Ik vind de dagen voor de kerst heel erg leuk. Het schilderen van de kaarten, als vanzelf kom ik dan in een sneeuwlandschap, kerstlandschap, kerst ideeën borrelen op, alles wordt wit en vermiljoenrood. Het huis versieren is reuzeleuk, lekker eten maken. Heel de kerst reutemeteut. Maar de dagen zelf vind ik nogal moeilijk. Waarom deze nostalgie? Ik heb het alleen met de kerst, nooit bijv. met de Pasen. Iets zwaars, iets droevigs. Het heeft met de verloren sfeer van vroeger te maken. Dit jaar kwam daar de situatie in Gaza en Oekraïne bij en een reactie op het hele jaar. Ik heb nooit kunnen denken dat de PVV de grootste partij van Nederland zou worden.
De amaryllissen knakten, o, wat jammer. Nu staan er sneeuwklokjes. Lenteklokjes ontdekte een Instagram vriendin.
In onze stad is een vuurwerkverbod. Dagenlang leek het te werken. Geen knal te horen. Tot we ontdekten dat er nog geen vuurwerk verkocht mocht worden. Oudejaarsavond............zulke harde knallen hoorden we nog nooit, het huis schudde. En om 24.00 uur mooi siervuurwerk boven de daken van de overburen uit. Veel siervuurwerk. Het knallen duurde tot na 02.00 uur.
En nu, 1 januari, 10.00 uur. Het is rustig buiten, nog weinig mensen op de been. Takken steken mooi af tegen de lucht. De radio staat aan. En ik voel me anders dan de week hiervoor. Lichter, blijer en vooral........ ik heb er zin in. Zin in dit cadeautje, dit mooie nieuwe jaar. Wat zal de tijd brengen. Wat hoop ik?
Schilderen: Nog geen idee wat
Lezen: Ja, absoluut
Wandelen: goed voornemen 2 x per week.
Wens: meer naar de stad, het Open Lucht Museum, de parken, met de trein erop uit, naar Den Haag.
En jullie, mijn blogvrienden:
%20(1).jpg)
