Michael Jackson is onverwacht overleden. Salem heeft de hele nacht en dag naar CNN gekeken.
In Iran is een opstand uitgebroken mbt de verkiezingen.
Ricky en ik zijn bij Tineke op bezoek geweest.
We zijn met Sarah naar de dierenarts geweest. We moeten nu over 3 weken weer een keer gaan. Het lijkt allemaal goed te gaan. De rare korst op haar buik is tot de helft teruggebracht.
En verder maakte ik vanmiddag een wandeling:
Deze plataan is in 1750 gepland.
zondag 28 juni 2009
Gisteren haatte ik de NS.
Ik stapte rondom 10.30 in de trein naar Utrecht. De trein bleek bomvol te zitten, zodat ik, samengepropt met veel anderen, in de ruimte achter de deur(1 uur) heb gestaan!!!!!!!!!!!!!
Ter hoogte van Driebergen stopten we, er werd omgeroepen dat er een goederentrein langs moest. Dit duurde een kwartier. Waarom was die trein eigenlijk zo druk? Een oudere dame die in Driebergen samen met haar man er nog bij kwam stelde me deze vraag. Geen idee antwoordde ik. Een andere mevrouw vertelde dat er een veteranendag is in den Haag. In Utrecht overstappen, ik werd succes gewenst, we hopen dat je kunt zitten. Dat lukte prima, de trein was druk, maar er was voor iedereen een zitplaats.
In Den Haag aangekomen zie ik Bert Chabot een veteraan interviewen op het Plein. Leuk, die eens in levende lijve te zien.
Ik maak mijn vertrouwde wandelingetje. Aan het einde van de Vijverberg loop ik vast. Ik probeer of ik ergens over kan steken, nee, geen doorkomen aan. Zodat ik uiteindelijk de hele stoet maar langs heb laten gaan. Wat ik leuk zou hebben gevonden, wanneer ik er uit vrije wil naar gekeken had, maar waar ik nu toch wel geirriteerd door werd. Er kwam geen einde aan.
Ik merkte op dat de toeschouwers hard klapten voor de oude veteranen en dat het klappen wegstierf wanneer er nieuwe veteranen langsliepen.
Raar om deze mensen nu te zien. Er was 1 oude veteraan die op het publiek reageerde en handen gaf. De rest liep in het gelid en keek op nog om.
Ik begon het een beetje vervelend te vinden, dus ik ben weer terug gelopen en zag toen zowaar ook Willem Alexander.
Ik maakte de foto door tussen een 4 rijen dik publiek te richten. Toch aardig gelukt!
Uiteindelijk kon ik door naar mijn moeder. Ik kwam anderhalf uur later dan afgesproken.
Op de terugweg kon ik lekker zitten van Den Haag naar Utrecht. In Utrecht bleek er maar 1 trein te gaan die net weg was, dus een half uur wachten. En ja hoor, weer mudvol. Nu was ik niet gek en zorgde ervoor dat ik op de trap kon zitten achter de ingang. Weer op een sukkelgangetje op naar mijn eindbestemming. Een oudere man in de trein werd onwel. De NS heeft het niet eens geweten.
En eindelijk snapte ik wat er aan de hand was. Er waren werkzaamheden aan het spoor in 's Hertogenbosch. Men kon niet rechtstreeks vanuit Den Bosch naar Utrecht maar men moet omreizen via Nijmegen en Arnhem. Er werden geen extra treinen op dit traject ingezet!!!!!!!!!!!!
Ter hoogte van Driebergen stopten we, er werd omgeroepen dat er een goederentrein langs moest. Dit duurde een kwartier. Waarom was die trein eigenlijk zo druk? Een oudere dame die in Driebergen samen met haar man er nog bij kwam stelde me deze vraag. Geen idee antwoordde ik. Een andere mevrouw vertelde dat er een veteranendag is in den Haag. In Utrecht overstappen, ik werd succes gewenst, we hopen dat je kunt zitten. Dat lukte prima, de trein was druk, maar er was voor iedereen een zitplaats.
In Den Haag aangekomen zie ik Bert Chabot een veteraan interviewen op het Plein. Leuk, die eens in levende lijve te zien.
Ik maak mijn vertrouwde wandelingetje. Aan het einde van de Vijverberg loop ik vast. Ik probeer of ik ergens over kan steken, nee, geen doorkomen aan. Zodat ik uiteindelijk de hele stoet maar langs heb laten gaan. Wat ik leuk zou hebben gevonden, wanneer ik er uit vrije wil naar gekeken had, maar waar ik nu toch wel geirriteerd door werd. Er kwam geen einde aan.
Ik merkte op dat de toeschouwers hard klapten voor de oude veteranen en dat het klappen wegstierf wanneer er nieuwe veteranen langsliepen.
Raar om deze mensen nu te zien. Er was 1 oude veteraan die op het publiek reageerde en handen gaf. De rest liep in het gelid en keek op nog om.
Ik begon het een beetje vervelend te vinden, dus ik ben weer terug gelopen en zag toen zowaar ook Willem Alexander.
Ik maakte de foto door tussen een 4 rijen dik publiek te richten. Toch aardig gelukt!
Uiteindelijk kon ik door naar mijn moeder. Ik kwam anderhalf uur later dan afgesproken.
Op de terugweg kon ik lekker zitten van Den Haag naar Utrecht. In Utrecht bleek er maar 1 trein te gaan die net weg was, dus een half uur wachten. En ja hoor, weer mudvol. Nu was ik niet gek en zorgde ervoor dat ik op de trap kon zitten achter de ingang. Weer op een sukkelgangetje op naar mijn eindbestemming. Een oudere man in de trein werd onwel. De NS heeft het niet eens geweten.
En eindelijk snapte ik wat er aan de hand was. Er waren werkzaamheden aan het spoor in 's Hertogenbosch. Men kon niet rechtstreeks vanuit Den Bosch naar Utrecht maar men moet omreizen via Nijmegen en Arnhem. Er werden geen extra treinen op dit traject ingezet!!!!!!!!!!!!
zondag 21 juni 2009
Met een nieuw schilderij begonnen.
Onlangs hoorde ik dat ik toch opnieuw schilderijen kan ophangen op het werk.
Ik ben daarom begonnen met het schilderen van een schilderij wat goed bij de anderen past.
En wie zit er bovenop?
Ons zorgenpoesje Sarah.
Donderdag moeten we weer met haar naar de dierenarts.
De zorgelijke korst op haar buik, wat de dierenarts afsterven noemde ( we schrokken daar heel erg van) is van 6 cm. naar 3 cm. gegaan.
Wij denken dus stiekem dat het allemaal goed komt. Hopenlijk denkt de dierenarts dat donderdag ook.
Ik ben daarom begonnen met het schilderen van een schilderij wat goed bij de anderen past.
En wie zit er bovenop?
Ons zorgenpoesje Sarah.
Donderdag moeten we weer met haar naar de dierenarts.
De zorgelijke korst op haar buik, wat de dierenarts afsterven noemde ( we schrokken daar heel erg van) is van 6 cm. naar 3 cm. gegaan.
Wij denken dus stiekem dat het allemaal goed komt. Hopenlijk denkt de dierenarts dat donderdag ook.
zaterdag 20 juni 2009
Wandeling
Ik doe mee met een wedstrijd op hyves met dit portret van mijn vader:
en ik ben bij Tineke op bezoek geweest.
en ik ben nog steeds in de ban van de Brontes
Een tekening van Anne Bronte
En een mailcoach.
Hiermee werden in de tijd vn de Brontes de brieven vervoerd. In die tijd werd er net zoveel naar elkaar geschreven als er nu e-mails worden verstuurd.
zaterdag 13 juni 2009
vrijdag 12 juni 2009
Ik ben een enorme fan van The Bronte Sisters
Ik was op dit weblog begonnen met informatie neer te zetten over The Bronte Sisters. Ik heb eerder al een hyve gemaakt over the Bronte Sisters, die ondertussen 142 leden heeft. In korte tijd stond er al zoveel op dit weblog dat ik besloten heb een apart weblog te gaan maken. Ik vind het leuk om internet af te struinen op zoek naar informatie en lees veel boeken over hen.
Hieronder het begin, vervolg :http://kleurrijkbrontesisters.blogspot.com/
Als jong meisje las ik Jane Eyre. Ik vond het prachtig. Vanaf dat moment wilde ik alles weten over the Bronte Sisters, over hun vader Patrick, hun broer Branwell, Tabby de huishoudster, Keeper en Flossy, twee van de vele huisdieren die zij hadden. Er is veel bekend over hun levens. O.a. doordat Charlotte Bronte veel brieven heeft geschreven. En doordat er vlak na haar dood een biografie werd geschreven door Elisabeth Gaskell, een vriendin van Charlotte.
Zij leefden in Haworth in Groot Britannie. Hun huis The Parsonage is nu het Bronte Museum.
Haworth, Yorkshire, Engeland
Als kinderen schreven de Brontes verhalen in kleine boekjes, die je nog in het museum kunt bekijken. Branwell en Charlotte creerden "Angria" en Emily en Anne "Gondal"
Zij schreven prachtige gedichten.
No coward soul is mine
No trembler in the world's storm-troubles sphere:
I see Heavens Glory shine,
And faith shines equal, arming me from fear.
De boeken die het meest bekend zijn:
Charlotte: Jane Eyre, Shirley en Vilette
Emily: Wuthering Heights
Anne: Agnes Grey
Charlotte over haar zuster Emily:
Out of a sullen hollow in a livid hill-side, her mind could make an Eden. She found in the bleak solitude many and dear delights; and not the least and best-loved was - liberty. Liberty was the breath of Emily's nostrils; without it she perished.
Charlotte
Emily
'Anne and I have been peeling apples for Charlotte to make an apple pudding . . . Charlotte said she made puddings perfectly, and she was of a quick but limited intellect. Taby said just now "come Anne pillopuate" (i.e. peel a potato). Aunt has come into the kitchen just now and said "Where are your feet Anne?". Anne answered "On the floor Aunt". . . '
Anne:
Dit is de entree
The Parlour.
Hier schreven de zusters hun boeken. Om deze tafel liepen zij 'a avonds en lazen elkaar voor wat zij die dag geschreven hadden.
De kamer van Patrick Bronte, de vader van de schrijfsters
Patrick Bronte
Slaapkamers
Japon van Charlotte Bronte, bewaard in the Parsonage, Haworth
Ik ben een hyve begonnen, die ondertussen reeds 142 leden heeft. http://brontesisters.hyves.nl/
Via deze hyves ontmoet ik allerlei bijzondere mensen.
Zo heb ik contact gekregen met Veronika Metz, die onder de naam Anois keltische liederen zingt. Vorige week was ze in Haworth om te zingen. En Kirsten, die mij onlangs een boek over KLEUR toestuurde die ze van een kunstenares in Yorkshire heeft gekregen.
Ik heb in de jaren 80 hun huis, the parsonage tweemaal bezocht.
Hieronder het begin, vervolg :http://kleurrijkbrontesisters.blogspot.com/
Als jong meisje las ik Jane Eyre. Ik vond het prachtig. Vanaf dat moment wilde ik alles weten over the Bronte Sisters, over hun vader Patrick, hun broer Branwell, Tabby de huishoudster, Keeper en Flossy, twee van de vele huisdieren die zij hadden. Er is veel bekend over hun levens. O.a. doordat Charlotte Bronte veel brieven heeft geschreven. En doordat er vlak na haar dood een biografie werd geschreven door Elisabeth Gaskell, een vriendin van Charlotte.
Zij leefden in Haworth in Groot Britannie. Hun huis The Parsonage is nu het Bronte Museum.
Haworth, Yorkshire, Engeland
Als kinderen schreven de Brontes verhalen in kleine boekjes, die je nog in het museum kunt bekijken. Branwell en Charlotte creerden "Angria" en Emily en Anne "Gondal"
Zij schreven prachtige gedichten.
No coward soul is mine
No trembler in the world's storm-troubles sphere:
I see Heavens Glory shine,
And faith shines equal, arming me from fear.
De boeken die het meest bekend zijn:
Charlotte: Jane Eyre, Shirley en Vilette
Emily: Wuthering Heights
Anne: Agnes Grey
Charlotte over haar zuster Emily:
Out of a sullen hollow in a livid hill-side, her mind could make an Eden. She found in the bleak solitude many and dear delights; and not the least and best-loved was - liberty. Liberty was the breath of Emily's nostrils; without it she perished.
Charlotte
Emily
'Anne and I have been peeling apples for Charlotte to make an apple pudding . . . Charlotte said she made puddings perfectly, and she was of a quick but limited intellect. Taby said just now "come Anne pillopuate" (i.e. peel a potato). Aunt has come into the kitchen just now and said "Where are your feet Anne?". Anne answered "On the floor Aunt". . . '
Anne:
Dit is de entree
The Parlour.
Hier schreven de zusters hun boeken. Om deze tafel liepen zij 'a avonds en lazen elkaar voor wat zij die dag geschreven hadden.
De kamer van Patrick Bronte, de vader van de schrijfsters
Patrick Bronte
Slaapkamers
Japon van Charlotte Bronte, bewaard in the Parsonage, Haworth
Ik ben een hyve begonnen, die ondertussen reeds 142 leden heeft. http://brontesisters.hyves.nl/
Via deze hyves ontmoet ik allerlei bijzondere mensen.
Zo heb ik contact gekregen met Veronika Metz, die onder de naam Anois keltische liederen zingt. Vorige week was ze in Haworth om te zingen. En Kirsten, die mij onlangs een boek over KLEUR toestuurde die ze van een kunstenares in Yorkshire heeft gekregen.
Ik heb in de jaren 80 hun huis, the parsonage tweemaal bezocht.
Abonneren op:
Posts (Atom)