Voor mijn boekenproject 2021 las ik de Hindi-Bindi club van Monica Pradhan. Ik heb het boek in mijn bezit en heb het al meerdere keren gelezen. Ik vind het altijd een heerlijk boek. De eerdere keren las ik het in een lekker tempo door, las de plot van het verhaal, drie vrouwen zijn hartsvriendinnen. Zij krijgen alledrie het nodige te verduren tijdens hun leven, krijgen dochters, maar eind goed, al goed. Deze keer lees ik het anders. Ik zoek nu ook meer uit via internet.
De moeders komen oorspronkelijk uit India. Ze volgden onderwijs in India, emigreerden in de jaren 60 naar de USA, met hun mannen bouwden zij hun leven op en kregen dochters. Het verhaal gaat over aanpassing, cultuur, heimwee, ouderlijk gezag tegenover jeugdige opstandigheid, warmte binnen de familie, vriendschap, Indiase kleding tegenover Amerikaans gemak en aan het eind van elke hoofdstuk bevinden zich een paar recepten.
In 1947 kreeg India de onafhankelijkheid. Het land werd in tweeën gesplist, Pakistan voor moslims en India voor hindoes. Het werd een drama, gedwongen verhuizingen van miljoenen mensen, moordpartijen. trouw/onafhankelijkheid-brits-india-de-diepe-littekens-van-de-onafhankelijkheid.
In India zelf zouden de drie vrouwen elkaar nooit ontmoet hebben. Daarvoor lagen hun geboortehuizen veel te ver van elkaar af. Dat ontdek ik pas door op Google Earth te kijken. Waar ligt Lahore eigenlijk en waar Bengalen? Op You Tube maak ik lange wandelingen door verschillende Indiase steden.
- Saroj groeit op in Lahore, de stad kreeg de bijnaam het Parijs van India. livehistoryindia/lahore-the-past-and-the-present. Zij is een Punjabi. Saroj en haar familie moest ook vluchten na de zelfstandigheid. Ze gingen naar Delhi en probeerden daar een nieuw leven op te bouwen. Saroj haalde haar kandidaats bedrijfskunde, ze trouwde met Sandeep een ingenieur.
- Meenal groeide op in Mumbai ( Bombay leerde ik op school). Haar familie spreekt Marathi en behoort tot de gegoede middenklasse. Haar familie arrangeerde haar huwelijk met Sash, die hartchirurg wordt. Zij vertelt haar dochter later hoe dit ging en dat zij haar eigen eisen had waar haar toekomstige man aan zou moeten voldoen. Haar ouders vertelden haar dat als het huwelijk mocht mislukken zij altijd bij hen kon teugkomen.
- Uma heeft een heel ander verhaal. Zij is Bengaalse, komt uit Kolkatta, op school leerde ik Calcutta). Haar moeder kreeg alleen maar dochters en dat is in het India van toen een groot probleem. Want dochters gaan na hun huwelijk over naar een andere familie, maar zonen kunnen voor hun ouders zorgen indien nodig. Toen zij na 3 dochters nog een tweeling kreeg, ook weer meisjes, pleegde zij zelfmoord. Zij was een vrouw met talenten. Uma ontdekt het later wanneer zij een deel van het dagboek van haar moeder in handen krijgt. Haar moeder blijkt een zelfstandig denkende vrouw, poëtisch, oplettend, gevoelig, opstandig. Allemaal dingen die in India niet echt aan vrouwen gesteld worden. Na haar dood worden de dagboeken over de dochters verdeeld en Uma probeert ze te verzamelen. Uma krijgt de kans in India te studeren. Na haar studie wil zij naar de USA om verder te studeren. Haar vader verbiedt het, maar zijn vader, haar opa, overruled hem, zij mag gaan. In de USA leert zij een jonge soldaat, net terug uit Vietnam kennen, allebei hebben ze hun demonen, zij kunnen elkaar erbij helpen en worden verliefd. Wanneer zij het voorlegt aan haar vader wordt hij zo boos dat zij een Amerikaan kiest, hij verbreekt de de band met haar, zij bestaat niet langer zij voor haar familie. Na zijn dood bezoekt zij haar zussen en die maken het voor haar gemakkelijker weer terug te keren.
Uma komt in de USA vanwege haar opleidingen, de andere vrouwen omdat hun echtgenoten een kans kregen naar de USA te verhuizen. Voor het eerst besef ik wat er bedoeld wordt met Braindrain. Na de Tweede Wereldoorlog, vanaf het begin van de jaren 1960, verlieten Indiase specialisten India voor de economische kansen en betere levensomstandigheden, met name voor het VK en de VS (www.sims.berkeley.edu). Dit is de reden dat er zoveel artsen en ingenieurs zijn met een Indiase achtergrond. Indiërs met een andere achtergrond waren niet welkom. gov/history braindrain, indiatoday/anandibai-joshi-all-about-the-first-indian-female-doctor-with-a-degree-in-western-medicine-
Vorig jaar had ik moeite met concentreren tijdens het lezen. Dat gaat nu beter. Maar nu merk ik dat ik meer moeite heb om te onthouden wie wie is in een boek. Daarom schreef ik het allemaal eens op. 😊
Het boek begint met Kiran, de dochter van Meenal. Zij is huisarts, haar huwelijk is mislukt. Zij trouwde met een rockster en het werd niets. Haar ouders waren ertegen, waarschuwdenhaar, maar Kiran doet haar eigen zin. Dit hoort bij Kiran, van kind af aan neemt zij nooit zomaar iets aan, ze stelt altijd vragen. Nu zit ze in haar auto en rijdt terug naar haar ouderlijk huis nadat ze er 5 jaar niet meer geweest is. Met in haar hoofd een plan. Een heel opmerkelijk plan. Ze wil haar ouders vragen een huwelijk voor haar te arrangeren. Want ze loopt nu tegen de 30 en de tijd gaat tikken, ze wil kinderen en een man. En gearrangeerd huwelijk, echt........? Hoe dit afloopt vertel ik niet. Je moet echt het boek zelf in handen zien te krijgen.
Preity, de dochter van Saroj lijkt perfect. Ze wordt altijd ten voorbeeld gesteld en daardoor heeft Kiran zo'n hekel aan haar. Dat dingen anders kunnen zijn zul je merken als je verder in het boek komt.
En dan Rani, de dochter van Uma. Zij is ruimtevaartingenieur, maar geeft haar werk op om kunstenaar te worden. Zij heeft net een tentoonstelling gekregen, haar eerste, zij schilderde godinnen, Indiase godinnen. Maar nu, nu haar schilderijen hangen voelt zij zich leeg. Zal ze ooit nog weer opnieuw iets kunnen maken? Wanneer er een leeg doek voor haar hangt sijpelt al haar plezier en energie uit haar. Zij raakt depressief. Wanneer haar moeder haar mee neemt op een reis terug naar Bengalen en zij het dagboek van haar oma leestkomen langzaam ideeën terug.
Ik lees dat de schrijfster 4 jaar aan dit boek heeft geschreven. Haar ouders emigreerden in de jaren zestig van India naar de Verenigde Staten. Interessant dit interview: monica-pradhan/interview.
Zoals ik al vertelde geeft dit boek een goed gevoel. De mooie verhalen, de overdenkingen. Deze keer werd ik ook geraakt door de geschiedenis. Het besef dat India zo groot is, zo fascinerend.
Mijn boekenproject 2021
- Het Verre Geluk: het Huis Koeragin /het erfgoed van de Astrows - Constance Heaven
- Een Kamer voor Jezelf - Virginia Woolf
- De Hindi Bindi Club - Monica Pradhan
