Rozetje, het is gelukt.

En dan zijn we er, Rozetje, een buurt dependance van Rozet, de grote bibliotheek in het Centrum, op een paar minuten lopen van ons huis. Voor Corona ging ik zeker 1 maal per 3 weken naar Rozet in het centrum van Arnhem. Tijdens Corona en erna nooit meer geweest. Op 1 keer na, niet zo lang geleden, ik liep er een beetje verdwaald rond. Het is zo raar, sinds Corona is de oude puf nog niet terug. 

Onlangs ontdekte ik Rozetje op Internet. Ik mailde naar de hoofdbieb of ik hier echt gereserveerde boeken kan ophalen. Het antwoord is JA. En vandaag zijn we er naar toe gegaan. 

Het zit in een groot sportcomplex. Ik vond het eng om alleen naar binnen te gaan. Nu is Salem erbij. Buitendeur door, een gangetje en dan? ........ Een vrouw komt naar buiten en zegt: "ik weet dat er een Rozetje is, maar waar........ loop daar maar heen, daar is de coördinator bezig". We lopen door een sportzaal, ruim, mooi, schoon en een gang erachter en ja daar is een man bezig de voorraad aan te vullen, hij wijst ons de weg. Teruglopen, door een deur, waar we eerder het bord gesloten op zagen. "Maakt niet uit", zegt hij, dat geldt voor de kantine. En ja, achter deze deur, ineens een kleine ruimte vol boeken, Rozetje. Ik zie mijn gereserveerde boeken staan en er staan nog meer gereserveerde boeken, dus Rozetje heeft meer bezoekers, vind ik leuk. We kijken rond en nemen nog 2 boeken mee. Maar dan, het "afrekenen", hoe gaat dat? 

Het gaat dus niet, wat we ook proberen 

Waar we mijn biebkaart ook boven of op of naast houden

Dan loopt de coördinator langs. Nogmaals zegt hij dat hij de coördinator van het sportcentrum is en dat hij niets van Rozetje weet. Toch, ineens, wanneer hij de kaart voor het rode lichtje houdt, verder weg dan wij deden, plotseling, het lukt.