Wat heb ik zoal gedaan?

Een paar dagen terug, wakker worden met een enorme mist

De knoppen van de forsythia komen er zo mooi tegen uit

En dan. wanneer de mist optrekt, alles tintelt in de tuin

Ik zie plotseling knoppen verschijnen aan de blauwe bes

Ik bak een pruimentaart

En later, lees ik heerlijk in het zonnetje, een boek

Wie had dit nu verwacht, na alle grauwheid van de maanden ervoor?

Maar wat heerlijk

Een stralende blauwe lucht en een zonnetje

Zo is februari een feest

We maakten een wandeling

En zagen ineens een boom met een prachtige kleur takken

Oekraïne, het houdt me bezig, zoals het ons allemaal doet

Wat erg, dat onze leiders geen oplossing wisten te vinden

Alweer, na Irak, Syrië, Afghanistan, en andere delen in de wereld, een boel ellende

Een wandelingetje.

Eergisteren maakte ik een wandelingetje

De zon scheen!!!!!! En de lucht was blauw

Dat zagen we niet veel deze winter 

Ik vertelde al eerder dat er een zee van krokussen voor ons huis staan

Maar al wandelend, 

ontdekte ik dat er overal in gemeente plantsoenen heel veel paarsblauwe krokussen staan

Dit zag ik nog niet eerder

Wat leuk

In onze tuin een polletje gele krokussen

Hemingway's Paris, a moveable feast.

"Als je het geluk hebt om als jongeman in Parijs te hebben gewoond, dan blijft het de rest van je leven bij je, want Parijs is een beweeglijk feest", zegt Ernest Hemingway over zijn tijd in de Franse hoofdstad tijdens de jaren 1920. - -------. Hemingway schreef pas aan het eind van de jaren vijftig over zijn leven in Parijs in de jaren twintig.

Voor mijn boekenproject 2022 las ik opnieuw een e-book via de bibliotheek. "Parijs is een feest" van Ernest Hemingway. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben met de mogelijkheid, maar dat ik het niet fijn lezen vind. Ik wil een boek zo graag vasthouden. Ik vind het leuk om over deze periode in de geschiedenis van Parijs te lezen en over de mensen die er toen woonden. Voor en achter in het boek bevindt zich een uitleg. En die is misschien wel net zo leuk als het boek zelf.

 
Hemingway komt als jonge man met zijn vrouw Hadley naar Parijs om daar te gaan schrijven. Hij huurt naast de etage waar ze wonen een werkruimte op 4 hoog. Hij verdient wat geld met correspondentschap voor een Canadese krant. Maar zijn doel is, een boek schrijven. 

Gedurende zijn leven zal hij meerdere malen teugkeren naar Parijs. In 1956 was hij weer in Parijs aan het lunchen in het Ritz Hotel toen de hotelmanager hem benaderde om te vragen of hij wist dat er nog een hutkoffer van hem in de kelder van het hotel lag. Ernest wist het niet meer.  In de koffer bevonden zich stapels notitieboekjes waarvan hij dacht dat ze allang verloren waren, met zijn handgeschreven aantekeningen over de gebeurtenissen, plaatsen en mensen die hij toen in Parijs kende. Hij probeerde er een boek van te maken, maar dat lukte niet. Hij besloot dat niemand het ooit mocht lezen. Nu hij zo op zijn leven terug kijkt krijgt hij bedenkingen bij sommige van zijn handelingen en sommige van zijn beschrijvingen. Na zijn dood besluit de uitgever het boek toch uit te geven. 

Hemingway en Hadley

Het boek is een aaneenschakeling van jeugdig plezier. Hadley en hij hebben het goed samen. Na korte tijd komt er ook een baby, een zoontje, Bumby. Ze zijn harstikke arm en dit alles beschrijft hij met liefde. Ze gaan af en toe naar de paarden rennen. Wanneer ze daar wat verdienen volgt er een gang naar een goed restaurant. Ze maken lange wandelingen door Parijs. Ze gaan ook op ski vakantie. Is nog voor de tijd van de kabelbanen, ze moeten met hun skies op hun rug naar boven klauteren. 

Gertrude Stein en Bumby

Hij beschrijft de mensen die hij ontmoet. Gertrude Stein. Ik heb altijd begrepen dat zij als een mentor voor hem fungeerde. Dit komt niet zo in het boek naar voren. Gertrude verkondigt een paar vreemde ideeën. Goeie ideeën die ze heeft gaan bij hem het ene oor in een het andere uit. 

Scott en Zelda Fitzgerald

Scott Fitzgerald en zijn vrouw Zelda. Scott is dronken en Zelda ook en zij is bovendien jaloers op zijn werk. Scott doet domme dingen en Hemingway de verstandige. Het lukt Hemingway niet erg gemakkelijk om een boek te schrijven. Wanneer hij ontdekt dat Fitzgerald het boek The Great Gatsby heeft geschreven, krijgt hij respect voor Scott. 

Sylvia Beach en Hemingway

 "In die tijd was er geen geld om boeken te kopen. Ik leende boeken uit de huurbibliotheek van Shakespeare & Company, dat was de bibliotheek en boekhandel van Sylvia Beach op 12 rue de l'Odeon. In een koude winderige straat was dit een warme, vrolijke plek met een grote kachel in de winter, tafels en planken met boeken, nieuwe boeken in de etalage, en foto's aan de muur van beroemde schrijvers, zowel dode als levende." 

Ik zocht op het internet naar informatie over Hemingway en las dat hij viermaal getrouwd is geweest. In het boek schrijft hij over de periode met zijn eerste vrouw Hadley. In het boek komt ook een hoofdstuk voor wat ik niet begrepen zou hebben wanneer ik niet eerder deze informatie had gezocht. Een verhaal over een vrouw, die een beste vriendin wordt van de vrouw binnen een echtpaar, maar er uiteindelijk met de man vandoor gat. Het blijkt werkelijk gebeurd. Seductress-stole-genius-love-life

Het is een charmant boek over een tijd waar ik heel graag eventjes in rond zou lopen. In het boek staat nog wel een kritische noot. De beschrijving van de armoede van Hemingway en Hadley is niet geheel en al correct. Zij had namelijk een klein trustfonds waar ze op terug konden vallen. 

MIJN BOEKENPROJECT 2022

De Bibliotheek van Parijs - Janet Skeslien Charles

Parijs is een feest - Ernest Hemingway

Tijdens storm Eunice ben ik erg onrustig en besluit een DVD te bekijken die wij onlangs kochten. Het is zo'n leuke film. Ik heb het nu al meerdere keren bekeken. Een jong Amerikaans schrijver komt met zijn verloofde en haar ouders naar Parijs. Hij hoopt op inspiratie. De verloofde is echt een kind van deze tijd, wil uitgaan en dansen. Hij daarentegen wil door Parijs dwalen en dan, wanneer hij rond 24.00 uur ergens op een stoepje gaat zitten en verdwaald is, gebeurt er iets wonderlijks. Er passeren auto's, maar wanneer de klok 12 slaat komt er een antieke auto aanrijden, het portier gaat open en stemmen nodigen hem uit me te rijden naar een feest. En dan beseft hij dat hij terug gereisd is in de tijd. Op het feest, zijn Zelda en Scott Fitzgerald, Hemingway, Dali, Bunuel, Cole Porter. Hij kijkt zijn ogen uiter ben ik erg onrustig en besluit een DVD te bekijken die wij onlangs kochten. Het is zo'n leuke film. Ik heb het nu al meerdere keren bekeken. Een jong Amerikaans schrijver komt met zijn verloofde en haar ouders naar Parijs. Hij hoopt op inspiratie. De verloofde is echt een kind van deze tijd, wil uitgaan en dansen. Hij daarentegen wil door Parijs dwalen en dan, wanneer hij rond 24.00 uur ergens op een stoepje gaat zitten en verdwaald is, gebeurt er iets wonderlijks. Er passeren auto's, maar wanneer de klok 12 slaat komt er een antieke auto aanrijden, het portier gaat open en stemmen nodigen hem uit me te rijden naar een feest. En dan beseft hij dat hij terug gereisd is in de tijd. Op het feest, zijn Zelda en Scott Fitzgerald, Hemingway, Dali, Bunuel, Cole Porter. Hij kijkt zijn ogen uit.

Volle maan, windstoten en een vondst.

 Ik heb net boodschappen gedaan

De wind gierde nog steeds om het huis, het regende

Ik zei: " Ik haal even de noodzakelijke dingen"

Ik dacht dat wordt wat........

Buitengekomen voelde ik bijna geen wind, gelukkig en vreemd

Ik kon rustig onder een paraplu lopen

Het is nu een paar uur later

De lucht is blauw, storm Franklin is blijkbaar uitgewoed

Hopelijk de laatste storm voor lange tijd

De nieuwe Flow kon ik ook meenemen

Ik ben daar zo'n fan van, nog steeds, na al die jaren

Ik heb bijna alle exemplaren nog

Ik wil weer zo graag iets schilderen, maar wat?

Ik bedacht..... iets met de lente?

Gisteren zocht ik een foto om op Instagram te zetten

Ik vond een fragmentje van een lente schilderij waar ik jaren geleden aan begon

Ik dacht waar is het schilderij ook alweer?

En zocht het vanmorgen op

Ik vond een ander schilderij wat ik totaal vergeten was

Ik weet nu weer dat ik het indertijd vreselijk vond

Te druk, en ik wist ook niet hoe ik er verder mee moest gaan

En nu?

Nu heb ik er weer zin in

Ik kan het in ieder geval proberen

Storm en genen die ik niet heb.

Wat ben ik blij dat die storm voorbij is. Ik heb er een bloedhekel aan. Het gegier en gebeuk om het huis, ik word er helemaal naar van. Ik had het al als kind. Ik haatte het gehuil rond het huis. We woonden toen in Den Haag. Mijn ouders komen oorspronkelijk uit Rotterdam. Wat waren ze jong toen ze trouwden en een jaar later werd ik geboren. 

Mijn vader en ik op de Boulevard

Zij waren verhuisd naar een vissershuisje in Scheveningen. Net uit de oorlog die hen allebei niet in de koude kleren was gaan zitten. Mijn vader kreeg een baan in Den Haag en het leek slim dichterbij te wonen. Ik ben jaren later samen met Salem eens op zoek gegaan naar dat huisje. Het is nu een lieflijk straatje, de Ankerstraat, vol leuke bloembakken. Maar hoe zal het er toen uit gezien hebben? Alles was nog op de bon. Het was armoede denk ik. Mijn moeder vertelde me later dat ze zo onder de indruk was van de stoere schippersvrouwen om haar heen. Ik heb dan zo'n medelijden, kan het me zo voorstellen. Ze vertelden allebei vol trots, hoe leuk het was, wanneer het stormde om maar de Boulevard te gaan en de hoge opzwiepende golven te bekijken. Nu deze genen heb ik niet van hen. Ik haat storm.

De persconferentie......

Ik kijk net naar de persconferentie van Jeroen Dijsselbloem. Wat mij het meest triest maakt is de misère die plaats heeft gevonden in de verpleeghuizen. De mensen die er woonden, de verzorgers, de naasten. Ik herinner me nog zo goed mijn ouders. Ze woonden niet in een verpleeghuis, maar een verzorgingshuis. De toewijding waarmee zij geholpen werden, de liefde die de verzorgenden gaven. Was het ideaal? Natuurlijk waren er moeilijkheden. Vanuit een woning verhuizen naar een kleine kamer.  Moet jij daar aan denken dat het jou overkomt? Maar ze werden wel geholpen wanneer hun lijf hen in de steek liet. En met wat een toewijding. Dikke pluim voor de mensen in de zorg. De verzorgingshuizen zijn nu afgebroken. Ik mag later oud worden in mijn eigen huis. De schrik slaat me soms om mijn hart wanneer ik terug denk aan mijn ouders en wat zij meemaakten. Heerlijk wonen in je eigen huis, maar wanneer dat niet meer gaat? 

Ik hoor dat we als land overvallen zijn door de pandemie. Eigenlijk best een beetje raar. Want in het Verre Oosten kenden ze al uitbraken van Sars. En tijdens WO-I, 100 jaar geleden, brak een pandemie uit, de Spaanse griep. Het werd de Spaanse griep genoemd omdat alleen in Spanje de kranten er eerlijk over spraken. De machthebbers wisten er van af, maar hielden hun mond. Amerikaanse soldaten brachten het virus naar Europa, toen zij deel gingen nemen aan de oorlog. Lees je het goed, het waren Amerikanen. Nu waren het Chinezen. Conclusie, dit kan overal ter wereld ontstaan. De Partij v.d. Dieren waarschuwt al langer. Ik hoop echt dat de overheden nu wel paraat staat. Want is dit de laatste pandemie?

En dan de verpleeghuizen. Ik kan er nog zo vreselijk boos over worden dat er in de buitenwereld gesproken werd over #dorhout. De vrouw die hiermee begon draagt een grote schande met zich mee. Wat zijn wij daar toch goed in om, lollig, dingen van waarden lelijk te maken. "Achterkamertjespolitiek", het klinkt als stiekem. Voorheen noemden we het diplomatie, mensen met verschillende denkbeelden, met elkaar laten praten, om tot een oplossing  te komen. Denken jullie dat wanneer de PVV of het FvD aan de macht komen de achterkamertjespolitiek uit de wereld is?

 #wij zijn geen dorhout

Conclusie van de commissie is dat er een ramp voltrokken is in de verpleeghuizen. En wij hoorden eigenlijk alleen over de IC afdelingen en de ziekenhuizen.

Ik luisterde gisteren en vandaag naar reacties op de persconferentie. Op Twitter loopt nu de hashtag: #wij zijn geen dorhout. "Kwetsbaren" die aangeven dat zij niet buiten de maatschappij willen komen te staan, allemaal jonge mensen. 

Ik hoorde gisteren een belangenorganisatie voor "kwetsbaren". De vertegenwoordigster vroeg Kunnen deze mensen niet gratis de mondkapjes krijgen die in de ziekenhuizen worden gebruikt? Kijk, dat staat me aan. Waarom niet zoeken naar mogelijkheden dat iedereen deel kan nemen aan de maatschappij?

Ik hoor zonet op het nieuws een antwoord van de regering op het idee om gratis testen uit te reiken. Het antwoord, er zijn al genoeg plekken waar mensen gratis testen kunnen krijgen. Echt? Ik heb geen flauw idee waar. Bedoelen ze de GGD? Wij moeten met 2 bussen mee om bij een test locatie te komen. Een vriendin bood al aan ons er wanneer het nodig mocht zijn, ons met de auto te brengen. Ik stel me dat voor. Ik ben besmet en dan bij iemand in een auto?  

Ik hou mijn hart vast. Ben er nog helemaal niet gerust op. Voorlopig nog maar heel voorzichtig zijn.

Een zee van krokussen en ik verkocht een schilderijtje.

En dan ineens zien we ze, krokussen

De zon schijnt en de kopjes gaan open

Ze staan er al een poosje

Met zielige witte sprieten als bovenkant

Het grauwe weer schrikt hen af

Maar toen de zon scheen

 Een zee van krokussen voor ons huis

En....... tot mijn grote verrassing

Ik verkocht mijn baby kiwi vogel

via Webshop/KLEURRIJKwatercolors aan iemand in Duitsland

Ik had het schilderijtje er nog maar net op gezet

Ik dacht echt, niemand heeft het nog gezien

Vandaag breng ik het op de post 

Wandeling langs water en een kleurrijk einde.

Eergisteren liep ik naar het winkelcentrum 

Er is een korte en een lange route terug naar huis

Ik koos voor de laatste

Langs het water

Een bruggetje en een blik op de wijk

Het was een grijze dag, met een waterige witte zon

Maar ik voelde me prima en ik ging me allengs nog lekkerder voelen

Ik zag weer de mooie dingen van de winter

Een poosje zat ik zo in mijn hoofd, ik zag de omgeving niet wanneer ik buiten liep

Maar nu, ik zag het allemaal ..........

Halmen

Gelukkig laat de gemeente wat van deze halmen staan

Ze halen er ook veel weg

Aan de rand van het water, op de grond, zie ik het begin van de nieuwe groene waterplanten die er later van het jaar zullen staan. Februari is een hoopvolle maand, waar heel voorzichtig het begin van groen komt. 

De boom die half over water hangt en de takken met al die bolletjes

Er zijn veel mooie weerspiegelingen

En dan ineens kleur

Altijd een feestje er langs te lopen in de winter

En thuis in de tuin

Ordenen.........en mijn ervaring met een web winkeltje.

Mijn kaarten zitten in 3 mappen. In de loop der tijd is een en ander door de war geraakt. Kaarten zitten op verkeerde plekken. En eerlijk gezegd heb ik geen idee meer wat ik heb. Er zitten ook kaarten bij die me om de een of andere reden ergeren. Die heb ik er nu uit gehaald. Ik verdeelde ze over stapeltjes. Een stapeltje mislukkingen, daar kan ik een deel van afknippen en er een nieuwe kaart van maken. Tussen de andere kaarten zitten nog wel een paar aardige, die kan ik nog eens opsturen. 

Ik ben bezig om mijn webshop opnieuw in te richten. Het is aardig wat werk. Echt leuk vind ik het  niet. Allerlei "dingetjes" invullen. Het leukste vind ik nog om de volgorde te bepalen. Wat staat mooi naast wat? Welke kaart vergroot de "schoonheid" van de andere nog? Ziet het er logisch, toegankelijk, maar vooral mooi uit?   

Binnenkort begint de lente en dan verander ik het weer. Ik verander mijn winkeltje bij ieder seizoen. Ik wacht tot begin maart. Ik weet nu weer welke lentekaarten ik heb. Ik ga er ook een paar bijmaken. In de lente zijn er aardig wat mensen jarig en dus kan ik weer wat opsturen. 

Weten jullie wat ik het lastigst vind? De prijs bepalen. Veel kunstenaars verkopen prints. Ik heb daar ook over nagedacht. Maar zoveel verkoop ik nu ook weer niet. Dan zit ik straks met originelen en met een stapeltje prints. En ik maar geld uitgeven en geen geld durven vragen. Ik ben bang dat kopers gewend zijn aan de prijzen van de prints. In feite ligt dat ongeveer op wat ik voor een origineel vraag. Ik besef dat dit gek is. Maar een hogere prijs vragen? Wordt er dan nog iets verkocht? 

Voorbeeld

Vorig jaar kwam een vriendin met een tas. Ik wist niet wat ik zag. Ze had een schilderij van mij erop laten drukken. Het is zo mooi. Het printen en de verzendkosten zijn bij elkaar 12 euro. Dan heb ik nog niets verdiend. Ik wilde er een paar in mijn winkeltje zetten. Ineens kreeg ik een lumineus idee. Wanneer ik een tas bestel heb ik hem een dag later. Ik hoef helemaal geen voorraad aan te leggen. Iemand bestelt een tas, ik bestel hem bij de fabrikant en laat het de fabrikant opsturen naar de klant. Ik hoef geen kosten vooraf te maken. 

Er is overigens nog geen tas verkocht. 😥

Deze kaarten had ik niet meer 

en maakte ik opnieuw

 

Een aantal van mijn mooiste kaarten heb ik niet meer, ze zijn verkocht of verstuurd. Vind ik jammer, maar het verkopen is zooooo leuk. Maar nu dacht ik ineens, waarom zou ik niet hetzelfde doen met de kaarten die er niet meer zijn? De foto's heb ik nog wel. Ik kan die foto in mijn winkeltje zetten en wanneer iemand er 1 wil maak ik hem nog een keer. Kan ik dat? Dat probeerde ik uit. 

Deze wil ik niet verkopen en maakte ik opnieuw

Het is een tikkie anders geworden

Is dat erg?

 

Ik heb er al een beetje ervaring mee. Ooit maakte ik een serie boekenleggers. Ik zette er 1 in mijn winkeltje. En....... het werd verkocht. Ik wil het opsturen, maar waar liggen de boekenleggers? Paniek. Een lang verhaal kort, ik heb de boekenleggers tot nu niet meer teruggevonden. Ze zitten in een boek om ze mooi plat te maken. Denk ik. Maar ik maakte ooit alle boeken schoon en geen boekenleggers.......

Wat te doen? Ik maakte een nieuwe. Ik zat in de rats, want het werd enigszins anders. Tot nu toe heeft de klant de mooiste recensie geschreven die ik ooit kreeg. Waarschijnlijk ben ik te ...... ja wat? Overbezorgd? Te perfectionistisch? Is het heel erg wanneer het een ietsepietsie afwijkt? 

Webwinkel: Etsy/KLEURRIJKwatercolors

Januari, hoe ging het deze maand en wat heb ik zoal gedaan?

Januari en het begin van februari. Heel veel grijs, grauw buiten. Gisteren een hoos aan regen. Leuk om tegen het raam te zien en het geluid te horen. Eergisteren maakten we een wandeling. Het zonnetje scheen en er waren blauwe delen in de lucht. Ik had vooral een route bedacht. Het  bleek veel kouder dan we dachten met een geniepige wind. We liepen daarom een verkorte route. Ik, de wandelaarster was blij weer thuis te zijn. 

Ik zie ze nu ook

Deze staan in een gemeenteplantsoen

Hunkeren naar de lente. Ik vind het eigenlijk zo zonde van de winter. Mijn verstand zegt, elk seizoen heeft zijn waarde. Ik las in een tijdschrift dat de natuur zich terug trekt. Ik probeer het te beseffen. Want straks is het lente en dan vliegt de lente ook weer voorbij, zo zonde. Nee, eerst nog genieten van de winter.

Nu, in januari lukte me dit slecht. Grauw, grauwer, grauwst, buiten. Binnen donker. Is dat erg? Nee, gezellig, kaarsen aan, hier en daar een lamp met diffuus licht. In een cocon van licht schilderen, lampje boven mijn werk, het is allemaal leuk.

Ik kocht lente bloemen,

 wil de lente naar me toe trekken

Echt.......? Of toch nog even genieten van de periode ernaar toe? De eerste kleine knoppen, de krokussen die nu bibberend proberen hun hoofd boven water te steken. Dit deel van de winter is fascinerend. Al die kleine tekenen, dat het echt ooit weer groen wordt. Wanneer ik nu foto's van de zomer zie, dan doet het groen me bijna pijn aan mijn ogen. Kan het echt zo groen zijn.....? Ja echt. Maar nu nog even het grijs en bruin en alle tinten daar tussen in. 

Ik ben iets leuks aan het doen. Ik heb een Etsyshop, een webshop waar ik kaarten die ik schilder of groter werk op verkoop: Etsy/KLEURRIJKwatercolors Ik verkoop altijd de originelen. Maar ik heb er echt spijt van dat ik sommige originelen kwijt ben. Ik heb ze opgestuurd of elders verkocht. Ik heb ook kaarten die ik zelf wil houden, maar ik wil ze ook verkopen. Nu bedacht ik, zal ik eens proberen ze nog eens te maken?

En..... het lukt. 

En kijk, het blauwe druifje dat ik voor de foto afknipte staat nu in een vaasje