donderdag 29 februari 2024

Autotochtje, bloeiende bomen, een boekwinkel en nog meer leuke winkels.


 Meerdere keren zag ik dit gisteren
Bomen en struiken die in bloei staan
Ik had het nog helemaal niet verwacht

Een vriendin en ik maakte nu voor de tweede keer een autorit naar Bemmel
We zijn vorig jaar met de traditie begonnen
Bemmel is een mooi dorp in de gemeente Lingewaard 

Op naar de Toren van Bemmel (Toren van Bemmel)


Ik kocht twee boeken
Ik hoorde Adriaan van Dis op de tv 
Een vlammend betoog houden over zijn nieuwe boek, het sprak me aan
Toen we naar de winkel toereden dacht ik al, dat boek koop ik

Mijn vriendin daagde me uit er nog een te kopen
Het werd, een biografie over Mata Hari en de tijd waarin zij leefde

We maakten een wandelingetje langs de dijk

En toen een smal paadje naar beneden

Langs mooie huizen, een kerkje, tuinen




In de heel leuke winkel Makers-en-merken kocht ik dit 
Ik heb nog allerlei geurtjes, maar was het houdertje kwijt
Het ruikt nu heerlijk in huis


En bij een heel mooie bloemenwinkel kocht ik deze plantjes
Ze staan nu op de rekjes bij de voordeur


Het was een dag met een sterretje
(Deze opmerking las ik lang, lang geleden in een meisjesboek en ik denk het nog steeds, wanneer een dag mooi is)

zondag 25 februari 2024

Heel langzaam komt de lente........


Van de week liep ik naar de apotheek, altijd een leuke wandeling naar de wijk waar we vroeger woonden. Wanneer ik een voet buiten de deur zet zie ik een zee aan krokussen. 

Deze maakt me altijd in het bijzonder blij, precies op de hoek van het huis, ieder jaar kijk ik weer, komt hij......zal hij komen?


Naast het huis nog heel erg winter

Maar dan zie ik 

 
En dit...even goed kijken 😊 narcissen


Wat is februari mooi
Het allereerste begin van een lente
Tere bloemetjes en een voorzichtig begin van knoppen aan bomen

Op de terugweg zie ik iets grappigs
Hij is hoger dan de huizen


Et staan twee van deze flats
Iedere keer vind ik het leuk er langs te lopen
Zoveel levens, zoveel gezinnen


Thuis zijn we druk aan het tekenen en schilderen
Hier is Salem bezig


Hier staat nog een tekening van Salem
En een min of meer mislukte kat van mij, hij is nog niet af


Wat zie ik verder? Ja een kip
Langzaam zoek ik lentespulletjes bij elkaar


En ....................ze liggen er weer in de winkel 


dinsdag 20 februari 2024

He, gelukkig, het lukt weer.....



Na de kerst periode waarin ik altijd kerstkaarten teken en schilder
Een hele periode niets...........
Ik was wel bezig, maar alles mislukte
Bovendien......
Wat kan ik schilderen?

Ineens dacht ik, stop eens.....
Ik wil zo graag schilderen, doe het dan ook
Schilder weer wat je altijd zo leuk vond
WERELDMENSEN


Ik vind het zo mooi dat er zoveel verschillende culturen zijn
Dat wij zoveel vormen kunnen vinden, zoveel kleuren
In onze kleren, hoofdtooi, ons uiterlijk
Er is zoveel prachtigs te vinden

Ga daar weer mee aan de slag


En het was superleuk, genieten

Ik schilderde dit Nepalese jongetje vaker


Vroeger schilderde ik veel groter, 1 meter bij 70 cm. Dat kwam voort uit een afspraak die ik maakte met mijn vestigingsmanager. 

Wij maakten altijd afscheidsmappen wanneer een collega afscheid nam. Ik schilderde dan altijd iets. Zij vroeg, kun je ook groter schilderen? Ik zei, ik kan het proberen. Toen dit lukte sloot ze een contract met me af. Ik zou elke 4 maanden een nieuw schilderij ophangen. Het was zo'n stimulans.


Hier een voorbeeld, mijn schilderijen boven de receptie


Ik zou opnieuw weer groot willen schilderen, maar........
Kennen jullie dat?
 Duizend redenen om iets wat je graag wilt niet te doen
Maar goed, de wens is er

Maar nu schilderde ik 3 kaarten van wereldkinderen



En ik ben nu begonnen met twee portretten van Frida Kahlo

maandag 12 februari 2024

Vandaag.........

Netanyahu wil Rafah innemen met zijn leger, de grensplaats met Egypte, waar anderhalf miljoen Palestijnen naar toe gevlucht zijn in en in erbarmelijke toestand verkeren.

  • Wat wil hij eigenlijk (ik denk met angst in mijn hart) de grens met Egypte forceren zodat de Palestijnen de Sinaï in stromen? Een woestijn, waar niets is?  Palestijnen voortaan het probleem van Egypte?
  • Biden begint eindelijk kritiek te leveren op "Bibi". Ik lees in de Washington Post dat Biden en Netanyahu al heel lang vrienden zijn, maar dat Biden altijd wel tegen Bibi zegt: "ik hou van je maar wat heb ik een hekel aan je streken!". 
  • Biden en "Bibi" hebben gisteren met elkaar getelefoneerd. Vast geen leuk gesprek.
En nu, wie van alle mensen gaat vandaag naar Israël? 
Rutte
  • Rutte spreekt vanmorgen met "Bibi" en vanmiddag met een Palestijnse leider.
  • Ik hoor het nergens genoemd worden.......maar de vraag komt bij mij op.......
Is het een vuurdoop?

Nl..........Netanyahu tegenhouden?
Brengt hij dit tot een goed einde?
Is Rutte dan het nieuwe hoofd van de NATO?

    zondag 11 februari 2024

    Voor mijn boekenproject 2024 las "Jagtlust" van Annejet van der Zijl.


    Ik reserveerde het boek bij de bieb. Ik keek vreemd op toen ik het ophaalde, had een ander boek in gedachten. Het blijkt, er zijn twee boeken over dit onderwerp. Een biografie, die ik wilde lezen en het boek dat ik nu in handen hou is eigenlijk meer een biografie van een huis.........Maar, ook dit is leuk. En de biografie over de dichteres reserveer ik later.

    Ik ken de Bloomsbury Circle, verrukkelijke verhalen rond de groep kunstenaars en wetenschappers in het Londen in de eerste helft van de 20-e eeuw. Virginia Woolf, Vanessa Bell, Lytton Strachey en meer. Ik ken de verhalen rond de Amerikaanse Gertrude Stein die haar Parijse huis openzette voor schrijvers en kunstenaars. O. a Picasso en Hemingway waren kind aan huis. Maar de verhalen over het Nederlandse Jagtlust, ik ken het niet. Hoog tijd me erin te verdiepen. 

    Centraal staat de dichteres "Fritzi", voluit Fritzi ten Harmsen van der Beek (1927-2009). Zij is de dochter van de illustratoren Eelco ten Harmsen van der Beek en Freddie Langeler. De vader werd beroemd door de strip Tiels Flipje, het fruitbaasje van Tiel.

    Het verhaal van Jagtlust vind plaats in de 50-er jaren. Nederland is in opbouw, dingen verkrijgbaar op de bon, de pil bestaat nog niet, Fritzi raakt zwanger. 

    In 1950 gaat Harmsen van Beek samenwonen met haar minnaar Eric de Mareschal, student Geologie en afkomstig uit een geslacht van oude landadel. Zijn oudere broer heeft het erfrecht over de familiale landbouwgronden: De Mareschal heeft dus geen erfenis te verwachten. Ze hebben het niet breed. Frederike raakt zwanger en haar vader overreedt haar tot een huwelijk, omdat een ongehuwde moeder het in het katholieke Frankrijk moeilijk zal hebben. In de zomer trouwen ze en er wordt feest gevierd in zowel Parijs als Blaricum. Vlak daarna wordt baby Gilles geboren. Aanvankelijk is Harmsen van Beek gelukkig en optimistisch.

    Na de dood van haar vader in 1953 jagen Fritzi en haar broer Hein het familiekapitaal, dat haar ouders verdiend hadden er in snel tempo doorheen. Fritzi staat met lege handen en besluit het huis te kraken waar zij af en toe langs loopt. De eigenaar vindt het eigenlijk wel goed, ziet haar als iemand die het huis en de tuin bewaakt. Maar wanneer hij de grond en het huis verkoopt aan de gemeente Amsterdam krijgt Fritzi daarmee te maken. De gemeente weet ook niet zo goed wat zij met het vervallen pand moeten en verhuren het aan haar voor 200 gulden per maand. 

    Onder meer Remco Campert, Gerard Reve, Bernlef, Gerrit Komrij, Peter Vos, Ramses Shaffy, Cees Nooteboom, Bert Schierbeek, Louis Lehmann, Jan Vrijman, Frits Müller, Jan Sierhuis, Ed van der Elske komen over de vloer. Het verhaal van Remco Campert is mooi. Fritzi en hij ontmoeten elkaar op een boekenbal, liefde op het eerste gezicht, hij gaat gelijk met haar naar Jagtlust en blijft er wonen. Het huis is armoedig en in verval. Wanneer het regent staan er overal pannen om het water op te vangen. Er zwerven veel katten door het huis, kamers zijn door allerlei mensen bezet, drank vloeit rijkelijk. Wanneer Remco er na een poos weggaat is het niet omdat hij niet meer van haar houdt, nee.... het is omdat hij er niet aan schrijven toe komt. 

    Jagtlust groeide uit tot een ontmoetingsplaats van de zogenaamde 'Leidsepleinscene', een bonte verzameling van Amsterdamse dichters, schrijvers, journalisten, acteurs en schilders, onder wie Simon VinkenoogTheo SontropEd van der ElskenRijk de GooyerCees Nooteboom en G.K. van het Reve. Tijdens de bijeenkomsten stond niet zo zeer de artistieke creativiteit centraal, maar men kwam naar Blaricum om te drinken, te vrijen, te slapen en op het dak in de zon te zitten. beeldbankblaricum

    Met haar hese stem, haar enorme ogen en haar verslavende, volstrekt oorspronkelijke taalgebruik en gedachtegangen was ze net champagne: bubbelend en bruisend, zich onttrekkend aan elk stereotype van het klassieke vrouwtje. Ze paarde opperste chic aan een totaal gebrek aan gêne en een grote arrogantie aan de opperste onzekerheid, zodat je nooit wist wat je van haar kon verwachten. Maar je vergaf haar alles, want ze had ook iets ontroerends kwetsbaars en hulpeloos over zich. boeken/annejet-van-der-zijl

    Fritzi wordt door uitgevers 1 van de beste dichteressen van Nederland genoemd. O.a. van Oirschot is kind aan huis en tracht haar te bewegen te publiceren. Wanneer hij een kast opent, vallen er veel beschreven velletjes papier uit. Uiteindelijk gaat zij overstag  maar zij heeft altijd een bloedhekel aan publiciteit gehad. Zij wilde gewoon de dingen doen die zij fijn vond, dichten en kleine figuurtjes met divers materiaal in elkaar zetten. 

    Las ik het boek met plezier? Ja en nee. Natuurlijk is het leuk om over al deze mensen te lezen. Maar "iets" maakte dat ik het niet zo leuk vind. Kwam dit doordat het een aaneensluitend feest was met zuippartijen en uitspattingen? Werd er ook gewerkt?

    Toevallig kom ik deze site tegen: de-gids/herinneringen-aan-fritzi-ten-harmsen-van-der-beek Maar toen ik Jagtlust eens ter sprake bracht bij Ferdinand Langen, keurde hij het resoluut af. Ik had een gevoelige snaar geraakt. Het was een populair boek, maar veel was bezijden de waarheid. Of het was een tikkeltje respectloos tegenover de betrokkenen. 

    Het beeld van het met beschonken schrijvers afgeladen landhuis is overigens niet zozeer de schuld van Annejet van der Zijl, zegt Meijer: “Zij beschikte nou eenmaal niet over alle bronnen.” Zelf was Meijer de eerste die volledige toegang had tot het archief van Harmsen van Beek. De gigantische literaire nalatenschap bestaat uit tientallen dozen, waarvan alleen al elf dozen met honderden brieven, bijvoorbeeld van Charlotte Mutsaers, Cees Nooteboom en Gerard Reve. Ruim twee jaar was Meijer wekelijks te vinden in het Literatuurmuseum om te spitten in de correspondentie en aantekeningen van de dichter. hpdetijd/biograaf-harmsen-van-beek/

    Deze kennis maakt dat ik nu echt de biografie moet lezen, wil ik een volledig beeld krijgen

    BIOGRAFIEPROJECT 2024

    Jagtlust - Annejet van der Zijl

    donderdag 8 februari 2024

    Het begin van februari, een geel knopje en eindelijk.........een wit klokje.


     Ieder jaar kijk ik er naar uit
    De kleine, gele knopjes van de gele kornoelje in onze voor en achtertuin
    Eerste voorbodes van de lente

    En kijk, twee nog een beetje koukleumende blauwe druifjes

    Binnen in huis bloeien, eindelijk..............sneeuwklokjes

    Ja, zo werden ze genoemd in de winkel 

    Want er kwamen geen klokjes, wel een enorm lange groene spriet

    En nu, bovenin, een schattig, wit klokje


    De winterviolen houden zich aan de "afspraak", ze bloeien gedurende de winter


    En ja, een beetje regen


    dinsdag 6 februari 2024

    Boekenproject 2024, De dochter van de Verhalenverteller van Saira Shah.


    D
    it boek heb ik al lang in de kast staan zonder het te hebben gelezen. Nu deed ik dit wel. En ik ben .......ja wat, geschrokken, verbaasd? De schrijfster is freelance journalist en werkte o.a. bij CNN. Zij is een kind van een Afghaanse vader en een Indiase moeder. Haar ouders vluchten naar Engeland en bouwden daar een nieuw leven op. De vader vertelt zijn dochters altijd verhalen over Afghanistan. De schrijfster geeft aan dat hun stamboom terugloopt tot de dochter van profeet Mohammed. Afghanistan ontwikkelde een eigen vorm van de Islam. De familie bezat indertijd een uitgestrekt landgoed in Afghanistan en was machtig. Toen de Engelsen Afghanistan veroverden begon de narigheid. Haar overgrootvader verzette zich. In de verhalen die ze als kind hoorde, hoorde ze over de prachtige huizen, de rozentuinen en ze denkt: "Ik ga er later als ik groot ben naar toe". En zo gebeurd. Als 21 jarige gaat zij naar India waar haar verdreven familie woont. 

    In een interview lees ik: 'Er leven twee mensen in mij. Net als een stel dat zelden spreekt, zijn ze niet compatibel. Mijn westerse kant is een gevoelige, liberale pacifist uit de middenklasse. Mijn Afghaanse kant kan ik alleen maar omschrijven als een roofzuchtige roofridder. Het zwelgt in bloedvergieten, glorieert in risico's en zal niet bang zijn.' Ze legt verder uit: 'Ik denk dat het heel belangrijk voor mijn vader was dat we niet opgroeiden met het gevoel dat we nergens bij hoorden. Hij wilde dat we een metaforisch thuisland zouden hebben, dus creëerde hij een gemeenschap van verhalen. Het enige dat me verbaasde, was hoe verbaasd en geschokt hij was toen ik me op mijn 21e omdraaide en zei: "Nou, daar ga ik heen, als ik daar vandaan kom".' In 2013 publiceerde ze de semi-autobiografische roman The Mouse-Proof Kitchen.

    Hier komt ze terecht in een andere cultuur. Ze komt onder de bescherming van haar oom. Deze ziet het als zijn taak haar uit te huwelijken. Hier ontkomt zij aan. Wanneer zij een andere keer er weer naar toe gaat gebeurt er iets wat mij versteld doet staan. Zij verkleedt zich als een jongen en haar oom heeft dit niet door..........??? Die oom krijgt een nichtje op bezoek............maar wanneer hij op reis gaat dan heeft hij niet in de gaten dat er een hem onbekend jongetje meegaat.......? Zo komt zij terecht in allerlei avonturen in Afghanistan. 

    In een interview lees ik: Ik ben vrij stellig over dingen die ik wil doen. Ik wil ergens heen kunnen. Ik wil mensen kunnen ontmoeten. Ik wil dingen kunnen zien. En om dat te doen moet ik vals spelen, echt waar. Ik denk dat ik ermee begon toen ik zeventien was. Ik trok er een beetje overheen, een beetje, op mijn oom. Ik verkleedde me als jongen en hij was een beetje verstrooid... Het is interessant met hoeveel je weg kunt komen, zelfs in echt, echt gereglementeerde culturen. Soms in meer gereglementeerde culturen dan in lossere culturen – sommige dingen glippen gewoon door de radar van mensen, omdat ze nog nooit zijn uitgedaagd of omdat ze die situatie nog nooit eerder zijn tegengekomen. En ze merken het niet. Het is een heel, heel vreemd iets. Als je opstaat en met spandoeken zwaait en schreeuwt en zegt: "Ik sta hiervoor", en genoeg van jullie doen het - zoals anti-Vietnam-oorlogsdemonstranten of zoiets - plotseling kom je op de radar en dan beginnen mensen zich tegen je te verzetten. Maar als je jezelf ondefinieerbaar kunt maken, kun je door gaten sluipen...Saira Shah Interview (auteur van The Storyteller's Daughter) (identitytheory.com)

    Ik lees een aaneenschakeling van geweld waarin zij terecht komt. Het is de periode dat de Sovjet Unie Afghanistan bezet heeft. De Moedjahedien krijgt zware wapens, o.a. Singer raketten van de USA. Hiermee kun je een vliegtuig uit de lucht schieten. Als man verkleedt trekt ze met de Moedjahedien mee de bergen in. Lange, uitputtende bergtochten, vol ontberingen. Op een gegeven moment worden ze onder vuur genomen. De beschrijving die ze hiervan geeft is beeldend, ze verliest haar angst, als mechanisch trekken ze verder. Soms komen ze door dorpjes waar de dorpelingen hen geen eten en drinken willen geven. Helemaal tegen de aard van de Afghanen in, gastvrijheid staat voorop. Maar de dorpelingen hebben al zoveel meegemaakt en wensen hen zo snel mogelijk weg.

    Ben ik door dit boek de situatie in Afghanistan beter gaan begrijpen. Eigenlijk niet. Ik heb alleen nog maar meer vragen.

    Ik vraag me af wat Saira Shah momenteel doet. ik leg het eens voor aan AI-Copilot met GTP 4 ,via de zoekmachine BING. Dit krijg ik als antwoord:

    Saira Shah is een Britse auteur, verslaggever en documentairemaker. Ze produceert, schrijft en vertelt actuele zakenfilms. Ze heeft verschillende prijzen gewonnen voor haar werk, waaronder een BAFTA-prijs voor Current Affairs voor haar documentaire “Death in Gaza”. Op dit moment heb ik geen informatie over wat ze momenteel doet.

    MIJN BOEKENPROJECT  2024

    Reizen met Charley - John Steinbeck

    Reizen zonder John - Geert Mak

    De dochter van de Verhalenverteller - Saira Shaw

    zaterdag 3 februari 2024

    Januari is voorbij.


    JANUARI IS VOORBIJ

    31 dagen na Oud en Nieuw, hoe was het ook al weer?

    Foto's helpen me het te herinneren

    • Het mooie zilverkleurige licht, ineens is het er weer. Ik hou hier van, het licht zie ik buiten, maar ook in het huis. Zodra de zon schijnt is het weg, de kleur is dan warmer. 
    • O ja, het sneeuwde eventjes. Poedersneeuw, leuk om te zien vallen, het bleef misschien 1 dag liggen. 
    • De winterviooltjes op de tuintafel gingen hangen. Ik dacht, o, verdorie, dat gaat fout. Maar, nee, ze staan weer fier rechtop. Ik vind het zulke leuke bloemetjes, ze maken blij. 
    • O ja, het water in de rivieren stond heel hoog. Ook niet zo ver van ons huis stonden de uiterwaarden vol water.
    • Ik bakte heel wat keren krentenbrood, Salem vindt het heerlijk. Ik maakte regelmatig boerenkool, vindt vooral ik heerlijk, maar Salem vindt het zeker niet vies. 
    • Ik wandelde weer meer. Ben ik echt een beetje trots op. Ik doe het vooral vanwege mijn gezondheid. Ik weet hoezeer wandelen helpt me goed te doen voelen. Ik trek me de situatie in Gaza erg aan, keek veel naar Al Jazeera, bij het eenjarig onderzoek bij de dokterspost bleek mijn bloeddruk ernstig verhoogd te zijn. De assistente raadde aan, wandel meer. Ik nam het serieus, kijk minder naar deze zender, het voelt een beetje alsof ik de mensen daar in de steek laat, maar mijn bloeddruk is na 3 maanden weer redelijk. 
    • Ik volg de binnen-en buitenlandse politiek nog wel op de voet. Ik ben "X" meer gaan gebruiken.  "X' is deels een vat vol ellende. Maar er zijn ook mensen met zulke interessante pages. 
    • Wandelen is zo heerlijk, ook nu. Het is dor, de natuur, heel erg dor. Zo verbazingwekkend dat alles straks weer groen is. De bomen zijn prachtig. Hun structuur, hun kracht, hun grootsheid, de verscheidenheid aan de vormen van de takken. Zo mooi. Natuur is hier in de stad al zo vol variatie. Bomen geven mij een heerlijk gevoel.
    • Ik wilde wel schilderen, maar alles mislukte. 
    • Het lezen gaat goed, ben ik blij mee.
    • Ik geniet nog steeds van mijn wandelingen door New York via YouTube.
    • Ik deed mee aan de vogeltelling. Ik zag de normaal in de tuin komende vogels, nadat ik voedsel op de tafel heb gelegd, duiven, een gaai, een ekster, kraaien, kleine vogeltjes en dan ineens ik zie iets roods, wat zie ik nu? Het dringt door, ik zie een specht. Zie ik bijna nooit. Wat harstikke leuk. Ik wil een foto nemen, maar de batterij is op, ontdek ik, net nu, vervelend. Ik maak een fotootje met mijn mobiel. 
    • En...... ineens zie ik een polletje in bloei staande krokussen in de tuin. Ik zie nu ook 2 blauwe druifjes voorzichtig naar boven kruipen. 
    • Ik vind het leuk om buiten te volgen wanneer de stadslichten uit en aangaan. Behoorlijk snel worden de dagen al langer.
    • En nu, februari,,,,,,,,,, een nieuwe maand, nieuwe mogelijkheden.

    Zielig fotootje van de specht

    .

    .

    Boekenproject 2014

    Boekenproject 2014

    Boekenproject 2015

    Boekenproject 2015