Boekenproject 2017. Hella Haasse "Kleren maken de Vrouw".

Ik zocht een nieuw boek voor mijn boekenproject 2017. De afgelopen 3 jaar las ik veel zware kost en ik had er een beetje genoeg van. Ik zocht iets lichters en dat vond ik in  "Kleren maken de vrouw" van Hella Haasse. Een boek in de serie Carrièreboeken van uitgever Allert de Lange. Dit boek, dat Hella Haasse schreef in opdracht van een uitgever, moest gaan over het maken van beroepskeuzes.

Kleren maken de vrouw (de dubbele ‘e’ staat alleen op stofomslag en rug) verscheen in 1947 in de reeks Carrière-boeken van uitgeverij Allert de Lange. 'Carrière maken (…) iemand van beteekenis worden in je latere leven (…) Daarvoor moet je in de allereerste plaats weten wat je wel en wat je niet wil worden. Allert de Lange heeft nog meer carrière-boeken op stapel staan. Prettig geschreven boeken over beroepen die méétellen. Schroef nu meteen de dop van je vulpenhouder los en vul hieronder in blokletters je naam en adres in. Frankeer de kaart en doe hem op de bus. Dan krijg jij van ons steeds bericht wanneer er weer een NIEUW CARRIÈRE-BOEK verschijnt, hetwelk de boekhandel ter plaatse gaarne zal leveren. Kunnen wij op je rekenen?Groene/het-echte-debuut-van-hella-s-haasse

Het verhaal gaat over 4 meisjes. Reina, die zowel creatief begaafd is als hard wil werken om haar doel, modeontwerpster worden, te bereiken; Mary, die niet echt goed kan tekenen en weinig creatief is, maar die toch een heel goede confectietekenares kan worden; Tine, die de opleiding tot modetekenares gebruikt als opstapje naar de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten, en Harriet, een zeer begaafd meisje maar met een ongeschikt karakter om iets te bereiken: ze is afgunstig en kan niet tegen kritiek.

Het boek leest als een vlot meisjesboek, de toon is gezellig. Ik lees over Studio Alexander, waar meisjes opgeleid worden in diverse creatieve en ambachtelijke disciplines. Reina van Holten kan er studeren dankzij financiële steun van een rijke dame die in haar kunnen gelooft nadat ze een ontwerp van Reina’s hand heeft gezien. Ik lees over het leven van een jong meisje in 1947. Je had nauwelijks geld, ook niet als je een baantje had. Je woonde op kamers bij een hospita.

In deze roman staan twee dingen die je gewoonlijk niet aantreft in een meisjesboek van die tijd. Ten eerste hoe een alleen reizend meisje onvermijdelijk een vervelende man achter zich aan krijgt, die zich niet laat afschudden.

En ten tweede hoe een onervaren, zelfstandig optredend jong meisje makkelijk in een zeer onaangename situatie kan raken: de talentvolle maar arrogante jaloerse Harriet loopt weg van de modeschool en van huis, in de mening in Den Haag wel een goed betaalde baan als tekenlerares bij een groot modehuis te kunnen vinden. Als dat (natuurlijk) niet lukt, valt haar oog op een advertentie in de krant: 'Mannequins gevraagd. Elegante jonge vrouwen gezocht voor apart showwerk. Hoog salaris. Sollicitaties volgens afspraak.’ Het domme kind - dat al gewaarschuwd had moeten worden door het woord 'apart’ - gaat hierop in. Prachtig is de beschrijving van de door het meisje maar half begrepen onbehaaglijke sfeer. Eer ze het weet is ze betrokken bij een louche escortservice (“t Werd aan de meisjes zelf overgelaten in hoeverre ze nog extra verdiensten wilden maken’, heet het omineus, zonder dat de schrijfster een onvertogen woord laat vallen), waarvan ze maar ternauwernood gered wordt door tussenkomst van Reina en haar aanbidder. decontrabas/recensie-kleren-maken-de-vrouw-hella-s-haasse

Wat ik heel opmerkelijk vond is dat er een beschrijving is van een verkleedpartij waar een jongeman verschijnt in de dracht van de Ku_Klux_Klan. Het schijnt volkomen normaal te zijn. Het boek verschijnt in 1947. Wist men toen niet waar de KKK voor stond? Maar waanneer je de dracht van de KKK kent weet je toch ook wat voor organisatie dit is? Ik vond het nogal schokkend.

BOEKENPROJECT 2017

Kleren maken de vrouw - Hella Haasse

Schoppenvrouw - Mensje van Keulen

The moon is down - John Steinbeck

Starbucks - Els Quaegebeur

Echte liefde vind je in de boekhandel - Veronica Henry

Een huis in Frankrijk - Eva de Wit

Teder is de nacht - Scott Fitzgerald

Het meisje van ver - Sadia Sheperd

In Europa - Geert Mak

Twijfel.

Momenteel word ik gek van mijn eigen getwijfel. Het schilderen van mijn grote schilderij gaat langzaam. Want twijfel. Of liever gezegd, heel vervelende gedachten. Steeds maar "Waarom schilder je steeds zo liefelijk? Waarom niet stoer? Het leven is niet liefelijk........"

En gisteren maakte ik 2 "rouw" kaarten, waarvan ik er 2 verscheurde. Het gaat lekker zeg.

Vandaag dacht ik, ik ga eens googlen op twijfel en kunst

Ik vind het volgende

Wat moet ik met mijn twijfel? Sommige mensen zeggen dat twijfelen goed is, maar bij mij lijkt de twijfel me alleen maar tegen te houden om verder te komen. Twijfel slaat om in angst en angst doet me verstijven. Als ik laat merken dat ik twijfel, wordt dat vaak geïnterpreteerd als onzekerheid, zo voelt het niet maar misschien is het wel onzekerheid... mistermotley

Nu, dit herken ik. En hoe! Vaak werd op kantoor  opgemerkt "Je bent zo'n vakvrouw, waarom ben je zo onzeker?" Ziek werd ik ervan. Ik wilde het niet horen. Ik vroeg me ook steeds af, ben ik zo onzeker? Want zo voelde het helemaal niet. Alleen wel altijd veel getwijfel.

Jorge Luis Borges noemt twijfel een ander woord voor intelligentie. Aha, klinkt al beter.

Niet kunnen kiezen heeft te maken met de angst het verkeerd te doen, maar naast de smalle en de brede weg zijn veel meer mogelijkheden, een derde vierde of vijfde weg. De Engelsen kennen het prachtige woord 'manifold', zie de wereld niet als een rechte lijn van A naar B maar als een geweven tapijt. Twijfel lijkt je tegen te houden, ga staan voor je twijfel, zou ik zeggen, en benut alle mogelijkheden waaruit je zou moeten kiezen. mistermotley
mediamatic
theartcouch./ontmoetingen-met-kunstenaars

Misschien moet ik denken: Ga verder met waar je mee bent begonnen en ga daarna iets heel erg stoers schilderen. Wat is stoer trouwens? Wat bedoel ik dan? In mijn hoofd zit een idee wat ik zou willen schilderen mbt tot vluchtelingen. Alleen kan ik er nog geen vorm voor vinden. Misschien moet ik het laten sudderen. Komt het later vanzelf.

Stoer is sterk. Sterk van uitdrukking. Ik zal jullie laten zien wat ik bedoel

Deze prints zijn van Louisa Cannell. Ik vind ze prachtig. Sinds ik dit zag denk ik hier over na. Het stoere zit in het idee besef ik nu. Want de uitwerking is krachtig qua beeldtaal, maar ook best liefelijk. Vinden jullie ook niet?

Het lucht wel een beetje op erover te schrijven. Ik denk dat ik zometeen verder ga aan mijn grote schilderij. De twijfel omarmen? Eerder dan me er rot door gaan voelen?

Hoe kan dat nu?

Ik vind het echt jammer dat het mislukt is. De poging om een kabinet te smeden van VVD, CDA, D66 en GroenLinks. Eerlijk gezegd had ik verwacht dat het zou lukken. Zeker toen vanuit het bedrijfsleven zo'n sterke roep kwam naar vergroening van de economie. Ik dacht dit trekt de VVD over de streep. Krijgen we eindelijk een kabinet waar ik weer trots op kan zijn. Een kabinet wat iets gaat doen aan de grote milieuproblemen.

Ik begrijp dat migratie het struikelblok is. Er komt tot nu toe weinig naar buiten. Of misschien heb ik het te weinig in de gaten.

Ik hoorde dat er ideeën waren dat asielzoekers dit voortaan in het land waar ze vandaan willen vluchten moeten doen. Op Twitter vroeg een vrouw "Hoe kan dat nu?" Het antwoord dat ze van iemand kreeg "Bij de ambassade van het land waar je naar toe wilt".

Ik stel me dit zo voor. Wij moeten vluchten, Duitsland lijkt de logische weg. Maar nee, we moeten eerst naar Den Haag. Naar welke ambassade moeten we in vredesnaam? Met de trein naar Den Haag, bommen boven je hoofd. Daar drommen mensen voor de ambassade. Wanneer zijn wij aan de beurt?

We zijn moe, hebben honger, zijn bang. En dan zijn we nog niet eens het land uit.

De mensen die dit verzinnen gaan er vast van uit dat ons dit nooit meer zal overkomen. Dat wij hoog en droog in ons veilige Europa zitten. Of...........zijn deze mensen eigenlijk wel voor Europa?

Bezoek aan het Openlucht Museum.

Wij bezochten het Openlucht museum. Een van de mooiste boerderijen is dit "blauw los hoes" uit Harreveld. In het blauw los hoes uit Harreveld woonde in 1871 een gezin van zeven én een dienstmeid. In de winter werd vlas bewerkt, gesponnen en geweven. openluchtmuseum

Los hoes uit Harreveld, Gem. Lichtenvoorde Gld.
In 1920 stookten de laatste bewoners, het echtpaar Johannes M. Reinders en Johanna Maria te Veele, nog steeds een open vuur. Achter in de boerderij stonden koeien en varkens in een potstal. Veel kleine boeren op de zandgronden konden van hun boerenbedrijfje alleen niet leven. Daarom heeft deze boerderij in de zijruimten een weefkamer met twee weefgetouwen. Daarmee probeerde men nog wat bij te verdienen. Bij binnenkomst in het museum is deze kleine boerderij direct een blikvanger. Dat komt vooral door de mooie blauwe kleur. Dit zou vliegen weren uit de boerderij. riafotografeert

We hebben het museum nog nooit zo uitgestorven gezien. De meeste mensen die we zien zijn de vrijwilligers die in het Museum werkzaam zijn. Ik vind het Museum leuk omdat niet alleen de gebouwen mooi zijn en tot nostalgische gevoelens oproepen. Maar er zijn ook prachtige tuinen.

Het bijzondere is dat je overal in mag. De boerderijen en andere panden, een wasserij, een dorpsschooltje, een weverij, een fotograaf, een papiermakerij, een kaas-en melkfabriek, alles kun je bekijken. Maar vooral de woonhuizen, de plek waar vroeger mensen woonden vind ik leuk. De boerderijen zijn echt. Ze stonden ooit ergens en zijn naar het museum gebracht. Wanneer je erdoor heen wandelt kun je je voorstellen dat je in de tijd van mijn oma en opa en de jeugd van mijn  vader bent. Hij kwam uit Overschie en ik stel me voor dat het er zo uit zag. Maar er staan ook recentere woningen. Zoals een rijtje huizen waarvan er 1 ingericht is naar de smaak van de 60-er jaren. Oranje, macramé, tsja. En een boerderij die weg moest omdat er een weg aangelegd ging worden en ingericht is volgens de smaak van de jaren 90. Vooral met de kerst is deze boerderij prachtig gedecoreerd.

De vrijwilligers dragen kleren uit een vervlogen tijd. Sommigen koken op oude fornuizen. Ze gebruiken groentes uit vroegere tijd en er staat oud servies in de verschillende panden. Om de panden staan bijbehorende tuintjes. Er lopen kippen en schapen.

Salem vind het er heerlijk. Ik hoor iedere keer naast me "Zo zag de kamer van mijn oma er ook uit" . Ik heb de oma van Salem jammer genoeg nooit leren kennen. Heb wel het huis gezien waarvan vertelt wordt dat ze het zelf bouwde. We herkennen ook samen dingen, zoals de koffiemolen, die je met de hand bediende.

Theedoeken. Ik koop deze nog steeds

Ook in dezelfde kleur

Meestal gaan we later in het jaar, in augustus en vaak in de winter tijdens de kerstperiode. Nu is het heel mooi om de lente groene bomen te zien. Een heel andere sfeer.  Ik neem me echt voor vaker te gaan.

Kijk eens wat een rust. Normaal is het hier overvol.

De Kruidentuin is mijn favoriet

Het is hier zo prachtig

Nu is alles nog klein

Straks is het een heerlijke plek om te zijn

Ik realiseer me altijd hoe weinig ik toch weet

Ík geniet van de kleuren en de vormen van de planten en de bloemen

Maar hun namen? Hun werking?

En bij het verlaten komen we er nog een keer langs

De mooiste boerderij

Wat heb ik zoal gedaan?

Museumwoning

Een vriendin van ons gaat verhuizen. Zij woonde in bovenstaand huis. Het is een heel bijzonder huis.

Veel van de originele indeling zit er nog in. Boven is het helemaal bijzonder. Trappetjes, ruimtes, nog meer ruimtes en een heuse vliering. De reden dat ze weg wil is de steile trap die je naar de eerste verdieping brengt waar haar deel van het huis is. Een raar idee dat we nu voor de laatste keer dit huis zagen. Maar.................... er bestaat een redelijke kans dat de woningstichting er een museumwoning van gaat maken. Door de stad heen zijn er al meerdere van dit soort woningen. museumwoningen

Is dat niet heel leuk wanneer dit gaat gebeuren? Dan kunnen we nog steeds gaan kijken.
Ik wil eigenlijk ook graag de andere woningen bekijken.  kom-langs

Nieuwe woning

Een van de dingen die ze zo graag wilde is een tuin

En die heeft ze nu

De wijk waarin ze gaat wonen is ook leuk

Verjaardag

Salem zijn verjaardag. Hij houdt van pioenrozen. En hij weet bijna nooit iets te verzinnen wat hij als cadeautje wil. Hij is 1 van die mensen die tevreden is met wat hij heeft. Uiteindelijk wist hij 1 ding, een wekker, en natuurlijk heeft hij die gekregen. Maar toen ik bij mijn verhuizende vriendin was zag ik iets wat mij op een idee bracht. Ik ging eens zoeken op internet en kwam het begrip "whiteboard" tegen. Hij is nu de trotse bezitter van een whiteboard. Hij vind het heel erg leuk en handig en ik ook. Salem houdt helemaal niet van zoetigheid. Maar wel van mijn eigen gemaakte taarten. Vandaar dat er een aardbeien slagroomtaart gebakken werd.

Lezen

Ik hou van de schrijfsters The Bronte Sisters. Drie zussen die in Yorkshire leefden en wonderbaarlijke romans schreven. Vrouwen die dit schreven, de wereld stond op zijn kop. Charlotte Bronte schreef Jane Eyre en toen ik een klein meisje was las ik het voor het eerst. Ik kan jullie zeggen dat Jane Eyre en Charlotte Bronte voor mij rolmodellen werden. Vrouwen die hun eigen werelden creëerden. Soms tegen de verrukking in. Maar ze lieten zich niet ontmoedigen. Ik houd een weblog bij over de zussen en verwacht dit jaar 1 miljoen bezoekers te hebben. Dat heb ik nooit verwacht toen ik ermee begon. Ik begon ermee voor mezelf. Omdat ik dingen die ik op internet over de zussen vond wilde bundelen. kleurrijkbrontesisters. H et boek Jane Eyre heb ik zelf maar het ligt in Egypte. Ik heb in Egypte aardig wat boeken liggen. Ik heb ze steeds meegenomen op mijn reizen daar naartoe. Maar hier heb ik er geen. Daarom haalde ik het boek uit de bieb. En wat denken jullie. Ik ben het weer in 1 ruk aan het uitlezen. Zo mooi.

Wandelen

Op 1 van onze wandelingen rond het huis

vonden we dit boekenkastje

Het staat er net

Ik vind dit zo' n leuk idee

Wat is het mooi buiten

Het ruikt zo lekker, zo zoet

Al die vormen en kleuren

Hier een stukje uit Jane Eyre over de maand MEI

April advanced to May: a bright serene May it was; days of blue sky, placid sunshine, and soft western or southern gales filled up its duration.

And now vegetation matured with vigour; Lowood shook loose its tresses; it became all green, all flowery; its great elm, ash, and oak skeletons were restored to majestic life; woodland plants sprang up profusely in its recesses; unnumbered varieties of moss filled its hollows, and it made a strange ground-sunshine out of the wealth of its wild primrose plants: I have seen their pale gold gleam in overshadowed spots like scatterings of the sweetest lustre. All this I enjoyed often and fully, free, unwatched, and almost alone.

De natuur is zo inspirerend

Ik ben begonnen met een groot schilderij

Het onderwerp is de lente

Ik heb ineens een heleboel ideeën

Nu nog even afwachten of het ook gaat lukken

Dat is altijd de vraag

Ik heb het in mijn hoofd

Maar komt het ook op papier?

Boekenproject 2017. Beetje gesteggeld.

Ik vertelde aan het begin van het jaar dat ik ook nu en dan eens een gemakkelijk, gezellig boek wilde gaan lezen voor mijn boekentraject. En dat heb ik gedaan. Het waren leuke boeken. Maar ik wil het toch proberen te minderen. Want het idee van het project was boeken uit de wereldliteratuur lezen.

De keuze voor een boek over de boekhandel ""Echte liefde vind je in een boekhandel"" kwam als een verrassing. Ik vond de titel in een Libelle. In diezelfde tijd vond ik op Twitter onderstaande titels. Nu heb ik me voorgenomen voor mijn boekenproject af en toe 1 van de titels van deze lijst uit de bieb te gaan halen. Ik had geen idee dat er zoveel boeken zijn over boekhandels.

Boeken over boekhandels

Op  Tessa Heitmeijer |weblog vind ik deze titels:   

1: De verzamelde werken van A.J. Fikry, boekhandelaar – Gabrielle Zevin:
2: De boekendief – Markus Zusak
3: Het geheim van Penumbra’s boekwinkel – Robin Sloan.
4: De boekwinkel – Deborah Meyler:
5: De bibliothecaresse van Auschwitz – Antonio Iturbe:
6: De voorlezer van 6:27 – Jean-Paul Didierlaurent
7: De boekhandel – Penelope Fitzgerald:
8: De leestip – Shelly King:
9: The Bookshop Book – Jen Campbell:
10: Mijn jaar met Salinger – Joana Rakoff

Ik loop achter met het schilderen van kaarten. Dit komt omdat ik druk bezig ben met mijn grote aquarellen. Om me nu niet zenuwachtig te maken heb ik besloten bij deze boeken geen kaarten te maken. Het boek over Cissy van Marxveldt is een biografie. Dit boek bespreek ik later en daar ga ik wel een kaart bij maken. Ik ben dan nu weer helemaal bij. Het is wel een beetje steggelen.....

BOEKENPROJECT 2017

Schoppenvrouw - Mensje van Keulen

The moon is down - John Steinbeck

Starbucks - Els Quaegebeur

Echte liefde vind je in de boekhandel - Veronica Henry

Een huis in Frankrijk - Eva de Wit

Teder is de nacht - Scott Fitzgerald

Het meisje van ver - Sadia Sheperd

In Europa - Geert Mak

Boekenproject 2017. "The Moon is Down" van John Steinbeck".

Voor mijn boekenproject 2017 las ik "The moon is down" van John Steinbeck. John Steinbeck schreef het in 1942. Hij wilde het verzet tegen de nazi's een hart onder de riem steken. Het boek werd in een eenvoudige uitgave die niet veel kostte op de markt gebracht. Ik vond het weer een prachtig boek van John Steinbeck. Ik hou heel veel van de kracht van zijn woorden.

Free men cannot start a war, but once it is started, they can fight on in defeat. Herd men, followers of a leader, cannot do that, and so it is always the herd men who win battles and the free men who win wars.

INHOUD

Een klein land ( het land lijkt op Noorwegen) wordt door een bezetter ingenomen. De burgermeester wordt gevraagd mee te werken. Hij denkt, ik kan weigeren, dan komt er iemand op mijn plek die collaboreert. Ik kan ja zeggen en ondertussen proberen het volk zoveel mogelijk te helpen. De mensen zijn zo verdoofd door de onverwachte en onrechtvaardige bezetting, dat zij aanvankelijk volkomen van streek zijn.

Maar het verzet groeit. Het begint eenvoudig: een vrouw gooit kokend water naar soldaten. Er komen represailles; mensen worden geëxecuteerd, maar het verzet neemt toe. De bezetter merkt het, voelt het. Er is weerstand. Onduidelijk waar het vandaan komt. Wanneer een paar mensen weten te ontsnappen vragen zij om steun voor de strijd in hun land en er worden vliegtuigen gestuurd die parachutes met dynamiet staven droppen.

De bezetter begint zich naar te voelen. Een van de officieren probeert aan te pappen met een vrouw.  Ze moet hem niet. Hij mist menselijk gevoel, hij mist het vertrouwde, hij mist thuis. Hij moet constant op zijn hoede blijven.

“Fear crept in on the men in their billets and it made them sad and it crept into their patrols and it made them cruel

Van "The moon is down"" kwamen honderdduizenden boeken terecht in bezet gebied. De boeken werden illegaal gekopieerd en verkocht. De Duitsers deden het boek onmiddellijk in de ban. Wie betrapt werd met het boek zat in de problemen. Met het geld konden verzetsactiviteiten worden betaald. Enkele weken na de bevrijding van Noorwegen werd de officiële versie op de markt gebracht en 2 versies raakten snel uitverkocht. Kopieën van het boek kwamen tot in China terecht. onviolence

Voor The Moon Is Down uit 1942 ontving Steinbeck in 1946 de King Haakon VII Liberty Cross, een onderscheiding voor uitzonderlijke bijdragen aan de Noorse kwestie tijdens de Tweede Wereldoorlog.

In Amerika werd het boek anders ontvangen. Er kwam veel kritiek. De voornaamste kritiek was dat de bezetter, de Duitsers te menselijk waren weergegeven. Steinbeck was kapot van de kritiek. Vooral omdat het persoonlijk werd en er aan zijn integriteit werd getwijfeld.

War is treachery and hatred, the muddling of incompetent generals, the torture and killing and sickness and tiredness, until at last it is over and nothing has changed except for new weariness and new hatreds.

grin./the-moon-is-down-and-a-bell-for-adano-two-specific-examples-of-american

Ik schilderde eerst het vrouwtje in haar 40 er jaren kleren. Maar ik vond het zo kaal. Toen schilderde ik de achtergrond. Nu krijg ik het benauwd wanneer ik ernaar kijk. Wat een afschuwelijk beeld.

BOEKENPROJECT 2017

Teder is de nacht - Scott Fitzgerald

Het meisje van ver - Sadia Sheperd

In Europa - Geert Mak

Buiten en binnen.

Gisteren maakte ik met een vriendin een wandeling rond haar huis

Zij woont in een andere wijk dan ik

Ik maakte er diverse foto's

Zien jullie wat dit is?

Dit is een.........

Ze zijn er weer de uitgebloeide paardenbloemen

Ik zag ze nu ook met eigen ogen bij ons in de buurt, zo klein

Het ruikt zo lekker buiten, een zoetige lucht

Het fluitenkruid staat nu op zijn mooist

Ik neem allemaal dingen mee naar binnen

Fijn weekend allemaal

Dodenherdenking.

Mijn ouders net na de oorlog

Ik denk dat ik nog niet geboren ben

Ik herinner me nog goed dat mijn moeder hoeden droeg

Andere tijden, he?

Vanavond dodenherdenking

Opnieuw is er gekrakeel over wie er wel en wie niet herdacht mogen worden

Morgen vrijheidsfeesten

Het wordt al grootser gevierd

Ook bij Koningsdag

Ik heb nog nooit zoveel grote podia in de stad gezien

Ik heb het opbouwen gezien

Op de dag zelf ga ik echt niet de stad in

Ik hou niet van mensenmassa's

Ik denk vanavond

Aan de doden van de Tweede Wereldoorlog

En aan de slachtoffers van de oorlogen in Syrië, Irak en Jemen

Toen de oorlog in Vietnam voorbij was

Dacht ik, he, he, nu nooit meer

Hoe geschokt was ik toen ik  (alsof het normaal is)

hoorde over de etnische zuiveringen in het voormalig Joegoslavië

In Europa "etnische zuiveringen"? Hoe is het mogelijk?

Ik hoop, ik bid dat dit weekend Marine le Pen verliest

Frankrijk a.u.b. ook niet uit de EU

Ik denk vanavond ook aan mijn ouders

Mijn vader die op jonge leeftijd te werk werd gesteld in Duitsland

Het tekende hem voor het leven

Onlangs heb ik naar sites gezocht mbt dwangarbeiders

Ik vond er veel

Ik denk aan mijn moeder

Die de bombardementen op Rotterdam meemaakte

En de hongerwinter

Als kind was de oorlog nog voelbaar

Ik las de dagboeken die mijn moeder had gemaakt in de oorlog

Ik voelde de pijn van mijn vader

Ik vraag me af waarom oorlog steeds doorgaat

Ik vraag me af wie hier belang bij heeft

Ik heb een intens mededogen met de mensen die het nu ondergaan

We hadden nooit gedacht ......

Dat we ooit naar een triatlon wedstrijd zouden gaan kijken

En kijk nu eens.........

Een half jaar geleden werd aan Salem gevraagd

of hij een schilderij wil maken met als onderwerp de Triatlon

Het schilderij is ondertussen af en we werden uitgenodigd eens te kijken

Hier een fotoverslag

\

Winnaressen

Een compleet nieuwe wereld voor ons

Heldere kleuren sportschoenen

Een sprankelend blauw zwembad

Jonge en oudere deelnemers

Allerlei soorten kleding

Van het hardlopen heb ik geen foto

Hoe was april en wat wil ik gaan doen in mei?

Wat wilde ik doen in april?

En wat deed ik daadwerkelijk?

Schuin = wat we gedaan hebben

• Paaskaarten schilderen, kunnen ook lente kaarten zijn. Pasen is 16 en 17 april
• Naar de tentoonstelling Antoine Watteau (1684-1721) Teylersmuseum 01 februari t/m 14 mei 2017
• Naar het Open Lucht Museum. Wij zijn vrienden van dit museum. maar zo raar, steeds aan het eind van het jaar denk ik "Waarom zijn we niet meer gegaan".
• Naar de Heemtuin
• Naar het Arboretum.
• Ik heb 3 taartjeskaarten af en 2 getekend en voor een deel geschilderd.
• Ik heb een groot schilderij getekend, nu nog schilderen
• 3 boekenkaarten schilderen/ Down is the moon, Hella Haasse, Tender is the night en blogs erbij maken
• Blogs maken mbt  ""Throwback Thursday""
• Ideeën verzamelen " Toekomst"
• Informatie zoeken tbv groot schilderij opdracht voor Salem

Het was zo koud

Dat is de voornaamste reden

dat we niet naar het Arboretum, de Heemtuin etc. zijn geweest

 Ik heb kleine wandelingen rond het huis gemaakt

Extra

De ""workshop" die ik gaf aan een vriendin

Tussen aanhalingstekens want het is een probeersel

Wel een heel erg leuk probeersel

Extra was ook het bezoek van Gina, Monique en de liefste hond van de wereld Foska

en

Het bezoek aan Peter van Ginkel (kunstenaarsbenodigdheden), altijd een feestje.

Het nieuwe grote schilderij is af
Je ziet het rechts onderin de collage

Ik ben al druk bezig met mijn volgende schilderij

Ik heb foto's gezocht en gevisualiseerd

Ik heb een plan

Hoop dat het mooi wordt

In ieder geval kan ik al verklappen dat ik een serie wil maken

O.a. de natuur krijgt er een grote rol in

Modron Manenboek

Ik ben er nog steeds mee bezig

Alleen begint mijn droom nu andere vormen aan te nemen

In het begin was alles vaag

1) Mijn droom was "meer met mijn schilderen doen"

2) Proberen lekkerder in mijn vel te komen

In eerste instantie dacht ik aan ergens exposeren

Ik wil nog steeds graag bij een bloemenwinkel exposeren

En dit hou ik ook zeker in mijn achterhoofd

Uiteindelijk strekt het Modrom Manenboek zich over een jaar uit

Zo heb ik ook nog andere plannetjes

De droom is zich nu echter aan het verschuiven

Ik wil nu schilderen en niet denken aan "wat wil ik ermee"

Het lekkerder in mijn vel komen te zitten lukt nog steeds niet erg

De afgelopen maand heb ik veel last gehad van een "daas" hoofd
Wat kan helpen is misschien een Gevoelenslijst

Ik probeer nu afstand te nemen van het nieuws

Ik word er steeds zo boos over

En het blijft maar doorzeuren in mijn hoofd en in mijn hart

Ik heb intens te doen met mensen in oorlogsgebieden

Ik maak me zorgen over het klimaat

Afstand nemen betekent niet dat ik er niets meer over wil horen

Wel dat ik vooral positief nieuws wil zoeken

Want wat een hypes krijgen we over ons uitgestort

En het blijft maar bezig

Na een aantal maanden is de hype voorbij

En horen we niets meer

MEI

Wat wil ik doen in mei?

• Naar de Heemtuin
• Naar het Arboretum
• Naar het Open Lucht Museum
• 4 boekenkaarten schilderen
• Ik wil 5 rouwkaarten ontwerpen. Ik stuurde er 1 naar een vriendin waarvan de moeder is overleden. Iedere keer denk ik weer "maak er nu een paar, maar ik doe het nooit. Nu wil ik het wel gaan proberen.
• Mijn nieuwe grote aquarel van 1.00 meter bij 70 cm beginnen
• Blogs maken mbt  "Throwback Thursday"
• Informatie zoeken tbv groot schilderij opdracht voor Salem
• Naar de Kunsthal in Rotterdam. Tentoonstelling over hyperrealisme tot 05-6-2017
• Gemeentemuseum Den Haag/rumoer-de-stad Tot -05-11-2017
• Een helderder hoofd krijgen

Biografieproject 2017. Sonja Barend. "Je ziet me nooit meer terug".

Voor mijn biografieproject 2017 las ik het boek van Sonja Barend. Ik vind het een aangrijpend boek. Ik ben altijd een bewonderaar geweest van Sonja Barend. Ik bekeek haar programma' s altijd met heel veel plezier. Ik vind de weinige keren dat zij nog op tv verschijnt leuk. Ik bewonder haar felheid, haar spirit.

Wat een verhaal vertelt zij hier. Het verhaal van haar vader. Hij werd door 2 Hollandse mannen opgehaald in WO II. Haar moeder opende de deur en zei: "Ja, hij is hier". Haar man had de tegenwoordigheid van geest zijn portemonnee achter te laten en zei: " Je ziet me nooit meer terug".

Dit, zegt Sonja, is de basis van mijn leven. Haar hele leven heeft zij hierover vragen gehad. Haar moeder antwoord steevast: ""Ach kind, dat is zo lang geleden, dat weet ik niet meer".

Sonja groeit bij haar oma op. Wanneer een nichtje bij haar oma komt te logeren moet Sonja naar een tante. Ze vind die tante een haaibaai. Zij ziet een verjaardagskalender, waarop de naam Sonja Barend op de dag dat zij zelf jarig is, staat. Ze vraagt haar tante wie is Sonja Barend. "Weet je dat niet? Heeft je moeder je dat niet vertelt? Dat ben jij. Je vader is je vader niet. Jouw vader is Joods en weggehaald".

Met stukjes en beetjes ontdekt Sonja wat er gebeurd is via andere mensen. Het is weinig, maar het is iets. Zij neemt zich voor NU ga ik het mijn moeder vragen. Maar dan durft ze het niet. Bang om te kwetsen. Zij, de interviewster, die durfde door te vragen, blijft in haar persoonlijk leven met lege handen achter.

De moeder van Sonja zegt steeds: Er is een koffertje

Wanneer ik er niet meer ben, is dit voor jou

Na haar dood vinden Sonja en haar broer een krantenknipsel in het koffertje. Het blijkt dat haar moeder 6 maanden na het ophalen van haar man, echtscheiding heeft gevraagd en gekregen. De reden, overspel van haar man. De waarheid echter is dat haar man weg is en de moeder zelf overspel pleegde en zwanger is van Sonja's broer. Dit komt keihard bij Sonja aan. Vooral ook omdat bij de crematie de pastoor zegt dat haar moeder een ernstig iets heeft gebiecht. Haar moeder kon het niet aan haar dochter vertellen, maar zocht wel zielenrust bij een vreemde, een priester? Wanneer Sonja hem ernaar vraagt beroept hij zich op het biechtgeheim.

Het verhaal doe mij denken aan een boek wat ik eerder las: "het-drama-van-het-begaafde-kind"". Het gaat over kinderen die zichzelf opwerpen voor hun ouder (s)) als het daar mee slecht gaat.  Het kind houdt zoveel van zijn ouder, het kind vindt de ouder zo lief. Dit zegt Sonja ook steeds, mijn moeder was zo lief.

Sonja vertelt wat er allemaal aan vragen door haar hoofd gaan. Ook kritische vragen.  Afwisselend  verdenkt zij haar moeder van niet mooie motieven en vergoelijkt zij wat er is gebeurd. De gedachten laten haar niet los. Maar steeds weer klinkt: " Zij was zo lief".

Het verhaal spookt nu ook rond in mijn hoofd. Wat bezielde Sonja's moeder? Ik ben er kwaad over. Dat je je dochter zo in onwetendheid laat. Dat je je dochter zo laat aanmodderen.

Sonja vertelt ook over de manier waarop zij zich ontwikkelde. Zij haalde een Mulo diploma. Haar stiefvader zei: Ga nu maar werken. Zij vond een baantje bij een bank. Ze vond het er vreselijk. Toen zij ruzie kreeg met haar stiefvader zei hij als het je niet bevalt ga je maar weg en dat deed ze. Ze was 17 en ging kort bij een vriendin wonen. Ze vond daarna een kleine kamer. Ging werken bij een petticoat fabriek. Daarna bij een test- én beroepskeuzebureau. Ze moet vooraf zelf getest worden. De man die de test bespreekt zegt haar: "Weet je dat je heel intelligent bent? Ze deed een screentest voor de TV. Werd omroepster. Kreeg 2 t.v. programma's, 1 voor jongeren en 1 voor bejaarden. Ze vond ze allebei leuk. En zo rolde het balletje verder.

Het boek vertelt over haar emigreren naar Israël. Haar Joods worden. Verliefd worden op Ralph Inbar. Haar terugkomen naar Nederland. Haar man. De kinderen van haar man die nu ook van haar zijn. Het feit dat ze 3 maal kanker overwon. Het is een verhaal van een selfmade woman, die lef had. Een vrouw met een hart van goud. Een vrouw die veel van mensen houdt, die de kansen die ze in het leven kreeg met beide handen aangreep. Een vrouw die veel verdriet heeft gehad.

Het boek haalt ook leuke herinneringen naar boven

• Petticoats
• Tjoklat chocolade
• Tomaten op witbrood met suiker erover heen. Smaakt als aardbeien maar is goedkoper.
• Gebreide truien uithalen en er nieuwe van breien. Leuk werkje vond ik dat uithalen. Ik was het totaal vergeten.