Eugénie Grandet is een aanrader om te lezen. Het is een mooi verhaal en een heel fijne schrijfstijl. Het is vooral een leuk boek wanneer je eens wilt lezen hoe het komt dat sommige mensen rijk zijn.
De gierige kuiper Grandet woont samen met zijn vrouw (die een behoorlijke bruidsschat meenam) en dochter Eugenie. Grandet's leven bestaat eruit zijn geld te vermeerderen en dat doet hij als het moet ten koste van de leefomstandigheden van zijn familie. Maar dan op een goed dag komt er een neef langs, Charles, die een brief bij zich heeft van zijn vader, de broer van Grandet. In de brief staat dat de vader van de jongen torenhoge schulden heeft die hij niet kan afbetalen. Vanwege de schande gaat hij een einde aan zijn leven maken en vertrouwt de jongen aan Grandet toe. Wanneer de jongeman uit zijn koets stapt kijken de vrouw en dochter vol bewondering toe, want zoiets moois hebben ze nog nooit gezien. De prachtige koets, de jongeman gekleed in glanzende verfijnde stoffen en omringd door een wolk van parfum en dan nog zijn elegante manieren.
Eugenie en Charles trekken veel met elkaar op en worden verliefd. Echter, Charles wil de wereld intrekken en fortuin gaan maken. Hij neemt de 6000 francs aan die Eugenie gespaard heeft, hij geeft haar een gouden kistje als onderpand. Onder veel tranen vertrekt hij. Terwijl Charles weg is onderneemt Grandet, samen met zijn bankier, allerlei stappen om de schulden van zijn broer over te nemen. Je zou zeggen, dat is netjes, maar dat is het niet. Hoe ze het precies doen kan ik niet meer navertellen, dan moet je echt het boek zelf lezen. Maar Grandet wordt er rijker van en de schuldeisers armer.
Wanneer Grandet overlijdt is Eugenie zijn erfgename. Nu beseft zij pas hoeveel rijkdom haar vader verzameld heeft. Charles in de tussentijd maakt inderdaad fortuin o.a via de slavenhandel. Wanneer hij terugkeert naar Parijs maakt hij kennis met een rijke vrouw die honderdduizenden francs bezit en wil haar trouwen. Hij schrijft Eugenie een briefje waarin schrijft dat hij weliswaar nog van haar houdt maar toch de verloving wil verbreken. Hij zendt haar haar 6000 franc terug. Eugenie stuurt daarop haar bankier naar Charles toe met het gouden kistje. De bankier vertelt Charles over het overlijden van Grandet en dat Eugenie nu miljonaire is, Charles vol verbijstering achterlatend. Eugenie betaalt de schuldeisers eindelijk het geld af en verder beheert zij haar vaders fortuin op een verstandige manier.
nrcboeken/je-bent-wat-je-hebt-honor-de-balzac-en-de-verdorvenheid-van-het-leven
Het boek ""Ik, Jan Cremer, is een totaal ander verhaal. Ik heb het vroeger nooit gelezen, maar was er wel steeds nieuwsgierig naar. Naar nu blijkt had ik dat net zo goed niet kunnen zijn. Ik vond het een vreselijk boek. Begrijp me goed, er zijn leuke elementen aan. Het is vol vaart en bravoure geschreven. Het doet denken aan Celine en Jack Kerouac. Maar na 2/3 te hebben gelezen ben ik gestopt. Had ik dat niet gedaan dan had ik een aantal bladzijden vol poep en pies moeten doorworstelen en dat vond ik niks. Ik had eerder al een stuk overgeslagen toen Jan in een abattoir werkte. Ik kan niet lezen over dierenmishandeling.
Jan is een mooi joch die zich overal doorheen slaat. Hij groeit op zonder kansen. Maar wat hij aan mogelijkheid krijgt grijpt hij aan en denkt hierbij vooral aan zijn eigen plezier. Hij heeft een allergie voor autoriteit en laat dit goed merken. Dat hij daarmee in de problemen komt raakt hem niet. Hij komt er ook wel weer uit. Vaak met behulp van vrouwen die straal verliefd op hem worden. Maakt hij hen zwanger dan is Jan verdwenen.
Op een gegeven moment gaat Jan in het vreemdelingen legioen. Dit beschrijft Jan Cremer erg mooi. Het is alsof hij er werkelijk zelf geweest is. Ik heb niet kunnen ontdekken of dit het geval is. Ik dacht ineens: O, ja dat was er vroeger een vreemdelingenlegioen. Als jonge meid, die op kantoor werkte met jongens die dienst weigerden vond ik dit altijd zo iets vreemd. Maar wat ik nog vreemder vind en wat ik niet wist, het bestaat blijkbaar nog. Lees dit eens volkskrant/conflict-dan-komt-het-vreemdelingenlegioen.
Toen ik wat achtergrond informatie over Jan Cremer zocht ontdekte ik dat er drie
""Ik Jan Cremers "" zijn. In 1 van de andere delen beschrijft hij zijn reis naar Mongolië. Misschien moet ik dat toch eens lezen, want dat vind ik een boeiend land.
'Het is allemaal rotzooi, estetika'
Stelde de achttienjarige barbarist. 'Ik sodemieter verf op een doek, ik druip, spat, sla, schop, ik vecht met verf en soms win ik.' Hij was toen al, als 'verfsmijter' en 'kunstnozem', de schrik van cultureel Nederland. Op de televisie veinsde hij niet te weten wie Rembrandt was. 'Rembrandt? Ik weet niets van wielrenners.'
Hij huurde zo'n klein wit huisje in de oude stad met zijn wirwar van smalle steegjes en trappen. Hij schilderde er en hij huurde een ouderwetse schrijfmachine, 'zo een waar ik lekker op kon rammen'. De titel van zijn boek stond al vast: Ik Jan Cremer. groene/beroep-jan-cremer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten