Madame Bovary van Gustave Flaubert. Madame Bovary c’est moi.

Hier mijn Madame Bovary kaart

 

 

Ik heb voor mijn boeken project Madame Bovary van Gustave Flaubert gelezen. Voordat ik met lezen begon wist ik alleen dat Emma Bovary ongelukkig getrouwd is en een minnaar zou nemen. Ik dacht iets te gaan lezen in de trant van Anna Karenina. Maar dat bleek niet het geval. Anna begreep ik, Emma vond ik vreselijk. Zij wil hartstocht, zij wil een prins op het Witte Paard die haar in vervoering zal brengen. Zij wil dansen en op de toppen van haar zintuigen leven. En on dit te krijgen gaat niets haar te ver. Als jong meisje wordt zij opgevoed door nonnen. Zij leeft helemaal op bij het lezen van romans waarin de heldinnen hun hartstochten na jagen. Groots en hartstochtelijk wil zij leven. Zij trouwt met een dokter die stapelgek op haar is. In het begin is zij ook weg van hem. Zij kleedt zich leuk en maakt het huis gezellig. Maar al gauw verveelt het haar. Haar man en zij worden uitgenodigd deel te nemen aan een bal en daar vindt zij wat ze zoekt. De weelde van het huis en de balzaal, de opzwepende muziek, het eten en de drank, meegezogen worden in de dans door een onbekende man, ze straalt. Maar thuis valt ze terug in verveling en apathie. Ze verslonst zichzelf en haar huis. Zij krijgt een dochtertje, maar duwt het kind weg. Tot zij haar eerste minnaar ontmoet. Zij liegt tegen haar man en leeft zich uit in de liefde. Ze beslist dat ze met haar minnaar zal weglopen, maar die laat haar op het moment suprême zitten. Hij is bang geworden van de wildheid van Emma. Ze is geschokt, verveelt blijft zij achter. Maar daar is een tweede minnaar. Om hem te binden geeft zij veel geld uit, zij sluit krediet na krediet en vertelt haar echtgenoot leugen na leugen. Uiteindelijk loopt zij in de val. Een bekende ziet haar met haar minnaar, kredietverstrekkers eisen hun geld terug. Emma heeft geen geld meer en het geld van haar echtgenoot is opgemaakt. Om aan geld te komen gaat zij zelfs naar haar eerste minnaar terug om zich te prostitueren maar hij wil haar niet. Dan neemt zij arsenicum en sterft. Haar man 's hart is gebroken. En het wordt erger voor hem wanneer hij liefdesbrieven vaan haar minnaars in haar nalatenschap ontdekt. Hij zal ook niet lang meer leven. Het dochtertje gaat naar zijn moeder.

Na het boek te hebben uitgelezen ben ik op zoek gegaan naar achtergrond informatie

Dit vind ik op Wikipedia:

Toen de roman voor het eerst als feuilleton werd gepubliceerd in La Revue de Paris tussen 1 oktober 1856 en 15 december 1856, werd Flaubert door openbare aanklagers vervolgd voor obsceniteiten. Dat resulteerde in een geruchtmakende rechtszaak in januari 1857. Na de vrijspraak op 7 februari, werd het een bestseller in boekvorm in april 1857, en wordt nu gezien als één van de eerste moderne realistische romans uit de wereldliteratuur. De roman wordt door critici geprezen om zijn psychologische diepgang en de sterk uitgewerkte sociale kritiek. wiki/Madame_Bovary.

In de tijd dar het boek uitkwam was het vast aanstootgevend, dat is nu niet meer het geval. Ik was verbaasd te lezen over de maatschappijkritiek. Misschien wordt de macht van de kredietverstrekkers bedoeld? Misschien wordt de ongelijkheid tussen man en vrouw bedoeld? Het laatste vind ik echter niet zo sterk uit het boek naar voren komen. Ik ken vrouwelijke auteurs die aan den lijven onderdrukking  meemaakten en heel wat sterkere boeken over dit onderwerp schreven. Denk aan Charlotte Bronte met Jane Eyre en Lucy Snow ( Villette). Haar heldinnen haalden kracht uit zichzelf, maakten hun eigen moraliteit. Hiervan is bij Emma Bovary geen sprake. Uit een recensie begrijp ik dat bedoeld wordt dat de burgerlijkheid aan de kaak wordt gesteld?

Wat moet ik denken van de psychologische diepgang?  In onze tijd zou Emma een etiket opgeplakt krijgen, denk maar aan ADHD of bipolaire stoornis. In de tijd dat het boek werd geschreven was hier geen sprake van. Wel las ik ergens dat Emma een hysterica werd genoemd.

Gustave Flaubert’s Madame Bovary is an intricate and compelling tale of a young woman caught in the throes of romanticism, a tale full of rich imagery and authorial allusions to Flaubert’s own life. In fact, he is once quoted as saying, “Madame Bovary c’est moi.”

 

Heeft hij dit echt gezegd? Zo ja, wat bedoelde hij daar dan mee?
 

interessant: academia/Burgerlijke_cultuur_in_fictie._Madame_Bovary_
cest-moi-gustave-flauberts-madame-bovary

Ik heb ondertussen ook over een tweede Emma gelezen, namelijk het gelijknamige boek van Jane Austen. En dat is een heel andere dame. maar daar vertel ik een nadere keer over.