Tuinperikelen.

 Ik lees nu de biografie die Deirdre Bair schreef over Simone de Beauvoir. Vandaag en morgen ga ik er een blogje over schrijven. Want o, o, o, het houdt me bezig. 

Rechts de van boven uitgelopen Acacia en links de Siberische Iep, nu een plek voor een hangplant

Ik zit lekker in de tuin. De tuin is nu op zijn mooist. En "ineens" is alles er weer. Net zoals alles "ineens" groen is buiten. Ik herinner me nog goed de kale grond in de winter. Elke dag liep ik er over heen om de vogels eten te geven. Ik dacht vaak, is het echt straks weer groen? En dan, met een intense kracht, ja, daar is alles weer. Sinds we jaren geleden alle oude coniferen in de tuin lieten weghalen is de tuin totaal veranderd. Ik laat boven komen wat maar wil. Maar vorig jaar en dit jaar ben ik druk bezig met snoeien. Want behalve schattige plantjes en gecultiveerde planten die ik kocht en er tussen zet komen er "bomen" op. Vorig jaar haalde ik dacht ik alle scheuten weg, maar 2 ontsnapten me. En zo stond er ineens een uitgegroeide Siberische Iep in onze tuin. Ook was de Acacia weer uitgelopen, nadat hij gekapt was. Ik zag visioenen van enorme bomen na enkele jaren. Salem zaagde ze om. Tot mijn stomme verbazing groeit er nu "van alles" groen boven in. Dit snoeide ik ook al een keer bij. 

Een beginnende Amerikaanse Eik

Een vriendin liep door onze tuin. Zij is aan nette tuinen gewend. Ze keek en zei, dat zijn Amerikaanse eiken. We keken het na op Google en ja, 3 Amerikaanse eiken. Ze zijn wel mooi. Maar ik ga ze echt snoeien.

Ik dacht altijd dat snoeien onzin is, maar ik weet nu beter.