Binnen is het gezellig
Ik ben hier bij mijn vriendin
Ze heeft 2 katten, 1 ook in kerstsfeer
Buiten in "haar" park
Deze keer liepen we iets verder
En zo ontdekten we iets nieuws, de beeldengroep
Poort van de Zon van mariusvanbeek
In de Tweede Wereldoorlog maakte Marius van Beek deel uit van het gewapend verzet. Hij is enige tijd ondergedoken geweest bij beeldhouwer Pieter d'Hont in Utrecht, die zijn leermeester werd. Sinds 1959 woonde hij in Oosterbeek bij Arnhem. Hij maakte diverse studiereizen, onder andere naar Italië (1950 - Rome en Sicilië), Spanje (1951), Egypte (1963), Soedan (1963) en Nubië. Ook bezocht hij in 1976 de Dogoncultuur in Mali en bestudeerde hij in 1979 de architectuur van de Inca's in Peru. Sporen van deze reizen zijn in zijn werk terug te vinden.
wiki/Marius_van_Beek
Het wonderlijke spel van tijdaanduiding door de zon
De Zonnepoort in Arnhem was eigenlijk het begin van het werken in natuursteen, althans zo direct in de grote blokken. Die steen kwam niet uit een groeve maar van een hele oude steenwerf in Tilburg die opgeheven werd. Daar lagen prachtige grote blokken graniet die gewoon als ramsch verkocht werden. Meestal wordt dat materiaal gebruikt om platen van te zagen. Maar omdat ik die blokken zo bruut wilde gebruiken, kon ik ze toen betrekkelijk voordelig kopen. Van daaruit ben ik gaan werken en is de Zonnepoort ontstaan. Ik was toen al met allerlei kosmische toestanden bezig en het bestuderen van zonnestanden en het hele wonderlijke spel van tijdaanduiding door de zon. Dat heb ik geprobeerd door middel van die poort vast te leggen. Via een vizier kun je de opgaande zon zien op de zonnewende-dagen van 21 maart en 21 september. Dat wordt weinig meer opgemerkt, maar oorspronkelijk was er nog wel enige belangstelling voor. Het is tenslotte, omdat het een heel ruimtelijk werk is, in het park Immerloo In Arnhem-Zuid terechtgekomen. eddybrugman
De Zonnepoort in Arnhem was eigenlijk het begin van het werken in natuursteen, althans zo direct in de grote blokken. Die steen kwam niet uit een groeve maar van een hele oude steenwerf in Tilburg die opgeheven werd. Daar lagen prachtige grote blokken graniet die gewoon als ramsch verkocht werden. Meestal wordt dat materiaal gebruikt om platen van te zagen. Maar omdat ik die blokken zo bruut wilde gebruiken, kon ik ze toen betrekkelijk voordelig kopen. Van daaruit ben ik gaan werken en is de Zonnepoort ontstaan. Ik was toen al met allerlei kosmische toestanden bezig en het bestuderen van zonnestanden en het hele wonderlijke spel van tijdaanduiding door de zon. Dat heb ik geprobeerd door middel van die poort vast te leggen. Via een vizier kun je de opgaande zon zien op de zonnewende-dagen van 21 maart en 21 september. Dat wordt weinig meer opgemerkt, maar oorspronkelijk was er nog wel enige belangstelling voor. Het is tenslotte, omdat het een heel ruimtelijk werk is, in het park Immerloo In Arnhem-Zuid terechtgekomen. eddybrugman
