Biografieproject, Een transatlantische liefde, brieven aan Nelson Algren van Simone de Beauvoir.

Vandaag kreeg ik een idee, het heeft te maken met mijn boekenproject. Zoveel plezier ik er eerder in had, zo tegen staat het me nu. De Corona blues? Ik liet jullie zien welke mooie boeken ik voor mijn verjaardag kreeg. Ik ben er nu in aan het lezen en gelukkig, de concentratie is weer terug. 1 maand geleden maakte ik onderstaand verslag over het boek wat ik las over de liefde tussen Simone de Beauvoir en Nelson Algren. Maar ik publiceerde het nog steeds niet. Nu ben ik in de biografie van de Beauvoir bezig en geniet met volle teugen. Maar ik zie er nu al tegenop er een verslag van te maken. Waarom? Kweetniet. Nu is mijn nieuwe idee...... ik ga tussendoor vertellen over de boeken die ik lees. Omdat ik erdoor geraakt wordt, of doordat het me blij maakt of me ideeën geeft of me iets leert. Misschien worden het wel meerdere blogjes over 1 boek. Het geeft me meer vrijheid. Ik ga het eens uitproberen. Nu maar hopen dat ik jullie er niet mee verveel. 

Een transatlantische liefde

Dit boek hield me echt een poosje in de ban. Waarom, vroeg ik me steeds af? Allereerst het fenomeen dat twee zo verschillende mensen zo verliefd op elkaar werden. Simone, de denker, de intellectueel, de feministe, de Française, verknocht aan Parijs, verknocht aan het leven dat zij zich geschapen heeft, geen huwelijk, geen kinderen. Dat sprak ze af met Jean Paul Sartre.  Hij vraagt haar ten huwelijk maar ze weigert. Het pact dat zij afsluiten we hebben een liefdesrelatie maar claimen mogen we elkaar niet. Zij wilde vrijheid, vrijheid om te reizen, te schrijven, te bewegen. Dan komt ze in de USA om lezingen te geven, bevindt zich in een totaal andere wereld, spreekt Engels, maar vaak onverstaanbaar.

Zij krijgt een tip dat, wanneer zij naar Chicago gaat, zij Nelson Algren moet bellen, een schrijver. In Chicago aangekomen belt ze. Hij krijgt een telefoontje van een raar taaltje sprekende vrouw en legt 3 keer neer en dan uiteindelijk maken ze een afspraak,  en ....... zwaar verliefd. Hij haalt haar op in haar hotel, zij drinken wat, zij vertelt hem dat ze alleen nog maar sjieke hotels en rijkdom heeft gezien en dan zegt hij, wil je mee, mijn Chicago zien en zij vindt het prachtig. Hij houdt van gewone mensen, zijn straten zijn de volksstraten en de kroegen, de gokhallen, hier schrijft hij over. Zij bezoekt hem enkele maanden later reeds, hij komt 2 keer naar Parijs en ze trekken door Europa, zij gaat naar hem en ze trekken door Mexico.

Rechts de enige foto van Wabansia op internet, links de snelweg die er nu ligt

Wabansia, het woord valt en ik heb geen idee wat dit is. Zij spreekt er met zoveel liefde en verlangen over. Ze wil in Wabansia zijn. Wat blijkt, zijn huis in Chicago wordt hiermee aangeduid, zij houdt van dit huis. Zijn huis is met de grond gelijk gemaakt toen de snelwegen werden aangelegd. Echt zonde.

Simone besluit hem in het Engels te schrijven. Zij geeft op voorhand aan dat het geen literaire meesterwerk wordt, daarvoor beheerst ze het Engels niet goed genoeg. Ze schrijft echter heel leuk, duidelijk, ze vertelt hem alles over haar leven, ze moet ook wel, want haar soort leven is hem totaal onbekend. Zij weten niets van elkaar af. Hij ontdekt pas na haar eerste bezoek welke status zij heeft. Zij leest zijn boeken pas na haar eerste bezoek. 

Mijn hart breekt een beetje wanneer ik lees over de tweespalt die er ook langzaam in de relatie sleept. Hij wil meer, kan het niet goed verdragen dat zij zo verknocht is aan Sartre. Hij vraagt haar hem te trouwen. Meerdere keren zit zij volkomen overstuur in het vliegtuig terug naar Parijs. Zij probeert het hem uit te leggen. Hij wordt boos. Hij wil een gezin, een normaal gezin. Stel Simone had ingestemd, zouden Nelson en zij dan door gegaan zijn met schrijven?

Zij krijgen te maken met het McCarthyism. Hij krijgt geen visum meer voor Europa, zij geen visum voor de USA: wiki/Mccarthyisme. Algren is eerder getrouwd geweest. Hij schrijft haar dat hij erover denkt opnieuw met Amanda te trouwen. Zij stelt voor dat ze hun huwelijksreis naar Parijs maken. Hij bestelt de tickets, maar dan komt het bericht, hij krijgt geen visum. 

By 1953 Hoover saw to it that Algren’s next book, a long essay on the morality of the writer that Algren was then calling The State of Literature, was canceled by Doubleday. Algren’s passport application was denied by the State Department, and he received a letter requesting that he testify before the House Un-American Activities Committee (HUAC). And that June, Julius and Ethel Rosenberg were xecuted. Algren had been honorary co-chair of the Save Julius and Ethel Rosenberg Committee, which may have been how he got on Hoover’s radar to begin with. The forces for and against were lined up like armies on the plain. And yet, and this was by design, no one informed Algren that he was at war. Instead, he simply came to the conclusion that his work was no longer wanted. nelson-algren-biography

Hij geeft boze antwoorden wanneer zijn mening wordt gevraagd over de boeken die Simone schreef en waarin zij vertelt over hun relatie. Hij vind dit maar niets.

Nelson overlijdt eenzaam. Simone is ontroerd dat hij haar brieven heeft bewaard. Omdat er aan het eind van haar leven steeds vreemdere berichten over haar de ronde doen, geeft Simone toestemming om haar breven aan Algren te publiceren, mits zij de eindredactie heeft. Zij sterft voordat het afgemaakt kan worden. Haar aangenomen dochter neemt deze taak over. Zij heeft ook de brieven van Algren in haar bezit. Na lang wachten komt eindelijk het antwoord van de nabestaanden van Algren, zijn brieven mogen niet gebruikt worden. Zij besluit nu alleen de brieven van Simone weer te geven, maar tussendoor staan korte stukjes uit de brieven van Algren om dingen begrijpelijk te maken.

Ik ben me nu ook gaan interesseren voor Nelson Algren. Ik kende hem niet. Hij blijkt een belangrijk schrijver te zijn met een levensverhaal waar ik nu ook meer over wil weten. Algren won the National Book Award for The Man with the Golden Arm in 1950. Gelukkig is er internet en kan ik veel opzoeken.

electricliterature/our-man-in-chicago
Hier kun je zijn stem horen,  vimeo-nelson algren
chicagomag-Nelson-Algrens-Last-Year-Algren-in-Exile/

Boekenproject 2020

De Kanarie in de Kolenmijn - Marianne Thieme en Ewald Engelen

De Donut Economie - Kate Raworth

De rode schoenen - Joanne Harris

Trots en Vooroordeel - Jane Austen

Foon - Marenta de Moor

De kleine Piketty

De Tomaat - Annemieke Hendriks

Europeanen - Orlando Figes

Emma -Jane Austen

Audrey Hepburns jeugd jaren in Arnhem

Wie is Noelle - Dominique Saint Alban

Het heksenmasker - Minette Walters

Karin Slaughter

Biografieproject 2020

Onuitwisbaar - Edward Snowdon

Super Olcay - Olcay Gulsen en Karin Kuijpers

biografie van Ruud Lubbers

Biografie van Steinbeck- Benson

Brieven van John Steinbeck

Brieven aan Algren - Simone de Beauvoir