Raar, vervreemdend, onwennig, zo is de wereld.

Ik begin een heel klein beetje bij te komen

De eerste week van BLIJF THUIS was ik uit het lood geslagen

De wereld verkleinde, werd nauw

Niet vanwege het thuisblijven

Want dat doe ik altijd al

Maar vanwege de schrik, het ongeloof

Ik luisterde en keek naar alles
CNN, BBCWorld, Al Jazeera
Radio en de sociale media
Kon er niet mee stoppen
Elke flard wilde ik horen

Aan lezen ben ik helemaal niet toegekomen. Nog steeds niet. De boeken over economie, de agrarische sector etc. die ik met zoveel plezier uit de bieb haalde, liggen er verlaten bij, vergeten, ik word al moe als ik er aan denk. In plaats daarvan loop ik met mijn eigen boeken door het huis. Pak ze op, lees een stukje. Ze zijn mij zo lief. Maar ……. het lukt nog steeds niet echt.

Ik ben twee keer boodschappen gaan doen

Het voelde zo raar

 Wie had kunnen denken dat die gezellige supermarkt nu gevaarlijk kan aanvoelen?

Ik appte met vriendinnen

Ik vertelde dat de supermarkt half leeg is

Ook zoiets vervreemdends

Ze vroegen of ik iets nodig had

Nee, vertelde ik, ik heb echt alles

Ik opperde voorzichtig, misschien wat zaadjes van tomaten en radijsjes

Ik wil naar Intratuin, maar durf niet

Ik dacht aan wat zaadjes over de post sturen

Wat schetst mijn verbazing dat ik een half uur later 

een aantal zaadpakjes op de mat van de voordeur vind

Ik wil wandelen maar doe het niet

Lijkt mij verstandiger

Misschien wanneer het wat warmer is

Ik wil zo graag de bloesems zien

Maar is het verstandig

Ik denk steeds blijf thuis is toch duidelijk? 

Ik heb te doen met het winkelpersoneel

Ik liep ontvreemd rond

1 1/2 meter afstand houden is niet te doen

Niet dat het heel druk is

Maar het pad tussen de rijen is niet zo breed

Een groepje tieners maakt lol

Staan in de weg

Dicht bij elkaar

Het voelt allemaal zo onwennig aan

Deze week luister en kijk ik minder 

Ik neem wat afstand

Zoek meer naar mooie dingen

Kijk maar eens op museums-with-virtual-tours