Waarom raakt mij de "oorlog" in Gaza zo sterk? Is het omdat ik van het Midden Oosten hou? Ik hou van de mensen, van de natuur, de steden, de cultuur, het eten, de geuren, ik vind het er heerlijk. Egypte loopt ook gevaar, het is een tikkende tijdbom. Ik verwijt het in de eerste plaats aan de haviken in Israël en vooral verwijt ik het onze Westerse leiders. De laatsten kennen de trauma's van de twee volken. Waarom zo keihard achter Israël staan?
Uit schuldgevoel?
Omdat het militair een bondgenoot is en we het Midden Oosten in onze hand willen houden? Of zelfs onder de voet lopen, onder het vertellen van leugens, zoals in Irak? Het Midden Oosten moet doen zoals wij willen?
Hadden wij maar leiders die kunnen helen, mensen bij elkaar brengen. Denk eens aan de waarheidscommissies in Zuid Afrika. De TRC was een compromis waarin de meeste politieke partijen zich konden vinden. Men had de keuze uit vervolging van alle apartheidsdaders óf amnestie voor alle apartheidsmisdaden. Dat kwam neer op alles of niets. Vervolging van alle daders was onbegonnen werk, maar amnestie voor iedereen vond men ook onwenselijk. De kerngedachte van de TRC kan samengevat worden als amnestie in ruil voor waarheid en put uit de ubuntu-filosofie. Persoonlijke amnestie werd alleen toegekend als de persoon in kwestie de volledige waarheid zou onthullen over zijn of haar misdaden begaan onder de apartheid én indien de misdaad in kwestie politiek gemotiveerd was. Zuid-Afrikaanse_Waarheids-_en_Verzoeningsommissie
Het is ook omdat ik nu zie gebeuren wat ik als kind al via mijn ouders hoorde. Hun verhalen over de oorlog. Alles wat ik er in de loop der jaren over hoorde en las. Ik hoorde en geloofde het ook heilig: DIT NOOIT MEER". Nu hoor ik dit "nooit meer" zeggen door een hoge Israëli, verantwoordelijk voor deze bombardementen op Gaza, tijdens een persconferentie.
Terwijl we allemaal kunnen zien en horen dat HET GEBEURT, maar nu is het het mishandelde volk dat een ander volk mishandelt
Onze leiders zullen nooit kunnen zeggen: "WE WISTEN HET NIET"
Het voelt zo goed, wanneer je weet dat er aan je gedacht wordt
De kaart brengt me ook op ideeën
Gisteren heb ik veel naar Al Jazeera, CNN, BBC, NOS gekeken. Ik wilde weten hoe onze leiders reageren op de bombardementen en invasie van Gaza. Een Gaza waar geen elektriciteit, telefoon en internet meer is. Waar al weken lang ongeveer 10% van het nodige eten, drinken en brandstof binnenkomt. Het verhaal is dat Israël achter Hamas aanzit, werkelijkheid is dat er veel burgerdoden zijn. Een stad in een dergelijke situatie ken ik uit boeken. Ik ben nu 75 en heb al veel ellende in de wereld meegemaakt, Vietnam, Irak, Afghanistan, voormalig Joegoslavië, maar een belegerde stad, nee.
Door wat er gebeurt ben ik gaan inlezen hoe het ook weer allemaal tot stand is gekomen. Het zionisme ontstaan in Rusland, waar pogroms aan de hand waren. Het idee een thuisland voor Joden, maar waar ook gedacht werd aan de USA, aan Oeganda, uiteindelijk werd het Palestina, het land dat God in de Torah beloofde aan de Joden. Wanneer ik erover lees duizelt het me. Er zitten zoveel kanten aan dit verhaal. 1 van de verbazingwekkendste verhalen, wat betreft het heden, lees ik bij de NOS noodgedwongen-werd-qatar-een-diplomatieke-superster (klik). Dit viel een beetje rauw op mijn maag. Amerika en Israël en Hamas, vervlochten met elkaar.
"In 2012 vluchtte de Hamas-leiding het land uit. Op verzoek van de Verenigde Staten en in overleg met Israël gaf Qatar Hamas toestemming om in Doha een politiek kantoor te openen. De Amerikanen wilden zo voorkomen dat Hamas onderdak zou krijgen in Iran, zegt internationale veiligheidsexpert Andreas Krieg (King's College London), gespecialiseerd in de Arabische wereld. "Want met Qatar heeft de VS wél een goede relatie. Zo hield de VS rechtstreeks toegang tot Hamas."
Gisteren wilde ik dus weten hoe onze wereldleiders reageren. De nacht ervoor zag ik zulke vreselijke bombardementen. In een stad waar mensen gevangen zitten. Mijn maag draaide om. Zijn ze geschrokken, vragen ze zich af of ze door hun houding Israëlaangemoedigd hebben? De wereld roept op tot een "staak het vuren", maar de hel breekt los? Ik heb geen wereldleider gezien. 1 Amerikaan, die kort zei "No comment". Ik neem het de Westerse leiders kwalijk dat zij olie op het vuur gooiden. We kennen de trauma's van de Israëli's. Speelt een schuldgevoel mee, vraag ik me steeds af? We kennen ook de trauma's van de Palestijnen. Was dit allemaal gebeurt wanneer onze Westerse leiders zich anders hadden opgesteld? Israël is afhankelijk van de USA. Had Biden zich anders moeten opstellen? Ik vraag me af, nu ze zien hoe het zich ontwikkeld, zijn ze geschrokken? Al is het maar omdat de publieke opinie verandert, kritiek klinkt op. rightsforum/israel-gaat-vn-chef-guterres-te-lijf-om-duiding-geweld-van-hamas/ (klik).
Wat mij opvalt is hoe goed Al Jazeera is. In de meeste gevallen hebben zij al iets verteld en hoor ik het uren later pas bij de andere zenders. Zij raadplegen een heel gevarieerd aantal deskundigen, vanuit alle werelddelen. Voor Nederland is het Step Vaessen.
"I repeat my call for a humanitarian ceasefire in the Middle East, the unconditional release of all hostages, and the delivery of life-saving supplies at the scale needed.
Ik bracht de papierbak naar de straat, waar het later geleegd zou worden
Teruglopend zag ik dit, het was een beetje mistig
Dit is al echt herfst, he, zelfs een beetje winter
Onze tuin, foto vanuit het slaapkamerraam
Blaadjes, blaadjes, blaadjes
Ik kocht nog een pot winterviooltjes, ze staan nog niet op de foto
Tijdens de winter, zo'n bron van plezier
De bomen voor het huis zijn nog behoorlijk groen
Maar loop het huis uit en je ziet BLAADJES
Ik bakte speculaas brownies naar een recept wat ik het Jumbo blad vond
Zag er mooi uit, leek lekker
Een paar producten waar ik het bestaan niet van wist, dus zoeken in de winkel
Resultaat VIES
Ik moet proberen afleiding van het wereldnieuws te vinden. Ik merk dat ik fysieke klachten krijg. Het kost me moeite afstand te nemen. Ik hou van politiek, ik hou ervan de ontwikkelingen in de wereld te volgen. Wat er nu gebeurt is zoiets .........buitenproportioneels. Gewoon niet te bevatten. Mijn oplossing, om tafel gaan zitten met Israël, Amerika, Hamas, Abbas en de Hezbollah. Ophouden met "we praten niet met terroristen". Het is zoiets doms en arrogants, om dit te zeggen. Wil je tot een oplossing komen dan ga je niet met je vrienden praten, maar met je vijanden. Het gebeurde met Sinn Fein en we praatten met nazileiders om afspraken te maken aan het eind van WO II.
Ik hoorde twee opvallende dingen. De inspanningen van Qatar. Dat is toch dat vreselijke landje wat wij beschimpten tijdens de wereldkampioenschappen voetbal? Nu hoor ik dat zij zich op het standpunt stellen met alle landen banden te willen hebben, dus Rusland en Oekraïne, Hamas en Israël en daardoor kunnen zij bemiddelaars zijn. Ik hoorde ook dat ze er geld insteken. Nooit geweten. Ik kijk veel naar Al Jazeera. Ik weet het nieuws eerder dan BBC en CNN het weergeven, opmerkelijk. Momenteel wordt de vergadering van de UN, op initiatief van Brazilië, uitgezonden. Een kort stukje door CNN, maar in zijn geheel door Al Jazeera.
Een ander opmerkelijk nieuws voor mij is het optreden van minister president Rutte. Ik ben totaal geen fan maar hem, maar hier krijgt hij credit. Na me rot geërgerd te hebben aan de eerste reacties van de Westerse Wereldleiders vind ik zijn bezoek aan Israël en President Abbas opmerkelijk. Salem vertelde, (hij volgt ook nieuws in het Arabisch) dat er in Egypte met waardering over Rutte wordt gesproken. Rutte staat veel in telefonisch contact met president Sisi. Ik heb dat verder nergens gehoord.
Zal ik iets gaan meemaken in mijn leven wat ik nooit, maar dan ook nooit gedacht had te zullen meemaken.
Nu ook de 20 wagens met hulpgoederen nog steeds niet Gaza binnen gekomen zijn (Er staan er wel een honderd), de chauffeurs urenlang door een woestijn gereden om aan de Rafah grens te komen, al dagenlang voor niets wachtend, begin ik bang te worden dat gaat gebeuren wat ik vrees.
Een tweede Nakba, een vlucht van Palestijnen naar de Sinaï in Egypte. Ik hoor het Israëliërs voorstellen.
Settlers kunnen het land van de Palestijnen innemen, bombarderen ze daarom? Rotzooi weghalen, zodat ze brokstukken kunnen gebruiken voor de huizen en straten van de settlers.
President Sisi weigert. Hij staat onder een enorme druk. In Egypte demonstreren mensen dat hij het leger moet gebruiken om de Palestijnen te helpen. Hij lijkt ongevoelig voor menselijk leed. Maar wat heeft hij gelijk.
Of..... gaan we een genocide meemaken? Wij, die zo de mond vol hadden over de Turken en hun onwil de genocide op de Armeniërs te veroordelen, staan nu massaal aan de kant van de daders? Want, na al de bombardementen, waar kunnen de Palestijnen naar terug? Geen eten, geen drinken, geen medicijnen? Zoveel mensen op zo'n klein stukje grond.
Nooit eerder hoorde ik zo vaak gezegd worden: "In een oorlog vallen, jammer genoeg, ook burger slachtoffers".
Heb ik ooit eerder gehoord dat een staat oorlog verklaard aan zijn eigen inwoners? Er zijn geen twee staten. Palestijnen zijn burgers binnen Israël.
Mijn hoop was op Biden gericht, mijn hoop volkomen de grond in geboord
Wat als hij gezegd had: "Wat Hamas in Israël gedaan heeft is een vreselijke misdaad en we doen er alles aan om de gegijzelden terug te halen en de Israëliërs veilig te doen voelen. Maar nu is het GENOEG. Stoppen. Nu gaan we aan tafel zitten en we gaan niet weg voor er een oplossing is".
Het is nooit eerder zo sterk geweest dat ik onze leiders niet begrijp. Ja, de bombardementen op Irak, gebaseerd op een leugen, ik hoor nu gezegd worden, 1 miljoen doden. Toen ontstond mijn wantrouwen
Maar nu, net doen alsof Israël in deze "oorlog" probeert zo min mogelijk burgerslachtoffers te maken, echt een gotspe.
De laatste dagen zitten wij veel voor de tv en de laptop
We volgen het nieuws vanuit Israël/ Gaza
Ik ben vooral geschokt dat de Westerse wereld niet zegt: STOPPEN, NU
Ik ben zo teleurgesteld in de partij waarop ik wilde stemmen
Hun primaire reactie, alleen maar zeggen, Israël heeft het recht zich te verdedigen
Ze vergaten m.i. te zeggen, de Palestijnen ook
-------------------------
Ik zag veel filmpjes op Twitter "X"
Treiterende settlers, het gaat schokkend ver
Maar ook politie of is het het leger, die Palestijnen vernedert
Ik dacht zo vaak " Dit kan niet goed gaan".
Zagen onze leiders dit niet?
---------------------------------
WAT IS DIT TOCH
Waarom stoppen onze politici deze waanzin niet?
Een collectief schuldgevoel over wat wij, Europeanen, de Joden in de loop der eeuwen aandeden? In Spanje, In Portugal, In Rusland? En dan de climax van afschuw, de Holocaust?
Maar is het fair dit te verhalen op Palestijnen? Ik hoorde President Sisi zeggen dat hij opgegroeid is in een arme buurt waar hij Joden had als buren, waar het zijn speelkameraadjes waren. Er is geen Holocaust geweest in Arabische landen. Ik ken uit Egypte deze verhalen ook. Mensen zijn elkaars vrienden, Christenen, Joden, Moslims.
Rare Christelijke meningen? Het is te lezen bij Jesaja. In de eindtijd, aldus deze profeet, zullen ‘de joden vergaderd worden uit vier hoeken der aarde’, en dan kan het einde der tijden echt aanbreken. De Verlosser kan terugkeren en het duizendjarige rijk beginnen! Breng de Joden thuis NL — Prospektor
Iedere dag hoop ik het te horen
STOP HET NU
De genocide in Rwanda stopte
Wanneer het daar kan
Kunnen Westerse leiders het dan niet?
-------------------
Deze afgelopen week bracht een absoluut rotgevoel
En dat terwijl we een leuke ervaring hadden
We zijn met de trein naar Den Haag gegaan
Vierden de verjaardag van Jan, mijn broer
Maakten een leuke wandeling door Den Haag
Mijn angst voor de trein is nu stukken minder
Ja, hier en daar was het druk, maar het was te doen
Van te voren had ik een dag uitgezocht
Waarop de NS aangeeft dat ze verwachten dat het wat rustiger is
Het is niet het falen dat we moeten vrezen, maar het nietsdoen.
Ik kreeg een e-mail van de bibliotheek, u kunt uw gereserveerde boek ophalen. Ik dacht:" Gereserveerd boek?" Ik haalde het op. Ik kan me totaal niet meer herinneren dat ik het reserveerde. Ook niet hoe ik aan deze titel kom. Maar na het lezen, kan ik niet anders zeggen dat ik dolblij ben dat ik het reserveerde.
Het is een prachtig boek, een boek wat erin hakt. Wat me dingen vertelt die ik niet of vaag wist en me nu duidelijk werden, een boek wat me blij maakte en bang maakte, een boek wat ik graag nog eens zou willen lezen.
Ja, duidelijk is aan de kaft te zien dat het een roman is over boeken en ik vind het leuk om over boekhandels te lezen. Ik heb al een aardige verzameling gelezen. Maar dit boek is anders. Het brengt me terug in de tijd, ongeveer 80 jaar geleden. Terwijl ik dit schrijf denk ik:" Gek, 80 jaar, de gebeurtenissen waar over vertelt wordt, lagen mijn hele leven veel dichterbij. Maar ja, ouder worden, he?
Het vertelt over 4 vrouwen en het verhaal is spannend. Maar de context waarin ze leven spreekt mij vooral aan. Het vertelt over "bibliotheken van verboden boeken", over boekverbrandingen en over censuur op boeken. De tijd waarin het verhaal speelt is vlak voor, en de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog.
Het boek begint met de jonge Amerikaanse auteur Anthea, haar eerste boek is net uitgekomen en het is een bestseller. Ze vindt een uitnodiging van een Duitse organisatie in haar brievenbus. Haar familie komt oorspronkelijk uit Duitsland en Duitsland wil afstammelingen laten kennismaken met het land. Bij aankomst wordt ze opgevangen door Dietrich, een mooie, blonde, slanke jongeman. Hij neemt haar mee naar bijeenkomsten. Op een dag lopen ze langs boekenstalletjes en daar ziet ze een boek wat ze dolgraag wil hebben, maar het is te duur. De marktkoopman geeft haar een klein boekje als een cadeautje. Thuis komend stapt Dietrich op zijn boekenkast af en geeft Anthea ook een boek, Mein Kampf van Adolf Hitler, hij zegt lees dit eens. In het begin gaat ze op in alles wat Dietrich haar laat zien, regelmatig vertelt hij dat de partij waar hij voor werkt zich moet wapenen tegen communisten. Op een dag ontmoet Anthea Dev, een wildebras, deze neemt haar mee naar delen van de stad die totaal anders zijn, theaters, kroegjes, danslokalen, ze ontmoet een ander slag mensen en hier ontmoet ze ook Hannah.
Later woont Hannah in Parijs. Zij is gevlucht nadat zij en haar broer in Duitsland zijn aangevallen door Hitler's bruinhemden. Zij werkt er in de Boekhandel van Verboden Boeken. Deze boekhandel heeft echt bestaan, ontdek ik en is door Einstein geopend. In Duitsland zijn boekverbrandingen gaande. Alles wat geschreven is door Joodse, communistische, pacifistische en andere schrijvers en de nazi's onwelgevallig zijn worden op straat verbrand, veelal door studenten. Ook wordt aan mensen gevraagd de boeken die ze thuis hebben te verbranden. Aan het eind van de avond waren de boeken van vierennegentig auteurs tot de grond toe afgebrand. Onder hen: Erich Kästner, Heinrich Heine, Karl Marx, Kurt Tucholsky, Sigmund Freud.
De Duitse Vrijheidsbibliotheek was aangesloten bij het Internationaal Antifascistisch Archief, opgericht door het Wereldcomité voor de Slachtoffers van het Fascisme in . Het idee voor deze bibliotheek is waarschijnlijk dat van Alfred Kantorowicz die dit archief leidde. In werd in Parijs een vergadering gehouden, waarbij het initiatiefcomité voor de oprichting van een Duitse vrijheidsbibliotheek werd opgericht onder voorzitterschap van Romain Rolland. Er werd een beroep gedaan op Duitse intellectuelen in ballingschap om materiaal te leveren voor de bibliotheek. Duitse Vrijheidsbibliotheek - Wikipedia
De 3-e hoofdpersoon is de Amerikaanse Viv. Ze krijgt een bericht in haar brievenbus, haar man is als soldaat gestorven in Duitsland. In de maanden daarna gaat zij onder in verdriet, maar dan ontvangt zij nog een nakomende brief van haar overleden man. Hij schrijft hierin hoe een maat van hem de laatste dagen zoveel plezier heeft gekend voordat hij gedood werd. Hij las een boek wat hij kreeg via de ASEFighting a War with Books | The Huntington. Zii gaat hierna als vrijwilligster werken bij de ASE, een organisatie die pocketboeken verstuurde naar soldaten aan het front. Er werden hiervoor pocketboeken ontworpen, zo ontstonden de pocketboeken dus. Moet je eens op de link klikken dan zie je hoe mooi ze waren. Viv en haar organisatie ligt in de clinch met senator Taft die een wet aan het voorbereiden is om censuur te kunnen plegen op de boeken die de soldaten toegestuurd kregen. Deze senator heeft echt bestaan. Hoe boeken een cruciaal onderdeel werden van de strijd om de Tweede Wereldoorlog te winnen | Geschiedenis| Smithsonian Magazine. Een oorlog voeren met boeken | De Huntington
In de laatste hoofdstukken komen de vrouwen weer bij elkaar. Samen strijden ze tegen de plannen van Senator Taft. In het nawoord schrijft Brianna Labruskes dat er 122 miljoen boeken verscheept zijn.
in 2022 heeft de New York Public Library en de Brooklyn Public Library programma's gelanceerd om verbannen boeken beschikbaar te stellen voor mensen in het hele land, die ze anders niet kunnen lezen.
Helaas is er de afgelopen jaren in het hele land sprake van een alarmerende toename van het aantal boekenverboden en uitdagingen. De American Library Association (ALA) meldde dat de Verenigde Staten vorig jaar het hoogste aantal pogingen tot boekverbod zagen sinds ze meer dan twintig jaar geleden begonnen met het bijhouden van gegevens. Uit voorlopige ALA-gegevens voor 2023 blijkt dat we opnieuw op koers liggen voor een recordaantal censuurpogingen, waaronder een groter aantal uitdagingen voor openbare bibliotheken. Het merendeel van de verboden of betwiste boeken is voor jongeren en bevat LGBTQ+-stemmen en gekleurde mensen.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
