Ik liep vandaag naar de dokterspost
Het was mooi weer
Ik dacht na over wat de seizoenen voor mij betekenen
En waarom ik gisteren zo weemoedig werd bij het idee dat de herfst komt
Ik realiseerde me dat voor mij herfst gelijk staat aan
""Het op een einde lopen""
Het einde van een leven
Aftakeling misschien zelfs wel
En dat het nog zo lang gaat duren tot er weer nieuw leven komt
Ik denk aan de mensen die er niet meer zijn
Ieder jaar opnieuw vind ik de periode tussen zomer en herfst lastig
Ik keek op van 1 van de quotes die ik gisteren uitzocht
Iemand bedacht dat de herfst de natuur op zijn mooist toont
Gekleed als voor een mooi feest, de grande finale
Zo heb ik het nog nooit bekeken
En het laat me een stuk beter voelen
En weer besef ik dat gedachten niet iets statisch zijn
Ik ben niet mijn gedachten
Nee, ik kan zelf beslissen welke gedachten ik wil toelaten
Waarom zou ik het mezelf zwaar maken
Door nare gedachtes serieus te nemen
Terwijl wanneer ik ""omdenk"" ik me veel lekkerder voel?
