A sneak preview, ik maak later een echt blog over mijn probeersels
Ik heb het gevoel alsof ik momenteel in veel werelden leef en ik heb het DRUK, een heerlijk gevoel. Hoe komt dit zo?
- Allereerst het dagelijks leven, brood bakken, herfstbladeren uit de tuin vegen, kijken naar wat Salem schildert, huishoudelijk werk, beslommeringen vrienden. Het dagelijks leven.
- Schilderen lukte slecht, veel mislukte. Maar dan, plotseling heb ik de geest. Ik leefde toe naar het programma van Jeroen Krabbe over Frida Kahlo. Het is nog mooier dan ik dacht. En........ aan het eind wordt gezegd dat je een schilderij of tekening kunt insturen, oei....... voorzichtig denk ik IK, ja zegt Salem, ja zeggen vriendinnen. Ik ken mezelf en weet hoe ENG ik dit vind. Maar ..... ook leuk en ik ben al zo vaak met haar bezig geweest. En hierdoor zit ik ineens in een Flow, lukte bijna niets wat ik schilderde de afgelopen maand, ineens is het er weer. Voorzichtig zijn, Geri, afkloppen..... Ik weet niet of ik echt iets instuur, plezier heb ik er in ieder geval van. Want ik leer meer over het leven van Frida dan ik hiervoor wist. Op YouTube vond ik nog meer films over haar. En een vriendin vond een nog mooier filmpje.
- Ik zit dus ineens in Mexico, maar tegelijkertijd zit ik in California, door het lezen van het boek "Carol and John". Hun leven speelde zich af in California, maar toen John een beroemd schrijver werd woonde hij in New York. Hij maakte grote reizen, tijdens WOII naar Europe als correspondent en met de fotograaf Capa naar de USSR. Het is bijzonder om veel te leren over Californië, maar ook de tijd waarin zij leefden. Ik denk altijd wanneer ik lees over het schrijven van zijn boek Druiven der Gramschap, de geschiedenis herhaalt zich. Wat wij nu meemaken in Ter Apel met de asielcrisis maakte hij mee in Californië. Hij schreef er een vlammend boek over. Hij werd verguisd, met de dood bedreigd, Carol werd met verkrachting bedreigd. Er was geen Twitter, zij kregen de dreigementen als post op hun deurmat. Maar, er is ook een link naar Mexico. Denken we nu in het na-Trump tijdperk aan Mexicanen als moordenaars en verkrachters. Lezen maakt dat je meer weet dan alleen maar dit. Californië was ooit Mexicaans. Er is altijd veel immigratie geweest, de boeren en arbeiders op de landen van de rijke landbouweigenaars zijn Mexicanen. John en Carol waren tweede generatie Californiers, hun grootouders kwamen naar dit land. John en Carol maakten reizen naar Mexico, ze waren verliefd op het land. Zij ontmoeten er Diego Rivero, de man van Frida Kahlo, communisten. John werd ook door de pers beschuldigt van communisme. Het is de tijd voor de periode McCarthy met zijn communistenjacht. Vanaf McCarthy is het zijn van een communist een doodzonde. In het Amerika van John en Carol waren vakbonden machtig en zeker Carol stond sympathiek tegenover het communisme.
- Koningin Elizabeth is dood. Ik kijk veel naar de BBC. Ik besef dat ik fan ben van prins Charles. Hoe kan het ook anders, de man heeft een staat van dienst op het gebied van klimaatactivisme, groen tuinieren en hij houdt van de Arabische wereld. Of ik ook fan blijf nu hij koning is geworden merk ik in de loop der tijd. Voorlopig is mijn sympathie bij hem en Camilla. Mijn hemel, ik weet nog goed hoe ik mij voelde toen mijn ouders overleden. Hij moet dit alles, pracht en praal, vliegtuigen, auto's, kerkdiensten, speeches waarin de een na de andere politicus over zijn moeder vertelt aanhoren en ondergaan. Ik hoor veel: koningin Elisabeth is de enige koningin die wij kennen. Ik denk dan, ik ken er drie. Ben ik monarchist, nee, ben ik republikein, nee. Maar, mijn moeder was een groot monarchist. Daar stonden we s 'morgens vroeg in Den Haag om vooraan te kunnen staan en zagen de rijtoer met prinsjesdag. Ik zag de kleine prinsesjes in de koets zitten en de balkonscene. En.... ik zag later op de dag een sjieke auto vlak langs me heen rijden, keek naar binnen, recht in de ogen van een jonge koningin Elizabeth, ik zie het nog voor me. Salem maakte iets dergelijks mee. Hij stond in Luxor, Egypte, voor de deur van het restaurant, het was er rustig, weinig mensen op straat. Er kwam een sjieke auto langs, hij keek naar binnen en zag president Moebarak, die naar hem zwaaide. Salem vertelt nog spijt te hebben dat hij als een beeld van Madame Tussaud toekeek en niet terugzwaaide.
- Ik ontdek dat ik ineens sites zoek over Britse paleizen. Hoe wonen de royals etc. Ik snap ineens precies waarom het het Verenigd Koninkrijk wordt genoemd. Ik bezocht ooit het paleis van Queen Mary, Holyroods. De Schotse koningin die onthoofd werd door Elizabeth I. Elizabeth II zag ik nu binnen gedragen worden in dit paleis. Ik zag de Schotse Kroon en ik realiseer me nu sterk dat er eerder meerdere koninkrijken waren, nu verenigd in de UK. Hoe zal het verder gaan onder Koning Charles? Ik lees ergens dat de Schotten onafhankelijkheid willen, maar wel het koninkrijk willen behouden.
- Diverse werelden, wandelingen in de wijk waar ik woon, langzaam de herfst zien komen in de tuin en de natuur, de dagen die al zoveel korter worden, ik ontstak de eerste kaarsjes en de wierook die ik van een vriendin cadeau kreeg. Het vruchtbare Californië, het fascinerende Mexico, Engeland, dat mooie land, geschiedenis, aardrijkkunde, heerlijk, ik heb het DRUK.
Judy, ik schilder dit op mijn nieuw blok Fabriano Artistico. Ik vind het fantastisch papier. Niet te grof, niet te glad. Het pakt de verf goed. Je kunt er mee aantuttelen, verf weghalen zonder dat het kapot gaat etc. Het papier van Saunders Waterford heb ik nog niet aangeraakt. Is veel grover van structuur. Ik ga er natuurlijk ooit op schilderen, maar nu, ik vind het een beetje ENG. Het is niet veel duurder dan de Fabriano, maar .......... ik zag een filmpje op You Tube over dit papier en het respect waarmee er over dit papier werd gesproken werkt een beetje verlammend :-)
