Janaki Lennie

Quinquabelle zet elke drie uur iets nieuws op haar weblog.
http://quinquabelle2008.blogspot.com//

Vandaag kwam ik deze kunstenares tegen.
http://janakilennie.com/

""I experience an enormous sense of personal dislocation from the natural world living in a big city, but there is still a relationship to this environment we have created. Giving visual form to the tension between this sense of relationship and dislocation has preoccupied me since I started making art.

As a society, our concepts of beauty are conditioned by images of pristine natural wilderness. At the same time, in the quest for convenience and development, structures like freeways and power lines tear at our landscapes with indifference. The search for inspiration in a cluttered, mundane world sometimes leads our gaze upward. In my “Breathing Space” series, the void of the sky, framed by glimpses of natural and man-made artifacts, becomes the focus of an inchoate yearning, providing space for escape and a point of contact with the natural world"".

Élisabeth Vigée-Le Brun

Ik hou van geschiedenis, ik hou van mode en ik ben altijd benieuwd naar vrouwelijke schilders.
Hieronder een zelfportret en informatie over het leven van Élisabeth Vigée-Le Brun
Zij ontwikkelde zich in de jaren 1770 tot een veel gevraagd portretschilder. Ook koningin Marie-Antoinette liet zich vanaf 1778 meerdere malen door Vigéé-Le Brun portretteren, andere leden van het hof volgden. Haar populariteit is begrijpelijk, de portretten zijn aangenaam, met een opvallend coloriet en vaak geflatteerd.
Vigée-Le Brun behoorde tot eerste golf vluchtelingen die na het uitbreken van de Franse Revolutie het land verliet. Vanaf eind 1789 verbleef ze met haar dochter in Italië, waar ze met succes haar carrière voortzette, in 1792 ging ze naar Wenen, in 1795 naar Rusland. Haar 12 jaar durende ballingschap werd een triomftocht langs de Europese hoven en leverde haar een fortuin op.

In Frankrijk werd ze intussen bestempeld als royaliste, haar eigendommen werden in beslag genomen. Haar echtgenoot schreef vergeefs een verweerschrift, zat tijdens de terreur zelf enige tijd gevangen en voelde zich genoodzaakt een scheiding aan te vragen om zijn bezit te redden. Maar in 1800 werden de maatregelen tegen Vigée-Le Brun opgeheven. Na nog een langdurig verblijf in Berlijn keerde ze in 1802 naar Frankrijk terug. De relatie met Le Brun werd niet meer hersteld.

Ten tijde van de Vrede van Amiens tussen Frankrijk en Engeland werkte ze in Londen, waar ze onder andere Lord Byron portretteerde. In 1805 reisde ze via Holland naar Parijs terug. Haar relatie met de Bonapartes was echter niet bijzonder goed, de enige bestelling van het keizerlijke hof, was een portret van Napoleons zuster Carolina Bonaparte in 1807.

Vanaf 1809 bewoonde Vigéé-Le Brun een buiten in Louveciennes. In 1817 en 1824 exposeerde ze nog op de Salon, en in 1835-37 publiceerde ze haar nog steeds gelezen memoires. Ze is overleden in 1842 en is begraven op het kerkhof van Louveciennes.

Het oeuvre van Vigéé-Le Brun bestaat uit ca. 660 portretten en 200 landschappen. De portretten hebben vaak meer glamour dan diepgang, maar geven een interessant tijdsbeeld. Haar werk wordt door vele grote musea getoond.

Hier het portret van Koningin Marie Antoinette.