.png)
IN HET KADER VAN MIJN BOEKENPROJEKT LAS IK VILLETTE VAN CHARLOTTE BRONTE.
Portret: Charlotte Bronte
Lucy Snowe, niemand weet waarom zij als kind bij haar peettante logeert, en niemand weet waarom ze verder geen familie heeft. Maar dat ze alleen is dat ervaren we het hele boek door. Lucy die de stoute schoenen aantrekt en in haar eentje naar België vertrekt. België waar ze niemand kent en waar ze nooit eerder was. Ze heeft een beetje geld op zak, maar ze moet snel werk vinden. En dat lukt, de eerste nacht staat ze aan de poort van een meisjesschool, ze belt aan en ze vraagt hulp. De eigenaresse doorvorst haar en besluit dat Lucy mag blijven, eerst als een kindermeisje voor haar kinderen, niet lang daarna als lerares Engels. En hiermee doet Lucy wat Jane Eyre eerder deed, ze creëert haar leven vanuit het niets, autonoom, zelf beslissend. Doet Jane Eyre dit vanuit passie en warmte, bij Lucy is alles koud. Zij neemt niet zozeer deel aan het leven op de school, nee, ze observeert.
In Villette verwerkt Charlotte Bronte de gebeurtenissen die ze meemaakte toen zij met haar zus Emily als leerling in België op het meisjespensionaat Heger verbleef. Dit verblijf maakte een onuitwisbare indruk op haar, vooral omdat zij hier haar eerste verliefdheid meemaakte. Verliefd op de man die zij haar ""meester"" noemde, haar mentor. Constantin Heger, echtgenoot van de directrice van het meisjespensionaat. Hij gaf hier ook les. Hij hield van lesgeven, deed dit op een gepassioneerde manier. Charlotte raakte onder de indruk van hem, nooit eerder daagde iemand haar zo uit. Toen de tante van de meisjes stierf en Emily en Charlotte teruggingen naar Engeland wist Emily dat ze niet terug zou gaan naar België. Maar Charlotte besloot alle conventies opzij te zetten en in haar eentje terug te gaan. Zij werd lerares aan de school. Hier volgden moeilijke maanden, waarin haar duidelijk werd dat haar liefde onmogelijk was. Het afscheid nemen was verschrikkelijk en de jaren daarna bleef zij in zijn ban. Tot zij vanuit deze ervaring Jane Eyre schreef en Mr Rochester creëerde en later Villette en Paul Emanuel, leraar aan de meisjesschool in Villette. Na het meisjespensionaat ging het leven van Charlotte verder. Samen met haar vader en trouwe bedienden bleef zij achter, toen eerst haar broer en later haar zusjes overleden. Echter nog tijdens het leven hadden zij en haar zusjes erkenning gekregen als schrijfsters. Charlotte werd uitgenodigd door haar uitgever George Smith en zijn moeder. Bij hen thuis werden andere belangrijke schrijvers uitgenodigd om Charlotte te ontmoeten. Hij nam haar mee op tochten door London, en zij, die zo weinig gewend was aan luxe, ontdekte rijkdom, het uitgaansleven en had allerlei ontmoetingen, bezocht tentoonstellingen, het Parlement, de Opera etc. Zij genoot ervan. Het klikte tussen haar en haar uitgever. Twee snelle geesten, die van elkaars gezelschap genoten. Werden zij verliefd op elkaar? Niemand weet het. Wat we wel weten is dat Charlotte hem vereeuwigde in Villette als Dr. John/ Graham Bretton. Dat George Smith heel lang wachtte met Charlotte beantwoorden, toen zij hem een deel van haar nieuwe boek ter beoordeling voorlegde. Het deel waaruit blijkt dat Dr. John niet met Lucy Snowe zal trouwen. Later vertelde hij Charlotte dat hij niet kon antwoorden omdat hij teleurgesteld was. Maar Charlotte moest een veel grotere teleurstelling verwerken toen zij van de moeder van George Smith moest horen dat George zich had verloofd met een jong rijk meisje.
Dit alles verwerkte Charlotte Bronte in Villette. het is haar meest biografische boek. Lucy Snowe moest kilte weergeven, op afstand staan, toekijken. In het tweede deel van het boek lijkt alles toch nog goed te komen voor Lucy. Lucy en Paul Emanuel worden op elkaar verliefd. Echter, hoe moest het boek aflopen? Charlotte vond dat het noodlot moest toeslaan, maar haar vader, dominee Patrick Bronte, de statige oude man, die zoveel had meegemaakt, wilde dit niet. Hij hield van verhalen met een positief einde.
Patrick Bronte, afkomstig uit Ierland. Zonder een cent op zak, dankzij een weldoener studerend aan Oxford. Hier cum laude slagend, de man die streed voor zijn parochianen, de man die vooruitstrevend dacht, de man die zijn vrouw en 5 van zijn kinderen vroeg verloor, vertelde Charlotte dat hij het erg vond dat haar boek een vervelend einde zou krijgen. Charlotte zond Dr. Paul daarom overzee. Na 3 jaren keerde hij per schip terug, er kwam een enorme storm. Verging zijn schip of niet? Charlotte bedacht dat wij, de lezers, het zelf maar moeten verzinnen. De optimist zal denken van niet, de pessimist......
