Mijn biografieproject 2018. Katherine Graham, Persoonlijke Geschiedenis.

Voor mijn biografieproject 2018 las ik "Persoonlijke Geschiedenis" van Katharine Graham. De vrouw die de krant The Washington Post erfde van haar vader en haar man nadat de laatste zelfmoord pleegde. Ik ben echt onder de indruk van deze vrouw en haar verhaal.

Ze groeide op in rijkdom. Haar moeder was een op zichzelf gerichte vrouw die precies deed waar ze zin in had en dat was absoluut niet om huisvrouw te zijn en te moederen. Haar vader was zorgzamer en eigenaar van een krant. Zij kreeg een paar zussen waar ze erg tegen op zag en een broer. De kinderen werden door een nanny opgevangen. Ze groeide op in de jaren 50 en geloofde lang in het principe dat de vrouw is er om het leven van haar man te ondersteunen, het huis gezellig te maken.

Ze hoorde alle verhalen van haar vader over de krant en toen haar vader met pensioen wilde vond ze het heel gewoon dat haar man de krant erfde met 2/3 % en zijzelf met 1/3 %.

Door het hele boek heen lees ik steeds dat ze zichzelf onwetend en onzeker vindt. Haar zussen zijn durfallen en zij is voorzichtig. Tijdens haar huwelijk organiseert zij echter van alles voor haar man, die in militaire dienst zit. Ze koopt huizen, richt ze in, organiseert banketten en feesten. Ze krijgt kinderen, vaak terwijl haar man elders is. Maar ze heeft niet het gevoel dat ze iets kan.

Het is verbazingwekkend hoezeer haar man en de Washington Post verstrengeld zijn met de politiek. Het is de tijd van de Kennedy´s en Johnson. Ze zijn ermee bevriend en haar man probeert dingen politiek te regelen.

Maar.....….. haar man' s gedrag verandert. Hij krijgt buien, hij wordt hyper afgewisseld met depressieve buien. Hij komt onder behandeling van een psychiater. Hij blijft wel werken. Katherine merkt het, de omgeving ook. Maar wat er echt aan de hand is? Geen idee. Het slaat bij haar in als een bom dat hij een relatie heeft met een andere vrouw en dat hij wil scheiden. Het blijkt dat er meerdere relaties waren. Zij merkte het niet. Hij verlaat haar, maar komt weer terug en het leven gaat verder. Maar dan...…. op een slechte dag pleegt hij zelfmoord en daar zit ze dan...……….

Ze leert het vak door veel te vragen. Haar vuurdoop komt wanneer de New York Times met een artikel komt over iets wat later de Pentagon Papers zal gaan heten. De New York Times krijgt een publicatie verbod. De klokkenluider wendt zich tot de Washington Post en Katherina krijgt de vraag voorgelegd van haar twee hoofdredacteuren "publiceren of niet". Een redacteur geeft aan dat ze het niet moet doen, de andere zegt dat ze het wel moet doen. Zij neemt de belangrijke beslissing het wel te doen. En dan breekt de hel los.

Robert McNamara, de minister van buitenlandse zaken heeft in het geheim in chronologische volgorde een verslag aangelegd mbt de Vietnamoorlog. Het blijkt dat het Amerikaanse volk is voorgelogen. Het gaat niet zozeer om het communisme te weerstaan. Nee, men wilde voorkomen dat Zuid Vietnam in Chinese handen zou vallen. Naast Vietnam zijn er ook bombardementen in Cambodja en Laos geweest. Het volk weet dit niet. Het Pentagon blijkt al jaren te weten dat de Vietnam oorlog een verloren zaak is. Maar ze gaat maar door. Uit angst voor gezichtsverlies. 

Het Watergate schandaal

De Washington post begint een gevecht met de regering en wordt voor de rechtbank gedaagd

Uiteindelijk, ondanks heel veel tegenwerking krijgt de Post gelijk. Niet lang daarna wordt er ingebroken in het Democratisch hoofdkantoor. De Post krijgt berichten dat Richard Nixon, de president hier achter zit. Moeilijk te geloven. Katherine zet er twee redacteuren op die het tot op de bodem uitzoeken en erover berichten. Weer breekt de hel los. Het gelijk blijkt aan hun kant. Het leidt tot de val van Richard Nixon. Kate wordt hierna de machtigste vrouw van Amerika genoemd.

De tweede feministische golf breekt uit en Kate irriteert zich eraan. Het kwartje valt nadat zij met een vriendin praat. Ze vertelt haar vriendin dat ze zo weinig weet. Dat zij zich vaak zo de mindere voelt. Zij denkt dat dit iets is was bij haar karakter hoort. Dan begrijpt zij dat dit is wat meerdere vrouwen voelen. En begint zij zich af te vragen waarom ze dit eigenlijk zo voelt.

Het laatste deel van het boek gaat over een ruzie met de vakbond van de drukkers. Dit vond ik ook erg interessant. Ik draag de vakbond een warm hart toe en keek op van het verhaal zoals zij het vertelt. De vakbond gaat zover dat ze machines vernielen. De Washington Post houdt haar poot stijf. Leidt in de tussentijd mensen op die de drukkers kunnen vervangen. De krant wordt elke dag gedrukt ook al posten de stakers buiten in rijen. Er vinden agressieve uitbarstingen plaats. Kate vertelt dat zij en de drukkers uiteindelijk tot overeenstemming komen. Dat ze niet alle drukkers terug laat komen. Het blijkt een witte mannen bolwerk te zijn. Zij neemt 50% zwarte drukkers in dienst.

Ik vond het een heerlijke biografie om te lezen. Een vrouw die constant klaagt dat ze zo weinig weet. Die met haar bedrijf naar de beurs gaat. Die zware beslissingen neemt. Deze vrouw blijkt zeer intelligent. Zij verzamelt mensen om zich heen die haar uitleggen wat zij niet weet, die zij als haar mentoren ziet. Achteraf gezien zegt ze had ze een economisch-financiële opleiding nodig gehad. Op latere leeftijd studeert ze dit toch. Ze is slim, bescheiden, heeft lef en ik heb van haar en het boek genoten.

Biografie project 2018
Persoonlijke geschiedenis - Katherine Graham
De Grote van Gogh atlas
Dave Boomkens - Liesbeth List
Jan Wolkers - Onno Blom
Chrissie Hynde - Roekeloos
Gorbatsjov - William Taubman

Paul McCartney -  Philip Norman 

Cecile en Elsa, strijdbare freules - Elisabeth Leijnse

Charlotte Bronte