Gisteren wandelde ik met mijn vriendin onze lievelingswandeling
Zij woont in een hoog flatgebouw met een prachtig uitzicht, maar met een macro view
Daarom had ik alle blaadjes in onze tuin laten liggen, zodat ik haar een herfstgevoel kon geven
Want, in mijn beeldvorming zijn veel bomen nog groen
Ja, zei zij ook, de bomen die ik in de verte zie, zijn allemaal groen
Goed........
Wij wandelen dus, wat blijkt.......
Overal bomen in herfstkleur
Hoe kan dat nu? Hoe kan het dat ik zo achter loop?
En narigheid, ik vergat mijn camera
We kwamen bij de tuinen en verdorie, geen camera, ineens een helder moment, mijn telefoon
Deze foto's nam ik dus met het cameraatje op mijn telefoon
Ik bewerkte het met PicMonkey, want ik heb het nog......
Even was ik blij, ik dacht dat de betaling rond was, maar nee...... dus wachten
Op de radio hoorde ik dat er enkele banken zijn die in grote steden steunpunten gaan oprichten waar ouderen hulp kunnen krijgen bij het digitaal bankieren. Wat bedoelen ze met ouderen? Nu, iemand zoals ik, denk ik, raar idee😊. Nu ja, na dit gedoe om een paar euro's overgemaakt te krijgen, geef ik me over. Hulp zou fijn zijn. En dan asjeblieft niet via een digitale helpdesk.
Waarom ik er een beetje over doorga is dat ik trots ben op mijn computervaardigheden. Al vanaf het eerste moment dat ze er waren was ik gek op de mogelijkheid van de computer. In de jaren 80 bracht een collega 1 mee naar het werk. Hij had een nieuwe Apple gekocht en wilde ons laten kennismaken met het systeem. Het zag er zo uit:
Overgenomen uit: Lanacion
- Ik vond het fantastisch, was er uren mee bezig, zette de hele sociale kaart erin.
- Een ander moment, ik was bezig met het behalen van het certificaat Wordperfect, ja, ooit bestond er een dergelijk systeem :-). Een collega, die er verder mee was leerde me hoe ik letters heel groot kon maken en printen. Mijn hemel, wat leuk.
- En toen op een dag, het lijkt wel het begin van een sprookje, lang, lang geleden kregen we op het werk allemaal computers, nog zonder internet en iets later, kregen we van het werk voor thuis een computer MET internet.
- Het vreemde was, heel veel iets jongere mensen vonden er niets aan. Zo werd ik ineens een soort expert.
- Toen er in het informatiecentrum op het werk ook internet kwam voor publiek en mensen e-mails moesten kunnen versturen, werd ik er altijd bij geroepen, wanneer er een klant was die een hotmailadres moest leren aanmaken.
- Toen in de periode van de bankencrisis er de dreiging was dat er massaontslagen zouden plaatsvinden (Weten jullie nog, broekriem aantrekken, Rutte?), ook bij ons, heb ik heel wat Linkedin profielen aangemaakt.
- Ik maakte voor collega's heel veel leuke, digitaal vormgegeven deelname- formulieren aan afscheidsmappen voor collega's.Vormgegeven tekstjes, foto's, herinneringen in een mooi lettertype etc.
- Ik kreeg indertijd het idee dat de babyboomers en de jongste generatie van indertijd meer op 1 lijn zaten, dan de generatie die nu 50-60 is. Die jonkies kwamen met super hippe laptopjes op het werk en ik keek jaloers toe. Wat leuk, wil ik ook.
Over het algemeen red ik me digitaal goed en ik vind het ook nog steeds heel, heel erg leuk en ik leer graag nieuwe dingen. Maar soms, wanneer het gebracht wordt als simpel en toegankelijk, denk ik, mijn hemel.
