M (een vriendin van mij) stond erop dat H (een andere vriendin) en ik gisteren met haar naar V & D zouden gaan, want er zijn schilderdoeken in de aanbieding. Ik kon ze uitkiezen en zij zou ze thuis brengen met de auto.
Omdat ze op dat moment met de fiets was zou ze als een gek naar huis fietsen en met J. haar man terugkomen naar V&D.
H. en ik zouden de doeken kopen en op de 1-e etage van een parkeertoren naast V&D op haar wachten.
H. en ik met een kar met 12 (sec) doeken, variërend tussen 30 cm en 1.20 meter, op zoek naar de lift die ons naar de parkeertoren zou brengen. We hadden het nummer van het mobieltje van M. Bij de lift is het waanzinnig druk. Wanneer wij bijna aan de beurt zijn gaat mijn mobiel af. Ik neem op en hoor niets. H.'s mobiel gaat af. Terwijl wij naar onze mobiels luisteren gaat de liftdeur voor ons open. Omdat wij dit niet in de gaten hebben sluit de deur weer. Een geïrriteerde vrouw achter ons: "Dames, waar wacht u op?" In de rij naast mij hoor ik murmelen: " Zie je die vrouwen, staan stom te bellen, houden alles op".
De liftdeur gaat weer open, net op dat moment belt M. weer om te vertellen dat ze voor de deur van V &D wacht en niet in de parkeertoren. We duwen ons karretje toch maar de lift in, want ja, de meute achter ons wordt ongeduldig. Wij zoeken naar de 1-e etage, is er niet. We drukken op –2 en gaan naar beneden. Stappen uit en zien rijen auto’s. We ontdekken dat we het nummer van M. niet hebben.
Tijdens de hele actie bestond mijn inbreng uit:: " Dit doe ik nooit meer……".
Wij ontdekken dat er een afslag is naar de supermarkt die tegenover V&D is. We rijden met de kar van V&D met daarop 12 doeken door de supermarkt om aan het eind te ontdekken dat ...........................er een roltrap omhoog gaat. De lift ernaast is buiten werking.
H. gaat met de roltrap omhoog om M. te zoeken. Niet veel later zie ik ze naar beneden komen. M. grijpt 4 van de grootste doeken (sec) en gaat met de roltrap omhoog. Ik pak er twee, H. ook. Wanneer alle doeken boven zijn brengen zij ze naar de auto. Ik wacht bij de resterende doeken. Uiteindelijk ga ik ook naar de auto om een verwarde J. te zien die zegt, 4 passen er niet, die zijn te groot!!!!!!!
M. zegt, ga ze maar terugbrengen. Dit haat ik, want hoe komen we weer terug??? Ik piep: "De bus". Zegt schattige H: "Ja, de bus". Zijn we met 4 knoerten van doeken door de mensenmassa naar de halte gelopen. Bang dat de chauffeur ons zal weigeren. De chauffeur kijkt er niet eens naar.
Omdat ze op dat moment met de fiets was zou ze als een gek naar huis fietsen en met J. haar man terugkomen naar V&D.
H. en ik zouden de doeken kopen en op de 1-e etage van een parkeertoren naast V&D op haar wachten.
H. en ik met een kar met 12 (sec) doeken, variërend tussen 30 cm en 1.20 meter, op zoek naar de lift die ons naar de parkeertoren zou brengen. We hadden het nummer van het mobieltje van M. Bij de lift is het waanzinnig druk. Wanneer wij bijna aan de beurt zijn gaat mijn mobiel af. Ik neem op en hoor niets. H.'s mobiel gaat af. Terwijl wij naar onze mobiels luisteren gaat de liftdeur voor ons open. Omdat wij dit niet in de gaten hebben sluit de deur weer. Een geïrriteerde vrouw achter ons: "Dames, waar wacht u op?" In de rij naast mij hoor ik murmelen: " Zie je die vrouwen, staan stom te bellen, houden alles op".
De liftdeur gaat weer open, net op dat moment belt M. weer om te vertellen dat ze voor de deur van V &D wacht en niet in de parkeertoren. We duwen ons karretje toch maar de lift in, want ja, de meute achter ons wordt ongeduldig. Wij zoeken naar de 1-e etage, is er niet. We drukken op –2 en gaan naar beneden. Stappen uit en zien rijen auto’s. We ontdekken dat we het nummer van M. niet hebben.
Tijdens de hele actie bestond mijn inbreng uit:: " Dit doe ik nooit meer……".
Wij ontdekken dat er een afslag is naar de supermarkt die tegenover V&D is. We rijden met de kar van V&D met daarop 12 doeken door de supermarkt om aan het eind te ontdekken dat ...........................er een roltrap omhoog gaat. De lift ernaast is buiten werking.
H. gaat met de roltrap omhoog om M. te zoeken. Niet veel later zie ik ze naar beneden komen. M. grijpt 4 van de grootste doeken (sec) en gaat met de roltrap omhoog. Ik pak er twee, H. ook. Wanneer alle doeken boven zijn brengen zij ze naar de auto. Ik wacht bij de resterende doeken. Uiteindelijk ga ik ook naar de auto om een verwarde J. te zien die zegt, 4 passen er niet, die zijn te groot!!!!!!!
M. zegt, ga ze maar terugbrengen. Dit haat ik, want hoe komen we weer terug??? Ik piep: "De bus". Zegt schattige H: "Ja, de bus". Zijn we met 4 knoerten van doeken door de mensenmassa naar de halte gelopen. Bang dat de chauffeur ons zal weigeren. De chauffeur kijkt er niet eens naar.
H. was doodop
Ik was doodop
We zijn heel blij met de doeken
