K L E U R R I J K: 10/29/16

zaterdag 29 oktober 2016

Mijn biografieproject 2016 Gertrude Bell "Al Khatoun".

Ik heb voor mijn biografieproject een boek gelezen over een heel bijzondere vrouw, Getrude Bell. Het boek is van mijzelf. Ik las het jaren geleden al eens. Ik had ineens weer heel veel zin het opnieuw te lezen. We horen zoveel over Syrië, zoveel ellende en eerlijk gezegd begrijp ik heel weinig van de achtergronden. Ik herinnerde me dat ik indertijd gelezen heb dat in Irak en Syrië zomaar willekeurig grenzen waren getrokken zonder rekening te houden met de volkeren die er woonden en dat Gertrude Bell heel erg veel van Irak/Mesopotamië hield. Ik dacht ik ga het opnieuw lezen.

Gertrude werd in 1868 geboren in Engeland. Haar grootvader had een fortuin verdiend als ""ironmaster""met zijn metaal- en chemische fabrieken. Het was het tijdperk van de industriële revolutie en er was een gigantische vraag naar metaal. Het was ook het Victoriaanse tijdperk waarin vrouwen geacht werden de engel in huis te zijn. In haar latere jaren werd Gertrude ""Khatun"" genoemd, het Perzische woord voor Koningin, dat was ze veel meer dan een engel. "Al Khatoun" (a Lady of the Court who keeps an open eye and ear for the
benefit of the State

Gertrude studeerde aan de Lady Margaret Hall, Oxford University. Een van de weinige universiteiten waar vrouwen werden toegelaten. In dezelfde tijd zat Virginia Woolf zich thuis te verbijten dat haar broer wel en zij niet naar een universiteit kon. Gertrude sloot haar opleiding met een first class honours degree af. Ze studeerde geschiedenis, archaeologie.

Daarna begon een periode waar ik verbijstert over las. Ze reisde. Ze reisde binnen Engeland, binnen Europe. Overal werd ze met open armen ontvangen. Ik lees over een aaneenschakeling van bals, partijen, uitnodigingen die ze kreeg van de groten der aarde. Ambassadeurs, generaals, koningen, vrouwen van......alles en iedereen nodigde haar uit. Alle deuren openden zich en zij bewoog zich er met gemak en vermaakte zich uitstekend, de enorme luxe. Ze leerde en passant ook nog even de taal van het land. Zij heeft 2 maal een reis om de wereld gemaakt.

Maar toen ging zij haar oom bezoeken die ambassadeur was in Perzië (het huidige Iran). Ze was op slag verliefd op het land, de mensen, de Oosterse cultuur. Zij studeerde er de taal Farsi. Weer terug in Engeland vertaalde zij een beroemd gedicht uit Perzië op een manier waar ze door hedendaagse Iraniërs nog om wordt geprezen.

Wat ik niet zo goed begrijp is waarom zij tegen de suffragette beweging was. Zij werd zelfs secretaris van de

British Women's Anti-Suffrage League.

Tijdens een tweede reis naar Perzië werd ze verliefd op Henry Cadogan. Zij verloofden zich. Zij stuurde een brief naar haar vader met de vraag in te stemmen met hun huwelijk. Maar zijn antwoord hield het bevel in dat ze direct terug naar Engeland moest komen. Wat ze deed. Nier lang daarna zou Henry overlijden aan pneumonia.

Gertrude stort zich vanaf nu op bergbeklimmen en zij wordt 1 van de beste vrouwelijke beklimmers. Ze begon ook trektochten te maken door het Midden Oosten. In die tijd bestond er geen Syrië of Irak. Deze gebieden vielen onder het Ottomaanse rijk (Turks). De Arabieren die er woonden hadden nauwelijks een nationaal besef. Men behoorde tot een bepaalde stam en daar haalde men een sterke en trotse identiteit vandaan. Gertrude leerde vloeiend Arabisch spreken. Zij kon daardoor met de mensen die ze tijdens haar trektochten ontmoette spreken en begrijpen. Zij reisde op zich met een zekere luxe, een badkuip, een zilveren sigarettendoos. Zij had een Arabische bediende die haar overal volgde en zij zorgde ook goed voor hem, bijvoorbeeld tijdens ziektes stond zij pal naast hem. In 12 jaar tijd doorkruiste ze de woestijn 6 keer. Zij maakte overal foto's en bezocht alle archeologische opgravingen die er gaande waren. Zij werkte zelf ook als archeologe. ac.uk/blog//gertrude-bell-and-hatra-iraq theposthole/ Gertrude Bell and Archaeology in Iraq

She published her observations in the book Syria: The Desert and the Sown published in 1907 (William Heinemann Ltd, London). In this book she described, photographed and detailed her trip to Greater Syria's towns and cities like Damascus, Jerusalem, Beirut, Antioch and Alexandretta. Bell's vivid descriptions opened up the Arabian deserts to the western world. In March 1907, Bell journeyed to the Ottoman Empire and began to work with the archaeologist and New Testament scholar Sir William M. Ramsey. Their excavations in Binbirkilise were chronicled in A Thousand and One Churches.^[14] In 1907, they discovered a field of ruins in northern Syria on the east bank of the upper course of the Euphrates to the steep slope of the former river valley. From the ruins, they created a plan and described the ramparts: "Munbayah, where my tents were pitched – the Arabic name means only a high-altitude course – was probably the Bersiba in Ptolemy's list of city names. It consists of a double rampart, situated on the river bank."^[15]In January 1909, she left for Mesopotamia. She visited the Hittite city of Carchemish, mapped and described the ruin of Ukhaidir and finally went to Babylon and Najaf. Back in Carchemish, she consulted with the two archaeologists on site. One of them was T. E. Lawrence, assistant to Reginald Campbell-Thompson. Her 1913 Arabian journey was generally difficult. She was the second foreign woman after Lady Anne Blunt to visit Ha'il. wiki/Gertrude_Bell

Zij wordt nog 1 keer tot over haar oren verliefd op Major Dick Doughty-Wylie. Hij is getrouwd. Gertrude verwacht dat hij zal scheiden en met haar zal trouwen. Hij werd gedood bij Gallipoli in 1915.

Dan breekt de 1-e Wereldoorlog uit en alles veranderd. De Turken hebben de kant van de Duitsers gekozen. Engeland heeft Egypte als kolonie en aast samen met Frankrijk op wat nu Syrië en Irak heet. De Engelse regering is op zoek naar iemand die kennis heeft van dit gebied en wie heeft dit meer dan Gertrude? Gertrude wordt uitgenodigd om rapporten te schrijven over haar bevindingen, over haar kennis met betrekking tot de verschillende stammen. Haar kennis met betrekking tot topografie en haar bekendheid met de machtigen onder de Arabieren. Er wordt een Arabisch Bureau opgericht in Cairo waar zij gaat werken. Haar rapporten zijn kristal helder. Het is niet altijd zo dat zij naar de mond praat van de machthebbers. Zo waarschuwt zij hen voor de verdeeldheid tussen Koerden, Soennieten en Sjiieten. Zij is ook tegen de Balfour declaratie die een zionistische staat in Palestina goedkeurt. (Tot die tijd viel Palestina ook onder het Ottomaanse rijk.

Under the face of the Sphinx are (left to right) Winston Churchill (in sunglasses), Gertude Bell and T.E. Lawrence, the most influential of the 39 delegates gathered in Cario for the conference on the Middle East.

Gertrude Bell (second row, second from left) at the 1921 Cairo Conference. (Photo: Author Unknown, Public Domain via Wikimedia Commons)

She was not too impressed by the machinations of British London-based politicians, and was particularly critical of the Sykes-Picot treaty and Lord Balfour’s Declaration:- “… if only people at home would not make pronouncements how much easier it would be for those on the spot”. She was a major driving force behind the creation of the Hashemite dynasties in what are now Jordan and Iraq , including through

becoming a close confidant of (soon-to-be) King Faisal,
playing a significant role in the 1919 Paris Peace Conference,
writing what was later considered a masterful 1920 official report, Self Determination in Mesopotamia.
writing another very influential report – also in 1920 - entitled Review of the Civil Administration of Mesopotamia;
playing a vital role at the 1921 Cairo conference convened by Winston Churchill to determine the boundaries of the British mandate and nascent states such as Iraq. (Among other things the protocol fixed Iraq's frontiers with Jordan and Saudi Arabia and, more importantly, with Turkey. It left unsolved, however, the question of the former Mosul vilayet with its Kurdish population.) Hier historische foto's. cliohistory./cairo

Gertrude merkt op een gegeven moment op: "De Arabieren werd een onafhankelijke staat beloofd met een adviserend Engeland. Ze kregen een door Engeland gestuurde staat met Arabisch advies.

Na alle intriges, alle diplomatie wordt het Koninkrijk Irak uitgeroepen. Met Faisal I als koning. Gertrude kent de koning heel goed en steunt hem zoveel als ze kan. Haar invloed verminderd hierna. Maar er komt iets nieuws. De oudheden die opgegraven worden werden meegenomen naar het land van de archeologen. Hier wilde Gertrude een stokje voor steken.

Bell helped establish what is now the Iraq Museum. She wanted to help preserve the country’s heritage. In 1922, Bell was named the director of antiquities by King Faisal and she worked hard to keep important artifacts in Iraq. Bell aided in the crafting of the 1922 Law of Excavation. A few years later, the museum opened its first exhibition space in 1926. She spent the final months of her life working on the museum, cataloguing items found at Ur and Kish, two ancient Sumerian cities. Bell died on July 12, 1926, in Baghdad.

Dan gaat Gertrude op een avond naar bed. Ze geeft haar bediende wat aanwijzingen voor de volgende morgen. Ze neemt wat slaappillen. De volgende dag wordt ze gevonden, ze is overleden.

She died from an overdose of sleeping pills in her Baghdad home, just two days short of her 58th birthday. Known and respected as "Al Khatoun" by the Iraqis, her funeral and subsequent burial in the city's Bab-al-Sharji district was widely attended. (bio by: Nikita Barlow)