K L E U R R I J K: 08/09/25

zaterdag 9 augustus 2025

Mijn boekenproject 2025, de biografie van John Lennon.

Voor mijn boekenproject las ik de biografie van John Lennon. Wat een dikke pil, he, kijk het boek daar nu eens staan. Het was heerlijk om te lezen, terug in de tijd, een tijd die ik zelf meemaakte. Ik herinner me het nog zo goed. Ik ben in mijn tienerjaren en werkte kort in een boekhandel. Boven was een zolder, waar voorraad stond. Ik vond daar een stapel Muziek Expressen, het tienerblad in die tijd. Ik blader het door en zag daar die foto, 4 jongens, hun haar naar voren, in het zwart. Wat is dit? Vier jongens die de muziekwereld veranderen. Behalve dat het John Lennons levensverhaal vertelt, brengt het mij ook weer in de tijdgeest van toen. Het is een fantastisch geschreven boek. Wat moet het heerlijk geweest zijn dit alles uit te zoeken en op te schrijven.

John Lennon groeit op bij zijn tante Mimi, zijn moeder kan niet voor hem zorgen. Zij behoren tot de middenklasse, maar zij heeft een air alsof ze bij een hogere stand hoort. Goede manieren, netjes praten etc. John en zij zullen hun hele leven van elkaar houden, onenigheid krijgen, maar het houden van is sterker. Mimi heeft een harde dobber aan hem, want hij is rebels, roekeloos, dol op gekke woordspelletjes, hij is "anders" dan de anderen. Omdat hij op de middelbare school mislukt, lijkt niets anders dan het Liverpool College of Arts een mogelijkheid. Hij richt ook een bandje op, the Quarrymen, langzaam leert hij zich gitaar spelen. Hier ontmoet hij Paul McCartney, toen 15, tegenpool van John, vriendelijk, diplomatiek. Paul zei later, dat leek zo, want John is onder zijn vertoon van stoerheid een warme persoonlijkheid en ik kan keihard zijn. Later komen George Harrison en Ringo Starr erbij. Ze spelen in plaatselijke clubs.

Hun eerste manager regelt voor hen een verblijf en optreden in Hamburg. Het is net na de oorlog. Ze komen daar in een omgeving waar je nog oorlogsresten vind, maar hun club ligt op de Reeperbahn, midden in het roze district. Hoewel ze dan hun maagdelijkheid al kwijt zijn kijken ze hun ogen uit.

Terug in Engeland worden ze steeds beroemder. Het is leuk om oude filmpjes te bekijken van hun optredens. Duizenden meisjes, je weet niet wat je ziet. Men had geen ervaring in het handelen van dit soort gebeurtenissen. De weinige officials die er zijn kunnen het niet aan. De meiden vliegen massaal het toneel op en belagen de jongens. Ze schreeuwen zo hard dat de muziek bijna te verstaan is. John die bijziend is, maar geen bril wil dragen, zal pas later, wanneer hij contactlenzen heeft, het publiek zien en ervan schrikken.

Ze zijn vernieuwend en toonaangevend, want John en Paul schrijven hun eigen teksten en componeren hun eigen muziek. Ze veroveren ook de USA en de rest van de wereld. Ze zijn scherp en grappig tijdens tv-shows. De scherpte van John brengt hen soms in de problemen. Zo moet Paul op een goed moment goed zien te praten dat John grapte: "De Beatles zijn populairder dan Jezus".

Ze maken veel langspeelplaten. Op een van de hoezen staat een foto waar ze over Abbey Road lopen. Op de plaats staat nu een webcam, elke dag doen mensen de hoes na. Earthcam/abdijweg. Ik lees over hun drugsgebruik, later hun interesse in de Indiase filosofie. Ze wonen enkele maanden in een ashram in India. Hun haren worden langer, hun kleren fel van kleur, kaftans. Dan gebeurt er iets ergs, het overlijden van hun manager, Brian Epstein, de man aan wie ze zoveel te danken hebben. Er ontstaat wrijving in de band. John en Paul willen verschillende managers. John leert Yoko Ono kennen en Paul Linda Eastman. John is in zijn puberjaren getrouwd met Cynthia, zij werd zwanger en dan is dit wat je deed in die tijd. Hij heeft tijdens dit huwelijk weinig oog voor haar en zijn zoon Julian. Cynthia is lief en blijft op de achtergrond. Maar Yoko en Linda zijn andere koek. Beide dames hebben een professie, Linda is fotografe en Yoko kunstenares. Ze worden meegenomen naar de muziekstudio en dat geeft wrijving. De band valt uit elkaar. Veel, veel later komen er wel toenaderingspogingen.

Het verhaal hoe John en Yoko elkaar ontmoeten is leuk. Zij is een avant-garde kunstenares. Ze heeft een tentoonstelling, ze heeft oa een appel neergezet. John, die in die periode met zijn ziel onder de arm loopt gaat naar binnen en neemt een hap uit de appel. Ze kijken elkaar verbijsterd aan. Zij worden zo verliefd op elkaar. Maar........... Yoko krijgt te maken met racisme, vuilspuiterij in Engeland.

Ze willen naar New York verhuizen, maar de USA laat het niet toe. Dit vanwege het vroegere drugsgebruik van John. Na vele pogingen vinden ze een advocaat die van wanten weet en kunnen ze zich in NYC vestigen. Samen richtten ze een band op de Plastic_Ono_Band. De schrijver concludeert dat Yoko met haar geschreeuw de tijd vooruit liep. Vonden mensen toen dat zij zich aanstelde, later werd het in de punkperiode min of meer normaal.

Ze voelen zich als een vis in het water in New York, John kan rustig wandelen. Soms werd hij aangesproken, maar niemand valt hem lastig. Dan begint hij het te verprutsen. Dingen uit het verleden spelen op, het vroege overlijden van zijn moeder, zijn vader die niet meer teruggekomen is toen hij kind was, wat moet hij met zijn leven? Hij begint te drinken en pleegt overspel. Het breekt Yoko op wanneer hij luidruchtig sex heeft in een openbare ruimte en zij in een aansluitende kamertje versteend toehoort, voor ieders oog. Zij stuurt hem weg naar Los Angeles en stuurt een bekende van haar mee. Hier zal John helemaal doordraaien. Hij wil terug naar Yoko, zij wil hem niet. Hij drinkt, hij slaat publiekelijk dingen kapot en hij belt Yoko, ieder dag, zij wil hem niet. Uiteindelijk komt het toch weer goed.

Yoko raakt op 42 jarige leeftijd in verwachting. Ze zijn dolblij. De bevalling is moeilijk, maar ze hebben een zoon, Sean. Ze spreken af, John zal voor het kind en het huishouden zorgen. Yoko zal de financiën doen. John ontpopt zich als een liefdevolle vader, hij brengt zijn tijd bij zijn zoontje door, zo toegewijd. Ik vind het grappig om te lezen dat Yoko om te investeren dit o.a. in koeien doet. thebullvine/Yoko-ono/. Ze hebben verder nog een gelukkige tijd. John als huisvader.

Dan slaat het noodlot toe. Een fan, die geestelijke problemen heeft staat John op te wachten bij het gebouw waar hij woont, het Dakota gebouw. Dat doet meer mensen, John is altijd vriendelijk, hij geeft handtekeningen wanneer men hem erom vraagt. Ook tegen deze man heeft hij een vriendelijk woord. De man gaat weg. Maar komt nog twee keer terug en de laatste keer schiet hij John dood........

Tegenover het Dakota gebouw kun je Central Park inlopen. Je komt dan een mooi mozaïek tegen, Strawberry Fields, IMAGINE staat erop, eronder ligt Johns as. Elke dag staan er fans, velen leggen bloemen.

Yoko is nooit hertrouwd. Ze is nu 92 jaar.