In april las ik het boek Vaders en Zonen van Toergenjev. Ik wist van deze schrijver helemaal niets. Ik las op de flap dat het 1 van werelds meesterwerken is. Eerlijk gezegd viel het me tegen. Het verhaal kon me in mindere mate boeien.
Hoofdthema van dit verhaal is een generatieconflict, waarin 'de zonen', de jonge arts Bazarov en zijn vriend Arkadi, zich afzetten tegen de ideeën van de oudere generatie. Bazarov is in Rusland het prototype geworden van de 'nihilist', die slechts waarde hecht aan de wetenschap en een materialistische filosofie verkondigt. Bazarovs afkeer van geloof en tradities leidt tot een botsing met de vader en oom van Arkadi. deboekensalonvan-alle-tijden-vaders-en-zonen
Ik had intens te doen met de ouders van Bazarov, die zo blij waren dat hij weer huis kwam. Die zo trots op hun zoon zijn. Die van gekkigheid niet wisten wat te doen om hem te plezieren. Hun enorme verdriet toen bleek dat Bazarov bij de behandeling van een zieke een infectie kreeg, waardoor hij ziek werd en stierf.
Ik las dat Toergenjev te maken kreeg met censuur en ik vroeg me af waarom. Het wordt me niet helemaal duidelijk. Tot ik het volgende op wikipedia/ Ivan Turgenev lees.
Fathers and Sons ("Отцы и дети"), Turgenev's most famous and enduring novel, appeared in 1862. Its leading character, Eugene Bazarov, considered the 'first Bolshevik' in Russian literature, was in turn heralded and reviled as either a glorification or a parody of the 'new men' of the 1860s. The novel examined the conflict between the older generation, reluctant to accept reforms, and the nihilistic youth. In the central character, Bazarov, Turgenev drew a classical portrait of the mid-nineteenth-century nihilist. Fathers and Sons was set during the six-year period of social ferment, from Russia's defeat in the Crimean War to the Emancipation of the Serfs. Hostile reaction to Fathers and Sons ("Отцы и дети") prompted Turgenev's decision to leave Russia. As a consequence he also lost the majority of his readers. Many radical critics at the time (with the notable exception of Dimitri Pisarev) did not take Fathers and Sons seriously; and, after the relative critical failure of his masterpiece, Turgenev was disillusioned and started to write less.
Ik vind het jammer, misschien moet ik het op een later tijdstip nog eens lezen. Misschien eens kijken of ik een biografie over zijn leven kan vinden.
Hoofdthema van dit verhaal is een generatieconflict, waarin 'de zonen', de jonge arts Bazarov en zijn vriend Arkadi, zich afzetten tegen de ideeën van de oudere generatie. Bazarov is in Rusland het prototype geworden van de 'nihilist', die slechts waarde hecht aan de wetenschap en een materialistische filosofie verkondigt. Bazarovs afkeer van geloof en tradities leidt tot een botsing met de vader en oom van Arkadi. deboekensalonvan-alle-tijden-vaders-en-zonen
Ik ergerde me eigenlijk vanaf het begin aan de figuur van Bazarov
Vond hem vervelend en eigengereid
Ik begrijp de vaders beters dan de zoons, althans dan Bazarov
Ik had intens te doen met de ouders van Bazarov, die zo blij waren dat hij weer huis kwam. Die zo trots op hun zoon zijn. Die van gekkigheid niet wisten wat te doen om hem te plezieren. Hun enorme verdriet toen bleek dat Bazarov bij de behandeling van een zieke een infectie kreeg, waardoor hij ziek werd en stierf.
Fathers and Sons ("Отцы и дети"), Turgenev's most famous and enduring novel, appeared in 1862. Its leading character, Eugene Bazarov, considered the 'first Bolshevik' in Russian literature, was in turn heralded and reviled as either a glorification or a parody of the 'new men' of the 1860s. The novel examined the conflict between the older generation, reluctant to accept reforms, and the nihilistic youth. In the central character, Bazarov, Turgenev drew a classical portrait of the mid-nineteenth-century nihilist. Fathers and Sons was set during the six-year period of social ferment, from Russia's defeat in the Crimean War to the Emancipation of the Serfs. Hostile reaction to Fathers and Sons ("Отцы и дети") prompted Turgenev's decision to leave Russia. As a consequence he also lost the majority of his readers. Many radical critics at the time (with the notable exception of Dimitri Pisarev) did not take Fathers and Sons seriously; and, after the relative critical failure of his masterpiece, Turgenev was disillusioned and started to write less.
Ik vind het jammer, misschien moet ik het op een later tijdstip nog eens lezen. Misschien eens kijken of ik een biografie over zijn leven kan vinden.
Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen
John Steinbeck- Reizen met Charley
Geert Mak - Reizen zonder John
Maya Angelou - Ik weet waarom gekooide vogels zingen
Emile Zola -Thérèse Raquin
Remco Campert - Een liefde in Parijs
Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede