We zouden naar Rotterdam.......

Zomertijd is ingegaan. dat vind ik fijn. Lekker een uur langer licht.

De afgelopen dagen was ik ziek. Heel vervelend want ik moest een afspraak met een vriendin afzeggen en vandaag zouden we naar Rotterdam gaan. We hadden een hotel geboekt. Morgen is onze trouwdag en we wilden het daar vieren. Het nieuwe station bekijken, de Markthal bekijken, wandelen in de stad, misschien het Wereldmuseum in.

Als klein meisje kwam ik vaak in Rotterdam omdat mijn opa en oma er woonden. Ik heb zulke fijne herinneringen aan hun huis. Het was een etage op de eerste verdieping. Er hing een sleutel aan een touwtje en wanneer je daar niet bij kon belde je. Iemand die boven stond trok aan een koord en dan opende de deur zich. Het huis rook zo lekker. Boven was een grote zolder, hier bewaarde mijn opa o.a. zijn prachtige schelpenverzameling.

We gingen er vanaf Den Haag altijd naar toe met de bus, soms met de trein. We noemden het de Rotterdammer bus. Onderweg zagen we spannende dingen. O.a. de rivier de Zweth. Ik herinner me dat deze rivier hoger lag dan de weg waar wij over reden. Ook moest de bus hier een eng smal bruggetje op. We kwamen ook langs Delft. Op Google Earth maak ik nog wel eens de tocht per tram die we vanaf het station in Rotterdam naar de Haringpakkerstraat maakten. Het huis zelf is weg. Er staan nu nieuwe huizen, wel ongeveer in dezelfde stijl. Het oude gebouw van de school tegenover het huis is er nog steeds.

Ik herinner me de Mathenesserweg. We wandelden daar vaak en bekeken er winkels. Serc.nl//rotterdam/rotterdam-

Ik herinner me het oude station ook nog heel goed

Wat zal het nieuwe station raar aanvoelen

youropi/station-rotterdam

Vanmorgen kregen we bericht dat we de boeking voor het hotel kunnen opschuiven. Gelukkig, gaan we lekker een andere keer. Het is vandaag ook nog eens verschrikkelijk weer. Het stormt, het regent en het is koud. Het was dus toch al geen plezier om nu door Rotterdam te lopen. Nu eerst nog een paar dagen uitzieken.

Een wijk verkennen.

Vandaag een heel leuke dag

Met een vriendin ben ik naar een wijk geweest waar ik normaal nooit kom

Via via had zij van een eethuisje gehoord

en ze vroeg of ik zin had mee te gaan

 

Het eethuisje zit in een leuk pand

 

Aan de achterkant een leuke tuin

 

 

We dronken thee en koffie met iets lekkers erbij

 

 

Daarna zijn we de wijk gaan verkennen

Wat een mooie architectuur

ik had ervan gehoord maar zelf nog nooit gezien

 

 

 

Vrienden en poezen bezoek.

En, om in poezensferen te blijven (zie stukje hieronder)

Vandaag zijn wij op bezoek geweest bij vrienden van ons

Onze Sarah kregen wij indertijd van hen

Zij werd met broertjes en zus in hun tuin gevonden

en  zij brachten de kittens, waarvan de moeder verdwenen was

met pincetjes melk groot

Dit alles is lang geleden gebeurd

Ondertussen hebben ze weer 2 andere poezen die nu 1 jaar zijn

Natuurlijk werden wij druk besnuffeld bij binnenkomst

Prachtig op rood

Op de terugweg donkere wolken boven ons hoofd

Hallo allemaal

Vandaag, 21 maart, is het officieel lente, hiep hoi!!!!

De lente komt, de treurwilgen laten het zien.

Vandaag naar de stembus geweest

En daarna naar de dokter

Onze dokter gaat binnenkort met pensioen

Er wordt een afscheidsmap voor hem gemaakt

en ik haalde formulieren hiervoor op

 

Het was opnieuw een heerlijke dag

en.... het gaat nu gebeuren

De treurwilgen komen altijd als eerste in lentebloei

 

 

 



Wat een heerlijk weer vandaag, spontaan groeiente narcissen .en een nostalgische terugkijk

Vandaag voor het eerst dit jaar in de tuin gezeten

 

 

Een stapel tijdschriften erbij

HEERLIJK

 

Maar.... na verloop van tijd krijg ik toch de geest

 

 

Tot mijn verbazing zag ik ineens weer narcissen.
 

Op de tafel staat een pot
Die ik gekregen heb van mijn vriendin Monique
Ik had de pot buiten gezet om later in de grond te zetten

maar daar was het nog niet aan toe gekomen

 

En kijk nu, spontaan is er tweede bloei...............

 

 

 

Gisteren was ik in de stad

Ik ben naar de bibliotheek geweest

 

Ik wilde ook een foto nemen van een plek waar ik vroeger veel langs liep

Er is een heel stuk weggebroken, waardoor ik het bijna niet meer herken

 

In het grijze gebouw rechts heb ik bijna 34 jaar gewerkt

Het staat nu al een flinke tijd leeg

Het was een verouderd gebouw geworden

Ik herinner me sommige zomers

waarin sprake was van een hittegolf

Het was er bijna niet in uit te houden

er zat geen airconditioning in

Toch hou ik nog steeds van dit gebouw

omdat ik hier zoveel mooie herinneringen heb

 aan de mensen met wie ik er samen werkte

Ik loop er nog regelmatig langs

Er zit nu anti kraak in

 



Boekenproject: De heren van de thee Hella Haasse.

Het vierde boek dat ik dit jaar gelezen heb is een boek van Hella Haasse "" de Heren van de thee"". Vorig jaar zag ik bijna wel iedere keer dat ik op zoek was naar een boek dit boek staan. Ik vond de titel intrigerend. Ik ben ook nog eens gek op thee. Dus dacht ik "deze keer neem ik het boek mee en ga het lezen"".

Heren van de thee is een roman die gebaseerd is op brieven en andere documenten van de Het Indisch.thee en familie archief en gegevens uit andere archieven.

 

Oorsprong Thee- en Familiearchief
Het verworven archief is afkomstig van de Stichting Thee- en Familiearchief van der Hucht c.s. in 1983 opgericht door Karel van der Hucht. De Stichting heeft tot doel archieven van de Indische theeplantages en betrokken families te verzamelen. In 1844 emigreerden familieleden van Van der Hucht als theeplanters naar West-Java. Van de diverse generaties theeplanters zijn documenten, brieven, foto’s en andere archiefstukken bewaard gebleven die zijn samengebracht in het Thee-archief. Het bijzondere is dat niet alleen de geschiedenis van de familie bewaard is gebleven maar ook die van de theeplantages. Behalve brieven en foto’s bevat het archief ook jaarverslagen en oude aandelen. Het Thee-archief is na de zomer toegankelijk bij het Nationaal Archief. Aan het eind van dit jaar worden de foto’s toegevoegd.

 

Hella Haasse reconstrueerde in haar roman het gezinsleven en werk van het echtpaar Rudolf Kerkhoven en Jenny Roosegaarde Bisschop aan de hand van brieven en foto’s uit het Thee- en Familiearchief. De familie Kerkhoven-Roosegaarde Bisschop behoorde tot een grote clan van theeondernemers op Java in de 19e eeuw. De archiefstukken van de familie gaven Hella Haasse een goed beeld van het leven van de familie. Ook de sfeer van de ondernemingen en het landschap komt duidelijk uit het archief naar voren. geschiedenis.nl

 

Hoofdpersoon is de jonge Rudolf Kerkhoven die een theeplantage begint naast die van zijn vader. Als kind woont hij bij familie in Holland, hij heeft sterk de drang om na zijn studie naar Indië te gaan. Hij bouwt op een brak liggend stuk grond alles met eigen handen (en handen van de Indische medewerkers op).  Hij is een gedreven man, die hart heeft voor de grond, hart heeft voor de Indiërs, hart heeft voor thee en kinine. In Indië is een hele society met bals en allerhande bijeenkomsten. Dit alles is echter niets voor Rudolf. Wanneer hij op een gegeven moment op zoek gaat naar een vrouw moet hij zich er echter wel tussen bewegen. Zijn oog valt op de stadse Jenny Roosegaarde Bisschop en zij wil hem ook.

Het valt haar tegen waar zij terechtkomt. Uit de stad ineens op het platteland met alleen een huis waar het lekt wanneer het regent en het regent er lijkt het wel altijd. Ondanks de relatieve armoede waar zij met haar kinderen woont houdt zij van haar man en kinderen en is een goede moeder en zorgt voor iedereen en alles op de plantage. Zo kabbelt het verhaal door.

Rudolf voelt zich achtergesteld door zijn vader. In de loop van het verhaal komt zijn broer ook naar Indie en neemt de plantage over van hun vader. Hij krijgt dit alles in zijn schoot geworpen. Was het nu zo dat zijn vader Rudolf zou prijzen voor zijn inzet en harde werken dan was dit nog niet zo erg. Maar vader looft steeds zijn broer en Rudolf krijgt kritiek.

Na het overlijden van hun vader ontstaat er een woordenwisseling per brief tussen de zwager en de zus van Rudolf die in Nederland wonen en voor 2 van de zoons van Rudolf en Jenny zorgen, die voor hun opleiding naar Nederland gegaan. Rudolf wordt in deze brief van alles verweten. Van af dit moment wil Rudolf niets meer van hen weten. Omdat ik als lezer zo heb meegeleefd met alle gebeurtenissen in het leven van Rudolf en Jenny lijkt deze kritiek in eerste instantie erg onrechtvaardig. Maar, en dat vind ik knap aan dit boek, ineens krijg ik ook een andere kijk. Is Jenny de lieve, toegewijde vrouw en moeder of is zij eigenlijk ontevreden en raakt zij steeds meer verbitterd?

Rudolf en Jenny worden uiteindelijk rijk. Het oude houten huis heeft plaatsgemaakt voor een groot stenen huis voorzien van alle gemakken. Zij komen regelmatig voor vakanties over naar Nederland en logeren in dure hotels. Jenny blijft meerdere keren langer dan Rudolf. Zij maakt ook wat reizen, oa naar Parijs. Het gaat haar steeds moeilijker vallen om terug te leren naar Indië. Tot zij een keer terugkeert en er niets goed meer is. Zij is ontevreden over alles, is opgejaagd, kan nergens meer rust vinden. Dit mondt uiteindelijk uit in haar dood. Rudolf kapot achterlatend. Haar dochter vertelt de lezer, vergif........

Nu komen de verhalen los dat Jenny nooit tevreden was. Dat ze altijd al brieven stuurde waarin ze vertelde wat voor een hard en naar leven ze had.

Ook nu is het weer leuk achtergrondinformatie op te zoeken via internet

dorisjohn/heren-van-de-thee-van-hella-s-haasse

 

volkskrant/kleinkinderen-van-de-thee

volkskrant./in-de-theetuin-borduurt-de-natuur

 

Al zoekend kom ik tegen dat de kunstenaar Daan-Roosegaarde een afstammeling is van de familie van Jenny. Vader François Roosegaarde Bisschop: ‘Ja, dat is des Roosegaardes. We zijn een apart slag mensen.

 

Toen Daan Roosegaarde in 2010 Jakarta bezocht omdat daar werk van hem tentoongesteld werd, besloot hij naar de oude theeplantage van zijn voorouders in Gamboeng te reizen. Jenny Roosegaarde Bisschop, hoofdpersoon in Heren van de thee van Hella Haasse, is een voorvoorvoortante van hem. Roosegaarde herinnert zich een autorit van zes uur, een hobbelig weggetje, overal jungle, ‘en dan ineens in de verte een lijntje en nog een lijntje en dan een groen veld en een irrigatiekanaal, en dan komt er orde in die chaos, en dat was voor het eerst dat ik een soort koppeling had met iets dat in het verleden gebeurde, want ik ben altijd toekomstgericht, maar die voorouders van mij waren eigenlijk de natwaanzinnigs. Oké, je kan het hebben over hoe ze met de locals omgingen en dat dat allemaal niet zo uur aan het hacken: ze maakten eigenlijk een soort theemachine, en dat vond ik iets koos­jer was, maar…’ Stilte. ‘Dat je dat ineens ziet. Ja, fuck; zij hadden ook een droom. Ik kom dus ergens vandaan! Ik herken dit!’ -Daan-Roosegaarde

Boekenproject 2015/ Nietzsche Ecce Homo.

 

Vorige maand, in het kader van mijn boeken project 2015

 las ik ""Ecce Homo"" van Friedrich Nietzsche

Ik schilderde er ook een kaart bij

Een man bovenop een bergtop

die vol vervoering zijn handen ten hemel spreidt

 

Nietzsche hield van de bergen

en was een goede wandelaar

Al wandelend kwam hij vaak tot zijn ideeën.

 

Het is een dun biografisch boek. Nietzsche beschrijft hier in diverse hoofdstukken hoe hij tot zijn boeken als "Alzo sprak Zaratusthra"en ""De vrolijke wetenschap"", Voorbij goed en kwaad  kwam. Ecce homo is interessant en de stijl is opmerkelijk. Ik kan niet zo gauw op iemand komen die op een dergelijke manier schrijft en hoofdstukken namen geeft als  ""Waarom ik zo wijs ben"" en ""Waarom ik zo knap ben"".

 

Omdat ik vorige maand een biografie over Nietzsche las werkt dit boek prettig voor mij als een verdieping.

 

Een van de interessante ideeën van Nietzsche is DE EEUWIGE WEDERKEER: Of, zoals Nietzsche het uitdrukt: Wat zou je doen, als een demon je nasluipt in je ''eenzaamste eenzaamheid´ en je de keuze voorlegt het leven dat je leidt tot in het oneindige opnieuw te leven, met alle pijn en alle vreugde, alle kleine en grootse momenten die je hebt meegemaakt. De zandloper des tijds zou steeds weer opnieuw worden omgedraaid en korreltje voor korreltje zou je alles steeds weer opnieuw beleven. Zou je het doen? Of zou je je ‘op de grond werpen, met de tanden knarsen en de demon vervloeken’?

 

De eeuwige wederkeer van het gelijke is door velen geïnterpreteerd, en over het algemeen luidt de verklaring dat hier gaat om een appèl. Ja zeggen tegen de demon, betekent het leven volledig omarmen in al zijn diepte- en hoogtepunten. Immers: je zou ieder moment – dus ook de slechte – tot in de eeuwigheid opnieuw willen beleven. Het is een radicale afwijzing van elk religieus geïnspireerde gedachte dat er ergens een ‘verlossing’ wacht, een lineair pad naar een einddoel. Tegenover deze rechte lijn vooruit, stelt Nietzsche de cirkel. De gedachte van een ‘lineaire tijd’ ontkent het belang van het moment hier en nu, het nu staat immers altijd in het licht van het ‘later’. Bij Nietzsche is later echter al nu, hij geeft het moment zijn waarde terug. Immers, je zal je moeten voorhouden dat de beslissing die je hier en nu neemt, gevolgen heeft tot in de eeuwigheid. lees meer op Filosofie

Nietzsche is niet een schrijver waarvan je kunt zeggen: "" ah, ik begrijp het na 1 keer lezen"".  Hij heeft mij echter wel in zijn ban gekregen en ik ga zeker door met zijn boeken lezen . (En over hem lezen).

Grappig en mooi.

Ik schilderde pas de vrouwen met de kapsels op een nieuwe manier

Ik liep ook steeds met een tekening van een kat rond in mijn hoofd

Ik zette het daarom maar eens op een kaart

Ik moet erom lachen zodra ik de kaart zie

Ik ben met iets heel leuks bezig

maar kan het nog niet verklappen

Moeilijk is dat!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Vanmorgen zette ik de vuilnisbak buiten

het was alweer zulk heerlijk zonnig weer

Mijn oog viel op iets moois

Begin lente

 Wat is het ineens een heerlijk weer

Afgelopen zondag maakten Salem en ik een wandeling, oa. door het tuincentrum

Overal waren mensen bezig hun tuin voor de lente gereed te maken

 

Vanuit het huis zien we dit van de lente

 

 Binnen geniet ik nog na van mijn Gorki en "haardrachten""

Op het dak hoor ik een vogeltje spelen
En dit zag ik gisteren
tegen het vallen van de avond vanuit een tuimelraam
boven mijn bureau
Links onderin zie je de sticker uit FLOW

Op zoek naar de lente

Vandaag had ik zo'n behoefte aan de lente

Ik dacht, ik ga een wandeling maken

en kijken wat ik al voor lente achtigs kan vinden

Dat viel tegen

Op sneeuwklokjes en krokussen na

Is er nog bijna niets te zien 

 

Wel knotwilgen

 

 

He, gelukkig.... toch een beginnetje

 

 

Vogeltjes

 

 

Onderstaande lijkt heel mooi, he

Bijna landelijk

 

 

Het was heel mooi

Vroeger was het heel mooi

 

 Maar nu,  aan de andere kant van het pad

 

Alles is afgegraven

Hier en daar is een huis gekomen

Het project heet ""de tuin van"" ....., tsja.......

De bedoeling was dat het al volgebouwd zou zijn

Maar toen kwam de crisis

Nu is het een lelijk gapend gat met een paar huizen

 

Dit is even verder op

Het was prachtig

Nu, na een Europese subsidie is het bos uitgedund

en lelijk geworden

Het verrommelt om me heen

 

Op de terugweg schapenwolkjes

 

Nog even geduld voor de lente losbarst

IK HEB ER ZO' N ZIN IN