De roman Notre-Dame de Paris, zo laat de auteur ons aan het begin van zijn boek weten, is ooit ontstaan uit een ingekerfd woord dat hij enkele jaren voor hij begon met schrijven op een muur had zien staan in de Notre Dame, maar dat korte tijd later was uitgewist of bedekt met een laagje witkalk. Dat oerwoord is het griekse αναγκη. Anankè is een complex begrip. Het heeft als betekenis: dwang, noodzaak, kluister, maar Ananke is ook de naam van het gepersonifieerde noodlot, de oeroude godin die aan het begin staat van alles en die samen met haar titanenechtgenoot Kronos (de tijd) het universum gestalte heeft gegeven. athenaeum/de-klokkenluider-van-de-notre-dame
Voor mijn boekenproject 2018 las ik
Victor Hugo`s Klokkenluider van de Notre Dame
Ik heb het boek van Hugo net uit en moet nog helemaal bijkomen. Wat een boek. Enkele jaren geleden was ik niet meer in staat een boek te lezen. Ik had een Twitter brein gekregen door het veel op internet te zitten. slowww/training-voor-het-. Ik herinnerde me de tijden dat ik heerlijk verzonken was in een boek en had er heimwee naar. Ik bedacht een project voor mezelf. Ik zou boeken uit de wereldliteratuur gaan lezen. Mijn doel was om alle boeken echt te lezen, dus niet op een internet achtige manier een beetje screenen, een beetje van dit, een beetje van dat. Tot nu toe is dat heel goed gelukt. Zelfs Proust en Kafka las ik woord voor woord. (Ik kan wel meerdere woorden tegelijkertijd lezen, dus het is niet echt woord voor woord). Maar deze keer bij '''De klokkenluider van de Notre Dame" ging het mis.
Onlangs las ik een heel interessant boek over Franse schrijvers rond 1840-1900. o.a. over Victor Hugo. Ik vond dat het tijd werd nu eens echt een boek van hem te lezen. Ik kende de titel van het boek "Klokkenluider van de Notre Dame". Ik kende de namen Quasimodo en Esmeralda. Ik weet dat er musicals en films naar gemaakt zijn. Maar verder geen idee waar het boek over gaat.
Ik val midden in de middeleeuwen. Eerst dacht ik dat het een korte aanzet is om later door te springen naar de tijd van de schrijver. Tot het tot me doordringt dat dit niet gebeurd. Ik sta versteld van de kennis van de schrijver m.b.t. de middeleeuwen. Ik heb er heel wat van opgestoken. Gaandeweg merk ik dat er wel heel erg veel uitweidingen zijn, waar ik best moe van word. Ik besluit daarom voor het eerst weer eens wat te `screenen`, globaal lezen. Ik vind de informatie over de architectuur van Parijs door de eeuwen heen erg interessant, maar ook vermoeiend.
Wanneer jullie het verhaal willen weten, lees dan wiki/De_klokkenluider_van_de_Notre_Dame.
Het lijkt nu een saai boek, maar dat is het niet. De dialogen zijn snel en leuk en indrukwekkend. En is sta versteld van de fantasie van de schrijver. Zo wordt Quasimode op een gegeven moment vals beschuldigd en moet voor de rechter verschijnen. Behalve dat Quasimodo een bochel heeft is hij ook doof. De rechter is ook doof. Dat weet niemand omdat de rechter het slim verborgen heeft gehouden. Zijn rechtspraak wikkelt hij hierdoor snel af. Hij doet of hij luistert en velt dan een oordeel. In het geval van Quasimodo vraagt hij naar de naam. Quasimodo verstaat het niet en geeft geen antwoord. De rechter denkt dat hij onwillig is en velt als vonnis stokslagen. Quasimodo antwoord niet. Dan beginnen omstanders te lachen en de rechter denkt dat Quasimodo brutaal is. Dan fluistert een helper in het oor van de rechter: "Quasimodo is doof, hij verstaat u niet" Dit verstaat de rechter niet en geeft als vonnis nog meer stokslagen. Hoe verzint de schrijver het? Een dove rechter! Ik word steeds nieuwsgieriger naar Hugo zelf. Vanuit welke overwegingen schrijft hij zoiets?
Het is een dramatisch boek. Ik word er niet vrolijk van. Ik begrijp dat het verhaal verfilmd is en dat er musicals van zijn gemaakt. Ik dacht dat is een pittig verhaal voor een verfilming. Wat mij bijvoorbeeld schokte is dat aan het eind van het verhaal de mooie, onschuldige Esmeralda, die alle mannenharten laat kloppen, opgehangen wordt. Ik ben er nog niet van bijgekomen. Maar ik lees het volgende
Van Notre-Dame de Paris werd in 1996 een Disney-film gemaakt, waarin ook heel wat wordt gezongen, en waarin zoals te verwachten een aantal wijzigingen is aangebracht ten opzichte van de brontekst. De mensen zijn vriendelijker, de religieuze thema’s zijn grotendeels verdwenen, en op het eind mogen enkele personages in leven blijven, zoals Esmeralda en Quasimodo, die door de maatschappij wordt aanvaard, en zich niet langer in de Notre-Dame moet verschuilen. groenede-grootste-gebeurtenis-in-de-geschiedenis. Het verhaal is dus afgezwakt en opgeleukt. Jammer.
Ik vraag me echt af hoe iemand er bij komt om zo'n boek te schrijven
Daarom verdiep ik me nog wat meer in Hugo
Victor Hugo
Victor Hugo streefde naar maatschappelijke verandering. In zijn werken stelde hij sociale ongelijkheid flink aan de kaak. Ook uitte hij zijn afkeer over de doodstraf en het gebruik van geweld. Hij schreef politieke teksten en hield toespraken om zijn ideeën te verkondigen. In 1851 riep hij mensen op om tot opstand te komen tegen Napoleon III. Hij was sterk tegen de anarchie
Toespraak die Victor Hugo op 10 november 1848 in het Franse parlement hield
Hij had het vandaag de dag kunnen zeggen!
De voorgestelde bezuinigingen op het budget van letteren, kunsten en wetenschap zijn in dubbel opzicht slecht. Vanuit financieel opzicht zijn ze onbeduidend en vanuit alle andere opzichten zijn ze schadelijk. Deze bezuinigingen doen in één klap het geheel van beschavende instellingen wankelen dat als het ware de basis vormt van het Franse gedachtegoed. En welk moment kiest men daarvoor? En dit is mijns inziens de ernstige politieke fout waar ik u aan het begin al op wees; welke moment kiest men om al die instellingen op losse schroeven te zetten? Het moment waarop ze harder nodig zijn dan ooit, het moment waarop ze juist niet beperkt mogen worden, maar waarop we ze moeten uitbreiden en vergroten. Want wat is het effect, wat is het grote gevaar van de huidige situatie? Onwetendheid. Onwetendheid meer nog dan armoede.’ robriemenl/victor-hugo
Zijn romans zijn niet alleen entertainment: Hugo' s kunst moet tegelijk opvoeden en de roman is bijna altijd ten dienste van het debat van ideeën. victor-hugo
Interessant om te lezen
BOEKENPROJECT 2018
De klokkenluider van de Notre Dame - Victor Hugo
Hallo Witte mensen - Anousha Nzume
De levens van Jan Six - Geert Mak
In Parijs - Olivier van Beemen
De som der Dagen - Isabel Allende
Parijs Retour - Bart van Loo
