Hieronder heb ik een artikeltje geplaatst over Darwin en sensitiviteit. Omdat ik Darwin nooit met sensitiviteit/medeleven in verband zou brengen
heeft dit mijn nieuwsgirigheid geprikkeld.
er is een veelheid waaruit ik kan zoeken voorlopig kwam ik dit tegen
ik blijf verder zoeken.
2) Aan de hand van Darwin, vakkundig opgeroepen met literaire middelen, bijna als een personage in een roman, een geniaal onderzoeker en een goed mens, introduceert hij het thema van de emoties. Angst, woede, spijt, afgunst, verdriet, afkeer, vreugde, ze liggen samen met hun expressie verankerd in onze biologische natuur. Tot die conclusie kwam Darwin in 1872 en Paul Ekman, die meer dan een eeuw van wetenschappelijk onderzoek naar emoties kan overzien, onderschrijft in de editie van 1998 die opvatting. Emoties zijn constanten in de menselijke geest. Ze zijn universeel, in zeker drie richtingen. Universeel in de tijd: daarom kunnen we het verdriet van een middeleeuwse moeder die haar kind verliest begrijpen, universeel over culturen: daarom is het zo dwaas te denken dat op Samoa geen jaloezie voorkomt, en universeel over het primatengeslacht waartoe we behoren: daarom kunnen we de politieke spelletjes van bonobo’s doorzien. Al deze vormen van begrip zouden moeilijk te verklaren zijn als er geen gemeenschappelijke natuur was, genetisch doorgegeven en alleen aan verandering onderhevig op een tijdschaal die we niet kunnen overzien, laat staan dat we er jaren, eeuwen of zelfs maar historische tijdperken op zouden kunnen markeren.
