Het is dit jaar een Emily Bronte jaar
Emily werd in juli 200 jaar
geleden geboren. Daarom las ik, voor mijn boekenproject 2018, haar boek ""de Woeste Hoogte"" nogmaals. Ik heb het al heel wat keren gelezen. Ik ben een Bronte fan vanaf het moment dat ik Jane Eyre las, het boek dat door haar zus Charlotte werd geschreven.
Emily is iemand van wie ik hou en die ik bewonder. Zij schreef dit bijzondere boek over de liefde tussen Catherine en Heathliff. Het verraad van Cathy en de wraak van Heathcliff. De twee romanfiguren die samen zo gelukkig waren op de "moors", de heidevelden. Dezelfde moors die Emily Bronte zo gelukkig maakte.
In hun jeugd maakte ze lange wandelingen met haar zusjes en broer. Toen de andere kinderen uitgevlogen waren en zij thuisbleef om voor het huishouden, haar vader en broer te zorgen, maakte ze alleen lange wandelingen over de heidevelden met haar hond Keeper. De andere bewoners van Haworth, het stadje in Yorkshire waar haar vaders pastorie stond, zagen haar gaan en lieten haar met rust. Want Emily was niet het type om veel contact met anderen te zoeken.
Toen haar zusjes nog thuis woonden schreven ze ´s avonds, aan de tafel in de huiskamer. Alle drie schreven ze wereldberoemde boeken. Na het schrijven liepen ze rond de tafel en vertelden elkaar wat ze geschreven hadden.
De zussen publiceerden alle drie
een boek onder de naam van een man. Londen gonsde, wie waren toch die Bell Brothers? Toen uitkwam dat de boeken door vrouwen waren geschreven brak de hel los.
In de tijd waarin de Bronte zussen leefden was de vrouw bestemd voor het huwelijk. De vrouw was de engel in huis, beschermd door haar echtgenoot. En nu boeken waarin vrouwelijke hoofdpersonen optreden die het heft in eigen handen nemen en hun eigen keuzen maken. En vooral Woeste Hoogte, het boek waarin zoveel grove taal wordt gesproken, waarin zoveel haat en wraak voorkomt. Hoe kan een ongehuwde vrouw daar zelfs maar weet van hebben?
Nu waren de zussen opgegroeid in het huis van hun vader, die weliswaar een arme dominee was, maar die gestudeerd had aan Oxford. Hij hield van literatuur. De kinderen werden gestimuleerd te lezen. Al heel jong lazen ze de boeken van Byron en Sir Walter Scott, zij lazen magazines, zij lazen de boeken van hun vader en leenden boeken. En ze begonnen heel jong al te schrijven in ieniemienie boekjes. Zij fantaseerden hele werelden bij elkaar, hele romances, hele spannende verhalen. Het soort boeken wat zij schreven zat in hun hoofd, in hun hart, in hun bloed. Ze keken er raar van op dat anderen er zoveel moeite mee hadden.
Emily heeft ook schitterende gedichten geschreven
No Coward Soul Is Mine
No coward soul is mine,
No trembler in the world's storm-troubled sphere:
I see Heaven's glories shine,
And faith shines equal, arming me from Fear.
O God within my breast,
Almighty, ever-present Deity!
Life - that in me hast rest,
As I - Undying Life- have power in Thee!
Vain are the thousand creeds
That move men's hearts, unutterably vain;
Worthless as withered weeds
Or idlest froth amid the boundless main,
To waken doubt in one
Holding so fast by Thine infinity;
So surely anchored on
The steadfast rock of immortality.
With wide-embracing love
Thy Spirit animates eternal years,
Pervades and broods above,
Changes, sustains, dissolves, creates and rears
Though Earth and moon were gone,
And suns and universes ceased to be,
And Thou wert left alone,
Every Existence would exist in Thee.
There is not room for Death,
Nor atom that his might could render void:
Thou - Thou art Being and Breath,
And what Thou art may never be destroyed.
In het huis was een smal kamertje, in hun jeugd de kinderkamer. In haar volwassen jaren de kamer van Emily. Hier lag ze 's avonds, keek naar buiten en zag de sterren. Hier kwamen de woorden tot haar die haar tot een dichteres, een mystica maakte.
De vrouw die meer van dieren dan van mensen hield. De vrouw die zo van de moors hield. Maar Emily was meer. Zij was ook praktisch. Zij hield de financiën van de familie bij. Zij was een uitstekend broodbakster. Haar vader leerde haar om met een pistool te schieten, zodat ze het huis kon verdedigen, mocht dit nodig zijn. Zij werd gebeten door een wilde hond, heeft toen zelf de wond uitgebrand.
Charlotte en zij gingen voor educatie naar Brussel, iets wat Charlotte had doorgedrukt. Hun leraar Constantin Heger, onderkende de bijzonder capaciteiten van de Bronte zussen. Van Emily zei hij
“She should have been a man – a great navigator…her strong imperious will would never have been daunted by opposition or difficulty, never have been given way but with life. She had a head for logic, and a capability of argument unusual in a man and rarer indeed in a woman…[but]impairing this gift was her stubborn tenacity of will which rendered her obtuse to all reasoning where her own wishes, or her own sense of right, was concerned.”thebrusselsbrontegroup.emily-bronte-in-brussels
Boekenproject 2018
De Woeste Hoogte / Emily Bronte
Dagboeken van Sylvia Plath
Het blauw van de zee en het blauw van de stad - Abdelkader Benali
Brieven aan mijn dochters - Fawzia Koofi
De bloementuin - Christina Gaboni
Essays - Jan Wolkers
Carol - Patricia Highsmith
De lijst van al mijn wensen - Grégoire Delacourt
Chocolat
Ik wil nooit vergeven worden - Ted Hughes
Jij zegt het - Connie Palmen
De klokkenluider van de Notre Dame - Victor Hugo
Hallo Witte mensen - Anousha Nzume
