Het lezen gaat nog steeds lekker, sinds ik de harde eisen die ik mezelf stelde, laat varen. Ik lees weer "scannend". Zo ben ik nu bezig met een biografie over de schrijfster Hella Haasse. De biograaf bespreekt uitgebreid de boeken die Hella schreef, boeken die ik nooit heb gelezen. De eerste beschrijving las ik braaf, nu sla ik het over. Ik ben niet zozeer in de boeken geïnteresseerd, maar in de mens Hella Haasse en de tijd waarin ze leefde. Ik ontdek dat zij bevriend was met Wim Hora Adema. Ik zoek naar Wim op internet, zij blijkt samen met Hedy d'Ancona "OPZIJ" te hebben opgericht, in de jaren 90 mijn lijfblad. Het is leuk om terug te zijn in de jaren 50 en ik begin nu, samen met Hella, aan de jaren 60. Fijn is dat ik me het niet kwalijk neem dat ik dingen oversla. Ik wilde mijn Twitter hoofd (gewend zijn aan korte stukjes lezen) een lesje leren. Elk woord lezen en het lukte jaren achter elkaar. Maar nu, nu ik de gebeurtenissen in Gaza op de voet volg, lukt het me niet.
Naast dat ik woord voor woord las maakte ik ook notities. Ik heb dikke notebooks vol aantekeningen uit biografieën. Ik begon hiermee omdat ik merkte dat ik boeken vergeet, en dat vind ik heel vervelend. Die eis heb ik ook losgelaten. Bij het boek van Hella maak ik geen aantekeningen. Waarom? Ik ontdekte dat ik mijn notebooks nooit meer inkeek 😀 Ja, ik vergeet de inhoud van boeken. Natuurlijk niet alles. Ik hou er een algemene ontwikkeling aan over. Maar in detail, nee, soms hoor ik mezelf iets beweren en kan dan twijfelen. Nu denk ik, ik kijk het na op internet. Of ik lees het boek nog een keer. Wat een rust aan mijn hoofd.
MIJN BOEKHANDEL IN CAIRO
Ik kreeg een email van de bieb dat dit boek bij hen klaar ligt. Jullie weten dat ik van boeken over boekwinkels hou. Hoe ik op deze titel kwam, ik weet het echt niet meer. Het boek blijkt zo leuk, dat ik het ook aan de kerstman vraag.
Drie zussen, tussen twintig en dertig jaar, beginnen in het Cairo van Moebarak een boekhandel. Ze zijn gek op lezen, maar de boekhandels die er tot dan zijn zijn stoffige kleine ruimtes. Ze hebben nergens verstand van. Ze hebben geen ondernemersplan, ze beginnen "gewoon". Ze huren een ruimte op Zamalak, een eiland in Cairo. Op You Tube kun je een wandeling maken door deze wijk. Het is er levendig, veel winkels, mooie architectuur en vooral prachtige bomen. Je ziet er veel jonge mensen wandelen.
De winkel wordt een succes. De schrijfster vertelt over opstaan en vallen, over successen en dingen die fout gaan. Uiteindelijk breiden zij uit en hebben echt een winkel keten. Ze laten een bekende kunstenares een papieren tas ontwerpen. Wanneer iemand een boek koopt krijgt men er zo'n tasje bij. Het wordt een collectors item. De schrijfster ziet ooit, terwijl ze in Londen is, iemand met "hun" tasje op straat lopen. Via dit boek kom ik ook meer te weten over de geschiedenis van Egypte, over Egyptische en andere schrijvers, over intermenselijke verhoudingen. Hier nog een mooi verslag: stoerleesvoer/mijn-boekhandel-in-cairo/ Hier kun je foto's zien: projectisabella/notes-from-a-cairo-bookseller
OP ZOEK NAAR DE VIJAND
Dit boek is van mijzelf, het is een boek wat ogen doet openen. Bette Dam is een journaliste die probeert om oorlogsverslaggeving te veranderen. In dit boek gaat zij op zoek naar Mullah Omar, de oprichter van de Taliban. Door met Afghanen te praten ontdekt zij een andere werkelijkheid dan onze politici en media vertelden. Sinds ik dit boek las, luister en kijk ik anders naar Westerse oorlogsverslaggevers en politieke commentatoren.
Ik ging met 3 vriendinnen brunchen. Ik zat zo vol met alles wat ik zag mbt Gaza dat ik hen dit vertelde. Ik vertelde dat ik de verslaggeving van onze media niet vertrouw. Ik kreeg flink tegenwicht. Zij dachten dat ze net zo veel over die oorlog weten als ik. Ik betwijfel het, omdat ik op Al Jazeera veel meer en regelmatig andere dingen te weten kom dan via CNN, NOS, BBC. Het schokt me. Ik vertelde over dit boek en wat de bevindingen van de schrijfster. Over de beeldvorming die wij krijgen vanuit de media en hoe het in werkelijk zit. De volgende dag appte een van mijn vriendinnen dat ze het boek had laten reserveren bij de bibliotheek. Ik ben daar echt blij mee. Hier kun je een eerder verslag lezen wat ik over dit boek maakte: gerikleurrijk=bette+Dam
De afgelopen jaren ben ik veel bezig geweest met fake nieuws. Hoe kun je uitvinden of iets waar of niet waar is? Nu stel ik nog een ander soort vragen.
- Het nieuws wat echt is en wat tot ons komt, van wie komt het?
- Hoe is men er aan gekomen?
- Kan er een doel achter zitten om het op een bepaalde manier te vertellen?
- Kan het anders waar zijn dan zoals het verteld wordt? Denk maar eens aan Irak, hoe vaak hoorde ik over precisie bombardementen, ook toen al. Maar 1 miljoen Irakezen verloren hun leven.
- Hoe komt het dagelijks nieuws eigenlijk bij ons? Kunnen daar belangen bij zitten? En wie hebben deze belangen eigenlijk?
DE HINDI BINDI CLUB
Dit is een van mijn feel good books. Ik heb het boek nu meerdere malen gelezen en ik geniet er nog steeds van. Ik maakte er eerder een uitgebreid verslag van: gerikleurrijk/voor-mijn-boekenproject-2021-las-ik
BOEKEN PROJECT 2023
De Vrijdagavond Vriendinnen Club - Kate Jacobs
Er groeit een boom in Brooklyn - Betty Smith
Bestemming Parijs - Mirjam Mieserius
Een Zomer in Venetië - Nicky
De Zeven Zussen - Lucinda Riley
Schaduw - Lucinda Riley
Storm - Lucinda Riley
Pearl - Lucina Riley
Chansons - Matthijs van Nieuwkerk en Rob Kemps
Het Koetshuis - Karin Quint
De Kleur van Thee - Hannah Tunnicliff
De Paradijsvogelbloem - Margot Berwin
De Boekwinkel op de Hoek - Annie Darling
De Bibliotheek van Verboden Boeken - Brianna Labuskes
Jane Austen, onder 4 ogen - Anke Werker
De Kolossus van Maroussi - Henry Miller
De Hindi Bindi Club - Monica Pradhan
Mijn Boekhandel in Cairo - Nadia Wassef
Op zoek naar de vijand - Bette Dam
.jpg)
