Coralie Bickford-Smith is a senior cover designer at Penguin Books,
where she has created several series designs
http://www.cb-smith.com/index.php?/about/
zaterdag 31 oktober 2009
Herfstkleuren, blaadjes, kaal
Allemaal op dezelfde dag.
Het gaat nu snel.
De winter staat voor de deur.
De straten liggen vol bladeren.
Altijd leuk om er doorheen te lopen,
Als een kind de blaadjes met je voeten omhoog schoppen
of er langzaam met je voeten doorheen slepen.
Blaadjes die naar beneden dwarrelen.
Bomen die al helemaal kaal zijn.
O ja, zo zag dat er uit........
woensdag 28 oktober 2009
Mindmappen en Leonardo da Vinci
Op 1 van mijn favoriete weblogs
kom ik het idee van "mindmappen"tegen.
Nu ben ik al eerder tegen het begrip aangelopen in een boek over Leonardo da Vinci. Leonardo zou de uitvinder zijn van het mindmappen. Hoe het ook zij, ik doe het regelmatig en het is een heel goed methode om in korte tijd zaken op een rijtje te krijgen.
Mindmappen
Het woord mindmappen klinkt misschien wat vreemd, maar het is simpelweg een nieuwe manier om aantekeningen te maken. Bij mindmappen gaat het om een combinatie van schrijven en tekenen. Op een wonderlijke manier sluit dat beter aan bij ons natuurlijke denken dan simpelweg A4-tjes volschrijven. Tegelijkertijd is het een stuk minder vermoeiend, dan het maken van een prachtige ets, litho, of pentekening.
Lees verder...............
http://verhaallijnen.blogspot.com/
kom ik het idee van "mindmappen"tegen.
Nu ben ik al eerder tegen het begrip aangelopen in een boek over Leonardo da Vinci. Leonardo zou de uitvinder zijn van het mindmappen. Hoe het ook zij, ik doe het regelmatig en het is een heel goed methode om in korte tijd zaken op een rijtje te krijgen.
Mindmappen
Het woord mindmappen klinkt misschien wat vreemd, maar het is simpelweg een nieuwe manier om aantekeningen te maken. Bij mindmappen gaat het om een combinatie van schrijven en tekenen. Op een wonderlijke manier sluit dat beter aan bij ons natuurlijke denken dan simpelweg A4-tjes volschrijven. Tegelijkertijd is het een stuk minder vermoeiend, dan het maken van een prachtige ets, litho, of pentekening.
Lees verder...............
http://verhaallijnen.blogspot.com/
maandag 26 oktober 2009
zondag 25 oktober 2009
zaterdag 24 oktober 2009
"BEN IK BEELDDENKER?
"BEN IK BEELDDENKER?
Onlangs ontmoette ik een man op mijn werk als competentietester die vertelde dat hij beelddenker is. Ik vroeg: "u bent goed in visualiseren?" Zijn antwoord was ja, zijn mimiek was lichtelijke geirriteerd. Dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid.
Ik ben op Google gaan zoeken en vond het onderstaande.
Nu denk ik:
"BEN IK OOK EEN BEELDDENKER?
Beelddenken is denken in beelden en gebeurtenissen. Het kan worden omschreven als ruimtelijk denken. Beelddenkers ordenen hun 'wereld' met niet-talige middelen. Zij zien beelden van situaties en handelingen, waarin meerdere zaken naast elkaar zichtbaar worden, op elkaar inwerken en een betekenisvol geheel vormen. Het is een dynamisch en woordloos denken, een manipuleren met ruimtelijke voorstellingen.
Nu is het zo dat wij allemaal in meer of mindere mate in beelden denken. Echter bij een klein aantal mensen is sprake van dominant beelddenken. Deze manier van denken heeft zowel voor- als nadelen. Een voordeel is dat beelddenkers complexe situaties in een oogopslag overzien. Het is een hele vlugge manier van denken. Een nadeel is dat ze, datgene wat ze overzien, niet altijd even vlug en makkelijk in taal of in getallen kunnen omzetten. Daardoor zijn ze soms moeilijk te volgen voor anderen.
Beelddenken is non verbaal denken, instinctief denken, voelen dat een oplossing daar en daar ligt. De capaciteit dat wat je uit wilt drukken kunt visualiseren, als een schilderij of een beeldhouwwerk, maar ook als een heel orkest dat je kunt horen spelen. Mozart en Van Beethoven hoorden de muziek in hun hoofd en zagen het orkest spelen en schreven dat op. Het is oplossingen zien, niet al redenerend tot een besluit komen. Een beelddenker ziet een oplossing en zal dan achteruitwerkend proberen te vertellen waarom zijn oplossing goed is.
'Verbeelding is erger dan de derdedaagse koorts', luidt een oud spreekwoord. Met visualiseren kun je zelfs het genezingsproces bevorderen door jezelf gezond en jong te zien. Maar je kunt jezelf ook aan een psychose helpen. Het is het vermogen dingen en situaties te zien alsof ze werkelijkheid zijn. Iedereen heeft deze capaciteit alleen niet iedereen gebruikt hem. En slechts weinigen, maar misschien toch meer dan we denken, kunstenaars, artsen, architecten, ingenieurs, etc., gebruiken deze capaciteit om hun beroep beter te kunnen uitoefenen.
Iedereen heeft een mate van beelddenken in zich, want tot ons vierde jaar denken we allemaal in beelden, maar daarna gaan we - langzaam of juist snel, niemand weet het precies - over tot woorddenken. Ons onderwijssysteem is gebaseerd op dit woorddenken.
Visualiseren
Een extreme beelddenker kan dingen en situaties visualiseren, als een realiteit zien, terwijl een woorddenker dat juist helemaal niet kan zien. Visualiseren is: dat je iets als werkelijkheid kunt zien en zelfs soms kunt horen en/of voelen. Beethoven was al doof toen hij nog prachtige concerten schreef. Op deze manier kan iemand ontdekkingen doen door bijvoorbeeld een machine te visualiseren : de machine laten werken, bouten toevoegen of verwijderen en kijken of het ding dan beter werkt of niet. De machine bestaat alleen in gedachten. Maar de beelddenker ziet het als werkelijkheid.
Als men in een bestuur praat over een ontwikkeling en er zit een beelddenker bij, dan gaat de beelddenker visualiseren en beoordeelt hij aan de hand van gevisualiseerde situaties of bijvoorbeeld een bepaalde regeling effect kan sorteren. Ondertussen nemen de andere bestuursleden (woorddenkers) net het besluit dat het een geweldig idee is om de regeling te gaan uitvoeren. De beelddenker is dan juist tot de conclusie gekomen dat de regeling een fiasco zal worden. Hij wordt dan als stoorzender gezien en zeker als hij niet behoorlijk uitlegt hoe hij aan zijn besluit kwam. Aan de beelddenker dan de taak om zijn visie onder woorden te brengen, want hij weet niet dat hij in beelden denkt en zo tot een besluit komt, terwijl zijn collega's voor datzelfde doel in woorden denken.
Verschillende beelddenkers
Sommige beelddenkers zijn verbaal geweldig begaafd en weten te beschrijven wat ze zien, maar kunnen het dan soms niet op papier zetten, want dan moeten ze analyseren. Anderen produceren juist prachtige rapporten, terwijl hun verbale kwaliteiten hen in de steek laten. Ook zijn er die op beide terreinen thuis zijn.
Mensen als Mozart en Beethoven hoorden hun creaties in hun hoofd en konden het dan zo opschrijven. Beethoven zelfs toen hij doof werd en zijn uiteindelijke creatie niet kon beoordelen op zijn oorspronkelijke bedoeling. Mensen als zij konden het hele proces visualiseren en het ook horen spelen. Maar mensen als Nel Ojemann - beelddenker en onderzoekster van beelddenken - en Ronald Davis - de schrijver van 'De gave van dyslexie' - horen geen muziek, maar slechts een heleboel kabaal. Zij moeten leren wat muziek is. Kortom, de variaties van beelddenken zijn enorm.
Geaardheid
Een beelddenker is niet communicatief gericht. Ze hebben dingen van binnen al zo levendig beleefd, dat de noodzaak erover te praten 'vergeten' wordt. Ook blokkeren ze op een lang verhaal (vooral als dat een terechtwijzing is). Vraag dan: "Wat zei ik?" om ze weer 'terug' te krijgen.
Vaak hebben ze een neiging tot faalangst en onzekerheid. Hierbij hoort ook een 'dom' voelen ondanks duidelijk aanwezige capaciteiten.
Toeschouwersgedrag. (Ze kunnen het stilzwijgend, maar merkbaar met de leiding eens zijn.) Het toeschouwersgedrag kan echter ook leiden tot eenzaamheid.
Een beelddenker voelt zich snel emotioneel bedreigd en heeft makkelijk een schuldgevoel bij falen.
Een beelddenker is vaak wat moeilijk te disciplineren. Ze weten vaak regels te ontduiken, zonder dat daar strijd over geleverd wordt. Vandaar dat het vaak nuttig is om veel structuur te bieden, thuis en op school. Ook het spelen van spelletjes als stratego, scrabble en schaken werkt ondersteunend, mits men consequent de regels handhaaft.
Onlangs ontmoette ik een man op mijn werk als competentietester die vertelde dat hij beelddenker is. Ik vroeg: "u bent goed in visualiseren?" Zijn antwoord was ja, zijn mimiek was lichtelijke geirriteerd. Dat prikkelde mijn nieuwsgierigheid.
Ik ben op Google gaan zoeken en vond het onderstaande.
Nu denk ik:
"BEN IK OOK EEN BEELDDENKER?
Beelddenken is denken in beelden en gebeurtenissen. Het kan worden omschreven als ruimtelijk denken. Beelddenkers ordenen hun 'wereld' met niet-talige middelen. Zij zien beelden van situaties en handelingen, waarin meerdere zaken naast elkaar zichtbaar worden, op elkaar inwerken en een betekenisvol geheel vormen. Het is een dynamisch en woordloos denken, een manipuleren met ruimtelijke voorstellingen.
Nu is het zo dat wij allemaal in meer of mindere mate in beelden denken. Echter bij een klein aantal mensen is sprake van dominant beelddenken. Deze manier van denken heeft zowel voor- als nadelen. Een voordeel is dat beelddenkers complexe situaties in een oogopslag overzien. Het is een hele vlugge manier van denken. Een nadeel is dat ze, datgene wat ze overzien, niet altijd even vlug en makkelijk in taal of in getallen kunnen omzetten. Daardoor zijn ze soms moeilijk te volgen voor anderen.
Beelddenken is non verbaal denken, instinctief denken, voelen dat een oplossing daar en daar ligt. De capaciteit dat wat je uit wilt drukken kunt visualiseren, als een schilderij of een beeldhouwwerk, maar ook als een heel orkest dat je kunt horen spelen. Mozart en Van Beethoven hoorden de muziek in hun hoofd en zagen het orkest spelen en schreven dat op. Het is oplossingen zien, niet al redenerend tot een besluit komen. Een beelddenker ziet een oplossing en zal dan achteruitwerkend proberen te vertellen waarom zijn oplossing goed is.
'Verbeelding is erger dan de derdedaagse koorts', luidt een oud spreekwoord. Met visualiseren kun je zelfs het genezingsproces bevorderen door jezelf gezond en jong te zien. Maar je kunt jezelf ook aan een psychose helpen. Het is het vermogen dingen en situaties te zien alsof ze werkelijkheid zijn. Iedereen heeft deze capaciteit alleen niet iedereen gebruikt hem. En slechts weinigen, maar misschien toch meer dan we denken, kunstenaars, artsen, architecten, ingenieurs, etc., gebruiken deze capaciteit om hun beroep beter te kunnen uitoefenen.
Iedereen heeft een mate van beelddenken in zich, want tot ons vierde jaar denken we allemaal in beelden, maar daarna gaan we - langzaam of juist snel, niemand weet het precies - over tot woorddenken. Ons onderwijssysteem is gebaseerd op dit woorddenken.
Visualiseren
Een extreme beelddenker kan dingen en situaties visualiseren, als een realiteit zien, terwijl een woorddenker dat juist helemaal niet kan zien. Visualiseren is: dat je iets als werkelijkheid kunt zien en zelfs soms kunt horen en/of voelen. Beethoven was al doof toen hij nog prachtige concerten schreef. Op deze manier kan iemand ontdekkingen doen door bijvoorbeeld een machine te visualiseren : de machine laten werken, bouten toevoegen of verwijderen en kijken of het ding dan beter werkt of niet. De machine bestaat alleen in gedachten. Maar de beelddenker ziet het als werkelijkheid.
Als men in een bestuur praat over een ontwikkeling en er zit een beelddenker bij, dan gaat de beelddenker visualiseren en beoordeelt hij aan de hand van gevisualiseerde situaties of bijvoorbeeld een bepaalde regeling effect kan sorteren. Ondertussen nemen de andere bestuursleden (woorddenkers) net het besluit dat het een geweldig idee is om de regeling te gaan uitvoeren. De beelddenker is dan juist tot de conclusie gekomen dat de regeling een fiasco zal worden. Hij wordt dan als stoorzender gezien en zeker als hij niet behoorlijk uitlegt hoe hij aan zijn besluit kwam. Aan de beelddenker dan de taak om zijn visie onder woorden te brengen, want hij weet niet dat hij in beelden denkt en zo tot een besluit komt, terwijl zijn collega's voor datzelfde doel in woorden denken.
Verschillende beelddenkers
Sommige beelddenkers zijn verbaal geweldig begaafd en weten te beschrijven wat ze zien, maar kunnen het dan soms niet op papier zetten, want dan moeten ze analyseren. Anderen produceren juist prachtige rapporten, terwijl hun verbale kwaliteiten hen in de steek laten. Ook zijn er die op beide terreinen thuis zijn.
Mensen als Mozart en Beethoven hoorden hun creaties in hun hoofd en konden het dan zo opschrijven. Beethoven zelfs toen hij doof werd en zijn uiteindelijke creatie niet kon beoordelen op zijn oorspronkelijke bedoeling. Mensen als zij konden het hele proces visualiseren en het ook horen spelen. Maar mensen als Nel Ojemann - beelddenker en onderzoekster van beelddenken - en Ronald Davis - de schrijver van 'De gave van dyslexie' - horen geen muziek, maar slechts een heleboel kabaal. Zij moeten leren wat muziek is. Kortom, de variaties van beelddenken zijn enorm.
Geaardheid
Een beelddenker is niet communicatief gericht. Ze hebben dingen van binnen al zo levendig beleefd, dat de noodzaak erover te praten 'vergeten' wordt. Ook blokkeren ze op een lang verhaal (vooral als dat een terechtwijzing is). Vraag dan: "Wat zei ik?" om ze weer 'terug' te krijgen.
Vaak hebben ze een neiging tot faalangst en onzekerheid. Hierbij hoort ook een 'dom' voelen ondanks duidelijk aanwezige capaciteiten.
Toeschouwersgedrag. (Ze kunnen het stilzwijgend, maar merkbaar met de leiding eens zijn.) Het toeschouwersgedrag kan echter ook leiden tot eenzaamheid.
Een beelddenker voelt zich snel emotioneel bedreigd en heeft makkelijk een schuldgevoel bij falen.
Een beelddenker is vaak wat moeilijk te disciplineren. Ze weten vaak regels te ontduiken, zonder dat daar strijd over geleverd wordt. Vandaar dat het vaak nuttig is om veel structuur te bieden, thuis en op school. Ook het spelen van spelletjes als stratego, scrabble en schaken werkt ondersteunend, mits men consequent de regels handhaaft.
donderdag 22 oktober 2009
woensdag 21 oktober 2009
Herfsttuin
Maandag de laatste handelingen in de tuin gedaan. Bladeren wegharken, bessen en rozebottels bewonderen.
zondag 18 oktober 2009
Schilderijen
Ik ben begonnen met twee nieuwe schilderijen, kijk op
http://kleurrijkaquarellen.blogspot.com//
En Salem heeft een nieuw schilderij gemaakt.
kijk op
http://kleurrijk-salem-meftah.blogspot.com/
zaterdag 17 oktober 2009
Met vriendinnen op stap, het huis, een herfstwandeling en een heerlijke lunch.
Wij zijn al heel lang vriendinnen en we hebben veel meegemaakt met elkaar. Gisteren kwamen we in het huis van Marian bij elkaar. Zij heeft een smaakvol modern ingericht interieur. Ik houd ervan om te fotograferen en vooral uit wat onverwachte hoeken. De sfeer in het huis is heel fijn, veel boeken, een brandende haard, mooie vormen en kleuren.
We hebben elkaar altijd heel veel te vertellen. Later maakten wij een wandeling in het park en bij een museumrestaurant namen wij thee met landbrood.
We hebben elkaar altijd heel veel te vertellen. Later maakten wij een wandeling in het park en bij een museumrestaurant namen wij thee met landbrood.
vrijdag 16 oktober 2009
donderdag 15 oktober 2009
Janaki Lennie
Quinquabelle zet elke drie uur iets nieuws op haar weblog.
http://quinquabelle2008.blogspot.com//
Vandaag kwam ik deze kunstenares tegen.
http://janakilennie.com/
""I experience an enormous sense of personal dislocation from the natural world living in a big city, but there is still a relationship to this environment we have created. Giving visual form to the tension between this sense of relationship and dislocation has preoccupied me since I started making art.
As a society, our concepts of beauty are conditioned by images of pristine natural wilderness. At the same time, in the quest for convenience and development, structures like freeways and power lines tear at our landscapes with indifference. The search for inspiration in a cluttered, mundane world sometimes leads our gaze upward. In my “Breathing Space” series, the void of the sky, framed by glimpses of natural and man-made artifacts, becomes the focus of an inchoate yearning, providing space for escape and a point of contact with the natural world"".
Élisabeth Vigée-Le Brun
Ik hou van geschiedenis, ik hou van mode en ik ben altijd benieuwd naar vrouwelijke schilders.
Hieronder een zelfportret en informatie over het leven van Élisabeth Vigée-Le Brun
Zij ontwikkelde zich in de jaren 1770 tot een veel gevraagd portretschilder. Ook koningin Marie-Antoinette liet zich vanaf 1778 meerdere malen door Vigéé-Le Brun portretteren, andere leden van het hof volgden. Haar populariteit is begrijpelijk, de portretten zijn aangenaam, met een opvallend coloriet en vaak geflatteerd.
Vigée-Le Brun behoorde tot eerste golf vluchtelingen die na het uitbreken van de Franse Revolutie het land verliet. Vanaf eind 1789 verbleef ze met haar dochter in Italië, waar ze met succes haar carrière voortzette, in 1792 ging ze naar Wenen, in 1795 naar Rusland. Haar 12 jaar durende ballingschap werd een triomftocht langs de Europese hoven en leverde haar een fortuin op.
In Frankrijk werd ze intussen bestempeld als royaliste, haar eigendommen werden in beslag genomen. Haar echtgenoot schreef vergeefs een verweerschrift, zat tijdens de terreur zelf enige tijd gevangen en voelde zich genoodzaakt een scheiding aan te vragen om zijn bezit te redden. Maar in 1800 werden de maatregelen tegen Vigée-Le Brun opgeheven. Na nog een langdurig verblijf in Berlijn keerde ze in 1802 naar Frankrijk terug. De relatie met Le Brun werd niet meer hersteld.
Ten tijde van de Vrede van Amiens tussen Frankrijk en Engeland werkte ze in Londen, waar ze onder andere Lord Byron portretteerde. In 1805 reisde ze via Holland naar Parijs terug. Haar relatie met de Bonapartes was echter niet bijzonder goed, de enige bestelling van het keizerlijke hof, was een portret van Napoleons zuster Carolina Bonaparte in 1807.
Vanaf 1809 bewoonde Vigéé-Le Brun een buiten in Louveciennes. In 1817 en 1824 exposeerde ze nog op de Salon, en in 1835-37 publiceerde ze haar nog steeds gelezen memoires. Ze is overleden in 1842 en is begraven op het kerkhof van Louveciennes.
Het oeuvre van Vigéé-Le Brun bestaat uit ca. 660 portretten en 200 landschappen. De portretten hebben vaak meer glamour dan diepgang, maar geven een interessant tijdsbeeld. Haar werk wordt door vele grote musea getoond.
Hier het portret van Koningin Marie Antoinette.
Hieronder een zelfportret en informatie over het leven van Élisabeth Vigée-Le Brun
Zij ontwikkelde zich in de jaren 1770 tot een veel gevraagd portretschilder. Ook koningin Marie-Antoinette liet zich vanaf 1778 meerdere malen door Vigéé-Le Brun portretteren, andere leden van het hof volgden. Haar populariteit is begrijpelijk, de portretten zijn aangenaam, met een opvallend coloriet en vaak geflatteerd.
Vigée-Le Brun behoorde tot eerste golf vluchtelingen die na het uitbreken van de Franse Revolutie het land verliet. Vanaf eind 1789 verbleef ze met haar dochter in Italië, waar ze met succes haar carrière voortzette, in 1792 ging ze naar Wenen, in 1795 naar Rusland. Haar 12 jaar durende ballingschap werd een triomftocht langs de Europese hoven en leverde haar een fortuin op.
In Frankrijk werd ze intussen bestempeld als royaliste, haar eigendommen werden in beslag genomen. Haar echtgenoot schreef vergeefs een verweerschrift, zat tijdens de terreur zelf enige tijd gevangen en voelde zich genoodzaakt een scheiding aan te vragen om zijn bezit te redden. Maar in 1800 werden de maatregelen tegen Vigée-Le Brun opgeheven. Na nog een langdurig verblijf in Berlijn keerde ze in 1802 naar Frankrijk terug. De relatie met Le Brun werd niet meer hersteld.
Ten tijde van de Vrede van Amiens tussen Frankrijk en Engeland werkte ze in Londen, waar ze onder andere Lord Byron portretteerde. In 1805 reisde ze via Holland naar Parijs terug. Haar relatie met de Bonapartes was echter niet bijzonder goed, de enige bestelling van het keizerlijke hof, was een portret van Napoleons zuster Carolina Bonaparte in 1807.
Vanaf 1809 bewoonde Vigéé-Le Brun een buiten in Louveciennes. In 1817 en 1824 exposeerde ze nog op de Salon, en in 1835-37 publiceerde ze haar nog steeds gelezen memoires. Ze is overleden in 1842 en is begraven op het kerkhof van Louveciennes.
Het oeuvre van Vigéé-Le Brun bestaat uit ca. 660 portretten en 200 landschappen. De portretten hebben vaak meer glamour dan diepgang, maar geven een interessant tijdsbeeld. Haar werk wordt door vele grote musea getoond.
Hier het portret van Koningin Marie Antoinette.
dinsdag 13 oktober 2009
maandag 12 oktober 2009
Een roos is een roos is een roos
Ik zat gisteren in de trein, het is oktober en buiten zijn prachtige herfstkleuren. Ik mijmerde over het afgelopen jaar, herinnerde de lente en ineens wist ik, ik wil een blog over rozen maken.
Foto's, gedichten, wetenswaardigheden.
http://kleurrijkroos.blogspot.com/
Als jong meisje las ik een boek over Gertrude Stein en was geraakt door de woorden
a rose is a rose is a rose
Een cryptische zin die zoiets wil zeggen als: de roos verwijst naar niets anders dan zichzelf, voor eeuwig en voor altijd.
Rozen en bloemen, ze zijn via de liefde, liefdesbrieven en liefdesgedichten tot metaforen van taalraadsels geworden. Niet alleen Gertrude Stein wees ons hierop, ook Mallarmé gebruikte het beeld van een bloem – nog iets algemener dan de roos – als voorbeeld voor het abstraherende karakter van taal. In een prozagedicht schreef hij dat met de uitspraak ‘une fleur!’, alle contouren van die ene bloem naar de vergetelheid worden verbannen, en iets anders dan alle bekende bloemen ontstaat, namelijk de idee van de bloem.
zaterdag 10 oktober 2009
Herfst
Ik vind het heerlijk om wandelingen rond het huis te maken. Het kan varieren van korte wandelingetjes tot wandelingen van anderhalf uur. En dat terwijl ik midden in een stad woon.
Regen viel, ik liep onder een paraplu.
Plotseling een felle zon, het bleef regenen. Ik speurde naar een regenboog, en jawel, daar was hij.....
Abonneren op:
Posts (Atom)
Boekenproject 2014
Boekenproject 2015
