Gisteren wandelde ik met mijn vriendin onze lievelingswandeling
Zij woont in een hoog flatgebouw met een prachtig uitzicht, maar met een macro view
Daarom had ik alle blaadjes in onze tuin laten liggen, zodat ik haar een herfstgevoel kon geven
Want, in mijn beeldvorming zijn veel bomen nog groen
Ja, zei zij ook, de bomen die ik in de verte zie, zijn allemaal groen
Goed........
Wij wandelen dus, wat blijkt.......
Overal bomen in herfstkleur
Hoe kan dat nu? Hoe kan het dat ik zo achter loop?
En narigheid, ik vergat mijn camera
We kwamen bij de tuinen en verdorie, geen camera, ineens een helder moment, mijn telefoon
Deze foto's nam ik dus met het cameraatje op mijn telefoon
Ik bewerkte het met PicMonkey, want ik heb het nog......
Even was ik blij, ik dacht dat de betaling rond was, maar nee...... dus wachten
Op de radio hoorde ik dat er enkele banken zijn die in grote steden steunpunten gaan oprichten waar ouderen hulp kunnen krijgen bij het digitaal bankieren. Wat bedoelen ze met ouderen? Nu, iemand zoals ik, denk ik, raar idee😊. Nu ja, na dit gedoe om een paar euro's overgemaakt te krijgen, geef ik me over. Hulp zou fijn zijn. En dan asjeblieft niet via een digitale helpdesk.
Waarom ik er een beetje over doorga is dat ik trots ben op mijn computervaardigheden. Al vanaf het eerste moment dat ze er waren was ik gek op de mogelijkheid van de computer. In de jaren 80 bracht een collega 1 mee naar het werk. Hij had een nieuwe Apple gekocht en wilde ons laten kennismaken met het systeem. Het zag er zo uit:
Overgenomen uit: Lanacion
- Ik vond het fantastisch, was er uren mee bezig, zette de hele sociale kaart erin.
- Een ander moment, ik was bezig met het behalen van het certificaat Wordperfect, ja, ooit bestond er een dergelijk systeem :-). Een collega, die er verder mee was leerde me hoe ik letters heel groot kon maken en printen. Mijn hemel, wat leuk.
- En toen op een dag, het lijkt wel het begin van een sprookje, lang, lang geleden kregen we op het werk allemaal computers, nog zonder internet en iets later, kregen we van het werk voor thuis een computer MET internet.
- Het vreemde was, heel veel iets jongere mensen vonden er niets aan. Zo werd ik ineens een soort expert.
- Toen er in het informatiecentrum op het werk ook internet kwam voor publiek en mensen e-mails moesten kunnen versturen, werd ik er altijd bij geroepen, wanneer er een klant was die een hotmailadres moest leren aanmaken.
- Toen in de periode van de bankencrisis er de dreiging was dat er massaontslagen zouden plaatsvinden (Weten jullie nog, broekriem aantrekken, Rutte?), ook bij ons, heb ik heel wat Linkedin profielen aangemaakt.
- Ik maakte voor collega's heel veel leuke, digitaal vormgegeven deelname- formulieren aan afscheidsmappen voor collega's.Vormgegeven tekstjes, foto's, herinneringen in een mooi lettertype etc.
- Ik kreeg indertijd het idee dat de babyboomers en de jongste generatie van indertijd meer op 1 lijn zaten, dan de generatie die nu 50-60 is. Die jonkies kwamen met super hippe laptopjes op het werk en ik keek jaloers toe. Wat leuk, wil ik ook.
Over het algemeen red ik me digitaal goed en ik vind het ook nog steeds heel, heel erg leuk en ik leer graag nieuwe dingen. Maar soms, wanneer het gebracht wordt als simpel en toegankelijk, denk ik, mijn hemel.
Oooooo, is het nou nog niet goed? Dat is ook wat.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk om jouw persoonlijke computergeschiedenis te lezen! Ik herken veel. Ik groeide met mijn zoon mee wat computervaardigheden betreft. Wij deden veel computerspellen, adventures bijvoorbeeld, die zijn echt van het eerste uur. Hij had boven een pc en ik beneden, en hij had die met elkaar verbonden.
Ik deed ook een cursus WordPerfect. Vlak voordat Windows en Word hun intree deden. Maar van WP heb ik geleerd dat je 'onder water' kunt kijken naar verborgen codes. Dat lijkt erg op de html codes van nu.
Bij de Hema vroeg laatst een mevrouw: zal ik u de zelfhelpkassa uitleggen? Nee, dat hoeft niet, dat kan ik zelf. :) Maar die helpdesk schijnt hier in de bieb te zitten, dat is wel handig. Hoewel, ik kan ook altijd hulp aan mijn zoon vragen.
Wat grappig dat je schrijft dat de jonge en oudere generatie vroeger wat meer op één lijn zat. Dat idee heb ik ook wel. Nu is de kloof zó ontzettend groot. Maar dat komt, denk ik tenminste, omdat de technologie heel erg snel vooruit gaat. Veel sneller dan in het begin. Eerst had je jaren dat enorme Apple bakbeest en duurde het nog wel even voordat er weer iets nieuws was. Nu wordt je bijna elke 2-5 jaar met vernieuwende dingen omver gegooid. Het is niet meer bij te houden!
BeantwoordenVerwijderenIk ben geboren in de 80s en opgegroeid in de 90s. Je kunt dus wel zeggen dat ik het begin van internet in mijn jonge jaren heb meegemaakt en meegegroeid ben. Maar zelfs voor mij (als ik dat zo mag zeggen, haha), is het nu al minder goed bij te houden.
Dus ik snap wel wat je bedoelt. Ik vraag me ook af hoe het voor ouderen (of misschien zelfs al voor 55+) moet als er steeds nieuwe dingen komen. Zoals betaalmanieren, dan weet je eindelijk hoe het gaat en dan komt er weer iets wat totaal anders is.
Heel fijn dat ze in sommige steden nu zo'n punten openen. Dat kan alleen maar positief zijn. En ook fijn als je iemand in je omgeving hebt die het je kan uitleggen of instellen natuurlijk.
Trouwens, ik begreep uit een vorig bericht over picmonkey dat je een ontwerp programma/app zoekt? Misschien is https://www.fotor.com/ of https://www.befunky.com/dashboard/ of https://www.canva.com/ een fijn (gratis) alternatief?
BeantwoordenVerwijderenIk werd dan wel niet op mijn werk met de computer geconfronteerd maar met de atari van mijn lief die ik in die periode leerde kennen, We gingen al mijn schilderijen in een bestandje met fotoos opslaan en van het een kwamm het ander Ik vond het net als jij ook heerlijk en ging vrijwilligerswerk doen. maakte met publisher lay outs voor de magazines etc. En je weet het bloggen op weblog.
BeantwoordenVerwijderenTja en nu horen we bij de ouderen en kunnen we ons er gelukkig nog goed mee redden ook al verandert alles doorliopend