De afgelopen maand heb ik in het kader van mijn boekenproject Proust' s In de schaduw van de bloeiende meisjes gelezen. Dit is 1 van de 7 boeken die behoren bij de reeks Op zoek naar de verloren tijd. De hoofdpersoon omschrijft hierin zijn verliefdheid op Gilberte, ontmoet hierin Saint Cloud, die een goede vriend gaat worden en vertrekt vanwege zijn gezondheid met zijn grootmoeder naar Balbec, een vakantieplaats in Normandië en ontmoet hier een groep meisjes, onder andere Albertine, waar hij diep van onder de indruk raakt. Hij ontmoet hier de schilder Elstir. Elstir: James Whistler. 
Albertine is one of the little band of girls who appear along the seafront at Balbec. Though Marcel is in love with all the girls in the little band, one stands out with her “brilliant, laughing eyes and plump, matt cheeks, a black polo cap … pushing a bicycle.” He learns that she is the ‘Simonet girl’ from a respected local family that spell their name with one ‘n’. proust-miniseries
De zinnen van Proust zijn lang. Zo lang dat ik met bewondering volg of hij ze wel tot een goed einde kan krijgen. Ik lees op marcel-proust: Het proza is langzaam en traag; de zinnen zijn lang, slangachtig gekronkeld, en niet altijd geschreven met het oog op maximale helderheid. Pas na een honderdtal pagina's begon ik te begrijpen dat het niet zozeer een stilistische zwakheid was die ervoor zorgde dat ik vele zinnen opnieuw moest lezen en haast ontleden. Dat herlezen, dat stilstaan, was precies het beoogde doel, een doel dat perfect paste bij de inhoud van dit boek dat juist gaat over stilstaan, herinneren en mediteren over alles wat niet onmiddellijk aan ons verschijnt Toen De kant van Swann met de drie eerste delen van Terug naar de verloren tijd op 14 november
1813 verscheen, bleek dat Proust voor een wending in de literatuur had gezorgd. Het was een wending die bepalend werd voor de moderne literatuur en die tegelijk ook bij een aantal andere schrijvers leefde: net als Proust braken James Joyce en Virginia Woolf met het realisme en lieten de binnenwereld van hun personages aan het woord: hun onderbewuste, hun gedachtestromen, hun bewustzijn en, in het geval van Proust, hun willekeurig opkomende herinneringen. Marcel-Proust.
Balbec is the fictional name of Cabourg, a town near the sea in the Basse-Normandie region of France. Proust spent the summers of 1907 and 1914 in the Grand Hôtel at Cabourg.
Tegelijkertijd las ik het boek Proust verliefd van William C. Carter. het geeft veel achtergrond informatie.Soms vond ik het moeilijk me te concentreren. Het begon toen de verteller afstand van Gilberte nam terwijl ik niet goed begreep waarom. Ik vond het gezeur worden. (sec). Proust, gezeur? Toen de verteller met zijn grootmoeder naar Balbec reisde kwam mijn interesse weer terug.
Na het lezen van 2 delen van À la recherche du temps perdu weet ik zeker dat ik de andere delen ook ga lezen. En ik weet ook dat ik alles nogmaals ga lezen, want veel gaat er nog langs me heen. Het is genieten maar ook ergeren wanneer ik de pointe van een zin verlies. Deze boeken zijn het grootste tegengif tegen mijn Twitterbrein ;-) Naast alle korte stukjes die ik op Facebook, google etc, scan, dwingen deze boeken tot concentratie en dat voelt heel prettig aan. Het is leuk om in een andere wereld te stappen, de tijd van het Fin de siècle. Nadeel is dat ik deze maand maar 1 boek heb gelezen. Ik zou dus nu 3 boeken moeten lezen de komende maand. Zal dit lukken????? Nu een kaart maken n.a.v. dit boek. Ik probeer er in gedachten een vorm voor te vinden,
proust-personnages
Met À l'ombre des jeunes filles en fleurs won Proust in 1919 de Goncourt-prijs
erikgveld/marcel-proust-2-in-de-schaduw-van-de-bloeiende-meisjes-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten