Het beeld staat op mijn netvlies gegrift. De "oorlog" breekt uit. De vrije Westerse pers staat op grondgebied van Israël en laat ons de eerste bommen zien die in de verte vallen. Ze staan daar met al hun apparatuur. Netanyahu heeft gezegd dat er geen pers Gaza in mag, en wij gehoorzamen. Geen protest geklonken. Niet van de media, niet van onze politiek. Toch kregen we beelden. Van Palestijnen met camera's en van Anas Al-Sharif, een jongeman van 28, in dienst bij El Jazeera. Al-Sharif werd in 1996 geboren in het vluchtelingenkamp Jabalia in de Gazastrook. Hij studeerde af aan de Al-Aqsa Universiteit met een bachelordiploma in massacommunicatie, gespecialiseerd in radio en televisie.
Gisteren werden hij en 4 anderen dood gebombardeerd door een Israëlische drone. Het is duidelijk...... het mag niet getoond worden........ de slachtingen die nu gaan plaatsvinden. Want de Gazanen in Gazastad blijven en gaan niet weg.
Arme wereld waar geen plaats is voor mensenrechten. Ja, met woorden. Het kernachtigste verwijt hoorde ik van Sigrid Kaag....... Dutch bingo...........BULLSHIT wat het Westen en wij Nederland verkondigen.
Rond 5 augustus 2025, bijna 2 jaar na de inval van Israel, een beetje erg laat: Meer dan honderd oorlogscorrespondenten en fotojournalisten, onder wie Christiane Amanpour, Anderson Cooper, Lindsey Hilsum en Don McCullin, hebben zich achter een dringende oproep geschaard: buitenlandse media moeten onmiddellijk en onbegeleide toegang krijgen tot Gaza. De petitie, onderdeel van het initiatief Freedom to Report, stelt dat het verbod op onafhankelijke berichtgeving in Gaza een ernstige bedreiging vormt voor de persvrijheid wereldwijd. nvj.nl/oorlogscorrespondenten-eisen-vrije-toegang-tot-gaza-geen-informatie-black-out-meer-
Ik heb de petitie ook getekend, dat kun je doen. Helpt het? Helpen alle demonstraties wereldwijd? Helpt het dat veel landen Palestina in september gaan erkennen?
Voor het eerst van mijn leven ontdek ik dat er een gevaar kan kleven aan de democratie. Tot nu toe dacht ik: Het volk kiest 1 x per 4 jaar en al naar gelang van de uitkomst komt er een bekende regering. Misschien niet mijn keuze, maar over 4 jaar een nieuwe kans. Maar wat zie ik nu? In Hongarije, in de VS, in Israël zitten democratisch gekozen leiders die van binnenuit de democratie opblazen. Het is DOODENG.
