Ik zet tussen mijn verhaal een paar foto's die ik onlangs nam, herfst breekt door
Reclame, ik denk er de laatste tijd vaker over na. Ik begrijp natuurlijk het hele verhaal van naamsbekendheid, het idee dat herhaling doet onthouden. Ik nam het altijd voetstoots aan voor waarheid. Maar ik begin steeds meer te denken dat het volksverlakkerij is.
Google: Reclameis een vorm van communicatie met hetdoelpotentiële klanten over te halen tot aanschaf van producten en diensten. Veelreclameis dan ook bedoeld om consumptie te bevorderen door het creëren en versterken van een merkimago en getrouwheid aan een merk.
Hoe ga ik met reclame om?
Op dit moment probeer ik reclame zoveel mogelijk te vermijden. TV programma's neem ik op, zodat ik de reclame kan overslaan. Op You Tube kijk ik alleen naar het blokje rechts onderin en klik zo snel mogelijk op skip adds.
Wanneer ik iets wil kopen is reclame het laatste waar ik op let. Want wat zegt reclame nu werkelijk over een product? Soms, heel soms moeten Salem en ik toch het heel blokje reclame op de t.v. uitkijken. We maken er dan een spelletje van om te ontdekken wat voor soort bedrijf erachter zit, meestal zitten we er naast. Maar wanneer ik iets wil kopen zoek ik naar informatie. Natuurlijk ik ken de merken, maar merkgetrouwheid, daar heb ik bij mezelf nog nooit iets van gemerkt.
Facebook en reclame
De klokkenluidster die Facebook aanklaagde en vertelde dat het bedrijf fake news, sensatie news eerder stimuleert dan tegenhoudt, omdat een hype interessant is voor adverteerders want er kijken veel mensen. Ik moest echt even goed denken, reclame op Facebook, is dat er? Die paar blokjes aan de zijkant waar ik nooit naar kijk? Maar ik begin te beseffen wat er bedoeld wordt. Er zit reclame tussen de blokjes die oppoppen tussen datgene wat je wilt zien. Ik kijk er nooit naar en daardoor begreep ik eerst niet wat er bedoeld wordt. Je scrolt er zo gemakkelijk langs. Ik kijk echt nooit.
Ineens herinner ik me ook weer dat er steeds iets oppopte toen ik op Facebook een eigen pagina over mijn schilderijen maakte. Wat zag ik steeds oppoppen? Advertentieruimte. Wanneer ik een klein bedrag zou betalen, 10 euro, dan zouden 300 mensen die voor mij uitgeselecteerd worden mijn schilderijen onder ogen krijgen. Ik ben er nooit op ingegaan. Maar wanneer veel kleine ondernemers dit wel doen kan er voor Facebook een mooie winst ontstaan.
Kleren van de Keizer
Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ik de enige ben die reclame ontwijkt. Wanneer dit zo is waarom wordt het dan zo belangrijk gevonden en vooral waarom gaat er zoveel geld in om? Ik kan maar een ding bedenken, aftrekbaar van de belastingen. Je bent ondernemer, is het dan niet heel aantrekkelijk om niet alles van je zuur verdiende geld in deze liberale, marktgerichte maatschappij af te moeten staan aan de overheid? Een overheid die je het liefst zo klein mogelijk ziet?
Je betaalt minder belastingen en levert het ook nog naamsbekendheid op, mooi meegenomen. Is het hele reclame gedoe zoiets als het sprookje van de kleren van de keizer? Het jongetje ontdekt de keizer heeft niets aan? Is het allemaal fake, een illusie die veel mensen rijk maakt, reclamemakers aan een baan helpt? Waarbij de consument in feite het aller-onbelangrijkst is?
Motto George Whitman: Be not inhospitable to strangers lest they be angels in disguise
Shakespeare and Company
The Rag and Bone Shop of the Heart
37 Rue de la Bûcherie,75005Paris, France
Het boek brengt me in een soort tijdmachine. Ik weet het ineens weer, ja zo was het, de jaren 60, zo voelde het. Toendertijd heb ik nooit kunnen bedenken dat ik in 2021 met weemoed terug zoukijken naar de ideeën en de sfeer van de zestiger jaren. Toen had ik niet geloofd dat die ideeën zouden kunnen verdwijnen. Ideeën die George Whitman echter tot hoge leeftijd zou blijven uitdragen tot in 2011, het jaar van zijn overlijden en zijn dochter nu uitdraagt.
George Whitman
Als jong Amerikaan komt hij in de jaren 50 in Parijs terecht. Hij heeft een grote passie, boeken, hij woont in een goedkoop hotelletje, waar de boeken zich tot het plafond opstapelen. Hij ontmoet in 1951 een Algerijn die zijn broodwinkel aan hem verkoopt voor 500 dollar. En hiermee begint het verhaal van de boekwinkel, Boekwinkel Mistral, die later, met goedvinden van Sylvia Beach, Shakespeare and Company zou gaan heten. Sylvia Beach is de beroemde Amerikaanse boekhandelares die eerder een Engelstalige boekwinkel in Parijs opende. Haar boekwinkel wordt een magische plek waar expats, beginnend kunstenaars en schrijvers elkaar ontmoeten (Hemingway, Gertrude Stein, James Joyce). Zij moest haar boekhandel sluiten onder dwang van de Duitse bezetter.
George Whitman verplaatst zijn boeken van het hotel naar de ruimte, die hij gekocht heeft. Vanaf nu zal het een boekwinkel worden. Eerst is het alleen een ruimte met 1000 boeken op de begane grond. Net na de oorlog is er nog geen elektriciteit, er staan kaarsen. In de loop der tijd koopt George er verdiepingen bij en groeit het uit tot de winkel zoals het er nu uitziet en gerund wordt door Sylvia Whitman, de dochter van George. Wat een fantastische winkel. Precies zoals ik me een boekwinkel voorstel, mensen, ik wil er naar toe......... Er is nu ook een café. Er zijn katten en een hond. Er staat een piano.
De 60-er jaren, Ban de Bom, anti Vietnam. Bijzonder aan hem is dat hij altijd de denkbeelden van de jaren 50-60 bleef omarmen, ook toen alles veranderde. George noemde zich een socialistische entrepreneur en zijn boekwinkel stond open voor iedereen. De inspiratie hiervoor kwam voort uit de reizen die hij in Zuid-Amerikaanse landen maakte als "hobo", zonder een cent op zak. Overal ontmoette hij vriendelijkheid en gastvrijheid. Hij wilde iets terugdoen. Zijn motto: "geef zoveel mogelijk en neem wat je nodig hebt".
Boeken betekende voor hem kennis, begrip, bruggenbouwen, schoonheid en het moest voor iedereen haalbaar zijn ze te lezen. Dus, had je geld dan kocht je een boek, had je geen geld dan las je het boek ter plekke, desnoods de hele dag, had je geen onderdak dan bleef je slapen. Overal waren banken en bedden. Tumbleweeds noemde hij zijn gasten. Tumbleweed is een plantje in de USA dat zich aan elkaar hecht. Moet je maar eens op You Tube zoeken dan zie je daar spectaculaire voorbeelden van. Hij noemde het een Tumbleweed hotel. In de jaren 50 kwamen de Beats, Burroughs, Kerouac, Ginsberg hielden lezingen en bleven slapen. Wanneer je wilde blijven slapen hoefde je niet te betalen, wel moest je een paar uren in de winkel werken, minstens 1 boek uitlezen en een geschreven autobiografie achterlaten. Over de jaren verbleven er zo 40.000 gasten, net als Sylvia Beach eerder leende hij geld, gaf onderdak en een bord Irish stew. Sommige handige Tumbleweeds hielpen de winkel opbouwen. Zij stonden achter de kassa, maakten schoon, hielpen bij de boekhouding. Het was de boekwinkel van George, maar tegelijktijdig van iedereen.
In de jaren 60 veranderde de situatie. Niet in de boekwinkel, maar in de buitenwereld. De koude oorlog heerste. De CIA infiltreerde in Europa, gaf geld aan kunstenaars en kunstinstellingen, dit om het linkse denken dat in Europa voorop stond te ondermijnen. Rond de boekwinkel gonsde het van de geruchten, is George betaald door de CIA? Wat er echt gebeurde was dat George last kreeg van wat hij spionnen noemde. Ineens kreeg hij allerlei bobo's op bezoek die op hem inpraatten. Hij schreef hierover brieven aan machthebbers. Later bleek dat 1 van de oprichters van een blad dat vanuit Shakespeare and Company ontstond betaald werd door de CIA. Hij kreeg te maken met een overheid die moeilijk werd. Ineens moest hij bewijzen dat hij de papieren bezat die vereist zijn. Dit terwijl de boekwinkel dan reeds 15 jaar bestaat. Hij moet zijn winkel sluiten, dit duurde 2 jaar. De overheid ergert zich aan de beatniks, het langharig werkschuw tuig. Ook kwamen er steeds meer jonge Amerikanen die niet mee wilden doen aan de oorlog in Vietnam.
Hij noemt daarop zijn winkel Free University of Paris, er vinden manifestaties plaats. Voor de Tumbleweeds die bij hem overnachten moet hij nu dagelijks de gegevens naar de politie brengen. Hij stapte op zijn mobylette en bracht aandoenlijke briefjes met beschrijvingen naar de politie. Op 1 van zijn notities staat dat het een jong meisje betreft die van de regen houdt en van de nacht en graag hedendaagse poetry leest. Kijk hier ook maar eens:
1968, het revolutie jaar. Een groep Parijse studenten kwamen bij elkaar en werden door de politie in elkaar geslagen. Daarop kwamen meer studenten bij elkaar en uiteindelijk werd het een miljoenenopstand. Geprotesteerd werd tegen het gebrek aan inspraak en democratie en tegen de oorlog in Vietnam. De demonstranten werden hard uit elkaar geslagen. George zette zijn deur open en haalde studenten binnen die gewond waren geraakt en slaat de deur weer gauw.
SYLVIA WHITMAN
In 1981 wordt zijn enig kind geboren, Sylvia Whitman. Na de scheiding van haar ouders gaat ze met haar moeder naar Londen. Hier volgt ze een universitaire studie. Ze ziet haar vader niet meer. Toen ze 21 werd realiseert ze zich ineens dat hij 91 is en dat ze als ze niet zou opschieten, ze hem niet zou leren kennen.
George maakt zich zorgen wie de winkel zal overnemen. Hij benadert verschillende mensen. Maar dan komt Sylvia op bezoek, eerst voor korte periodes, dan voor langer. Zij en haar echtgenoot nemen de winkel over. Ze brengt in het begin kleine veranderingen aan. George brengt het weer terug in de oorspronkelijke staat. Maar ze zet door, er komt telefoon en de computer doet zijn intrede, er komt ook een webwinkel. De winkel bestaat nog steeds en is enorm populair:
Wat vertelt de schrijfster Krista Halverson over het proces van het schrijven van dit boek: For two years, from 2012 to 2014, I could be found tucked into George Whitman'sformer bedroom, his cat, Kitty, on my lap, reading and sorting Shakespeare and Company’s archives. It was the first and the most daunting task in creating a history book about the shop. George’s apartment, two floors above the bookstore, housed a century’s worth of correspondence, photographs, documents, author memorabilia and ephemera, both mundane and precious—all of it mostly unsorted, stashed into various old wine crates and big plastic tubs, stuffed under the bed and bureau and sink, and even piled atop the water tank in the bathroom. My friend Elaine Katzenberger at City Lights introduced me to Sylvia, who’d been managing Shakespeare and Company since 2005, when her father handed her the reins. It happened that Sylvia was looking to create a book about the shop’s history. artbook/blog-shakespeare-and-co-krista-halverson
Het boek is prachtig vormgegeven. Verschillende kleuren papier, boordevol foto's en facsimile's van briefjes. Er zitten twee strips over de boekhandel in. De sfeer van de diverse tijdperken spreekt erin door. Het verhaal van de schrijfster in een groot lettertype, de briefjes van Tumbleweeds klein.
Wat maakt George Whitman zo bijzonder?
Wat George Whitman zo'n bijzondere ondernemer maakt is zijn vertrouwen in andere mensen. Tumbleweeds beschrijven bijvoorbeeld dat zij in Parijs rondlopen en de boekhandel ontdekken, naar binnen stappen. Daar aangesproken worden door een man, die zegt: Neem je even de boel waar, daar staat de kassa, daar kunnen mensen betalen, ik ben even een paar uur weg. Deze man is George Whitman. Hij heeft in de beschreven periode een paar wereldreizen gemaakt. In die periode nemen Tumbleweeds de boekhandel waar. Het gaat in bijna alle gevallen goed. Hij wordt ook wel eens bestolen. Maar dit weerhoudt hem niet om door te gaan.
Wat zouden wij in onze tijd deze ideeën goed kunnen gebruiken
Vertrouwen is nu zo ver te zoeken. Denk bijvoorbeeld eens aan het grote probleem van de slachtoffers van de kindertoeslag affaire. Nog maar 10% van hen heeft de financiële compensatie waar zij recht op hebben. Waarom duurt het zo lang? Omdat iedereen gescreend moet worden. Ho, wacht eens, het waren niet de slachtoffers die fout zaten, maar de overheid...... wat nu screening? Ik zou zeggen, geef hen het geld, niks meer uitpluizen, niks meer weggelakte stukken aan advocaten geven. Misschien zitten er een paar mensen tussen die er geen recht op hebben? Laat het zo zijn.
Whitman called his venture "a socialist utopia masquerading as a bookstore"
Oktober is de Maand van de Geschiedenis. Het grootste geschiedenisevenement van Nederland. Samen met honderden musea, bibliotheken, boekhandels en andere culturele organisaties brengen we geschiedenis voor het voetlicht middels talloze uiteenlopende activiteiten, op locatie en online. Het Nederlands Openluchtmuseum organiseert in oktober 2021 voor de tiende maal de Maand van de Geschiedenis, die zijn achttiende editie beleeft. De Nacht van de Geschiedenis wordt georganiseerd door het Rijksmuseum. Het Fonds voor Cultuurparticipatie is investeerder van de Maand van de Geschiedenis. Om het evenement tot een succes te maken werkt het Nederlands Openluchtmuseum samen met verschillende partnerorganisaties. Jaarlijks organiseren honderden deelnemende instellingen, waaronder boekhandels en bibliotheken, activiteiten voor een breed publiek rond een wisselend historisch thema. De Libris Geschiedenis Prijs is onderdeel van de Maand van de Geschiedenis -----Libris-geschiedenis-prijs
Oktober is een echte overgangsmaand. De zomer ligt al ver achter ons en de winter komt met rasse schreden dichterbij. Begin oktober vieren we Werelddierendag en worden onze favorietjes eens flink verwend. Eind oktober is het de beurt aan geesten, spoken en zwarte katten. Het is tijd voor Halloween! In Duitsland wordt er flink wat bier gedronken tijdens de Oktoberfesten en het laatste weekend van oktober verzetten we de klok. kunst-en-cultuur/-weetjes-over-de-maand-oktober-van-dieren-naar-halloween
Heel voorzichtig beginnen bomen te verkleuren. Net als vorig jaar is de tuin mooier dan in de zomer. Denk niet dat ik dit van te voren zo goed heb uitgedacht, dat ik een briljant aanplantplan had. Het is spontaan zo gekomen. Er bloeien weer een paar rozen. Het kleine plantje sla wat ik kocht begint een heuse krop sla te worden.
Het is ineens een stuk kouder en al veel vroeger donker. Ik heb de eerste kaarsjes aangehad. Seizoen, ik hou ervan. De overgangen van het ene naar het andere seizoen gaat bij mij altijd met weemoedige gevoelens gepaard. Vroeger haatte ik de herfst, ik werd er akelig van. Zo lang moeten wachten voor er weer bloemen zijn. Nu hou ik ervan en dat komt door "omdenken". Op Pinterest vond ik een mooie quote "In de herfst laat de natuur zich nog 1 keer in de mooiste kleuren zien". Dit is zo totaal anders dan de gedachte die daarvoor steeds bij me opkwam Alles gaat dood. Ik ben blij dat ik van die gedachte af ben 😊
En een herinnering, een waarschuwing
Ik keek zonet mijn blogs over de herfst eventjes terug en kwam deze waarschuwing tegen, Goed dat ik me dit nu weer herinner. Ik las dat ik op 25-10-2019zo geschrokken was dat het op de dag dat de wintertijd inging ineens zo vroeg donker was. Ah, dacht ik, goede waarschuwing. Vandaag was ik er dus op voorbereid. 17.00 uur!!!!! Wow, 17.00 uur en het is donker. Schrikken deed ik niet. Ik stak kaarsjes aan. Deed alsof ik het niet erg vind.
Zij is een kunstenares die beroemde boeken over creativiteit heeft geschreven
Nu ik haar website zocht zie ik ineens hoe ze eruit ziet
Ik had haar totaal anders voorgesteld
Ik heb nog nooit een boek van haar gelezen
Maar ken wel een paar van haar ideeën
Zoals:
De Morning Papers. Ieder morgen voor je iets anders gaat doen 3 bladzijden volschrijven. Begin gewoon. Schrijf wat er in je opkomt. Beschrijf desnoods wat je ziet. Wanneer je bezig bent zul je vanzelf op de dingen komen die je bezighouden, die je uit je evenwicht halen of blij maken. Al schrijvend kunnen dan dingen duidelijk worden. Ik kan jullie zeggen dat het werkt. Heel vreemd, maar het werkt. Mijn hersens maken ineens een gedachte aan die ik eerder niet had en vaak komt er een inzicht, een oplossing. Ik doe het niet elke dag. Want 3 bladzijden duurt best lang. En ik heb heel vaak totaal geen zin. Maar toch, wanneer ik begin met schrijven dan gebeurd wat ik hierboven schreef.
Wanneer je een wandeling maakt en je bent gewoon dezelfde route te nemen loop dan nu eens andersom. Begin waar je normaal eindigt en wandel terug. Ik kan jullie zeggen dat dit heel vreemd aanvoelt. Het lijkt wel of je in een ander buurt loopt. Leuk om te doen. Soms loop ik ergens waar ik eerder was, maar loop andersom en dan ben ik de kluts kwijt, waar ben ik nu?
Hier zien jullie foto's van zo'n andersom wandeling
In de zomer maakte ik een foto van de balkonnetjes
Nu een nazomer opname
Een deel van mijn wijk is versierd met kleuren
Blauw, roze, geel groen
Elk groepje huizen een andere gekleurde voorkant
Onderdeel van een plan van de architect
De huizen bij ons aan de overkant waren ooit groen, zijn nu crèmekleurig
Maar een deel van de huizen hebben de originele kleur nog
Van de roze durfde ik geen foto te maken, want er zaten mensen op de balkonnetjes ;-)
Hoe kwam ik er nu bij om gisteren het blog te schrijven over het ge(mis) bruik van WOII bij de anti corona protesten?
Vlak voor het schrijven van het blog, las ik een bevriend blog van iemand die over de Jodenster en het Coronabeleid schreef. Ik werd er akelig van.
Na het schrijven van mijn stukje dacht ik het te begrijpen, maar vanmorgen drong ineens tot me door dat het niet klopt. Ik haalde Peter Burger aan, iemand die ik bewonder, omdat hij zich inzet voor het ontcijferen van fakenews. Zijn analyse is duidelijk: wees alert, een onderdeel van de protesten wordt ingegeven door antisemitisme.
Rechts-extremist Ben van der Kooi loopt met een tasje met Jodenster rond op Prinsjesdag in Den Haag. Ondertussen plaatst dezelfde Ben van der Kooi regelmatig antisemitische berichten op Facebook. Baudet-fan Ben van der Kooi heeft in het verleden een Joodse begraafplaats vernield, brand gesticht in een moskee en Sylvana Simons bedreigd. https://rijnmond.nl/nieuws/188768/Portret-van-Ben-van-der-Kooi-patriottisch-activist…
Vanmorgen dacht ik ineens, maar......... wanneer je antisemitische gevoelens hebt, waarom zou je jezelf, het gevoel dat je wordt buitengesloten, willen vergelijken met Joden, je ziet hen toch als daders?
Is het onschuldige wankennis van de geschiedenis? Denkt men, zij werden uitgesloten, nu wij?
Wanneer je probeert uit te vinden wat deze mensen geloven dan duizelt het, zoveel "anders" denken. Natuurlijk zijn ze overtuigt van hun gelijk. Maar ik vraag me af, waarom is de een daar gevoelig voor en de ander niet?
Ik kan maar 1 ding bedenken. Geen gevoel hebben voor geschiedenis. Ik studeerde een blauwe maandag MO geschiedenis. Wat vanaf het begin ingepompt werd was, het beschrijven van geschiedenis moet geënt zijn op tastbare stukken. Documenten, kunstvoorwerpen, architectuur, brieven. Overlevering kan er bij betrokken worden, maar moet worden getoetst aan tastbaar materiaal. Ik vertelde eerder over Lucy Worsley, de Engelse historica, die in haar t.v. programma's als uitgangspunt heeft, FABS, het ontrafelen van fabeltjes.
Wat ik graag zou willen is dat iemand van statuur de FABS van nu gaat ontcijferen. Op de tv, in You Tube filmpje, in talkshows. Waar komt het vandaan, is er bewijs?
Stel, ze hebben gelijk, dan komt dat toch naar voren en weten we het allemaal. En hebben ze geen gelijk, dan stopt het gedoe en kunnen mensen weer tot rust komen. Of .............. is het part van de "sport" tegen te zijn?
Snappen jullie er iets van? Van die groep mensen die ivm de corona maatregelen maar steeds lijntjes trekken naar WOII?
Ik hoor, onze vrijheid is in gevaar
Echter..........
Niemand wordt verplicht om zichzelf te laten vaccineren
Niemand kan zien of je wel of niet gevaccineerd bent
Niemand wordt verplicht om een symbool op je jas te dragen
Niemand gaat je in treinen gooien om naar kampen te brengen
Mondkapjes dragen, iedereen moest het
Avondklok, gold voor iedereen
Winkels dicht, idem
Etc.etc.
Er worden geen mensen tegen elkaar uitgespeeld
Achter het idee om de te denken dat je buitengesloten wordt, zoals Joden vroeger, dat je een tweederangs burger wordt, dat je gebrandmerkt wordt, moet iets anders schuilen, maar wat?Lees dit eens (klik) JPeterBurger/: Dit weekend promootte Thierry Baudet een verzamelsite met alternatieve mediakanalen, geregistreerd door Café Weltschmerz.
Xandernieuws publiceerde op 18/9 stuk met als bron Benjamin Fulford. "Rothschilds aan de top van de wereldwijde machtspiramide, het systeem van ‘Het Beest’ dat aan zijn finale machtsgreep is begonnen." Fulford heeft het graag over de 'Khazariaanse (lees: joodse) mafia'.
Niburu: 'De waarheid is dat de satanische sekte, ook wel de Rothschild mafia genoemd, op dit moment nog steeds bepaalt wat er gaat gebeuren.' (28/3/20) In 2019 vond Niburu dit pasje wel een leuk grapje, in een stuk over Holocaustontkenning. Stopworldcontrol: Christelijk geïnspireerde (https://rd.nl/artikel/918065-complotverhalen-op-christelijke-sites…)aanhangers van Qanon. Beschuldigingen over rituele kindermoord door Nederlands koningshuis met medeweten van Rutte en Wilders. En: 'the Rothschilds in fact manage almost the entire world'.
Wanttoknow publiceerde twee maal deze antisemitische meme, o.a. in manifest van Marcel Messing, die ook werd geïnterviewd door John Luka, een van de andere mediamakers in de lijst.
Wees de Weerstand verschaft downloads van de Protocollen van Zion, in de nazi-editie van De Misthoorn. Ander document heeft plaatje waarop joden worden voorgesteld als ongedierte dat met vaccinaties niet-joden vermoordt.
Ellaster: "Men concludeert ten onrechte dat de elite ook blank is, maar deze groep bestaat grotendeels uit het ‘sub-grijze ras’, de NA-tionale ZI-onisten, oftewel de NA-ZI’s.* Men probeert al 110.000 jaar om het blanke ras uit te moorden."
Bataafsche Courant: De cabal/illuminati willen iedereen chippen en de Rothschilds manipuleren het weer.
Coronazwendel: 'Maar, Benjamin de Rothschild, dat is andere koek. Die wist mijns inziens heel goed wat er aan de hand was en ging komen met het CORONA gesodemieter, want alles doet me veronderstellen dat hijzelf tot de hoax-pushers behoorde.'
Volgens Alwareness was Einstein een zionist die atoombommen wilde gooien op Duitsland en de "katholieke steden" Nagasaki en Hiroshima en financierden de Rothschilds alle oorlogen sinds Napoleon.
Volgens Gedachtenvoer is de Holocaust 'mede door de Khazaarse Zionisten veroorzaakt' en zal de mens in de Pax Judeïca "op zowel aards niveau, als geestelijk/spiritueel niveau tot een volgzame slaaf worden van de heersende en levensenergie wegzuigende meesters.
Conclusie Pete Burger
Tot zover de bloemlezing uit sites op de Startpagina die Café Weltschmerz verschaft. Met corona als katalysator zien we een steeds hechter netwerk van uiteenlopende complotpromotors groeien, doordesemd van antisemitisme en gepusht door influencers als Baudet.
Ik vind het doodgriezelig
Het is zo ongelofelijk dat Joden, die werkelijk vervolgd werden, nu als daders worden gezien
