Wat is dit een fantastische biografie van Deirdre Bair over Simone de Beauvoir. Ik wil het boek nu echt zelf ook hebben. Tot mijn verbazing zie ik dat het te koop is voor 15 euro. Het verhaal hoe de biografie tot stand is gekomen is al heel mooi.
Het boek leest alsof ik er zelf bij ben, het is de tijdgeest die ze beschrijft en minutieus worden de stappen die Simone de Beauvoir in het leven neemt uitgeplozen. Leuk is ook te weten dat Simone zelf gesprekken met de biografe voerde. Ik geniet van het boek. Ik ken 1 andere biografie die ik net zo mooi vind en dat is Benson's biografie van John Steinbeck.
Ik ben ondertussen bij de tijd na WO II aangekomen. Ik ben nu veel meer te weten gekomen over het karakter van Simone de Beauvoir. Ik las er al wel wat over in de autobiografieën die de Beauvoir zelf schreef, maar nu wordt het me duidelijker. Als kind is ze koppig en kan ze ernstige driftbuien krijgen. Als puber wordt ze plomp en onhandig. Heeft een scherp verstand. Ze wil niet leren naaien of koken. Vader zegt: "je bent lelijk". Altijd als laatste gekozen bij sport en spel op school. Als ze ouder wordt gaat ze er beter uitzien en nog later zal zij worden beschreven als een schoonheid. Ouders kunnen haar geen bruidsschat geven. Ze zal het zelf moeten doen. Simone gaat haar moeder ontwijken en zwijgt. Gevecht met moeder om een "bob" kapsel te mogen. Kinderen die bij de familie van haar vriendin Zaza over haar praten: "Simone is een zielig, arm meisje, met een domme vader die al zijn geld en spullen kwijt is. Zij is ongelovig".
Wanneer ze in de puberteit komt gaat ze naar de bibliotheek, maar wat moeder niet weet ook naar bars. Simone zal haar hele leven een flinke drinker zijn. Ze verdraagt drank goed, maar regelmatig wanneer ze aan haar tax komt zal ze in huilbuien uitbarsten. Ze huurt een kamer bij haar oma, dit om meer vrijheid te krijgen van het rigide huis van haar ouders. Daarna heeft ze in verschillende hotels gewoond, ze huurde hier een kamer. Ze zag ze er onverzorgd uit, vlekken op kleren, ladders in kousen. Mensen omschrijven haar als groot, luidruchtig, onbeheerst met een scherpe stem. Ze weet zich in haar jonge jaren vaak geen houding te geven. Staan 2 mensen te praten, dan mengt zij zich er tussen, zonder zich af te vragen of dit uitkomt.
Zij regelde alles, voor haarzelf, maar vooral ook voor Sartre. Sartre komt vaak met ideeën, maar omdat hij heel weinig praktisch is, organiseert Simone alles. Tickets voor reizen, maar na WO-II beginnen ze een links georiënteerde krant Les Times Modernes. Hij had het idee en het enthousiasme, maar toen het eerste nummer moest verschijnen was hij op reis. Simone moest alles regelen. Het was vlak na WO-II, er was papierschaarste, dus dat moest ze regelen, afspraken met kunstenaars en wetenschappers die stukken voor de krant moeten schrijven, contact met de uitgever etc. Daar kwam bij dat Sartre het moeilijk vond om nee te zeggen. Hij wilde naar anderen niet onaardig zijn. Simone had hier geen moeite mee. Zij hield mensen van hem weg, zorgde dat hij zo comfortabel mogelijk kon leven, kon schrijven, kon denken.
Al lezend komt de vraag bij mij naar boven: "Wanneer Simone nu zou leven zou er dan gedacht worden aan een vorm van autisme?" Ik zoek eens op Google en vind 2 sites. In de biografieën die ik lees komt deze vraag niet naar boven
