Wat ben ik blij dat die storm voorbij is. Ik heb er een bloedhekel aan. Het gegier en gebeuk om het huis, ik word er helemaal naar van. Ik had het al als kind. Ik haatte het gehuil rond het huis. We woonden toen in Den Haag. Mijn ouders komen oorspronkelijk uit Rotterdam. Wat waren ze jong toen ze trouwden en een jaar later werd ik geboren.
Mijn vader en ik op de Boulevard
Zij waren verhuisd naar een vissershuisje in Scheveningen. Net uit de oorlog die hen allebei niet in de koude kleren was gaan zitten. Mijn vader kreeg een baan in Den Haag en het leek slim dichterbij te wonen. Ik ben jaren later samen met Salem eens op zoek gegaan naar dat huisje. Het is nu een lieflijk straatje, de Ankerstraat, vol leuke bloembakken. Maar hoe zal het er toen uit gezien hebben? Alles was nog op de bon. Het was armoede denk ik. Mijn moeder vertelde me later dat ze zo onder de indruk was van de stoere schippersvrouwen om haar heen. Ik heb dan zo'n medelijden, kan het me zo voorstellen. Ze vertelden allebei vol trots, hoe leuk het was, wanneer het stormde om maar de Boulevard te gaan en de hoge opzwiepende golven te bekijken. Nu deze genen heb ik niet van hen. Ik haat storm.
