Ik neem me voor niet meer op "politiek" te letten, want ik word er ziek van. Zijn we nu echt bezig met een wapenwedloop? Hoor ik generaals zagen dat we extra voedsel in huis moeten halen? Wanneer je oud(er) wordt heb je van alles meegemaakt. Gorbatsjov, die de angst voor Rusland weghaalde, he, he, gelukkig, weer ademhalen. En nu? Gaan we, zoals Groenteman en van Roosmalen grappend zeggen, op een 3-e wereldoorlog af? Rafah, hoorde we de naam van dit stadje ooit eerder? Nu vrijwel elke dag. Een lange rij trucks staan er in Egypte, vol eten, medicijnen en andere benodigde dingen, die Gaza niet in mogen. De mensen van Gaza opgejaagd naar deze grens en nu, komt er wel, komt er niet een aanval op hen? Heel, heel langzaam draait het westen een beetje, of niet? Ik kijk niet meer naar al-Jazeera, kan het niet meer aanzien. Wij zien een genocide onder onze ogen plaatsvinden.
En dan de discussie die me nog kouder maakt, antisemitisme in Nederland. Ik kijk niet meer naar de talkshow OP1. Ooit was dit zo'n leuk tijdstip, Sonja, Barend en van Dorp............
Weten jullie nog de gouden jaren van het Paarse kabinet? PvdA-VVD samen jaren lang in de regering. Over heel de wereld werd verteld over ons poldermodel, het werd als voorbeeld gesteld. En toen kwam Fortuyn met zijn boek Puinhopen van Paars en ineens veranderde Nederland. Veel hoorde ik plotseling de klacht er wordt niet naar ons geluisterd. Ik herinner me dat de talkshows veranderden. Er moest nu een deskundige komen, maar daar tegenover iemand met een andere mening. In het begin leuk, maar nu is de situatie gecreƫerd dat 2 dingen waar kunnen zijn. Er is een stikstof probleem, de Tweede Kamer probeert een oplossing te vinden, nee, zegt een ander deel van de Tweede Kamer er is geen stikstofprobleem, lees de data anders. En daarmee zijn we vleugellam en komen er geen oplossingen.
Nu is het omgedraaid. Bij Op1 wordt er zelden nog geluisterd naar mensen die denken zoals ik. Ik kan het niet meer aanzien en aanhoren. Via "X" zie ik flarden, niet omdat ik dit nu zo graag wil, maar mensen die ik volg retweeten.
Met als absoluut dieptepunt een optreden van Caroline van der Plas, die het heeft over asielzoekers die antisemitisme in hun ziel hebben en die via de inburgeringscursus over de Holocaust moeten horen. Ik loop nu rond met een intens gevoel van pijn. De intense domheid. De Holocaust is veroorzaakt door witte Europeanen, antisemitisme heeft eeuwenlang in het "witte" Europa bestaan. Pogroms in Oost-Europa, vervolgingen in Spanje en Portugal. Christenen zijn hier schuldig aan en in de nazitijd rare oud-Germaanse ideeƫn.
Ik ben het totaal oneens met anti-zionisme betogingen die personen aanvallen, zo intens dom, het benadeelt de zaak alleen. Maar nu, en ik moet er om lachen, want het is eigenlijk absurd. Een Joodse man wordt op straat aangevallen en twee Marokkaanse vrouwen springen voor hem en vangen de klappen op! Deze twee vrouwen, hun actie, het is dapper.........want doe ik dit, doe jij dit wanneer je het ziet? Zij hebben de situatie omgedraaid...........ze maken mijn dag weer goed.
Wat een verschillende weer soorten hadden we de afgelopen dagen. Ik ging zondag boodschappen doen. Niet iets wat ik elke week doe, misschien deed ik het nu voor de tweede keer sinds op zondag de winkels open zijn. Ik ben nog een beetje "oldschool", jullie weet wel, zondagsrust etc. Maar.........ik was de dagen ervoor ziek geweest. Niet heel erg, maar goed genoeg om geen boodschappen te doen en we hadden dingen nodig.
Ik liep naar buiten, lekker onder de plu, zacht regentje
Was blij toch die dikkere jas aangetrokken te hebben, want koud
Toen ik de winkel uitliep, harde regen, geen probleem, paraplu op
Maar toen, ineens, van alle kanten, harde wind
Naar huis lopend sloeg mijn plu 4x dubbel....... 4!!!!maal
Uiteindelijk het ding maar dichtgeklapt en in de regen doorgelopen
Dubbelslaande paraplu's heb ik nooit, maar echt, de wind kwam van alle kanten, bovendien passeerde ik een hoge flat en daar rond heen is de wind altijd harder.
Een dag later wandelen we. We gaan naar Rozetje. Heerlijk zonnig, geen wind, ik zie voor het eerst beginnende knoppen aan de bomen. En de eerste vergeet me nietjes in de tuin.
Vanmorgen was ik vroeg wakker, ik luister dan graag naar NPO-I radio. Op zaterdag is er een cultuurprogramma. Ik hoorde een stem die een gedicht voordroeg zo mooi......... Ik heb daarna op internet opgezocht van wie deze stem was. De Dichter des Vaderlands Neerlandistiek/Babs-Gons. Wat heeft zij een prachtige stem en wat maakte ze een schitterend gedicht. Het is het eerste sinds lange tijd wat ik hoorde wat kracht geeft, wat moed geeft, wat "licht" geeft. Het gedicht wat ik hoorde is veel langer dan dit stukje. Ik begrijp nu dat Babs Gons een boek schreef met deze titel.
doe het toch maar
laat je niet weerhouden door de stemmen die zeggen
dat het geen zin heeft, dat het te laat is
dat wat jij maakt, niet nodig is
doe het toch maar
want in elke penseelstreek, elke toetsaanslag
elke beweging, ligt jouw unieke bijdrage
aan een wereld die zonder jouw kleur niet compleet is
doe het toch maar
want creativiteit is niet alleen een gift
maar ook een wapen, een sleutel, een brug
naar begrip, naar verandering, naar verbinding
doe het toch maar
want elk moment van schepping
is een moment van magie, een daad van liefde
een eeuwig teken dat jij er bent, dat jij ertoe doet
Waarom raakt het me zo? Ik voelde me net totaal down. Deze wereld die zo veranderd, die zo anders gaat worden dan ik zou willen. Deze wereld die gaat komen maakt me bang.
Echt, gaat de Natuurherstelwet, die dacht ik binnen het Europese parlement aangenomen was, toch teloor, weggestemd? Ook ons Parlement die onze minister dwingt tegen te stemmen?
Onze wereld die toekijkt terwijl er een genocide plaatsvindt? Nu probeert de geest terug te duwen in de fles, de geest die we zelf creƫerden?
Geert Wilders die de dienst uitmaakt in Nederland? Over rechts, het lijkt onvermijdelijk, hoor ik alle deskundigen zeggen.
En ik ben een beetje in de marge aan het schilderen, aan het lezen. Totaal nutteloos. Nu, dit gedicht maakte dat ik ineens anders kan denken. Ja, DOE HET TOCH MAAR.
Ik bekeek een tv programma over boeken dat me tot nu toe ontgaan is "de Wereld rond met Boeken", wat jammer. Een van de afleveringen gaat over de Spaanse dichter Garcia Lorca. Ik zie het huis van zijn ouders. De dichter was homoseksueel maar dat mocht niet gezegd worden binnen de familie, hij zat in een kamertje en schreef. En dan als een soort bom, wordt verteld dat hij in de Spaanse burgeroorlog doodgeschoten is. Het raakt me. Ik weet te weinig van de Spaanse burgeroorlog, eigenlijk meer zijdelings, omdat sommige van de schrijvers die ik las er vochten. Ik wil er meer over weten en laat de biografie van Garcia Lorca reserveren in de bieb.
Het leven van Garcia Lorca in al zijn complexiteit: dichter, schrijver en toneelschrijver en een belangrijk lid van de zogenaamde Generatie van 27 (1927). Zijn poĆ«zie is vandaag de dag een referentiepunt geworden voor veel hedendaagse dichters en schrijvers in Spanje, zijn moeilijke relatie met zijn familie, zijn depressies, zijn homoseksualiteit, zijn vriendschap met kunstenaars als DalĆ en BuƱuel, en zijn politieke betrokkenheid bij het Volksfront. Dit boek wordt gezien als een van de beste biografieĆ«n over Lorca, die de kant van de armen en de kanslozen koos.
Het lezen van het boek is moeilijk omdat hij zoveel mensen kende en met zoveel mensen kennis maakte, in Spanje, in New York, In Cuba en Argentiniƫ. In het begin zoek ik op internet, maar dat blijkt vermoeiend. Daarom accepteer ik maar dat ik de namen niet onthoud. Ik weet zo weinig van Spanje, ook plaatsnamen duizelen me.
Deze jongeman, die wil schrijven, tegen de wil van zijn ouders en daarom ook rechten gaat studeren. Zonder veel succes. Tijdens zijn studententijd leert hij kunstenaars kennen. Met Salvator Dali wordt hij bevriend, hij bezoekt de ouders van Salvator Dali. Zijn ze verliefd? Lorca wordt beroemder en beroemder, hij houdt van het oude Spanje, het Spanje van de tijd der Moren, toen er grote voorspoed was, joden, christenen en moslims vredelievend bij elkaar wonend. Het werd weggevaagd met de overwinning van Ferdinand en Isabella, de puur Christelijke koningen. Inquisitie ingesteld, joden en moslims vervolgd, het land in verval. Dat is niet het verhaal van de katholieke kerk en de machthebbers van het Spanje van daarna, Ferdinand en Isabella brachten het ware geloof, brachten de zuivering, gaven Columbus de kans Amerika te ontdekken. Lorca’s is sterk geĆÆnteresseerd in de Arabisch-Andalusische cultuur, die hij als centraal voor zijn identiteit als Andalusische dichter beschouwd. Hij zag de katholieke herovering van Granada in 1492 als een tragisch verlies. Ook wordt hij gevormd door de cultuur van de zigeuners. Lorca ziet zichzelf als een goed katholiek, maar hij roept weerstand bij een deel van de katholieke burgerij. Bij intellectuelen en kunstenaars is hij geliefd.
Wanneer er een links georiƫnteerde regering aan de macht komt breekt er een heel bijzondere tijd voor hem aan. De regering wil de onderontwikkelde bevolking bereiken, ze wil scholing gaan geven en 1 van de manieren is ook het inzetten van toneel. Barraca ontstaat, het filmpje hierboven gaat daarover. Lorca staat aan het hoofd van de onderneming, hij stuurt jonge mannen en vrouwen aan die met vrachtwagens de dorpen intrekken. Hier wordt een toneel opgezet en stukken gespeeld die Lorca heeft bewerkt. O.a stukken van de Spaanse schrijver Cervantes. Lorca spreekt de aanwezigen toe. Boeren kijken en vinden het prachtig, het is een groot succes. Maar "rechts" valt aan. Rechtse kranten verspreiden het gerucht dat het Russische marxistische propaganda is wat de jongeren verspreiden. Ook benadrukken zij de homoseksualiteit van Lorca, een doodzonde binnen de katholiek kerk. Barraca zal enkele jaren bestaan. Het gaf Lorca de overtuiging dat mensen die arm en onontwikkeld zijn veel meer begrijpen dan gedacht wordt. Hij hield van deze mensen.
Naast dichter en pianist ontwikkeld hij zich ook tot toneelschrijver. Zijn stukken worden zeer populair en ook het buitenland wil ze spelen. Zo gaat hij naar New York, hier wordt hij vooral geraakt door de zwarte community, daarna Cuba, nog een paar jaar later bezoekt hij Argentiniƫ. Hij is overal een grootheid, overal applaus.
Maar wanneer hij terugreist naar Spanje komt hij in een sterk veranderde situatie. Rechts, ook extreem rechts vormt nu de regering. Zij wil alles verwijderen wat het volksfront opzette. Links georiƫnteerden worden opgepakt en steeds meer verhalen over moordpartijen klinken door. Tegen het advies van zijn vrienden vertrekt Lorca naar Granada, naar zijn familie. Hij verblijft in het huis van een vriend, wanneer er laarzen klinken, een bende betreedt het huis en neemt Lorca mee, na enkele dagen wordt hij vermoord, zijn lichaam nooit teruggevonden. De Burgeroorlog staat in de kinderschoenen, Franco komt, gesteund door het fascistische Duitsland en Italiƫ. Jonge mannen en vrouwen uit Europa trekken naar Spanje om hier tegen te vechten, het mislukt, Spanje ook fascistisch. Na WO-II blijft Franco aan de macht. De naam Garcia Lorca wordt niet meer genoemd.
In de jaren na Franco’s overlijden werd Lorca’s geboortehuis in Fuente Vaqueros omgevormd tot een museum, en zijn nalatenschap wordt nu erkend als een van de belangrijkste bijdragen aan de 20e-eeuwse Spaanse literatuur, zowel nationaal als internationaal.
Het boek hakt erin. Ik hoopte in het boek meer te begrijpen van de Spaanse burgeroorlog. Ik wist niet dat Garcia zo aan het begin vermoord wordt. Om het verloop van deze oorlog beter te begrijpen zal ik dus nog eens een ander boek moeten lezen. Maar het is heel goed om nu meer inzicht te hebben op de omstandigheden die tot deze oorlog leidden.
Ineens schoot de gedachte door mijn hoofd, vraag Bing Copilot (AI) eens een beschrijving te geven van dit boek. Ik lees steeds dat scholieren zo hele werkstukken vervaardigen zonder er veel zelf aan te doen. Dit is het eerste resultaat:
"Shaun Bythell, de eigenaar van de grootste tweedehands boekhandel van Schotland, heeft verschillende boeken geschreven over zijn ervaringen als boekverkoper. In zijn boek “The Diary of a Bookseller” geeft Bythell een humoristisch en soms cynisch verslag van zijn dagen als boekverkoper. Hij beschrijft zijn interacties met allerlei soorten klanten, die zowel grappige als vervelende situaties kunnen veroorzaken. Ondanks zijn soms mopperige toon, blijkt uit het boek zijn diepe liefde voor boeken.
Een terugkerend thema in zijn boeken is de strijd tegen grote online boekverkopers zoals Amazon. Bythell uit regelmatig zijn ongenoegen over deze giganten, die proberen reguliere boekwinkels uit de markt te prijzen door zelfs onder de uitgeversprijs te gaan zitten.
Een ander interessant aspect van zijn boeken zijn de beschrijvingen van zijn medewerkers. Ze zijn vaak eigenwijs en doen vaak het tegenovergestelde van wat hij hen vraagt. Dit leidt tot veel humoristische situaties en misverstanden".
Iedere bladzijde van het boek begint met een citaat van George Orwell, die ooit ook in een boekhandel werkte. Ik wist dit niet, heb al opgezocht of ik daar iets meer over kan vinden. Ik dacht, ik vraag of Copilot 2 anekdotes van Orwell kan schrijven. Dit is het antwoord:
"In “Dagboek van een boekverkoper” begint Shaun Bythell elke nieuwe maand in zijn dagboek met een korte reflectie op een citaat uit “Bookshop Memories” van George Orwell1. Helaas, zonder toegang tot het volledige boek, kan ik geen specifieke anekdotes van Orwell uit “Dagboek van een boekverkoper” geven. Ik raad je aan het boek zelf te lezen voor de volledige context en waardering van de anekdotes en reflecties van Orwell. Het is een fascinerend inzicht in het leven van een boekverkoper! "š
Prima advies zeg ik š
Nu even zelf..... Ik heb genoten van het boek. Ik ben er ondertussen mee bekend dat Shaun nog een boek schreef, heerlijk. Alles wat Copilot in het kort schrijft is waar, het boek is grappig met een wrange ondertoon. Via dit boek kom ik terecht in een stuk van Schotland waar ik niets van weet. Wigtown, het stadje waar de boekhandel staat is een BOEKENSTAD om u tegen te zeggen, zoveel activiteiten. Terwijl het volgens Google Earth behoorlijk afgelegen ligt. Ik leerde ook meer over het boekenvak.
Wat lastig is zijn de namen van dorpjes, gebieden rond het stadje, maar vooral ook schrijvers en boeken waar ik nog nooit van gehoord heb. In het begin zocht ik ze op internet, maar dat maakte het lezen zo langzaam, dat ik daar mee gestopt ben. Er is maar 1 boek wat ik me nu nog herinner en dat is omdat het tweedehands 8000 pound waard was, The Birds of America van John James Audubon. Wat heel veel is, wanneer ik de bedragen lees die bezitters krijgen voor hun boeken wanneer Shaun ze op komt halen. Wanneer ik nog mocht denken dat een bibliotheek waarde in geld vertegenwoordigd dan ben ik daar nu wel van af geholpen.
Waar ik ook van schrok zijn de enorme hoeveelheid boeken die er in de wereld zijn. Natuurlijk zie ik boekwinkels vol. Maar al die mensen die ze kopen en bibliotheken aanleggen, ze bewaren en overlijden en dan........ dan komt er iemand als Shaun langs en neemt er een paar uit die hij denkt te kunnen verkopen. En de rest?
Toevallig kom ik dit blog tegen zosimpelisdangeluk,ik werd nieuwsgierig door de leuke naam. En ik kom dit onderwerp tegen:
"De ene keer groot, de andere keer klein. Wanneer je het geluk in de kleine dingen kan vinden, ga je het leven steeds meer waarderen. Beseffen dat er zoveel moois is om dankbaar voor te zijn. Natuurlijk is het soms ook even zoeken naar die lichtpuntjes, maar gelukkig weet ik ze altijd weer te vinden. Vandaag deel ik dan ook maar al te graag mijn geluksmomenten met je."
Ik dacht, laat ik eens kijken naar mijn lichtpuntjes deze week, na mijn vorige blogje was ik hier wel aan toe.
In de winter kan ik door de takken van de bomen voor ons huis kijken. Wanneer de wekker afloopt en ik de gordijnen open doe zie ik in de donkere dagen een stoet van lichtjes van auto's die richting binnenstad gaan. Ik zie ouders hun kinderen naar school brengen. In februari, maart lengen de dagen beduidend. Nu schijnt de zon volop of zie ik mist, regen. Het proces van het lengen der dagen vind ik leuk om te volgen.
Thee zetten en ontbijt maken, een feestje.
De afgelopen tijd was ik veel op "X". Ik heb meegedaan aan 2 foto challenges. Ik merkte hoe leuk ik dit vond.
Downton Abbey wordt weer uitgezonden. Nu al een paar keer gezien, en nu kijk ik weer met plezier.
Ik wil weer gaan opruimen. Het plan maakt me blij, nu nog het doen š
Iedere dag de vogels voer geven. Ik doe dit nu een paar jaar. Sinds een vriendin mij een voedertafel cadeau gaf. Hij stond bij haar op het balkon van een flat op de17-e etage. Op een dag zag zij er een muis op.........
In de tuin komen de voorjaarsbloemen op. en na de Gele Kornoelje begint nu ook de forsythia. Iedere dag kijk ik of ik al het begin van blad aan de bomen zie, nee nog niet.
Ik heb plezier gehad door op Internet naar ideeƫn om te schilderen te zoeken. Instagram, Pinterest, langzaam gaat het zich een beetje vorm geven.
Ik paste mijn Etsy shop aan. Niet dat ik verkoop, heel af en toe.
Ik lees twee gezellige boeken, zal er nog een verslag van maken.
Geluksmomentjes zoeken. "soms ook even zoeken naar die lichtpuntjes, ja klopt, toch, het idee vind ik leuk en het voelt goed. Misschien een rubriekje ervan maken?
Oud(er) worden is een raar proces, maar nu voelt het zelfs als pijn. De wereld zoals ik die kende toen ik jong was en ouder werd is omgedraaid. Dingen waarvan ik dacht dat ze altijd zouden blijven staan nu op de schop.
Was antisemitisme ooit weg? Ik hoorde als kind dit nooit meer. En geloofde het. De laatste jaren is het meer terug dan ooit. Maar nu zie ik regelmatig op "X" mensen die ik hoog acht voor antisemiet uitgescholden worden, terwijl ze het niet zijn. Hoe kan dit nu? Hoe kan de wereld zo veranderd, zo verwarrend zijn geworden?
Toen ik kind was hoorde ik over de oorlog. Mijn moeder had een stapel schriftjes, ze waren dik, want vol met foto's en stukjes uit de kranten van 1940-1945, we bekeken ze samen. Toen ik tiener was hoorde ik dat jonge mensen naar de kibboets gingen in Israƫl, dat was hip en romantisch. Ik hoorde: "de Arabieren willen Israel de zee in drijven". Dit was lange tijd de kennis die ik had. Kennis en een gevoel, Israel, daar blijf je vanaf.
Clinton en Arafat, hoe hoopgevend........... en dan stilte.
Internet komt en daarmee Hyves, Facebook, X, Instagram en langzaam dringt ook een andere werkelijkheid door. Ik neem actief deel aan de Anti Wilders Hyve en leer, leer, leer. Ik kom op Facebook Anja Meulenbelt weer tegen. De schrijfster van het boek de Schaamte Voorbij, een boek dat ik toen ik 20 was in 1 ruk uitlas. Zij trouwde later met een Palestijn en zette een hulporganisatie op om gehandicapten in het Palestijnse deel van Israel, te helpen. Via haar leer over de Nakba, leer over de geschiedenis van de Palestijnen.
Voor 7 oktober zag ik op "X" filmpjes over hoe settlers Palestijnen pesten, hen uit hun huizen zetten, hun olijfboomgaarden kapot maken en hen in gevangenissen opsluiten, ook zie ik dat ze op onschuldige mensen schieten. Ik maak me zorgen.
Ik zie en hoor op de media dat er een extreem rechtse regering in Israel is gekomen. Dat elke dag Israelis op straat demonstreren tegen de plannen van deze regering. Zo wil de regering oa de macht van het Hooggerechtshof inperken. Het Hooggerechtshof kan plannen van een regering tegenhouden wanneer die niet in overeenstemming is met de wet. Niet alleen in Israƫl speelt dit, ook in Europa, ook in Nederland. Politici zijn pislink wanneer er een rechter komt die hun plannen doorboort en tegenhoud. In Nederland gebeurde dit toen Urgenda won. Hiermee kwam "Stikstof" als probleem op nr 1. De politici die nu een rechtse regering in ons land proberen te smeden zijn o.a over de uitspraak van de rechter verbolgen. Ook hier zal men proberen de rechtspraak in te knotten zodra men de kans krijgt. Tsja, ik begon mijn stukje met "mijn wereld is omgedraaid. Het geloof in de rechtspraak wordt in Nederland aangetast. Ik vind het doodeng".
Ik lees vandaag in Trouw dat Wilders naar Orban gaat. trouw/wilders-mengt-zich-onder-zijn-extreemrechtse-vrienden-in-hongarije. "Een grote eer, noemt Geert Wilders het op X. Eind april spreekt hij tijdens Cpac-Hungary, een conservatief evenement in Boedapest waar populistische en extreemrechtse politici van het Vlaams Belang en de Spaanse partij Vox zijn uitgenodigd. De Hongaarse premier Viktor OrbƔn is de hoofdgast".De man die zegt onze premier te willen worden??????
En dan zondag. De opening van het Holocaust Museum. Ik ben blij dat dit museum er komt. Want dit nooit meer, de leiders van Duitsland en Oostenrijk komen bij de opening. Mooi, de vroegere daders........maar..........ook President Herzog van Israƫl. Dat is een pijnpunt. Want wat Israel nu doet...
Ik maak me grote zorgen. De westerse wereld is gedraaid. Waar gaan we naar toe?
.jpg)
.jpg)
%20(3).jpg)
.jpg)
%20(1).jpg)
