Het "mijn bezigheden in de echte tijd plaatsen gaat lekker", hoewel er ook dagdelen zijn dat het finaal mislukt. Ik vind dit niet erg. Ik vind het leuk dat ik het besef. Maar ik heb nu ook een paar keer gevoeld "dat ik tijd heb".
Eigenlijk is het logisch. Toen ik werkte keek ik de hele dag op mijn horloge. Zo heb ik in de jaren 80 de hele dag 15 minuten gespreken met cliënten gevoerd. Dat ging allemaal prima. ik vond het heel normaal dat ik in dat stramien zat. Ik wist dat de volgende klant zat te wachten, dus kon ik ook niet anders dan opletten dat ik binnen de tijd bleef. Ik moest kaarten met de hand invullen met gegevens en ik keek dus af en toe zijdelings op mijn horloge.
De laatste jaren werkte ik als compentietester en had ik een uur per cliënt. Ook voor het uitwerken van de uitslag had ik genoeg tijd. Maar ook hier moest ik op de klok kijken.
In het begin van mijn pensioen leefden we zoals het uitkwam. Zo blij met alle vrijheid, nooit meer op een klok hoeven kijken, hoe heerlijk. Maar...... ik begon dingen te missen, vooral de morgens. Ik creëerde enkele ijkpunten, die de dag een "normale" vorm geven. Buiten die ijkpunten, heb ik de ervaring, en ik vind het een vervelende ervaring, dat de tijd vliegt. Ik verzon van alles, maar nu probeer ik iets uit wat lijkt te helpen. Ik plaats wat ik wil doen binnen de echte tijd. Mijn ervaring is dat mijn innerlijke klok veel langzamer gaat dan de werkelijke tijd. Mijn ervaring is ook dat ik allerlei dingen oppak, eventjes dit, o, dat ook nog, ook even doen etc. En dan is het ineens laat en en mompel ik, de tijd vliegt. Met mijn nieuwe systeem probeer ik in de gaten te houden hoe laat het is. En vooraf beslis ik wat ik in een tijdsperiode wil doen.
- Wat ik al gemerkt heb is dat er nu dingen blijven liggen die ik anders er allemaal even bij deed. Maar ik merk ook dat ik daar later tijd voor maak.
- Ik heb voor het eerst sinds lange tijd TIJD OVER.
De tijd die ik me voornam te gebruiken voor dit stukje is voorbij, streng zijn, Geri, timemanagement op mijn oude dag :-)
