Nagenieten van ons bezoek aan Haarlem en ook een beetje na-ergeren.

   Wat is het leuk om na te genieten van ons bezoek aan Haarlem. Een beetje wegdromen en de herinneringen laten komen. Informatie zoeken en lezen. En dan wat later de foto's bewerken en een blog maken. Er valt zoveel te lezen en te weten te komen over Watteau en over het Teylers Museum.

Ik had natuurlijk wel al een idee wat we zouden gaan zien. Ik had foto's gezien van het Museum. Maar in het echt is toch alles anders. Allereerst de entree, zo groots. Wanneer we de kaartjes hebben willen we naar de zalen waar Watteau hangt. Maar in de zalen waar we door heen moeten is ook al zoveel te bekijken. Zonde om er zomaar doorheen te lopen. We zien fossielen, prachtig gesteente, zoals kwartsen, daarna een zaal vol onbekende metalen voorwerpen.

Het is onwennig om door een gebouw te lopen waar je nooit eerder was

Vooral wanneer het een oud gebouw is als dit

Pas wanneer ik thuis ben bekijk ik plattegronden

En begint het me te dagen hoe het gebouw in elkaar zit

We hebben al gezegd we gaan er zeker nog een keer naar toe.

Het is ook onwennig om door een stad te lopen die je niet goed kent. Normaal weet ik wel ongeveer waar ik wat kan vinden. Deze keer had ik me vooral op Watteau geconcentreerd en had ik van te voren niet goed uitgezocht hoe de stad Haarlem in elkaar zit. Daarom konden we nu alleen de St Bavo vinden. Wat niet zo moeilijk is want hij torent overal bovenuit. Ik herinnerde me de St. Bavo kerk als heel groot. Dat dit klopt blijkt wanneer we erom heen lopen. Ik herinner me dat er een mooi orgel in is. Jammer nu konden we de ingang niet vinden. Waarom? Het was druk. En ik word dan kriegelig. Ik kan niet zo goed tegen mensenmassa's. We zijn rond de hele kerk gelopen, maar geen ingang. Ik zag ergens een bord hangen met de mededeling dat de kerk gesloten is. De vorige keer dat we in Haarlem waren zag ik een plein. Nu was het plein bedolven onder terrassen.

 En dan....

Ik dacht dat ik het OV kaart systeem nu goed begrijp. Met groot zelfvertrouwen zet ik een vrije reisdag op mijn kaart, verander ik de klasse van 2 in 1 en zetten we de samenreiskorting en 1-e klas op de kaart van Salem. Maar dan kan er toch altijd iets gebeuren waar we niet op rekenden.

We willen terug met de trein. Dan moet ik opnieuw geld bijbetalen voor de 1-e klas verhoging. Maar bij de ingang van het station staat geen automaat. Wel achter de poortjes. We lopen door de poortjes en kijken op de automaat. Maar we zien alleen maar informatie over ons reisverleden. Wat nu? Ik zie de NS paal of zuil, hoe heet zo'n ding? Iets waarvan ik me altijd voornam nooit gebruik van te zullen maken. En we drukten op de knop. Daar, er klinkt een vriendelijke stem. Ik leg de situatie uit en krijg als antwoord dat we terug moeten naar de automaat, dat daar alles wat we nodig hebben op staat. En anders moesten we de NS bellen. We waren moe van alle indrukken. We wilden naar huis, Ik zei tegen Salem, we gaan wel met de tweede klas. Maar............. de tweede klas zat stampvol. Wat denken jullie dat we gedaan hebben?

We stapten in de 1-e klas en voelden ons schuldig. Ik bedacht ineens dat we er in Amsterdam uit konden gaan, want daar weet ik de automaten wel te vinden. O.k. dat gaan we doen. Maar we zaten zo lekker en dan weer die drukte in? Uiteindelijk zijn we blijven zitten. Natuurlijk bang voor het moment dat de conducteur zou komen. Maar allengs werden we rustiger en er kwam geen conducteur. Sorry NS, ik had jullie die 6 euro graag betaald.

Thuis heb ik de situatie uitgelegd op het forum van de NS. Een aardige Haarlemmer reageerde dat de automaat inderdaad slecht te vinden is en dat we wanneer we weer in Haarlem zijn naar het nieuwe gedeelte moeten lopen ten oosten van de ingang waar wij stonden. Dat daar wel automaten en ook een bemand loket is.