Wat was ze mooi, Hella Haasse. Ik zie de foto op haar boek en denk dit boek wil ik lezen. Mijn herinnering aan haar is meer de oudere dame, met het saaie kapsel. Daarom leende ik het boek uit de bibliotheek, het is een dikke pil. Gedurende het lezen bekruipt mij een raar gevoel. Ik vind het moeilijk het te benoemen. Ik heb behoorlijk wat biografieën gelezen en dit gevoel niet eerder gehad. Ik ben daarom eens op internet op zoek gegaan, wat zijn de recensies mbt dit boek, nu, merendeels lovend. Maar dan kom ik deze recensie tegen en hier vind ik precies terug hoe ik het ervaar. Je had Hella Haasse géén biografie gegund - Voertaal
Wat ergert me nu zo? Hella Jaasse, grande dame van de Nederlandse literatuur, haar privé leven nu in de openbaarheid. Zij wilde zelf geen biograaf. Haar dochters vroegen en gaven de biografe het familiearchief. De dochters hebben pijnpunten met hun moeder en dit komt naar buiten in de biografie.
De biografe beschrijft dat Hella een observator was, nooit een deelnemer. Hella nam geen ferme politieke standpunten in. Niet in WOII, niet toen zij ontdekte dat haar vader in Indonesië een fascistisch partij heeft opgericht. De misstap van Hella Haasse’s vader | Historiek. Hella nam deel aan veel overlegstructuren, ook op de tv, maar een ferm standpunt tegen of voor, nee, dat is niet haar ding.
Maar de dochters ervaren hun moeder ook als observante, moeder schrijft. Moeder houdt van haar kinderen, maar weet eigenlijk niet zo goed hoe ze het moederschap moet vormgeven. Bovendien blijft de biografe maar herhalen dat het huwelijk van Hella met Jan van Lelyveld ongelukkig is, iets wat de dochters natuurlijk ook meekrijgen. Jan heeft autistische trekken en lijkt Hella ingeperkt te hebben. Naar buiten toe kwam zij vaak vrolijk en ondernemend over. Was Jan erbij, dan was er een restrictie. Toch vraag me geregeld af, was het huwelijk van Hella Haasse en Jan van Lelyveld echt zo ongelukkig?
De biografe legt een link naar de romans. In haar romans zou Hella vaak haar eigen problematiek vormgeven. Eenzaamheid, de onkenbaarheid van de ander al dan niet in een getroebleerd huwelijk, het buitenstaanderschap en de hunkering naar echt contact zijn haar bekende ingrediënten.
Hella schreef historische romans, het komende jaar ga ik er zeker enkele van lezen, heb daar veel zin in. Een deel van de boeken is terug te leiden op de tijd dat Hella in Indonesië woonde. Dit komt regelmatig ter sprake in dit boek. Vooral doordat veel criticasters aan het woord komen. Haar ouders gingen er in de koloniale periode heen, Hella werd er geboren. Met tussenpozen, waarin ze naar Nederland werd gestuurd, woonde ze 23 jaar in Indonesië. Ze heeft er altijd heimwee naar gehad, ze is er meerdere malen terug geweest.
Het was fijn dit boek te lezen. Ik zou het eigenlijk ook graag zelf kopen. Er valt nog veel meer over te vertellen. Over de vele prijzen die zij won, ook belangrijke internationale prijzen, over de vele lezingen die zij gaf, over de tv. programma's die zij maakte, o.a. met Prinses Beatrix toen zij 18 werd. Naast dat Hella interessant is, is het fijn over de tijd te lezen waarin zij leefde. Actrice in haar twintiger jaren, schrijfster, moeder en echtgenote, de mensen die zij kende.