dinsdag 28 februari 2017

Nog even over februari.


Vandaag de laatste dag van februari
Hoe was deze maand ook al weer?
  • Ik ging naar Intratuin en kocht lentespul, bollen, maar ook een krans etc.
  • Het wordt alweer ruim een uur later donker
  • Gepraat met iemand van de archaeo- hotspot mbt opgravingen in onze stad
  • Twee bloempotten uit onze tuin gestolen
  • Bronte Sisters kaarten geschilderd
  • Ik lees momenteel in de biografie van Juliana


Ik probeer altijd om te beseffen in welke maand we leven
In welk jaargetijde
Vroeger vond ik februari altijd vreselijk
Maar tegenwoordig voelt het goed
Ik maakte een wandeling
Het was grijs, paar regendruppels, wat wind, het rook kruidig
Anders kruidig dan in de herfst
Meer kruidig met een toets van lente
Overal al sneeuwklokjes
In onze tuin volop krokussen


De kleuren tinten grijs en groen
Mos en gras

En kijk, plotseling, roze.....


Ik heb geprobeerd om deze maand wat in mezelf te keren
Is half half gelukt
Maar ook proberen is goed


Ik verheug me heel erg op de lente
Maar ik ben ook blij dat het nog niet zover is
Eerst nog maart
Nog even verder wandelen tussen bomen
Met takken vol patronen
Nog even ver van de volheid van de lente en de zomer
Nog even het knusse, het warme, het afgeschermde van de winter



Het Modron manenboek.


Omdat ik stilstand voelde ben ik gisteren begonnen met teruglezen en verwerken wat ik tot nu toe gedaan heb mbt het Modron Manen boek. Het verwezenlijken van mijn "droom". Ik had het gevoel op een vervelende manier tot stilstand te zijn gekomen.

Het boek geeft in het begin 3 mogelijkheden/ dromen aan
Een droom, heb ik die, vroeg ik me in het begin af
Eigenlijk niet, meer een vaag gevoel
  • Ik wil meer met mijn schilderen doen.
  • Ik wil me graag fysiek en daarmee ook mentaal lekkerder in mijn vel voelen zitten
  • Ik wil meer greep krijgen op het vliegen van de tijd. Iets wat ik vooral na mijn pensioen ervaar.
Het was leuk om terug te lezen en te beseffen dat ik er wel degelijk iets mee opgeschoten ben. Hoe-wel de stappen klein zijn. Ik heb er nu een schrift naast genomen met meer schrijfruimte. Zodat ik wat meer uit kan werken.


Ik wil meer met schilderen doen

Maar wat? Dit is wat ik nu aan het uitzoeken ben
Tot nu toe zijn er 3 ideeën naar boven gekomen

  • Een kinderboek schrijven en illustreren
  • Exposeren in een bloemenwinkel of boekhandel
  • Kaarten ontwerpen of kalenders oid, iets op groot formaat schilderen voor een non-profit organisatie, bijv. vluchtelingenwerk, natuurbescherming


Ik wil me graag fysiek beter voelen

Allerlei ideeën kwamen boven: Gezonder eten (terwijl wij best gezond eten), meer naar muziek luisteren, minder eten, minder suiker etc. Het helpt niet. Ik doe het niet. Kennen jullie het begrip OMDENKEN? Een ander manier van tegen dingen aankijken en uitdrukken in een korte zin. Het helpt mij altijd heel goed. Ik dacht: Kwel jezelf niet met iets wat je toch niet doet. Het was echt een opluchting. Het gekweld zijn ligt erin dat ik me schuldig ga voelen. Zinvoller te zoeken naar iets wat ik wel ga doen.

Ik ben niet alleen hoofd

Ik leef voor het grootste deel in mijn hoofd. Het komt doordat ik zoveel op internet zit. Zoveel beelden zie. Bijna wel een verslaving. Ik probeer dit nu te minderen. Begrijp me goed, ik geniet ervan. Pinterest, Tumbl-r. Ik ben altijd op zoek naar mooie foto's. Het is nog niet zo gemakkelijk om echt goede foto's te vinden voor een schilderij.

Ik ben weer begonnen met chakra's en met de Tarot. Ik ben niet zo van de alternatieve therapieën. Maar deze twee hebben we in het verleden al geholpen. Ik gebruik het boek van Anodea Judith hierbij. Echt een heel goed handboek. Ik ga me de komende tijd richten op versterken van mijn  3-e chakra. Het is de plek waar de pijn zit die me zo lastig valt de laatste 10 jaar. Daarom heb ik een hekel aan die plek. Maar ik voel ook dat ik er kracht vandaan kan halen. Iets van al die opgehoopte energie in mijn hoofd wil ik naar beneden proberen te krijgen. En ik ga proberen om 3 keer per dag een Tarotkaart te leggen. Dit om me bewust te zijn dat er een nieuw dagdeel aan breekt.

Routines

Ik ben nu bezig leukere routines te zoeken voor de middag en de avonden. Ik ben dik tevreden met de morgens. Ik schilder kaarten. Om de tijd niet zo te laten vliegen heb ik ontdekt dat routines inbouwen helpt. Maaltijden zijn natuurlijk een goede, zinvolle "break" van de dag. Dat gaat nu goed. Dat ik de avonden lastig vind komt doordat ik zo'n hekel heb aan donker. Wat dat betreft komen de goede tijden, lekkere lange lichte dagen er weer aan.



donderdag 23 februari 2017

Boekenprojekt 2017. Ik las Geert Mak' s in Europa.


In januari las ik  Geert Mak' s "In Europa". Ik bewonder de boeken van Geert Mak. Vorig jaar las ik zijn " Op reis zonder Charley" omdat ik meer wilde begrijpen over de USA ivm de verkiezingen. Dit jaar wil ik meer proberen te gaan begrijpen over Europa. Dit boek leek mij een goede ondergrond bieden.

Ik heb het boek indertijd aan mijn moeder cadeau gedaan. Na haar overlijden kreeg ik het terug. Het boek staat nu in mijn kast. Het is een heel dik boek. Er staan verschrikkelijke dingen in. Bij tijd en wijlen kon ik bijna niet meer verder. Natuurlijk wist ik al veel over wat er allemaal in Europa is gebeurd. Maar zo alles op een rij, de ene verschrikking na de andere.......  Wat een vreselijke eeuw. Wat hebben wij elkaar allemaal aangedaan.

Mak maakt het aanschouwelijk. Hij reist naar de verschillende landen. Spreekt mensen die er wonen. Mensen die het gebeurde hebben meegemaakt. Hij bekijkt de plekken waar het gebeurde en constateert regelmatig dat er niets meer van terug te vinden is. Soms staat er een gedenkteken, meestal niet.

Hij begint bij de WO I. De oorlog zou een paar maanden duren, de oorlog zou vlug voorbij zijn. Mannen aan twee kanten van het front gingen met een lach en onder het zingen van liederen de oorlog in. Het werd vreselijk. De oorlog sleepte zich jarenlang voort. Er kwam een einde aan omdat soldaten uiteindelijk in opstand kwamen en er op meerdere plekken revoluties uitbraken. Mak kent heel veel anekdotes. Zo zijn er momenten geweest dat de soldaten van de twee fronten die in geulen lagen ingegraven elkaar seinen gaven dat er even wapenstilstand was.


Maar het blijft niet bij deze oorlog. Allereerst is daar de Spaanse burgeroorlog. Anti fascisten streden tegen fascisten. Uit heel Europa trokken mensen naar het slagveld om aan de ene of de andere kant te strijden. De anti-fascisten verloren omdat de Duitsers de fascisten met zwaar oorlogstuig bewapenden. Massale vluchtelingenstromen vanuit Spanje naar Frankrijk. Waar ze in feite niet welkom waren.

Mak vertelt over de moordpartijen op Joden in Estland ver voordat de nazi's aan de macht kwamen.  Hij vertelt over de opkomst van Hitler. Hij vertelt over de Holocaust. Hij vertelt over de massaliteit van bombardementen van geallieerden op Duitse steden. Hij vertelt over de Gaulle en Churchill, Stalin, Roosevelt en andere groten der aarde van dat moment. Hij vertelt over de DDR en West Duitsland, over de IRA en over nog zoveel meer. Ik ben blij dat ik het boek zelf heb want nu kan ik dingen ook weer terug zoeken. Het is zoveel, ik kan het niet allemaal onthouden.

Wat ik onthouden heb is de terreur, de moordpartijen, het feit hoe weinig een mensenleven waard was op ons continent, wat een ellende ons continent heeft meegemaakt. Dit is allemaal in Europa gebeurd, niet in een land heel, heel ver weg. Wat ik me altijd afvraag is hoe het kan dat we onszelf nu zo op de bord kloppen en zeggen dat wij de beste cultuur hebben, de Joods Christelijke cultuur. Waarom wordt dit nu als een soort mantra herhaald? Ik hoor het zo vaak zeggen. Dat terwijl er 6 miljoen Joden op dit continent zijn vermoord!

Mak vertelt regelmatig dat mensen nadien er niet over wilden praten. Dat bijv. in Duitsland nazi's op hun posten bleven. Dat pas in de 60-er jaren hun kinderen vragen gingen stellen. En het systeem aan vielen. Nu heb ik zelf de zestiger jaren meegemaakt. Maar hierbij flapten mijn oren toch. Ik maakte provo's en kabouters mee via de media en kranten. Ik vond het fantastisch wat er gebeurde in 1968 in Parijs. Jongeren kwamen in opstand. Maar ik heb er nooit bij nagedacht dat jongeren hun ouders verwijten maakten over hun verleden. Misschien speelde het meer in Duitsland. Ik maakte ruzie met mijn vader over Lyndon Johnson, de Amerikaanse president. Ik was fel tegen de Vietnamoorlog. Voor mijn vader waren de Amerikanen helden die Nederland hadden bevrijd. Ik weet nog dat ik bij een organisatie zat waar ook gedemocratiseerd  werd. Dat we bij elkaar kwamen om te discussiëren. Dat ik degene die dit voorzat eindeloos saai vond. Dat ik de terminologie die hij gebruikte totaal niet begreep maar het niet durfde te zeggen of vragen te stellen. Bang om dom te lijken.

Ik herinner me ook nog goed dat ik Bob Dylan voor de eerste keer hoorde. Ik was ziek en lag op bed. Ik luisterde via een transistorradiootje naar Radio Luxemburg en toen hoorde ik die stem. Het was magisch. Die hele tijd was magisch. Ik heb er heimwee naar. Ik kan me ook niet voorstellen dat de USA, waar zo'n gevoel van vrijheid en verdraagzaamheid vandaan kwam nu een man als Trump heeft voortgebracht. Het land ""of the free", het land van de immigratie. Iedereen die geen zwarte huid heeft of indiaan is kwam als immigrant binnen. En nu Trump?

Hoe kunnen tijden veranderen. Dit is ook wat de kracht van het boek van Geert Mak. Het legt uit waar ""dingen"" vandaan komen. Het vertelt over de geest van de tijd, over helden en angsthazen. Over beulen en liefdevollen.

Na WOII wordt er eindelijk geprobeerd om naar samenwerking te zoeken. Men beseft dat dit niet langer zo kan. Europa is decennia lang geteisterd door oorlogen. Vredesvoorwaarden waren vaak al weer de aanzet tot nieuwe conflicten.


Oprichting

Ik kopieer dit van europa-nu. Dit  doe ik om het terug te kunnenlezen. Ik begreep nooit wat kolen en staal met de oprichting van de EU te maken hebben. Nu weet ik het dus wel.

Het Verdrag tot oprichting van een Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS-Verdrag of Verdrag van Parijs) werd in 1951 gesloten door zes landen: België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Luxemburg en Nederland. Het werd in 1952 van kracht. De EGKS vormde zich tot de voorloper van de latere Europese Unie. Het leek de Europese landen verstandig om de controle over de zware industrie (die tijdens de Tweede Wereldoorlog grote hoeveelheden wapens had geproduceerd) in handen te geven van een organisatie die boven de landen stond. Zo'n samenwerkingsverband kon bovendien het wantrouwen wegnemen tussen de voormalige vijanden Duitsland en Frankrijk. Zo hoopte men een herhaling van de Eerste en Tweede Wereldoorlog te voorkomen.
Andere doelstellingen van de op te richten organisatie waren groei van de economie en van de werkgelegenheid, meer welvaart en een efficiënte productie. Het EGKS-Verdrag schafte handelsbelemmeringen (zoals invoerrechten) voor kolen en staal af. Ook voorzag het verdrag in samenwerking op terreinen als investeringen, productie, lonen, verkeer en handel met andere landen.
Het EGKS-Verdrag werd ondertekend op 18 april 1951 en ging op 10 augustus 1952 van kracht voor de periode van vijftig jaar en liep af op 23 juli 2002. Daarmee hield de EGKS op te bestaan.

Het heeft gewerkt. Behalve in voormalig Joegoslavië is er geen oorlog meer geweest. En daar mogen we heel dankbaar voor zijn. Ik ga verder met mijn zoektocht naar de EU.

woensdag 22 februari 2017

Wat heb ik zoal gedaan?


Vandaag zou ik met een vriendin op stap gaan
Maar vanwege het regenachtige weer hebben we het een week uitgesteld


Vorige week hadden we echt prachtige dagen
Een zonnetje en een lekkere temperatuur
De krokussen bloeien in de tuin
En in de gemeentegrond beginnen de hyacinten naar boven te komen

Hier wacht ik in het bushokje
Ik ben op weg naar de bibliotheek
Sinds dit jaar heb ik een ander abonnement
Ik kan nu gratis toptitels meenemen
Ik liet een toptitel reserveren
De biografie die  Jolande Withuis over Koningin Juliana schreef
Ik ben er al in begonnen en het is een heerlijk boek

In de stad zag ik hoeveel verder de archeologen nu zijn met hun opgravingen


Als kind wilde ik archeologe worden
Ik las alles wat ik te pakken kon krijgen over Egypte, Mesopotamië, India en Zuid-Amerika
Ik las over de historische lagen die over elkaar liggen
Nu zie ik het in mijn eigen stad
Zo'n bijzonder idee dat zoveel meters lager dan nu vroeger mensen woonden
Ik blijf het een prachtig vak vinden


Ik kan weer bakken
Begin dit jaar ging mijn mixer kapot
Geloven jullie dat ik die mixer gekocht heb in 1975?
En al die tijd prima werkte?
Het is echt waar

Ik heb de mixer al gebruikt
Hij maakt veel minder lawaai
En hij doet het heel goed


In de stad ontdekte ik dat de kerstlichtjes nog in de bomen zitten
Vind ik leuk

Buiten zijn de bomen nog steeds kaal
Ik vind het mooi, kale takken
Zo'n verscheidenheid aan structuren


Lekker tijd voor lezen


Source: jpaddey    

dinsdag 21 februari 2017

De kaarten van de Bronte Sisters zijn af.


De laatste weken ben ik erg druk geweest met mijn Bronte Sisters kaarten
Het ging allemaal niet zo gemakkelijk als ik bedacht had

Wat ook veel tijd heeft gekost is de fotobewerking
Ik kreeg de kleuren niet juist
Op dit weblog heb ik om het voor mezelf leuk te houden
(Ik ben nl niet de meest geduldige persoon op aarde
steeds maar weer op een iets andere manier een foto bewerken
en dan ziet het er nog niet uit
Balen.........)

Dus om het voor mezelf leuk te houden
Heb ik wat foto's gemaakt met "spulletjes" van mezelf
Op  kleurrijkaquarellen, mijn schilderblog staan foto's
waar jullie de aquarellen "puur"" kunnen zien

Hier het kopje van Emily Bronte, schrijfster van Wuthering Heights


Hier het sieraad

Wat Charlotte liet ontwerpen na het overlijden van haar zussen
Het haar van haar zussen is erin gevlochten
Een veel voorkomend gebruik in het Victoriaanse tijdperk
De bedelketting, die ik erbij verwerkte, heb ik van mijn moeder


Herken je het hartje hieronder, Henny?


Hier zien jullie het horloge van Patrick Bronte
De vader van de Bronte Sisters

Ik combineerde het met een horloge en een foto van mijn grootvader


En hier een jurk van Charlotte Bronte

Na het overlijden van haar broer en zussen
Bleef zij alleen achter met haar vader
De zussen waren vlak daarvoor beroemd geworden door hun boeken
Charlotte kreeg uitnodigingen om naar Londen, het Lake District en Manchester te komen
Maar daar had zij nieuwe kleren voor nodig
Haar vriendin Ellen Nussey, die modebewust was, hielp haar daarbij




Ik ben heel erg blij dat deze kaarten gelukt zijn


Hier de zussen zelf



zondag 12 februari 2017

Ik reed door New York en bezocht een tuincentrum.


SCHILDEREN

Ik ben druk bezig met mijn Bronte sisters kaarten. Het neemt wat meer tijd in dan ik gepland had. Dit komt omdat het soms niet gaat zoals ik wil. Zo ben ik nu met de tweede kaart bezig waar de Sisters op staan

De eerste is niet echt mislukt. Maar ik heb er zo mee zitten klungelen.

Het begon al met de tekening. Teveel naar links waardoor er een ruimte rechts vrij bleef. Het voordeel van meerdere keren tekenen is dat ik steeds meer in de gaten krijg hoe een gezicht in elkaar zit. Wanneer ik er verder mee ben maak ik duidelijker foto's.

Ik stuurde een taartjestaart naar een vriendin die jarig is


SNEEUW

Buiten sneeuwt het en de zelfde dag is een deel van de sneeuw weer verdwenen
Deze foto maakte ik uit het raam
Wat jullie zien is de houten tuintafel, ik heb er voer voor vogels op gelegd
En kijk eens hoe leuk al die vogelpootjes


Ik ben nog steeds ontdaan dat de twee bloemenpotten uit de voortuin zijn gestolen
Ik kan er nog steeds niet bij


Cadeautje

Ik gaf mezelf een cadeautje
Ik nam uit de bibliotheek een reisboek over Manhattan, New York mee
En nu ben ik helemaal in "The New York Mood"


Ik kijk veel op Google Earth, streetview maakt dat het lijkt alsof je ergens ter plekke bent. Het is alsof je in een auto rondrijdt. Je kunt plekken die belangrijk zijn met een pijl arceren. Zodat je de plek gemakkelijk kunt terugvonden. Op mijn eerste computer werkte Google Earth niet. Op mijn tweede computer wel. Daarna heb ik 3 laptops gehad en overal zet ik plekken die mij dierbaar zijn vast. Maar...........de computer moet niet de geest geven, want dan kun je weer overnieuw beginnen. Ik bedacht nu opeens, ik wil een gewone kaart van New York. In het boekje dat ik mezelf cadeau gaf zit een gewone, losse kaart van New York en daar ben ik nu toch zo blij mee. Ik ben nu bezig allerlei plekken vast te leggen op deze kaart.


Ik heb ook ontdekt dat er films op You Tube te zien zijn
Waarbij mensen op straat wandelen
Of in een bus zonder dak zitten
Of een autotocht maken
Terwijl ze delen van New York door rijden
Ongetwijfeld zijn er ook van andere steden dergelijke filmpjes
Zo ken ik bijv. mooie filmpjes van Amsterdam in de sneeuw

Ik ben al helemaal per auto van Upper New York Down Town gereden
Het was grappig, want om de zoveel tijd moet de auto stoppen voor een stoplicht
Dan kun je de mensen zien oversteken
Ik kijk dan of ik Carrie Bradshaw achtige types zie
Nee hoor, echt niet
Ik zie toeristen, casual gekleed met rugzakken
ik zie gehaast lopende heren met actetassen
Maar wat zie ik ineens tot mijn stomme verbazing...............

Een dame in een klein bikinietje
met een cowboy hoed op en cowboy laarzen aan
Ik kijk nog eens en nog eens
Heeft ze nu een huidkleurige jumpsuit aan?
of loopt ze daar nu echt met superkleine lapjes stof aan haar lijf?
Niemand kijkt er overigens van op

Zo wachtte ik heel wat stoplichten af
Tot ik opeens dacht
Je  kijkt naar een film, je kunt stoplichten overslaan ;-)

In een andere film reed ik langs Broadway en Times Square
Wat een gekkenhuis om daar langs te rijden
Complete opstoppingen

Op weer een andere film reed ik opeens door de straat
waar Bob Dylan zijn Freewheelin hoes heeft laten maken
Jones Street, wat leuk
Ook het huis waar Dylan woonde zie ik

Wat was hij daar jong.....



Jullie zien, ik vermaak me wel
En ik hoef er mijn stoel niet voor uit

INTRATUIN

Ik ben ook nog bij Intratuin geweest
Ik had zo de snaak te pakken van de kerstkrans die ik gemaakt heb
Dat ik nu een lentekrans wilde maken


In het tuincentrum zag ik deze verlichte boom
Net een Japanse kers in bloei


En in huis staan nu her en der bollen die beginnen uit te lopen



dinsdag 7 februari 2017

Biografieproject 2017. Eva Rovers "Boud".


De biografie die ik vorige maand las is ""Boud"" van Eva Rovers. In december vorig jaar stond ik met een vriendin in de boekhandel en we kochten allebei een exemplaar. Achter ons rug hoorden we een verkoopster telefoneren. Ze vroeg of ze meer Boudewijns kon krijgen, want de winkel had er nog maar 6 en ze vlogen weg.

Ik wilde het boek graag lezen omdat ik hoopte Boudewijn Buch beter te kunnen gaan begrijpen. Ik kende hem van zijn reisprogramma waar ik van genoot en van zijn tv optredens. Ik bewonderde hem. Na zijn overlijden hoorde ik dat hij zijn hele leven bij elkaar verzonnen had. Ik schrok daarvan en begreep het niet. Misschien dat deze biografie er duidelijkheid in zal kunnen geven.

Ik heb genoten van het boek. Terug in de tijd. De jaren 50, 60, 70. De sfeer goed getroffen. Boudewijn koketteert met zijn homoseksualiteit en laat doorschemeren dat hij op jonge jongetjes valt. Zijn poëzie staat er vol mee. Maar in werkelijkheid heeft hij gepassioneerde verhoudingen met vrouwen.

Boudewijn vertelt zijn vrienden dat hij een jong zoontje heeft. Op een dag komt hij totaal overstuur bij vrienden thuis en vertelt dat zijn zoontje ernstig ziek is en niet lang meer zal leven. Zijn vrienden vangen hem op en leven met hem mee. Ze vinden het vreemd dat Boudewijn niet wil dat zij aanwezig zijn bij de begrafenis van het jongetje. Boudewijn is kapot van het gebeurde. Wanneer de vrienden later horen dat er helemaal geen zoontje was zijn ze volkomen verbouwereerd. Er is wel een jongetje, Gijsje, het zoontje van 1 van Boudewijns geliefden en een andere man wat echter gewoon in leven is.

Na het overlijden van Boudewijn is er veel tumult. Boudewijn wordt met de grond gelijk gemaakt. Hij is een leugenaar. Een fantast. Een onbetrouwbaar sujet. Maar de biografe vindt dit vreemd. Want zegt ze, de familie van Boudewijn heeft al ver voor zijn dood in de pers,  bij uitgeverijen en via ingezonden stukken in de krant vertelt dat Boudewijn dingen verzint. Zijn broer vertelt het. Een tante die niet langer kan aanzien dat de moeder van Boudewijn gevraagd wordt naar haar man die volgens Boudewijn joods was en zelfmoord pleegde. Boudewijns vader was niet Joods en hij pleegde geen zelfmoord. De tante schreef een ingezonden stuk in de krant. Het wordt niet opgepikt. De pers, maar ook uitgeverijen geven, wanneer er ergens een cv van Boudewijn nodig is, zonder nadenken weer wat Boudewijn vertelt. Boudewijn maakt van zijn leven totaal theater en de media nemen het klakkeloos over.


In het boek wordt o.a. Theodor Holman geciteerd en wat hij schrijft maakt dat ik het een beetje begrijpt. Theodor schrijft:"De taal om de dood te begrijpen, om zichzelf te begrijpen, je voelt dat Boudewijn er steeds dichterbij komt"". Theodor somt alle mystificaties op. En reageert: "Als het allemaal waar is, is het tragisch en triest; en is het allemaal niet waar, dan is dat op zichzelf ook tragisch en triest". Volgens Theodor leed Boudewijn niet aan depressies maar "aan een onbedwingbare voor mijn part pathologische lust om te verzinnen, te scheppen. In taal. Zoals een dichter betaamt". Dankzij die vlucht in de taal verdween de verteller zelf uit zicht, wat volgens Holman precies de bedoeling is.

Boudewijn heeft het nodig zijn leven te verfraaien, spannend te maken. Het is alsof hij het boek dat hij wil schrijven zo oefent. Fictie en biografie oefenen in zijn dagboeken.

Alles passeert de revue. Boudewijn die een huis heeft gekocht, maar op een gegeven moment bijna failliet gaat. Hij krijgt een aanslag van de belastingen. Hij leent overal. Iedereen geeft hem geld. Hij betaalt niet terug. Hij koopt boeken en koopt nog meer boeken en nog meer. Dan ontmoet hij een financieel adviseur die echt helpt. Deze man neemt contact op met de belastingdienst en spreekt een betalingsregeling af. Bijna alle schuldeisers krijgen hun geld weer terug. En Boudewijn koopt een nog groter huis. Want hij moet zijn boeken en andere verzamelingen toch kwijt kunnen?


In de biografie wordt verteld over de verzameldrift van Boudewijn. Over zijn liefde voor Mick Jagger. Zijn liefde voor Goethe. Door de biografie zijn songteksten verweven.

In zijn reisprogramma's bezoekt hij de plaatsen waar schrijvers woonden. Hij kent een onnoemelijk aantal anekdotes. Hij heeft ook een voorliefde voor eilandjes, liefst zo ver en afgelegen mogelijk. Zijn plezier is het wanneer hij daar een onooglijk boekwinkeltje vindt of een merkwaardig museum. Niemand kan zo goed een programma aan elkaar praten als Boudewijn Buch. Hij citeert, hij vindt verbindingen waar niemand anders op komt, hij vertelt over de muziek die erbij hoort. Hij is een entertainer, een verhalenverteller.

Boudewijn presenteert boekenprogramma's op een onnavolgbare manier. Niets elitairs aan zijn programma's. Zijn doel is het om bij iedereen boeken onder de aandacht te brengen. De biografie vertelt over Boudewijns samenwerking met Barend en van Dorp. Over zijn liefdes die kunnen oplaaien, zijn vriendschappen, die hij plots af kan breken wanneer er iets gebeurd wat Boudewijn als verraad voelt. Het onbegrip van mensen die ineens met lege handen staan, genegeerd, gemeden.

Later luister ik naar een radioprogramma waarin Eva Rovers wordt geïnterviewd. Eva schreef eerder de biografie van Helene Kroller Muller. De interviewer vraagt Eva hoe ze aan het geld komt. Hoe kan zij zichzelf in leven houden? Het schrijven van een biografie vergt veel tijd. Eva vertelt dat zij gevraagd is, dat zij geld gekregen heeft, dat een ander deel via crowdfunding is gekomen en dat zij eenvoudig leeft. Zij heeft geen auto en huurt een huis. Zij heeft geen afwasmachine etc. Zij richt zich niet zo op materieel gewin. Ik vind Eva leuk. Ik ben benieuwd of zij opnieuw aan een biografie gaat beginnen en wie dit dan zal zijn.

Op een You Tube filmpje zie ik Eva bezig. Zij heeft van de familie van Helene Kroller Muller de koffer gekregen waar alles in zit. De brieven, de dagboeken, alles wat tot nu toe alleen door Helene is gezien. Wat lijkt mij dat een magisch moment. De originelen in handen houden en te lezen wat eerder niet voor andermans ogen is bestemd. Ik vind dat Eva Rovers van alles wat zij in mag kijken prachtige, integere biografieën maakt.

Bekijk dit ook, zo interessant




maandag 6 februari 2017

Wie doet er nu zoiets?


Gisteren zat mijn hoofd zo vol
Dat ik besloot een eindje te gaan wandelen

Vroeger stonden er veel struiken met allerlei kleuren bessen
Tegenwoordig mag ik blij zijn wanneer ik er 1 zie

Ik zag hem ineens staan
Vind ik altijd leuk



Vandaag ontdekte iets heel geks
Er zijn twee bloempotten uit de voortuin weg
WEG.....................Hoe kan dit nu?
Ik kijk steeds weer even in de hoop dat ze er ineens weer staan

Waren het een mooie potten?
Nee, dat is juist het vreemde


Groene plastic potten met hortensia's
Hier zien jullie een foto van het voorjaar

Nu waren de planten kaal 
Ze begonnen wat groene knoppen te krijgen
Ik had er in 1 een potje pindakaas voor vogels gezet
en er lag een zakje met vogelzaad in
Alles weg............Dit is toch idioot?

Wie doet er nu zoiets?

Gisteravond stond alles er nog

zaterdag 4 februari 2017

Bezoek aan een archeo hotspot en opnieuw nostalgische gevoelens.


De dagen lengen
  Ik vind het nog steeds fijn
om kaarsjes aan te doen tegen het vallen van de avond
Ik vind dit zo'n mooi moment
 De straatlantaarns nog niet aan
Het licht buiten bijna magisch
In huis wordt het ook donker en dan kaarsjes aan
Wanneer het echt donker is
Vind ik het allemaal minder leuk
Dan kan ik verlangen naar de lange lichte avonden die weer gaan komen


Gisteren ben ik met een vriendin de stad in geweest
Zij overweegt vrijwilligerswerk te gaan doen
Bijv. in een archief oid
Ons oriënterend kwamen we via internet bij archeohotspots
Ik had er nog niet eerder van gehoord
Wat leuk dat dit bestaat

In onze stad worden opgravingen gehouden
Gisteren hebben we even gekeken
Vlak erbij stond een cabine van de archeo hotspot
Een vriendelijke man legde ons uit wat er zoal gevonden wordt
Potscherven, een kannetje


We liepen ook langs het gebouw waar ik 30 jaar in werkte
In 2008 vertrokken we naar een nieuw gebouw
Lang zat er anti kraak in
Sinds ongeveer 1 jaar is het verbouwd
Nu kunnen er appartementen worden gehuurd

Dit was vroeger de achteringang
Jarenlang kwam ik daar als eerste binnen
Ik had een sleutel, zette het alarm af, drukte het lichtknopje aan
Toen was alles grijs


Beneden was vroeger een parkeerruimte

Nu zijn er appartementen
Wat zijn ze piepklein
Ik begreep eerst dat er jongeren in zouden komen
Twee van mijn collega's zijn er een keer in geweest
Ze bekeken de ruimte beneden en hoorden
Dat het ook verhuurd wordt
Aan mensen die voor een korte tijd woonruimte zoeken

Het is iedere keer onwerkelijk er te staan


Ik doe in februari opnieuw mee aan een foto challenge via Instagram
Het onderwerp is lezen/ boeken
Ik leer steeds weer nieuwe Engelse woorden
Gisteren bijvoorbeeld het woord SWOON
de betekenis is blijkbaar "Romantische kleuren"


Vandaag is het onderwerp "bookboyfriend"
Moet ik eens over nadenken
Mr, Darcy, Mr. Rochestor, Athos?
Ik weet het nog niet
Ik probeer mijn foto's vaak te combineren met een kaart die ik schilderde
Op deze manier krijg ik een groter bereik

.

.

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015