vrijdag 28 mei 2021

Voor mijn biografieproject 2021 las ik "De Druk der Omstandigheden" van Simone de Beauvoir.


En toen las ik het derde deel van de autobiografie van Simone de Beauvoir en werd er af en toe zo verdrietig van dat ik het moest wegleggen. Het eerste deel van de autobiografie ging over haar jeugd. Het jonge meisje, zo slim, ze gaat filosofie studeren. Op de universiteit ontmoet ze Jean Paul Sartre, haar metgezel voor het leven. Daarna het tweede deel van de autobiografie over de Tweede Wereldoorlog. Nu, in het derde deel komen we bij de tijd die ik zelf meemaakte en door het lezen vallen gebeurtenissen op hun plaats. Als kind groeide ik op met het mantra "dit nooit meer". Daarmee werd de ellende van de tweede Wereldoorlog bedoeld en speciaal de ellende van de joden. Ik kan me niet meer herinneren hoe dit zo sterk tot me kwam, maar tot op heden leeft deze "opdracht" in mij. De ervaring en verhalen van mijn ouders spelen hier sterk in mee. Mijn moeder hield dagboeken bij gedurende de oorlog. Ouderwetse grijze schriften boordevol krantenberichten. Ik snuffelde er vaak door. Na het overlijden van mijn moeder vond ik de schriftjes niet meer. Ik had ze graag nu willen hebben.

Dit nooit meer en nu lees ik in Simone's boek het gebeurde allemaal weer. Zelf herinner ik me het het sterkste de Balkanoorlogen. Het moment dat het woord etnische zuivering werd uitgesproken alsof het  normaal is. Een woord waarvan ik dacht dit nooit meer te horen en nu n.b. in Europa, werd het zonder enige gene gezegd. 

Sartre en Simone zijn na de oorlog ineens beroemdheden, tot hun eigen verbazing. De boeken die zij schrijven slaan aan. Hun denkbeelden (Existentialisme) worden als toetssteen gebruikt. Het verandert hun leven drastisch. Voorheen leefde Simone in hotelkamers en schreef zij in restaurants. Les Deux Magots en Le Dôme zijn hun ontmoetingspunten met vrienden.  Nu kan dit niet meer. Zij horen gefluister wanneer zij binnenkomen, de sfeer verandert. The Lost Generation; Cafes in Paris | Lindsay (lindsaymagazine.co) Daarom zoekt zij een woning, eerst 11 rue de la Bûcherie75005 Parijs. Zij woont hier 1948-1955, op de vijfde verdieping.  Later Rue Victor Schoelcher 11bis. Zij koopt spulletjes, hangt de souvenirs die ze van haar reizen meebrengt op en gaat zelf koken. Later wanneer zij door haar boeken geld begint te verdienen  koopt zij een platenspeler en zullen zij en haar vrienden bij haar thuis naar muziek luisteren. Ook koopt zij een autootje en crossed daarmee door Parijs, Frankrijk, Italië en Spanje. 

Na de Tweede Wereldoorlog worden zij beiden politiek actief. Het is net of ik in een tijdmachine terecht kom. Want het communisme is positief. Sartre overweegt lid te worden van de partij, maar doet het uiteindelijk niet. Zijn filosofie roept mensen op keuzes te maken, vrijheid om te kiezen is niet zozeer een idee, het is een moeten en deze oproep tot vrijheid past niet bij de manier waarop Rusland op dat moment wordt geleid. Na de inval van de Russen in Hongarije weten ze dat ze er goed aan hebben gedaan. Het Russische communisme is verworden tot dwang van boven. Met de Franse communisten kunnen zij de ene keer wel, de andere keer niet zaken doen.

LES TEMPS MODERNES

Zij zijn geschokt hoe snel de bourgeoisie en het kapitalisme de macht weer heeft na de Tweede Wereldoorlog. Hoe allerlei figuren die heulden met de nazi's op topposities komen, zowel in Duitsland als in Frankrijk. Hun activisme uiten ze via Les_Temps_modernes, ze zetten dit tijdschrift op met een paar anderen. Hierdoor geven zij zichzelf en andere linkse schrijvers uit alle landen een podium. Ze zijn niet afhankelijk van de mainstream media die hen bespreken in termen van afgunst, hun beroemdheid benadrukken of hen aanvallen op hun ideeën. Na de Tweede Wereldoorlog begint de Koude Oorlog. Het is interessant te lezen hoe dit ontstond en hoeveel angst dit oplevert. Jarenlang is men in Parijs bang "De Russen komen, moeten we niet vluchten". Les Temps Modernes zet een andere werkelijkheid naast de hypes van het moment.

KOUDE OORLOG

Is het Marhallplan alleen uit medemenselijkheid weergegeven? Ik wil daar nog eens wat meer over uitzoeken. Ik las ergens dat er o.a. een verbod op vakbonden in staat. In de USA wordt de macht van de vakbonden een kopje kleiner gemaakt. Het plan wakkert de tegenstelling binnen Rusland,  Oost Europa en het Westen aan. In de USA zal de Koude Oorlog uitmonden in een communistenjacht. Iedereen die linkse ideeën heeft loopt gevaar. Orson Welles, Einstein, Dorothy Parker, Robert Oppenheimer, Arthur Miller, Thomas Mann, Danny Kee, Nelson Algren en een lange lijst met andere namen werd aangelegd.  Pete Seeger. Ik hoor Bob Dylan tijdens 1 van de 80-e verjaardag uitzendingen vertellen dat hij in zijn jeugd een lied van Pete Seeger zong. Hem werd verteld Pete is een communist. Hij wist niet wat dit is. Maar stel hij had het geweten dan nog zou hij het lied hebben gezongen, zo zegt hij.

Simone reist in deze periode opnieuw veel. Het soort reizen wat zij als jonkies deden, liften, met transportboten, kan niet meer. Zij wordt nu uitgenodigd om lezingen te geven. De eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog ziet zij de ellende, o.a. in Londen en Berlijn, de armoede, de kapot geschoten steden, mensen in lange rijen voor de winkels. Maar niet lang daarna reist zij naar haar zus in Portugal en ziet "weelde". Zij koopt er wat kledingstukken. Wanneer zij jaren later met Sartre in het vliegtuig zit en door het raampje neerkijkt op Italië en ziet hoe dicht de steden bij elkaar liggen, herinnert zij zich hoe lang ze er als tieners over deden om de afstand te overbruggen.

USA

Zij wordt uitgenodigd in de USA en ontvangen door de crème de la crème. Nu is het zo dat Simone totaal niet om luxe geeft. Zij wordt moe van het fêteren en de oogverblindende rijkdom. Zij krijgt het telefoonnummer van een auteur, Nelson Algren, die in Chicago woont. Zij belt om een afspraak te maken, hij hoort een vrouw met een raar accent, begrijpt het niet, legt neer, ze belt hem weer. Zij ontmoet hem en dan gebeurt er iets magisch........ Algren is de schrijver over de armen, de uitgestotenen, de gokkers, de prostitués. Hij neemt haar mee naar de wijken waar hij in verkeert, Poolse wijken met veel armoede. Ze ziet de bars en het casino en........... ze worden verliefd en niet zo'n klein beetje. Het is zo'n mooi verhaal, zo blij en lief. Beiden zijn schrijvers,  maar ze lopen kapot op het feit dat hij Amerikaan is en zij Parisienne. Hij is gescheiden, maar zij heeft Jean Paul Sartre. Algren vraagt haar tweemaal ten huwelijk, haar tegen voorstel is dat ze een deel van het jaar in Chicago leven en een deel van het jaar in Parijs. Aldus gebeurt en ze maken samen ook lange reizen. Algren ontmoet Sartre en het klikt. Toch gaat het mis. Algren wil meer en dat kan zij niet geven. Wanneer zij boeken publiceert waarin ze over hun liefde vertelt, reageert hij verbittert. Ze gaan elkaar minder schrijven, maar de correspondentie houdt wel stand. Wanneer in de USA de communisten jacht oploopt, kan Algren niet meer naar haar toe. 

ALGERIJE

Algerije, ik weet nu wat de Fransen er hebben gedaan. Ik word er misselijk van. Jaren lang legt het een zware deken over Simone's leven. Sartre en zij nemen stelling tegen de Franse politiek. Zij worden met de nek aan gekeken. Er valt een bom in Sartre's huis. Simone interviewt een Algerijnse vrouw die gemarteld is en publiceert dit. Zij moet thuis beveiligd worden. Het kringetje wat ze kunnen vertrouwen wordt kleiner en kleiner. Zij voelt zich meer en meer een balling in haar eigen land. Dit doet zo'n pijn en geeft zoveel wanhoop. Wanneer zij uitgenodigd worden om Cuba te bezoeken komen ze daar weer een beetje bij. Het is het Cuba van net na de revolutie van Castro en de zijnen. De mensen zijn betrokken, blij, de kleuren van het land. Na een lange periode organiseren de communisten protestmarsen tegen de politiek van de Gaulle. Er komen honderdduizenden mensen op af. Dan kunnen zij zich weer een beetje ontspannen. (Macron wil geen excuses uitspreken lees ik nu in een krant macron-geen-excuses-voor-koloniaal-verleden-in-algerije/)

Le deuxième sexe -'Je komt niet ter wereld als vrouw, je wordt tot vrouw gemaakt.'

In deze periode schrijft Simone meerdere boeken die goed aanslaan. Een van haar beroemdste boeken is de Tweede Sexe. Tijdens haar tocht door de USA logeert zij o.a. bij het echtpaar Ellen en Richard Wright. Hij is een zwarte schrijver. Via hem komt zij in aanraking met racisme. Loopt zij alleen door New York dan krijgt ze direct een taxi, wachten ze samen dan kost dit moeite. Hij geeft haar een boek Dilemma: the Negro Problem and Modern Democracy van de Zweedse socioloog Gunnar Myrdal. Simone is onder de indruk van Myrdal’s analyse en legt een verband met een belangrijk thema in haar eigen werk: de positie van de vrouw. phaestus Het boek slaat in als een bom. humanistischecanon/venster/sociale-bewegingen/simone-de-beauvoir-de-tweede-sekse/ Het boek wordt de bijbel van het feminisme genoemd. Zij wordt er geliefd en verguisd door. Hedendaags commentaar: groene/een-openbaring


MIJN BIOGRAFIEPROJECT 2021
The World of Emily Dickinson - Polly
Emily Dickinson's gardening - Marta McDowell
Emily Dickinson - Cynthia Griffin Wolff 
De Bloei van het Leven - Simone de Beauvoir
De Druk der omstandigheden - Simone de Beauvoir

woensdag 26 mei 2021

Wat heb ik zoal gedaan?


De maand loopt ten einde
Op de een of andere manier lijkt de maand voor mij vaag
Ik vind mei een van de mooiste periodes van het jaar


De maand van de bloeiende kastanjes
Waarom vaag, misschien omdat het zo koud was en het zoveel regende?
 Ook nu hebben we de verwarming aan
Op 1 van de radiatoren laat ik op dit moment een krentenbrood rijzen

De regen zorgde er wel voor dat alles als een gek groeit
Een bepaalde plant in de tuin is aan het woekeren geslagen
De boom voor het huis lijkt veel groter

Gisteren maakten we een wandelingetje
In een paar dagen tijd is er zoveel kleurigs aan wilde bloemen opgeschoten


Ik plukte fluitenkruid en zette het in een vaas
Fluitenkruid is echt ultieme lente


Er is 1 zo'n boom in onze buurt
Hij staat in een tuin, maar helt over de straat

Links de moestuinbak 
Met tomatenplantjes een geel peperplantje en aardbeien
In de langwerpige witte bak komen zaailingen van bloemen op
Geen idee meer welke bloemen


In de tuin nog volop vergeet me nietjes
Ik haalde een nieuwe voorraad binnen


Ik kocht een map voor mijn geschiedenis verdiepingsproject


Mijn tweede portret van de Franse schrijfster George Sand schiet ook op
Het rechtse portret tekende ik na van het portret 
dat Alfred de Musset, de dichter en haar geliefde van haar maakte

dinsdag 25 mei 2021

Lente 2021, koud, binnen en buiten, maar........ook zo mooi.


KOUD.......... buiten en binnen
En toch, wanneer we buiten zijn is het lekker
Doorstappen
O, kijk, er komt een bui 

Jonkies


Blauwe bloemetjes, ik hou zoveel van al dat kleine grut, blauw, wit, roze, geel, mooi

De bui komt dichterbij

De Romeinse tuin
Dit is gierst
Vorige week nog heel erg klein, nu zo hoog
En die kleur, bijna fluorescent

maandag 24 mei 2021

Bob Dylan is vandaag 80 jaar geworden.

 

Bob Dylan is vandaag 80 geworden

Mijn God, echt.......

Ik herinner me het nog zo goed

Ik was 16

Ik lag ziek op bed

Aan mijn oor een transistorradiootje

En ineens hoor ik

DIE STEM

Welk liedje het was weet ik niet meer,  ze zijn allemaal zo mooi


A HARD RAIN, het geeft me een heel bijzonder gevoel dit lied

Het geeft me koude rillingen

Ik heb documentaires opgenomen die gisteren op NPO II extra werden uitgezonden

De tijdgeest komt weer terug, de koude oorlog

Wat ik me van die tijd herinner is dat mijn moeder dozen met koeken kreeg of moest kopen

Rare koeken, die we anders nooit hadden

Er was een verhaal over "onder een trap gaan zitten"

Die koeken zouden ons in leven kunnen houden wanneer de atoombom zou vallen......

Ik herinner me de spanning die ik als kind ervoer

Lang geleden, ik besef het

Maar Bob Dylan 80..........het geeft me een heel raar gevoel

Weemoed

zondag 23 mei 2021

Via internet kopen en een besparing van 36 euro.


"Buy local" zegt de "bubble" waar ik toe behoor en hoe zeer vind ik dat men gelijk heeft. Voel ik me dan nu schuldig dat wij het afgelopen jaar veel via Bol.com gekocht hebben?

In de loop der tijd kochten wij spullen via Bol.com maar meestal kochten we in een winkel. Dat vond ik tot Corona begon doodnormaal. Maar........ wij namen de adviezen serieus en bleven thuis. Behalve die ene keer dat ik de bibliotheek boeken terug bracht ben ik niet meer in de stad geweest. Wij begonnen meer bij Bol.com te kopen. En ik maakte een ontdekking.

Langzaam begon bij mij het begrip door te dringen dat Bol. com niet 1 groot magazijn is. Nee, het bestaat uit allerlei verkooppunten over het land die via hen goederen leveren. In mijn onwetendheid probeerde ik bestellingen te bundelen zodat de chauffeur in 1 keer alles mee kon nemen. Leek mij logisch en beter voor het milieu, minder reisbewegingen.

Jullie zien hier aquarelverf besteld bij Bol. com. 

Mijn blauw is op. Normaal ga ik naar Gestaecker (vroegere Peter van Ginkel) of Pipoos, maar ik kan daar nu niet heen. Dus alles op 1 dag besteld bij Bol.com. Met pijn in mijn hart want zulke kleine spulletjes, die ik zo gemakkelijk zou kunnen halen, laten brengen door een chauffeur? 

Wat denken jullie, over 2 dagen verdeeld zijn  er 4 verschillende chauffeurs langs geweest, 4 verschillende verkooppunten, de een nog mooier verpakt dan de andere. Zijn jullie net zo perplex als ik? (Ik ben overigens hartstikke blij dat ik het allemaal weer heb). Hier kunnen jullie lezen hoe dat partnerschap via Bol.com. gaat: partnerplatform.bol.com/nl/partner-worden/

Zien jullie de kaarten en enveloppen die ik tegelijkertijd met de verf bestelde?

Jarenlang schilder ik op kaarten. Ik kocht ze indertijd bij Pipoos tot ze daar niet meer verkocht werden. Ik ontdekte dat ik ze direct kon kopen bij Papicolor. 50 enveloppen en 50 kaarten prijs ongeveer 53 euro. Van de week zocht ik hun internet site op en wilde mijn account openen, maar dat ging niet, wat vreemd. Ik ontdek dat ik ook zonder account kan bestellen, maar het bedrag is 65 euro, er worden verzendkosten en BTW bij opgeteld. Wat is dit nu? Ik schrik van dit hoge bedrag. Wat blijkt, Papicolor is de marktsector opgegaan, wil gaan leveren aan grote bedrijven. Via "een knopje" kan ik op bestellen voor een particulier komen en zie ik het mij bekende bedrag.

Ik denk, laat ik eens kijken of er ergens anders ook kaarten worden aangeboden. De eerste kaarten die ik op Google zie verschijnen gaan via Bol Com, merk Crea Time. Dezelfde maat, 15 cm. bij 15 cm, dezelfde kleur, 36 euro goedkoper, WOW. Even met mijn man overlegd. We besluiten, laat ik het eens proberen. Ik bestel ze.


Ik krijg kaarten en enveloppen die mooi van kleurzijn, mijn favoriete maat hebben en helemaal glad zijn. Daardoor lijken ze iets dunner. Zien jullie het verschil? Nu heb ik me weleens geërgerd aan die structuur. Dus dat het zo glad is vind ik eigenlijk wel mooi. Ik las bij de reviews die mensen schreven dat je de kaarten goed voor aquarel kunt gebruiken, ze bollen niet. Dat moet ik gelijk uitproberen, want dit is een ergernis. Dat gebeurt bij de kaarten van Papicolor wel. Ik moet ze altijd onder een dikke stapel boeken leggen en dan bobbelt het nog een beetje, ook heb ik ze wel gestreken!!!!

Ik probeer het uit en tot mijn verrassing bobbelt het totaal NIET!

Ik ben perplex

Ik ga nu natuurlijk verder kijken of het blijft bevallen

Maar anders kan ik me voortaal 36 euro per keer besparen


vrijdag 21 mei 2021

Ik las voor mijn boekenproject 2021 "Journal of a novel" van John Steinbeck. "Getting my mental arm in shape to pitch a good game."


This is the longest diary I ever kept. Not a diary of course but an attempt to map the actual working days and hours of a novel. If a day is skipped it will show glaringly on this record and there will be some reason given for the slip.

Tussen januari en november 1951schrijft John Steinbeck zijn belangrijke boek "East of Eden". Hij schrijft dit boek in een notebook, aan de rechterkant het boek en aan de linkerkant dit journaal. In het journaal beschrijft hij bijna per dag het ontstaan van het boek. Hij richt het in gedachten aan zijn vriend, de uitgever Pat Covici. Hij praat met hem, hij beschrijft zijn plezier in het schrijven, de problemen die hij tegenkomt, de ideeën die in hem opborrelen. Hij heeft zichzelf een stramien opgelegd. Belangrijk is rust, hij wil niets overhaasten, de tijd nemen. Hij wil iets vertellen wat in zijn ziel woont, wat voor hem belangrijk is, hij weet dat het veelomvattend is; haasten maakt zenuwachtig en maakt van slag en dat nooit, het creatieve proces moet zijn tijd krijgen. Maar hij stelt zich tegelijkertijd doelen, een bepaald aantal woorden schrijven per dag. Hij schrijft met een potlood (!) en hij vraagt zijn vriend een voorraad nieuwe potloden mee te nemen.

                                   Deze potloden brandnamepencils

Het is niet de bedoeling dat dit journaal gepubliceerd wordt. Dit gebeurt pas na de dood van John Steinbeck in 1968. Steinbeck had only two requests for the diary — that it wouldn’t be made public in his lifetime, and that it should be made available to his two sons so they could “look behind the myth and hearsay and flattery and slander a disappeared man becomes and to know to some extent what manner of man their father was.” brainpickings

Ook het gewone leven dringt in het boek door. In deze periode van zijn leven woont John Steinbeck met zijn vrouw in New York. Zij is een grande dame, kent veel mensen, is sociaal, maar houdt veel van de plichtplegingen weg bij John, wetend dat hij tijd alleen nodig heeft. Zij regelt alle zakelijke beslommeringen en zij is zijn klankbord. Geregeld leest hij haar 's avonds voor uit wat hij daarvoor schreef.  Aan Pat Covici doet hij daar verslag van. 

De kinderen, twee zonen bij zijn tweede vrouw komen regelmatig logeren en ook de dochter van Elaine uit haar eerste huwelijk. Het gaat niet zo goed met de twee jongens. Hun moeder is onevenwichtig en dit laat sporen na. John maakt zich hier zorgen over en probeert in te grijpen. Elaine verricht wonderen met hen, schrijft hij. Met hun vieren gaan ze naar Nantucket in een huisje aan de zee. Er wordt meubilair bezorgd voor de bibliotheek. Het weer veranderd, de seizoenen komen en gaan. Hij slaapt slecht, heeft kiespijn. Hij schrijft het allemaal aan zijn vriend in dit journaal, dit dagboek.

  • I am trying to implant a counterpoint of poetry just before the harsh prose that has to follow.
  • Today 's work is so important that I am afraid of it. It requires the use of the most subtle rhythms both of speech and thought. 
  • Today is a dawdly day. I do a whole of a day's work and then the next day, flushed with triumph. Today I dawdle. The crazy thing is that I get about the same number of words down either way.
  • And you know of course that many times before I finish this book I hate it with a deadly hatred.I shall detest the day I started it. It will seen the poorest crap that was ever set down.
  • I can tell you truthfully that I never have such a good time with a book. 
  • I lift out of the details of the little work and a panic crashes on me. it occurs to me that this may be a very good book- but with a slight variation it may be glibberish.
  • I don't know why I am thinkingnow of criticism since I will not let it change one single thingabout the story of the method. 
  • This is a brooding time in the book - a time of waiting and a time in which dangers poke up their heads.
  • The story is jumping  along in my head. I could go on without stopping now. 
  • I am having one hell of a time today. I'm tired, so tired. 
  • Must slow down and take it easier. Saturday had a feeling of exhaustion near to collapse. I guess I’d been working too hard. It’s not the amount of work but the almost physical drive that goes into it that seems to make the difference. I should take it a little easier or I won’t be finishing. I have just a page or so over 100 typescript pages done out of 600. I have five times as much work left to do as I have done already, so I must conserve strength because I do want to do this novel and finish it this time. Must get no fatal feelings about it.
  • I must re-establish the discipline. Must get tough. So many attractive things are happening that it is difficult.
  • Only a quarter page. Rodeo blues and weakness… Drank lots of whiskey and had a fair time. Empty feeling, empty show. Same enthusiasm circus had whips up… And now home with a little stomach ache that doesn’t come from the stomach. Terrible feeling of lostness and loneliness.
  • Always something. Just more this time. I can do it and I will do it, by God. It is just the discipline that is all. I’m wasting time today and I don’t care much. Everything goes in circles and I must think WORK.
  • I only hope it is some good. I have very grave doubts sometimes. I don’t want this to seem hurried. It must be just as slow and measured as the rest but I am sure of one thing — it isn’t the great book I had hoped it would be. It’s just a run-of-the-mill book. And the awful thing is that it is absolutely the best I can do. Now to work on it.
And therein lies the very thing that makes Working Days a necessary creative scripture for anyone laboring in the arts — the journal’s deeply assuring testament to the fact that even those of exceptional genius are plagued by constant self-doubt, and that perhaps the most important quality setting the brilliant apart from the mediocre is their willingness to let the doubt happen but plow forward anyway, not to be shown up by it but to show up doggedly for the day’s task, however monumental its ask and however small its give. brainpickings


Mijn boekenproject 2021

  • Het Verre Geluk: het Huis Koeragin /het erfgoed van de Astrows - Constance Heaven
  • Een Kamer voor Jezelf - Virginia Woolf 
  • De Hindi Bindi Club - Monica Pradhan
  • De Olijvenoogst - Carol Drinkwater
  • Gertrude Stein - Walter Sorell
  • De autobiografie van Alice B Toklas - Gertrude Stein
  • de Kleine Bakkerij op het Strand - Jenny Colgan
  • Journal of a Book - John Steinbeck

woensdag 19 mei 2021

Behoefte aan structuur en eenheid.

Behoefte aan structuur en eenheid

Of is het behoefte aan verdieping?

Ik heb behoefte aan structuur en eenheid. Ik heb nu 7 jaar een boekenproject. Indertijd gestart omdat ik een Twitterhoofd had. Ik kon door veel op de sociale media te lezen alleen nog maar korte stukjes tot me nemen, ik wilde weer boeken gaan lezen. Dat mijn project slaagde, daar ben ik echt trots op. Ik las zoveel prachtige boeken. 

Ik hou heel erg veel van geschiedenis. Veel van de boeken die ik las hebben hier mee te maken. Zowel omdat de onderwerpen in de boeken erover gaan, of ik las schrijvers van vroeger. Ik begin te bemerken dat ik onrustig word. Mijn hoofd loopt om, omdat ik nu zoveel weet maar ook even zoveel weer vergeet. Ik ben steeds bezig systemen te bedenken om te onthouden. De computer is echt een verlengstuk van mijn geheugen. Ik ben elke dag zo blij dat internet er is.  

Denken jullie er wel eens over na wat je graag geworden had wanneer je leven anders was gelopen? Begrijp me goed, ik ben dik tevreden met hoe mijn leven gegaan is, maar ik zou graag nog wel een aantal bekwaamheden erbij kennen. 

  • Ik zou archivaris willen worden. Ik zie ze op de tv, waarbij ze stukken tevoorschijn toveren van lang, lang geleden. Ik kijk steeds opnieuw mijn ogen uit, hoeveel is er niet bewaard! Zo mooi, zo ontroerend. De mensen zijn er niet meer, maar er is nog zoveel gebleven. 
  • Ik zou ook graag biografe worden. In archieven duiken,  dagboeken, brieven, beeld-en geschreven materiaal bijeen zoeken, proberen te begrijpen.
  • Documentaire maakster. Met beelden proberen te verduidelijken. Onafhankelijk projecten kiezen. Ik kan zo een aantal onderwerpen bedenken.
  • Museummedewerkster. Tentoonstellingen samenstellen.
  • Costumière bij een filmproductie waar een historische film wordt gemaakt.
Ik kan de tijd niet meer terugdraaien. Dit zal ik allemaal nooit worden. Wat duidelijk is wanneer ik dit rijtje lees is dat de volgende elementen erin zitten:
  • Analyseren, uitzoeken, structuur aanbrengen, creatieve denkbeelden uitwerken
Nu vraag ik me af. Kan ik dit niet een beetje gebruiken voor mijn wens naar structuur en eenheid?


Wat deed ik allemaal? 
  • Ik ontdekte een poosje terug de oude, vertrouwde "favorieten" terug. Ik maakte mapjes en zette ze  op volgorde. Ik gebruik Windows 10 en ontdekte dat de favorieten bovenin staan wanneer ik naar Google surf. Ik heb alle favorieten die ik het belangrijkst vind zo ingesteld dat ze bovenaan te vinden zijn. Minder belangrijke favorieten staan nu in de zijbalk.
  • Wanneer ik een boek lees mbt de geschiedenis heb ik er een notebook naast waarin ik aantekeningen maak. Ik zet er de bladzijde bij, zodat ik het eventueel kan terugvinden. Zo heb ik nu een noteboek vol aantekeningen. Af en toe lees ik het door en stimuleer zo mijn geheugen. Ik wil binnenkort een blog schrijven over het derde deel van de biografie van Simone de Beauvoir, een boek wat ik net uit heb. Door dit notebook herinner ik me weer wat ik allemaal las.
Sociale Media
  • Twitter. Ik volg mensen wiens mening ik waardeer. Ook hier heb ik groepen gemaakt en ik heb Tweetdeck. Je zou zeggen, leuk. Maar het vervelende is dat er van alles geretweet wordt. Soms interessant, vaak irritant.
  • Facebook. Gebruik ik om een aantal mensen te volgen en om mijn foto's te posten.
  • Instagram. Vind ik zelf erg leuk. Maar ook hier weer, ik volg veel mensen maar zie alleen de laatste geposte foto's, soms komen de posts van mensen die ik leuk vind helemaal niet langs. Ik denk er nu over om die mensen die echt van belang zijn te bundelen in "favorieten".
  • Ik zit verder op Pinterest en Tumblr. 
Veel mogelijkheden dus om informatie te krijgen en te bundelen. Waarom dan toch de wens nog meer structuur aan te brengen?

Misschien kom ik dieper bij de waarheid wanneer ik ipv structuur en eenheid het woord VERDIEPING gebruik. Ik wil proberen om via al die verzamelde informatie mijn kennis van de geschiedenis te verdiepen. Hoe weet ik nog niet. 😊

Ideeën
  • Ik wil er dit blog voor gaan gebruiken. Een vorm bedenken die plezier geeft om over te bloggen en hopelijk voor jullie, mijn lezers, te volgen. 
  • En.....................daarnaast denk ik aan een dik, een echt tastbaar schrijfblok aan te leggen. 

Dichterbij


  • Er flitste een leuk idee voorbij, wel heel bewerkelijk. Een kaart tekenen aan de hand van alle plekken die ik op Google Earth vastlegde. Zo heb ik op Google Earth heel wat vastgelegd in Parijs. Plekken waar beroemdheden woonden. Het wordt zoveel dat ik het overzicht begin te verliezen. Het idee, een groot vel papier en daar de plattegrond optekenen met de huizen van de beroemheden (hun portret bijv.). Wel een heel ambitieus plan. 
  • Het aantekeningenboek waar ik over vertelde, ik wil proberen daar een samenvallend geheel van te maken. 
Ondertussen ben ik ook met mijn beroemde vrouwen 2021 project bezig
Op dit moment teken en schilder ik de Franse schrijfster, George Sand
Hier een jonge en een oudere George Sand


Het illustreert een beetje wat ik bedoel. Ik heb net het boek van Simone de Beauvoir uit. Daarvoor verkeerde ik bij Gertrude Stein en de kunstenaars van haar tijd en nu bezig met George Sand. Het voelt als van de hak op de tak springen. Ik heb nu zoveel gelezen over Jane Austen, De Bronte zussen, Emily Dickinson, Napoleon, Hortense de Beauharnais, de Franse revolutie, Gertrude Stein, Virginia Woolf, George Sand, Madame de Sevigny, John Steinbeck en veel anderen. Ik wil een soort tijdbalk maken, waarin ik aangeeft wanneer wie leefde, waar, wat zij deden. Nogmaals, hoe weet ik nog niet.

maandag 17 mei 2021

Lente wandeling om het huis.


MEI
De maand waarin, ineens, plotseling alles groen wordt
Elk jaar een wonder
Ik probeer het te volgen, maar de natuur is me te snel af

De meidoorn bloeit, de reuk, zo zoet
De bloemetjes, zo lieflijk

En........FLUITENKRUID




Onkruid, deze schoonheid,
Deze kleine bloemetjes met de mooiste kleuren,
gelukkig weer terug



Op straat, neer gedwarrelde bloesem



Een fruitboom


Voor mij is dit ook lente
Ik hou zoveel van dit soort stenen boordevol kleine bloementjes


En dan ruimte, wolken, oneindig blauw


zaterdag 15 mei 2021

Ik hou van vergeet-me-nietjes.


In de tuin staan vergeet-me-nietjes
Binnen ook




Ik vind ze zo leuk
Maar vooral, de kleur.......wat mooi
Zo moeilijk om deze kleur te schilderen
Ik heb al zoveel blauw uit een tubetje geprobeerd, en combinaties uit tubetjes
De kleur en de teerheid, het is echt heel erg moeilijk




vrijdag 14 mei 2021

Uitproberen.......


 Vanmorgen was ik weer eens bezig met mijn fotobewerkingsprogramma
Ik ben Judy nog steeds heel dankbaar dat ze mij er attent op maakte
Ik begrijp er nu denk ik 60 % van
Maar er zijn nog steeds onderdelen die ik niet begrijp of zelfs niet gevonden heb


Zo leuk om mee te fröbelen
Mijn eigen foto verwerkt in een woord
 

UITZOEKEN


En dan nog LEKKERRRRRR




Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015