde werd in grote stormen weggeblazen, waardoor veel boeren de staat ontvluchtten.

Deze foto, van Florence Owens Thompson en haar kinderen, is gemaakt door Dorothea Lange een Amerikaanse fotografe die vooral bekend is geworden door haar documentaire werk in opdracht van de Farm Security Administration omtrent de gevolgen van de Grote Depressie.

Het boek gaat over de familie Joads die hun huis vernield ziet worden door een tractor en hun land is onvruchtbaar geworden. Zij besluiten in een gammele auto naar California te trekken. Duizenden kilometers verderop, langs woestijnen en bergen, waar veel werk is in de sinaasappeloogst. Althans dat lazen ze op een flyer, maar is dat ook zo? Onderweg zien ze heel veel zwaarbeladen wagens dezelfde richting op rijden als zij.

Foto: studyblue

Het is zo'n lieve familie, ze zijn zo goed voor elkaar. Ze delen het weinige wat ze hebben met een andere familie. Tussen hun verhaal zijn hoofdstukken verweven waarin verteld wordt over de handige jongens van de banken en de handelaren. Ik hou mijn  hart vast. Zal het goedkomen met de familie?

Dat John Steinbeck. een succesvolle schrijver met toekomst was, werd extra bevestigd door in 1939 met The Grapes of Wrath de Pulitzerprijs te winnen. Dit boek werd verfilmd met Henry Fonda in de hoofdrol. Boek en film brachten het sociale bewustzijn van de Amerikanen op gang en werden regelmatig vergeleken met Uncle Tom's Cabin (De Negerhut van Oom Tom) van Harriet Beecher Stowe. De hoofdpersoon Tom Joad werd later bezongen door Woody Guthrie en Bruce Springsteen. wiki/John_Steinbeck

 

 

S N E E U W en de Gebroeders Karamazov.

 En ja hoor, het was al voorspeld, daar is de sneeuw, het motsneeuwt ook nog een beetje

 



 Gisteravond ben ik begonnen aan mijn ""Gebroeders Karamazow"" kaart
Voor het verslag van het boek lees Kleurrijk/Karamazov
Vanmorgen ben ik er verder mee gegaan

Even laten drogen boven de verwarming

 

 

Het wordt lichter buiten

 He, de post is geweest, gauw even kijken

 

 

Verdorie, reclame voor de Margriet

Het blad dat ik een half jaar geleden opgezegd heb

Ik ben jarenlang abonnee geweest

Toen ik opbelde om op te zeggen, kreeg ik direct een aanbieding

 om het blad nog een jaar voor de helft van de prijs te krijgen

De wereld is vreemd

En  Z O N op de sneeuw

 

Op huizenjacht

Heel gezellig met een vriendin op huizenjacht geweest

en er een heleboel foto's gemaakt

 

Hebben jullie in de gaten dat heel langzaam de dagen weer een beetje lengen?

 

Raar is dat, in december vind ik het zo leuk om kaarsen aan te doen

en nu in januari denk ik er vaak niet aan

 

 

Het begin van mijn boekenproject 2015, mijn Quinten kaart

 

De kop is er af. Ik heb het eerste boek van de 24 boeken die ik dit jaar wil lezen  uit. Zoals ik eerder aangaf wil ik dit jaar 12 boeken uit de Nederlandse literatuur en 12 uit de wereldliteratuur lezen. De opdracht die ik mezelf stel is de boeken echt woord voor woord te lezen. Ik ben vorig jaar januari begonnen met dit leesproject en het lukte me om 24 boeken te lezen. Ik kreeg het idee om dit te gaan doen omdat ik alleen nog maar korte stukjes kon lezen, ik had een Twitterbrein gekregen en dat irriteerde me. Vorig jaar kreeg ik ook het idee om bij elk boek een kaart te schilderen. Ik hannes nog steeds met een kaarten mbt de gebroeders Karamazov en Lucy Snowe (Villette). Die moet ik dus nog schilderen.

 

Ik ben echt trots op mijn Quinten kaart die ik bij de ""Ontdekking van de Hemel"" van Harry Mulisch schilderde.

 

De ontdekking van de hemel is een raamvertelling. In het kader vindt een dialoog plaats tussen twee engelen: een hoger en een lager geplaatste. Deze dialoog treft de lezer aan in de proloog, de drie intermezzo's en de epiloog van de roman. De Chef^[6] (God) wil een afgevaardigde in de gedaante van een mens op aarde het testimonium^[7][8] laten terughalen. Om de juiste persoon te creëren is een mens nodig met een perfecte DNA-samenstelling om de missie succesvol te laten verlopen. wiki/De_ontdekking_van_de_hemel

Max, sterrenkundige en Onno, vertaler oude talen ontmoeten elkaar in 1968 en worden dikke vrienden. zij gaan helemaal in elkaar op en hun conversatie is levendig en grappig. Ada is eerst de vriendin van Max en later de vriendin van Onno. Zij wordt uitgenodigd om op Cuba chello te spelen en de vrienden besluiten mee te gaan. Op Cuba ontstaan allemaal hilarische taferelen en Ada raakt hier in verwachting. Harry Mulisch is erin geslaagd een situatie te creëren dat zelfs Ada als moeder niet weet wie de vader is, Max of Onno. Haar kan het niet schelen. En dan wordt Quinten, (Quinten Quist oftewel Kuku), geboren en gaat het verhaal beginnen en wat voor een verhaal.  Quinten heeft de mooiste blauwe ogen die je ooit zult zien en het sluike zwarte haar van zijn moeder Ada, met haar Japanse trekken. Het verhaal vertel ik verder niet, lees het vooral zelf. Het is een verhaal met vaart, met humor, bevolkt met allemaal interessante mensen.

Max draagt een verleden met zich mee betreffende zijn ouders. Zijn vader verraadde zijn moeder in de oorlog, zodat zij via Westerbork naar Duitsland werd gestuurd. Max komt uiteindelijk bij de Sterrenwacht Westerbork te werken. Gebeurtenissen in de oorlog lopen door het verhaal.
 

Quinten droomt over ""de Burcht"" en gaat op zoek naar de betekenis. Hij krijgt verwijzingen naar de archeologie, naar architecten en tekenaars

Piranesi Carceri

 

 Boullée

 

Mies van de Rohe

 

 

 

 

 wiki/Teatro_Olimpico

 

Naar het Oude Griekenland en uiteindelijk belanden Quinten en Onno in Rome en in Jeruzalem. Wat hij daar doet verklap ik niet, maar het boek is tot het eind toe spannend.

 

Kijk nu toch eens wat ik met de post kreeg

 Moeten jullie eens kijken wat ik met de post kreeg

Al een poos volg ik het blog ♥ M ♥ /van Mieke

 

Een poosje terug postte ze iets leuks

Ze maakte een pop met een middeleeuws kostuum

Mieke vertelde dat ze de pop had gemaakt van papier

en toonde hoe ze het gemaakt had

Ik regeerde dat ik het prachtig vond

en dat ik zoiets ook wel eens wilde maken

 

Mieke vroeg me of ik het leuk zou vinden wanneer ze het naar me toe zou sturen

Ze vertelde dat ze het dubbel had

 

En nu, heb ik het dus ook, per post kwam het pakketje aan

Leuk om zoiets te krijgen, he? ""Mapi"" Nogmaals bedankt, ik vind het zo mooi

Is het niet heel bijzonder en heel mooi dat dit soort contacten uit bloggen kunnen ontstaan?

 

 

 





Zoekplaatje, wat is het verschil?

 

Het verschil is 24 uur
Blauwe lucht veranderde in grijze lucht
Wel/geen zon en wel/geen regen

Wat heb ik zoals gedaan?

 

Regen, regen, regen, waterdruppels.....

Maar zie ik het nu goed? Zijn dat knoppen?

 

Ik heb eigenlijk helemaal geen zin het huis uit te gaan. Eergisteren moest ik wel, want er was "niets" meer in huis. Overdreven natuurlijk, want ik heb altijd wel voorraadjes van alles.

 

Maar binnen weet ik me te vermaken. Ik schilderde een Villette kaart in het kader van mijn boekenproject 2014. ik moet nog steeds 2 kaarten schilderen. Hoewel ik de kaart niet lelijk vind, ergert het een beetje dat dit niet de Lucy Snowe is zoals ik in gedachten had. Waarom schilder ik het dan? Tsja, goede vraag, vraag ik mezelf ook af.  Omdat ik nog niet de Lucy Snowe heb kunnen vinden zoals ik ze wel in gedachten heb. Ik schilder altijd van een foto. Hieronder kun je straks zien wat er gebeurt wanneer ik teken naar fantasie. Is ook leuk, maar niet zoals ik voor mijn project wil. Ik zoek een foto van een Lucy Snowe. die een kouwelijke indruk maakt, die observeert, die afstand bewaard, maar ook hartstochtelijk is. De Lucy zoals ik haar nu schilderde vind ik te lief.

 

Ik zoek ook nog steeds portretten voor mijn gebroeders Karamazov kaart. Ik heb al op Google afbeeldingen gezocht naar ""Russische mannen, Russian men"" en zelfs op ""Российские мужчины"" en nog steeds geen goede foto's. Een beetje vervelend vind ik het wel, want het houdt me op.

 

Ik was van de week te laat met boodschappen doen, want Flow weekly was uitverkocht.

Ik vind ze zo leuk en het grote voordeel is dat ik veel meer schrijf sinds ik ze koop. Maar de vraag kwam wel op wat ik er verder mee moet doen. Want in no time had ik er een hele stapel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben ze nu bezig te verwerken in een groot cahier wat ik bij Dille en Kamille kocht. Wat ik schreef wil ik bewaren en ook spreuken die me aanspreken wil ik bewaren. Hier zien jullie wat ik met mijn tekeningen bedoel. Dit maak ik wanneer ik ""uit mijn hoofd"" teken.

 

 

 

Het is leuk om te doen, want ik zie vanzelf ook weer wat me bezighield. Want de tijd vliegt en zonder dit weet ik vandaag niet goed meer wat ik vorige week deed. Ik plak niet alles, want dan heb ik wel 10 cahiers nodig. Ik zet met paperclips vast, dan kan ik meerdere papieren op elkaar vastzetten,

 

 

Ik beloofde mezelf dat ik dit jaar 12 nieuwe taarten zou proberen te maken. Dit is de eerste, een walnotentaart. Ik ben gek op walnoten. We vinden de taart allebei lekker. (Het is overigens niet de lekkerste taart die ik maakte). Ook nu was ik weer verbaasd dat het mogelijk is van alles door bloem, boter en eieren te roeren, zonder dat het beslag gaat schiften. Ik dacht altijd dat je precies de juiste hoeveelheid moet afwegen en luchtig moet kloppen. Maar in de tussentijd heb ik er al melk en tinnetjes zure room doorheen geklopt, zonder dat er iets ergs gebeurde. Sinds december weet ik nu ook dat ik er keukenstroop doorheen kan roeren en nu gisteren ging er 175 ml ahornsiroop de walnotentaart. De combinatie van walnoten met ahornsiroop is echt lekker. Ik denk alleen dat ik de volgende keer een iets andere onderbodem zoek. Nu is dit bloem, ei en cacao en dat smaakt

wel een beetje bitter.

Behalve dit alles ben ik druk aan het lezen in het boek van Harry Mulisch wat ik tot mijn verbazing een heel leuk boek vind. Ik was bang dat ik het dodelijk saai zou vinden. Maar het tegenovergestelde. Ik heb op internet naar informatie gezocht over Harry Mulisch en las ook al een beetje wat er verder in het boek gaat gebeuren. Dat vind ik nu helemaal niet leuk, dus dar ben ik snel mee gestopt. Ook ben ik bezig met de biografie over Nietzsche. Hierover zoek ik, tegelijkertijd met het lezen, informatie op internet. Eerst dacht ik, wat moet ik toch met al die informatie doen? Hieronder als links vastzetten, een nieuw blog maken? Tot ineens in mijn hoofd PINTEREST schoot. Net als bij Jack Kerouac zet ik nu websites die ik interessant vind vast op Pinterest en ook verzamel ik zo mooie foto's. pinterest/gmwatercolors/nietzsche/

Hieronder nog een foto van een deel van mijn bureau

 





Vrijheid van meningsuiting

Wat bedoelt een cartoonist eigenlijk wanneer hij een onflatteuze prent maakt van Mohammed? Ik loop daar de laatste dagen steeds aan te denken. Hij/zij heeft een mening en wil die uiten. Een mening is dat heden ten dage gelijk aan een gedachte, zoals ik steeds denk? Heeft de cartoonist nagedacht en is hij/ zij tot de slotsom gekomen dat.......... Ja, daar ben ik weer bij mijn vraag, wat wordt er eigenlijk bedoeld? Ik kom niet verder dan dat hij/ zij denkt: ""Deze man is heilig voor jullie? Ik zal eens laten zien wat het voor mij betekent. Er mag geen afbeelding worden gemaakt? Ik zal jullie eens laten zien wat ik kan, wat ik durf. Schijt aan jullie mening, sidder bij de mijne""

Ik hou van geschiedenis en vind het altijd heel leuk dat in ons land Spinoza en Descartes hun boeken konden schrijven en dat er uitgeverijen waren die het drukten. Spinoza moest het wel stiekem doen, Hij was al in de ban gedaan en zowel de joodse als christelijke gezagsdragers roken bloed, maar hij werd wel beschermd en kon zijn ideeën uitwerken en publiceren. Ideeën ( meningen) die aanstootgevend waren en kwetsend voor veel van de Nederlanders in die tijd. Wat hij schreef was een nieuw wereldbeeld, hij belasterde geen andersdenkenden.

Ik hoop dat alle Charlies die ik gezien heb dat laatste bedoelen wanneer ze opkomen voor de vrijheid van meningsuiting. Dat zij vinden dat iemand, anders kan denken dan jijzelf, zonder dat je moet aanvallen en vernederen.

Wat ik echt hoop is dat we weer eens gaan nadenken en onze meningen niet alleen meer bestaan uit een opwelling, een gevoel, een ongenoegen. Dat we weer eens gaan lezen en leren en eens meer vragen gaan stellen, dan alleen maar denken dat WIJ alles al weten. Dat we eens verder gaan zoeken dan de doorsnee bron waar je nu je mening vandaan haalt. Dat we gaan vragen wat de ander eigenlijk denkt, zonder dat we onze oordelen  al klaar hebben.

Mijn pen gaat omhoog voor mensen die kennis gaan maken met elkaar, die willen weten wat een ander beweegt, die wil dat de ander het ook goed heeft. Hoeveel van de mensen die zo boos zijn kennen eigenlijk werkelijk een moslim? Ik heb een nieuwe wens voor 2015. Dat alle Nederlanders een moslim als vriend krijgen en alle Nederlandse moslims een autochtoon als vriend. Wat wordt de wereld dan mooi.

Leuke en verdwenen kaarten

Gisteren ben ik een beetje gaan wandelen

Ik heb nieuwe laarzen gekocht en ik wilde eens kijken hoe ze aanvoelen

Het viel niet mee, ik maak het geluid van een stramme militair

Maar op zoek gaan naar zooltjes om eronder te doen

 

Ik wil iets leuks laten zien wat wij voor de kerstdagen ontvingen

Een vriendin van ons werkt met keramiek en zij maakte dit vogeltje, lief, he?

De boodschap zit er opgerold in

 

 

 

Zelf schilderde ik dit hobbelpaard

 

Ik hoorde dat 2 van mijn kerstkaarten niet zijn aangekomen

Dat is toch balen

Waar zijn ze nu?
 

Het sneeuwmannetje links was voor de ouders en baby Luuk

En rechts Chihuahua Emma met een kerstmuts en een warme trui

 

Ik vind het zo'n raar idee dat ze nu "ergens" liggen

Uit voorzichtigheid heb ik ons adres achterop geschreven

Ik hoop dat een vriendelijk iemand ze weer terugstuurt