24 ste boek van mijn boekenproject 2014.

Graag wil ik nu iets vertellen over het 24 ste boek dat ik las in het kader van mijn boekenproject. De naam Celine kende ik. Ik wist dat hij boeken had geschreven vanuit een pessimistische invalshoek. Op het boek dat ik uit de bibliotheek haalde stond dat Voyage au bout de la nuit (Reis naar het einde van de nacht) mijn kijk op het leven zal veranderen. Ik ben benieuwd.
Het boek heeft mijn kijk op het leven niet
veranderd. Dat komt denk ik omdat de spottende, wrange, cynische toon van het boek iets is wat ik dagelijks op internet tegenkom in de vorm van reaguurders. Ik ben er aan gewend, maar ik kan me indenken dat het boek in de tijd dat hij het publiceerde als een bom insloeg. Ik lees het een en ander over Celine op Wikepedia en besef achteraf dat het boek sterk biografisch is.
Louis-Ferdinand Céline , pseudoniem van Louis Ferdinand Destouches , ( Courbevoie , 27 mei 1894 – Meudon , 1 juli 1961 ) was een Franse schrijver .
Céline was de meisjesnaam van zijn moeder. Tijdens zijn leven publiceerde hij acht romans, vier pamfletten, een toneelstuk en enkele balletten. Hij is na Marcel Proust de meest vertaalde Franse auteur uit de twintigste eeuw. Van beroep was hij arts. Zijn literaire werk combineert nihilisme en pacifisme, in een levendige (humoristisch-ironische) stijl. Céline is controversieel, omdat hij tussen 1937 en 1941 enkele rabiaat antisemitische werken publiceerde, die tijdens de Tweede Wereldoorlog en in oktober 2008 werden herdrukt. wiki/Louis-Ferdinand

 Het begin van het boek boeit me het meest. Hij beschrijft een soldaat in de WO I. De soldaat beschrijft hoe bang hij is, hoe hij vernederd wordt door zijn superieur, hoe die superieur hem in de steek laat. Hoe hij niet begrijpt dat hij mensen moet doden die hem nooit iets misdeden, terwijl hij bevelen moet opvolgen van een man die hij dood wenst. Hij beschrijft hoe laf hij is en hoe verwondert dat hij met een onderscheiding de oorlog uitkomt. Vanuit de oorlog bevindt hij zich ineens in Afrika. Hoe zeer vinden de Europeanen hier zich verheven boven de originele bevolking en hoe zeer zijn zijzelf verschrikkelijke mensen. Per boot komt hij in New York aan. Veel jonge arme jongens zoeken werk. Hij komt in een autofabriek terecht. Efficiency is hier het toverwoord. Celine beschrijft het op een manier dat ik voor het eerst begrijp dat de prachtige verhalen die ik over de Ford fabrieken ken een heel andere achterkant van het gelijk heeft. Hij ontmoet een jonge vrouw die hij erg aardig vind, maar toch in de steek laat. Hij beschrijft haar op een heel lieve manier, anders dan de rest van de toon van het boek. Terug in Parijs maakt hij zijn studie af en gaat werken als arts.

Ik denk dat de manier waarop dit boek is geschreven als inspiratie heeft kunnen dienen voor ""on the road"" van Jack Kerouac. Ik weet niet of dit waar is maar wel weet ik dat het boek de zelfde snelheid, toon en spirit draagt.

Ik ontdek ineens dat er op You Tube interviews met Celine staan  

louis-ferdinand

Dit boek staat wat mij betreft hoog op het lijstje van boeken
wat ik las Het is niet het mooiste boek wat ik las wel een boek dat tot nadenken uitnodigt