Dit mooie gedicht vond ik op
Het staat haaks op mijn "veel" waar ik het vorige blogje over schreef
Behalve aan "veel" heb ik ook behoefte aan datgene wat zij beschrijft
Geef me tijd om te schrijven
mijn aandacht te vertragen
vragen laten komen
dromen te ontwaren
gedachten bovendrijven
Geef me tijd om stil te staan
roerloos aan het oppervlak
tot ik de beweging eronder voel
zintuigen langzaam aan
de wolken langs voel komen
Geef me tijd om zonder tijd te zijn
tot het blauw van de hemel begint te dagen
de dingen niet meer bestaan uit ideeën
vergeet wat groot is en wat klein
de wereld langzaam in elkaar valt
Geef me tijd tot alles me ontroert
mijn uitzicht een schilderij wordt
waar ik voorzichtig overheen strijk
de textuur voel en dan vanzelf ook
het geluid en de bries op mijn huid.
