Ik lees er soms over bij andere bloggers
Over hun planners, ingevuld met allemaal mooie kleurtjes
Zelf had ik een sober schrift
Ik kreeg een opdracht een boekje te schilderen voor een oud-collega die 25 jaar in dienst is, hartstikke leuk. In dezelfde periode viert een vriendin haar verjaardag. Via WhatsApp en internet zoeken we een cadeautje voor haar uit. Ik had 2 ideeën, o.a. deze planner en een ander cadeautje. Mijn vriendin koos voor het laatste. Ineens dacht ik waarom koop ik van het geld wat ik voor het boekje krijg niet zelf deze planner? Zo gezegd, zo gedaan. Een dag later zal het bezorgd worden. Ik loop een dag lang met plezier in mijn lijf wanneer ik eraan denk.
Waarom in vredesnaam een ingewikkelde planner?
Vanaf corona loop ik als een kip zonder kop rond. Ik dacht, het wordt wel beter, maar nee. Lezen kost moeite, tekenen en schilderen, tsja, ik doe het wel, maar er zit geen systeem in. Zo zijn er meer dingen, ik wil ze graag en doe ze niet. De dingen die ik zou willen doen kosten moeite, wat me goed afgaat is scrawlen op internet en Mahjong spelen op internet. De uren vliegen voorbij. Deze planner belooft een systeem dat hierbij kan helpen. En dit systeem spreekt me aan.
Ik weet niet meer hoe het heet, maar indertijd kregen wij op mijn werk een systeem, wat door de gedachte "smart maken" werd gedragen. Ik weet nog hoe leuk ik het vond. Smart maken is uitzoeken hoeveel tijd je besteedt of wilt besteden aan bezigheden en hoe plan je het in de tijd.
Ik ben nu 1 dag bezig, ik probeer het "systeem" te doorgronden. Ik ben niet echt iemand die gebruiksaanwijzingen eerst leest. Is een beetje een makke. Nu ook niet. Doen en dan vastlopen en terugzoeken hoe is ook weer de bedoeling. In eerste instantie er niets in durven schrijven. Het is zo mooi vormgegeven. Bang een fout te maken, maak ik prompt een schrijffout, de eerste doorhaling is er. Voordeel is dat mijn angst te beginnen nu weg is.
Doel