zaterdag 5 december 2009

Echnaton

Piept het vogeltje in het ei,
dan geeft Gij het lucht om het tot leven te brengen...
Hoe talrijk zijn Uw werken!

Tips

Als angst je tegenhoudt, zul je nooit echt gelukkig in het leven zijn, zul je vermijden wat je werkelijk wilt.
In plaats van ik moet is het beter te zeggen ik wil. Wil is een krachtig woord.
Als je leert om grotere projecten in kleinere, meer hanteerbare stukken te breken, wordt het minder overweldigd.
Weg met perfectionisme. Fouten zijn eigenlijk geschenken in vermomming. Want voor elke fout die je maakt, leert je hoe iets niet te doen.
Vergeet vooral niet…… het is leuk…..
Meer over perfectionisme:
http://www.sochicken.nl/jezelf/laat_je_perfectionisme_los_10_inzichten.html

Perfectie is saai

Om een langetermijn doel (zoals afvallen, je bedrijf uitbreiden of afstuderen) te behalen is het van belang om gewoontes op te bouwen. Door jezelf nieuwe effectieve gewoontes aan te wennen neem je de stappen op een gegeven moment namelijk automatisch.

Niet alles gaat snel, maar langzaam is juist leuk!

Als je je verwachtingen bijstelt is het leuk om iedere dag opnieuw langzaam richting je doelen te werken. Je ziet iedere dag opnieuw weer resultaat en je merkt dat je dichterbij de ideale situatie komt. Door steeds je grote doelen op te breken in hele kleine stapjes kom je makkelijker vooruit. Je ziet namelijk precies wat je allemaal kunt doen en dat voorkomt getreuzel en uitstelgedrag.

Schrijven heeft een therapeutische werking. Wanneer je schrijft dwing je je hersenen om je gedachten te structureren waardoor je plotseling tot allerlei inzichten kunt komen.

Nog meer tips
http://www.sochicken.nl/

met dank aan Sigrid van Iersel op
idenmaker.blogspot.com

Bezig met mijn kerstkaarten en op bezoek geweest

 
 
 
 
Nathalie en ik op bezoek bij Tineke en Mariƫlle

Sinterklaasavond.

Leuk de tijd dat we surprises en gedichten maakten. Mijn vader, moeder, broer en ik. Heel goede herinneringen heb ik er aan.
Als kind was ik verder panisch voor het hele Sinterklaasgebeuren buiten ons huis. Eng om naar die man te moeten, eng die grote zwarte pietenhoofden die plotseling voor je opdoemden.
Als de dood was ik op het Sinterklaasfeest van mijn vaders werk. Een enorme zaal met heel veel kindertjes. Die werden het podium opgeroepen en er werd steeds gezegd dat Sinterklaas in zijn grote boek zou kijken of je wel lief geweest was. Ik herinnerde me de keren dat ik niet lief was geweest en dacht, straks moet ik. Wat een opluchting wanneer het afgelopen was.
En nu?
Ik kom uit de drogist stappen en zie een pikzwarte vader met zijn kleine dochtertje met een vreemde blik in zijn ogen, op een afstandje, kijkend naar rondspringende Pieten. Mensen doen hun boodschappen. De Pieten en de kindertjes (al of niet geduwd door de moeders) lopen naar elkaar. De man met zijn dochtertje niet.
Ik denk, wat gaat er door deze man heen?
Ik wens dat het Sinterklaasfeest nog eeuwen mag bestaan. Met paarse, rode, gele, blauwe, groene, roze, zilveren en gouden pietengezichten in de kleur van hun fluwelen baretten. Ik hoop dat kinderen nooit meer bang hoeven te zijn. Ik hoop dat volwassenen erover heen kunnen stappen dat
zwarte Piet K L E U R R I J K is geworden. Kinderen valt het niet op. Volwassenen hoeven niet meer beschaamd te zijn.
En WIJ hebben een mooi volksfeest.

.

.

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015