maandag 30 oktober 2023

Olie op het vuur gooien.


Waarom raakt mij de "oorlog" in Gaza zo sterk? Is het omdat ik van het Midden Oosten hou? Ik hou van de mensen, van de natuur, de steden, de cultuur, het eten, de geuren, ik vind het er heerlijk. Egypte loopt ook gevaar, het is een tikkende tijdbom. Ik verwijt het in de eerste plaats aan de haviken in Israël en vooral verwijt ik het onze Westerse leiders. De laatsten kennen de trauma's van de twee volken. Waarom zo keihard achter Israël staan? 

  • Uit schuldgevoel? 
  • Omdat het militair een bondgenoot is en we het Midden Oosten in onze hand willen houden? Of zelfs onder de voet lopen, onder het vertellen van leugens, zoals in Irak? Het Midden Oosten moet doen zoals wij willen? 
Hadden wij maar leiders die kunnen helen, mensen bij elkaar brengen. Denk eens aan de waarheidscommissies in Zuid Afrika. De TRC was een compromis waarin de meeste politieke partijen zich konden vinden. Men had de keuze uit vervolging van alle apartheidsdaders óf amnestie voor alle apartheidsmisdaden. Dat kwam neer op alles of niets. Vervolging van alle daders was onbegonnen werk, maar amnestie voor iedereen vond men ook onwenselijk. De kerngedachte van de TRC kan samengevat worden als amnestie in ruil voor waarheid en put uit de ubuntu-filosofie. Persoonlijke amnestie werd alleen toegekend als de persoon in kwestie de volledige waarheid zou onthullen over zijn of haar misdaden begaan onder de apartheid én indien de misdaad in kwestie politiek gemotiveerd was. Zuid-Afrikaanse_Waarheids-_en_Verzoeningsommissie

Het is ook omdat ik nu zie gebeuren wat ik als kind al via mijn ouders hoorde. Hun verhalen over de oorlog. Alles wat ik er in de loop der jaren over hoorde en las. Ik hoorde en geloofde het ook heilig: DIT NOOIT MEER". Nu hoor ik dit "nooit meer" zeggen door een hoge Israëli, verantwoordelijk voor deze bombardementen op Gaza, tijdens een persconferentie. 

Terwijl we allemaal kunnen zien en horen dat HET GEBEURT, maar nu is het het mishandelde volk dat een ander volk mishandelt

Onze leiders zullen nooit kunnen zeggen: "WE WISTEN HET NIET"

Ik probeer wat afstand te nemen

Gisteren een wandeling om het huis

Ik zie ineens herfstkleuren

En sommige bomen zijn al (bijna) kaal

2 opmerkingen:

  1. Tja, we wisten het niet, maar hoe werkt dat nu?
    Ze weten het... maar toch doen ze het weer.
    De mensheid schijnt niet te leren.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat 'nooit meer'is een mooie gedachte. Maar over de hele wereld is er van alles gebeurd, terwijl in Europa in vrede leefden. Daar kraaide geen haan naar.
    Ja, leiders die helen. Was het maar waar.
    Ik snap al die politieke vriendjespolitiek niet goed.

    BeantwoordenVerwijderen

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015