Alexandra,
Ik schrok gisteren zo toen ik hoorde dat je er niet meer bent
Je stond bij de Jumbo en je verkocht de daklozenkrant
Je stond en zat er jaren
Ik vond je aardig, erg aardig
We zwaaiden altijd naar elkaar en ik gaf je geld
Ik kon niet met een volle kar de winkel uitlopen
en jou negeren
Ik wilde graag met je praten
maar wist eigenlijk nooit hoe te beginnen
Daar heb ik nu spijt van
Gisteren las ik op de Facebook pagina van de wijk
dat je dood bent gevonden in bosjes vlakbij waar ik vaak wandel
Ik lees en ik geloof het niet, dat je vlak daarbij in een tentje woonde
al jarenlang
In een tentje?????
Dat je heel erg ziek zou zijn
Ziek en je woont in een tentje
In mijn wijk??????
Hoe kan dit?
Ik lees dat buurtbewoners wisten dat je daar woonde
Ik lees dat mensen in hun reacties in de krant daar nu schande van spreken
Maar ik lees ook dat je misschien wel niet geholpen wilde worden
Dat er daklozen zijn die niet geholpen willen worden
Is dat zo, Alexandra.
Wilde je niet geholpen worden?
Ik wilde dat ik het je kon vragen
Wat alle reacties vertellen
is dat de mensen je zo lief en vriendelijk vonden
En dat was je ook
Ik denk aan je
Ik zie je nog zitten met een lach
terwijl je weer op een hondje paste
waarvan het baasje in de winkel was
Ik zie nog zo
hoe je me aankeek
Je had de mooiste ogen van de wereld
Ze straalden
De buurt wil een stille tocht voor je houden
